El Secreto de sus Ojos (2009)

Συνταξιοδοτημένος βοηθός εισαγγελέα προσπαθεί να ξορκίσει τους δαίμονες χαμένης υπόθεσης, κλειδώνοντάς τους σ’ ένα βιβλίο που τον αναγκάζει να αναμοχλεύσει το επώδυνο παρελθόν.Μοιράζοντας το χρόνο στο παρόν και το παρελθόν, και βασισμένος στo μυθιστόρημα του συν-σεναριογράφου του, ο Juan Jose Campanella απλώνει στην οθόνη μια μαγευτική αλληγορία των τελευταίων 40 ετών πολιτικής ιστορίας της πολύπαθης Αργεντινής, καμουφλάροντας την, τελευταία πολυφορεμένη, τάση για κινηματογραφική αναζήτηση του παρελθόντος βίας της χώρας, σ’ ένα έντονο, δυναμικό και επιβλητικό φιλμ νουάρ, που δεν φοβάται να πάρει το χρόνο του για να δώσει βάθος στους χαρακτήρες του και βαρύτητα στις πορείες τους. Το αποκρουστικά παραβιασμένο άψυχο κορμί μιας πανέμορφης κοπέλας, θέτει σε κίνηση την αλυσίδα των περιστατικών που απλώνει στην οθόνη ο Campanella σαν σκιές του πολιτικού περάσματος της πανέμορφης χώρας του, απ’ την κυριαρχία του λαού στην βίαιη πολιτική επικράτηση του φασισμού, και πάθη, λάθη, εμμονές, μανία, προδοσία και απόγνωση ρίχνουν το σκοτάδι τους πάνω από δυο, πολύ διαφορετικές αλλά εξίσου καταδικασμένες στο άδοξο φινάλε τους, ιστορίες έρωτα που δίνουν τον ανθρώπινο τόνο στο δαιδαλώδες κουβάρι που προσπαθεί να ξεμπλέξει ο τραγικός ήρωας ενός σεναρίου κόσμημα, ίσως όχι στην κεντρική του έμπνευση, αλλά τουλάχιστον στον τρόπο που διαχειρίζεται τις συνιστώσες του.

Επι κεφαλής και της γραφής και του φιλμαρίσματος (μαζί μ’ εκείνο το εξωπραγματικό πεντάλεπτο μονόπλανο ακριβώς στα μισά της ταινίας) και του μονταρίσματος της ιστορίας του μετά, ο Campanella με διακριτική λεπτότητα και μεθοδική ακρίβεια, βγάζει σχεδόν εξ ολοκλήρου έξω απ’ την αφήγησή του, τον τρόπο που εκφράστηκε και από πού καθοδηγήθηκε το αντικομουνιστικό κυνήγι των συνταγματαρχών, αφήνοντας τον τρόπο που στραγγαλίζονται οι αδύναμοι να αντιδράσουν άνθρωποι που παρακολουθεί, να αποτυπώσει τις συνέπειες της πολιτικής κατάστασης στη ζωή του τόπου του. Παράλληλα, χωρίς στιγμή να χάνει απ’ τα μάτια του την ιστορία μυστηρίου που έχει ξεκινήσει να αφηγηθεί, καθοδηγεί μεθυστικά τους ήρωες και τον θεατή τους, μέσα στις συνεχείς κι απότομες στροφές της πληθωρικής πλοκής του, με βλέμμα σταθερό κι αποφασισμένο, αυξομειώνοντας με εξαιρετικό συγχρονισμό την ένταση και απαλύνοντάς την με ευπρόσδεκτες στιγμές κωμικής ανακούφισης, σ’ ένα ταξίδι στην αποπνικτική απόγνωση μιας ζωής παραβιασμένης κι αποστεγνωμένης από κάθε είδος χαράς, ώσπου να φτάσει σ’ ένα φινάλε που θα ήταν ακόμη πιο αποστωμοτικό, αν δεν σου το χαλούσε μ’ εκείνο το διαδικαστικό μοντάζ έμπνευσης που χρησιμοποιεί, για να το φυτέψει στο μυαλό του ήρωά του πριν σου το αποκαλύψει κι εσένα.