Written by
cheaptalk
in
Trailers
The Social Network (2010): Thefacebook trailer
Δες/Κρύψε το teaser #2
Με το Facebook να ετοιμάζεται να ανακοινώσει 500 εκατομμύρια χρήστες, η καμπάνια της Sony για το Social Network (2010), καμπάνια που βασίστηκε ακριβώς στο "500 million friends" για τη πρεμούρα της, δε θα μπορούσε να ευχηθεί καλύτερη συγκυρία για να παρουσιάσει και το trailer της ταινίας, trailer που πλακώνεται από σήμερα στις αμερικάνικες αίθουσες με αρκετά άλλα, για λίγα λεπτά προβολής πριν τις κόπιες του Inception (2010).
Το trailer διαδέχεται δυο teaser, που κάνανε πρεμιέρα στο Mashable σα χαρακτηριστικότερο του ότι επιδίωκαν να πλακώσουν στα pokes το πιο techy κοινό, με μεγάλες κυριολεκτικά λέξεις και καθόλου κινούμενη εικόνα, μια στρατηγική που συνδύαζε τα υπερπαραδοσιακά teaser παύλα φανφαρόνικες αναγγελίες του Hollywood με τα υπερμοντέρνα μινιμαλιστικά βιντεάκια του Google. Αυτή η στρατηγική σίγουρα πέτυχε στο να ενημερώσει το κομμάτι των διαδιχτύων με λειτουργικό εγκέφαλο ότι η ταινία ασχολείται με τον Zuckerberg, και όχι με τις γκόμενες που ξημεροβραδιάζονται στο Farmville, στα προφίλ των γκόμενων και σε όλες τις σελίδες που υπόσχονται να τις ενημερώνουν ποιος ξύθηκε όσο έβλεπε το δικό τους προφίλ. Αλλά και πάλι δε μπορείς να πεις πως έπεισε κανέναν ότι είχε λόγο να κυκλοφορεί στις αίθουσες το ιστορικό του πιο πρόσφατου καυτού μέρους που πάνε οι ώρες να πεθάνουν, όταν παραγωγές σα τους Pirates of Silicon Valley (1999) είχαν φυσιολογικά θέση στη TV, παρόλο που καταπιάνονταν με σημαντικές φιγούρες και πραγματικές αντιπαλότητες σε ιστορικές για τη βιομηχανία της πληροφορίας εποχές.
Η εξήγηση βέβαια εξακολουθεί να βρίσκεται στη καμπάνια της Sony, δε κάνεις 500 εκατομμύρια φίλους χωρίς 400 εκατομμύρια ηλίθιους, και προφανώς δε τους πουλάς βαθυστόχαστη καλλιτεχνιά χωρίς παιδική χορωδία να εκτελεί το Creep. Σα καλύτερη επίδειξη της ναρκισσιστικής ψυχοπάθειας του μεγαλύτερου κομματιού των κοινωνικών και υπολοίπων διχτύων, το trailer έκανε γύρους σε posts που ξεκίναγαν και τελείωναν στη μοναδικότητα της εκτέλεσης από τη "Vega Choir" την οποία ξέραν όλοι μιας και είχαν διατελέσει διευθυντές της, posts που διορθώθηκαν τα περισσότερα στη συνέχεια με την άλλη δημοφιλή σε διευθυντές χορωδία "Scala & Kolacny Brothers". Τα σχόλια που υποδείκνυαν τις διορθώσεις σβήστηκαν φυσικά τα περισσότερα, δεν απασχόλησε φυσικά κανέναν το ότι τέτοιου είδους μοναδικές εκτελέσεις από χορωδίες (ειδικά του Smells Like Teen Spirit από τις παιδικές) είναι πιο συχνές κι από χοντρές που κάνουν lip-sync στα γιουτούμπια. Ξέροντας λιγάκι τον Fincher τόσα χρόνια, κάποια σημειολογία λιγότερο ψυχοπαθολογική θα είχε κατά νου υποθέτεις, και η υπογραφή του είναι φανερή από αυτό το ζουμάρισμα μέχρι τη ψυχή της εικόνας στα πλάνα με χαμογελάκια σε input boxes, αλλά δε φαίνεται να υπάρχει και κάνας ιδιαίτερος λόγος να κάτσεις να ασχοληθείς μ' αυτή (τη σημειολογία). Παπάρα θα είναι κι αυτή κατά πάσα πιθανότητα, όσο και η φημολογούμενη καιρό πρόθεση του σκηνοθέτη για νατουραλιστικό αποτέλεσμα, που υλοποιήθηκε όπως βλέπεις σε DV φωτογραφία χωρίς κινηματογραφική αισθητική αλλά με όλα τα φαιοφίλτρα του, για να θυμίζει σκατουλί τηλεδράμα των 90s. Όμως, ακόμα κι αν οι μισές σκηνές του trailer παραπέμπουν ακόμα και κυριολεκτικά σε οσκαρικές ταινίες και γενικότερα στο Trailer for Every Oscar Movie Ever, οι άλλες μισές είναι καλύτερες απ' όσο θα μπορούσε ποτέ να σου κατέβει διαβάζοντας το σενάριο, το καστ φαίνεται σαφώς υπεράνω πάσης σαβουρο-υποψίας, και τα κάδρα με άπλωμα κοκαΐνης σε βυζάκια παραμένουν υπόσχεση.
