En la Ciudad de Sylvia (2007)

Νεαρός ονειροπόλος καλλιτέχνης επιστρέφει στο Στρασβούργο ψάχνοντας το κορίτσι που είχε συναντήσει πριν έξι χρόνια.
Με απατηλές, παροδικές σκιές που εμφανίζονται εδώ κι εκεί, μέσα στη μεσαιωνική πόλη, ο σκηνοθέτης José Luis Guerín δίνει τόνο στοιχειωμένης ταινίας στην αναζήτηση μιας γυναίκας φαντάσματος, μιας ανάμνησης που ο ήρωας την έχει εξιδανικεύσει και επιχειρεί να την ενσαρκώσει ξανά με βουτιά στην ατμόσφαιρα της πόλης. Πρωταγωνιστής ο Xavier Lafitte, σκιτσάρει ευλαβικά στο σημειωματάριό του (μια μεταφορική πράξη για την ιστορική αναδόμηση) κάθε λεπτομέρεια που του τραβά την προσοχή στις γυναίκες που τυχαία συναντά, το κόψιμο των μαλλιών, το στρίψιμο του λαιμού, το σχήμα του στόματος, ιμπρεσιονιστικά, αφηρημένα σχέδια που συγκλίνουν και συχνά υπερκαλύπτουν το ένα το άλλο, τόσο ώστε το γρήγορο ξεφύλλισμα των σελίδων να δημιουργεί ένα είδος κινουμένου σχεδίου που φέρνει κατά κάποιο τρόπο την αναζητούμενη Sylvia στη ζωή. Όμως ο Guerin απέχει πολύ από το να ενταχθεί στη χορεία των Ευρωπαίων δημιουργών που κάνανε τέχνη με εικόνες σε κίνηση, και η κάμερά του το μόνο που κάνει είναι να παρακολουθεί σχεδόν ηδονοβλεπτικά τον πανταχού παρόντα Lafitte --οκ, είναι υπέροχος με το μποέμικο στιλ και το λευκό λινό κουστουμάκι του-- και τις όμορφες γυναίκες που αυτός σκιτσάρει στο σημειωματάριό του. Μια δύο φετιχιστικές σκηνές (όπως αυτή όπου ο νεαρός βρίσκεται έξω από το διαμέρισμα της Sylvia και το φόρεμα της κυματίζει καθώς είναι κρεμασμένο για να στεγνώσει, hello René Magritte), και η εξαιρετική χρήση του φωτός ξεχωρίζουν κάπως τη ταινία από το σωρό άσκοπων περιφορών σε αναζήτηση ατμόσφαιρας.