Somewhere (2010): Trailer κάπου στη μετάφραση
Somewhere - Trailer
Την προηγούμενη βδομάδα είχε κυκλοφορήσει η μινιμαλιστική αφίσα, σήμερα έκανε την πρεμιέρα του το μινιμαλιστικό trailer, για την ταινία που θα έρθει να αποδείξει αν η άλλοτε παιδί-θαύμα Sofia Coppola, είναι, ή όχι, το υπερεκτιμημένο one trick pony που έσπευσαν να την αποκαλέσουν, στο στραβοπάτημα της Marie Antoinette (2006), που προκάλεσε οργίλες αντιδράσεις του (γαλλικού κυρίως) Τύπου στο άνοιγμα των Κανών και καταποντίστηκε ύστερα στα ταμεία, με την Sony να αποφασίζει περικοπές στα ανοίγματά της στις διεθνής αγορές, και αποτέλεσμα η ταινία να μην φτάνει ποτέ σε κανονική διανομή, σε χώρες όπως η Ελλάδα, ας πούμε.
Μετά το στραπάτσο της Sony και της Columbia λοιπόν, η Coppola, βραβευμένη με Όσκαρ σεναρίου για το Lost in Translation (2003), επιστρέφει όχι μόνο στη Focus που έκανε την παραγωγή της πιο πετυχημένης της ταινίας, αλλά και το στυλ και την αισθητική του έργου που την καθιέρωσε, κι ακόμα περισσότερο στο ίδιο το storyline του μεγαλύτερού της σουξέ, για να κάνει ανατομία της ανθρώπινης κατάστασης, μέσα απ’ την ιστορία ενός συναισθηματικά νεκρωμένου, μάλλον καμένου αλητάμπουρα ηθοποιού, που περνάει τις μέρες του δοκιμάζοντας τα όρια της ανίας και ψάχνοντας τον πυθμένα της υπερβολής. Απ’ αυτό το χάος έρχεται να τον ξεκολλήσει η εντεκάχρονη κόρη του, και να τον βουτήξει στην αθώοτητα, τη χάρη και την ισορροπία, σε κάτι που μοιάζει τόσο σα prequel του Lost in Translation, όσο και σαν πιο κυριολεκτική εκδοχή.
Τη σχέση κόρης-πατέρα, πάντως, σ’ αυτή τη διαδρομή, ενσαρκώνουν η Elle Fanning που πάει να πιάσει το super-stardom της αδερφής της, αλλά στην indie σκηνή, κι ο Steven Dorff που προσπαθεί απ’ τα τέλη του ’80 να βρει τη θέση του στο προσκήνιο, αλλά μετά την υποσχόμενη πρωταγωνιστική εμφάνισή του στο The Power of One (1992), έφτασε να έχει highlights της καριέρας του το ρόλο του Cecil στο απολαυστικό και χαρακτηριστικά καυστικό, αλλά ευρέως άγνωστο, Cecil B. DeΜented (2000) του John Waters και αυτόν του αρχικακού Dean Frost στο Blade (1998). Κράτα τα όμως όλα αυτά, γιατί η εμφάνισή του χαιρετίζεται ήδη, ακόμα και ως νέα επάνοδος αλά Mickey Rourke (χωρίς το σκυλί), και μιας και η ημερομηνία εξόδου της ταινίας στις 22 Δεκέμβρη, την βάζει στην κεντρική σκηνή της κούρσας για τα Όσκαρ, με τη Focus να έχει μάλλον το The Kids are All Right (2010) για βασικό χαρτί, δεν είναι απίθανο να δεις πλασαρίσματα στις κατηγορίες των ερμηνειών, απ’ τις επιδόσεις αυτών των δύο ηθοποιών.
Μετά το στραπάτσο της Sony και της Columbia λοιπόν, η Coppola, βραβευμένη με Όσκαρ σεναρίου για το Lost in Translation (2003), επιστρέφει όχι μόνο στη Focus που έκανε την παραγωγή της πιο πετυχημένης της ταινίας, αλλά και το στυλ και την αισθητική του έργου που την καθιέρωσε, κι ακόμα περισσότερο στο ίδιο το storyline του μεγαλύτερού της σουξέ, για να κάνει ανατομία της ανθρώπινης κατάστασης, μέσα απ’ την ιστορία ενός συναισθηματικά νεκρωμένου, μάλλον καμένου αλητάμπουρα ηθοποιού, που περνάει τις μέρες του δοκιμάζοντας τα όρια της ανίας και ψάχνοντας τον πυθμένα της υπερβολής. Απ’ αυτό το χάος έρχεται να τον ξεκολλήσει η εντεκάχρονη κόρη του, και να τον βουτήξει στην αθώοτητα, τη χάρη και την ισορροπία, σε κάτι που μοιάζει τόσο σα prequel του Lost in Translation, όσο και σαν πιο κυριολεκτική εκδοχή.
Τη σχέση κόρης-πατέρα, πάντως, σ’ αυτή τη διαδρομή, ενσαρκώνουν η Elle Fanning που πάει να πιάσει το super-stardom της αδερφής της, αλλά στην indie σκηνή, κι ο Steven Dorff που προσπαθεί απ’ τα τέλη του ’80 να βρει τη θέση του στο προσκήνιο, αλλά μετά την υποσχόμενη πρωταγωνιστική εμφάνισή του στο The Power of One (1992), έφτασε να έχει highlights της καριέρας του το ρόλο του Cecil στο απολαυστικό και χαρακτηριστικά καυστικό, αλλά ευρέως άγνωστο, Cecil B. DeΜented (2000) του John Waters και αυτόν του αρχικακού Dean Frost στο Blade (1998). Κράτα τα όμως όλα αυτά, γιατί η εμφάνισή του χαιρετίζεται ήδη, ακόμα και ως νέα επάνοδος αλά Mickey Rourke (χωρίς το σκυλί), και μιας και η ημερομηνία εξόδου της ταινίας στις 22 Δεκέμβρη, την βάζει στην κεντρική σκηνή της κούρσας για τα Όσκαρ, με τη Focus να έχει μάλλον το The Kids are All Right (2010) για βασικό χαρτί, δεν είναι απίθανο να δεις πλασαρίσματα στις κατηγορίες των ερμηνειών, απ’ τις επιδόσεις αυτών των δύο ηθοποιών.
Previously on Movies for the Masses: Arthur et la Guerre des Deux Monds (2010): Trailer τριλογίας