Το trailer διαδέχεται δυο teaser, που κάνανε πρεμιέρα στο Mashable σα χαρακτηριστικότερο του ότι επιδίωκαν να πλακώσουν στα pokes το πιο techy κοινό, με μεγάλες κυριολεκτικά λέξεις και καθόλου κινούμενη εικόνα, μια στρατηγική που συνδύαζε τα υπερπαραδοσιακά teaser παύλα φανφαρόνικες αναγγελίες του Hollywood με τα υπερμοντέρνα μινιμαλιστικά βιντεάκια του Google. Αυτή η στρατηγική σίγουρα πέτυχε στο να ενημερώσει το κομμάτι των διαδιχτύων με λειτουργικό εγκέφαλο ότι η ταινία ασχολείται με τον Zuckerberg, και όχι με τις γκόμενες που ξημεροβραδιάζονται στο Farmville, στα προφίλ των γκόμενων και σε όλες τις σελίδες που υπόσχονται να τις ενημερώνουν ποιος ξύθηκε όσο έβλεπε το δικό τους προφίλ. Αλλά και πάλι δε μπορείς να πεις πως έπεισε κανέναν ότι είχε λόγο να κυκλοφορεί στις αίθουσες το ιστορικό του πιο πρόσφατου καυτού μέρους που πάνε οι ώρες να πεθάνουν, όταν παραγωγές σα τους Pirates of Silicon Valley (1999) είχαν φυσιολογικά θέση στη TV, παρόλο που καταπιάνονταν με σημαντικές φιγούρες και πραγματικές αντιπαλότητες σε ιστορικές για τη βιομηχανία της πληροφορίας εποχές.
Η εξήγηση βέβαια εξακολουθεί να βρίσκεται στη καμπάνια της Sony, δε κάνεις 500 εκατομμύρια φίλους χωρίς 400 εκατομμύρια ηλίθιους, και προφανώς δε τους πουλάς βαθυστόχαστη καλλιτεχνιά χωρίς παιδική χορωδία να εκτελεί το Creep. Σα καλύτερη επίδειξη της ναρκισσιστικής ψυχοπάθειας του μεγαλύτερου κομματιού των κοινωνικών και υπολοίπων διχτύων, το trailer έκανε γύρους σε posts που ξεκίναγαν και τελείωναν στη μοναδικότητα της εκτέλεσης από τη "Vega Choir" την οποία ξέραν όλοι μιας και είχαν διατελέσει διευθυντές της, posts που διορθώθηκαν τα περισσότερα στη συνέχεια με την άλλη δημοφιλή σε διευθυντές χορωδία "Scala & Kolacny Brothers". Τα σχόλια που υποδείκνυαν τις διορθώσεις σβήστηκαν φυσικά τα περισσότερα, δεν απασχόλησε φυσικά κανέναν το ότι τέτοιου είδους μοναδικές εκτελέσεις από χορωδίες (ειδικά του Smells Like Teen Spirit από τις παιδικές) είναι πιο συχνές κι από χοντρές που κάνουν lip-sync στα γιουτούμπια. Ξέροντας λιγάκι τον Fincher τόσα χρόνια, κάποια σημειολογία λιγότερο ψυχοπαθολογική θα είχε κατά νου υποθέτεις, και η υπογραφή του είναι φανερή από αυτό το ζουμάρισμα μέχρι τη ψυχή της εικόνας στα πλάνα με χαμογελάκια σε input boxes, αλλά δε φαίνεται να υπάρχει και κάνας ιδιαίτερος λόγος να κάτσεις να ασχοληθείς μ' αυτή (τη σημειολογία). Παπάρα θα είναι κι αυτή κατά πάσα πιθανότητα, όσο και η φημολογούμενη καιρό πρόθεση του σκηνοθέτη για νατουραλιστικό αποτέλεσμα, που υλοποιήθηκε όπως βλέπεις σε DV φωτογραφία χωρίς κινηματογραφική αισθητική αλλά με όλα τα φαιοφίλτρα του, για να θυμίζει σκατουλί τηλεδράμα των 90s. Όμως, ακόμα κι αν οι μισές σκηνές του trailer παραπέμπουν ακόμα και κυριολεκτικά σε οσκαρικές ταινίες και γενικότερα στο Trailer for Every Oscar Movie Ever, οι άλλες μισές είναι καλύτερες απ' όσο θα μπορούσε ποτέ να σου κατέβει διαβάζοντας το σενάριο, το καστ φαίνεται σαφώς υπεράνω πάσης σαβουρο-υποψίας, και τα κάδρα με άπλωμα κοκαΐνης σε βυζάκια παραμένουν υπόσχεση.
Previously on Movies for the Masses: Ο Θάνατος που Ονειρεύτηκα (2010): Πρεμιέρα trailer