Skyline (2010)

Την επαύριο διαολεμένου πάρτι σε ρετιρέ μεγαλοπαραγωγού με ειδίκευση στο sci-fi, οι εναπομείναντες πρέπει, εκτός απ’ το hangover της κολάσεως, επιβιώσουν κι από εξωγήινη εισβολή ψηφιακών εφέ με λαμπάκια που ρουφάνε γήινους.Προσωπικό project των αδερφών Strause που έχουν κάνει το όνομά τους σχεδιάζοντας εφέ για μπλοκμπαστεριές τύπου 2012 (2009), Iron Man 2 (2010) και Avatar (2009), το Skyline βγήκε πριν κάνα μήνα στις αμερικάνικες αίθουσες σούρνωντας από πίσω του της κατηγορίες της Sony για κλοπές και καταχρήσεις των αδερφών, απ’ τη δουλειά τους στο Battle: Los Angeles (2011), και πήγε άκλαφτο στις κριτικές αλλά έβγαλε το budget του απ’ το άνοιγμά του κιόλας, όχι για κάναν άλλο λόγο, αλλά γιατί το είχε μικροσκοπικό. Με $10 εκατομμύρια, κανονικά δεν πρέπει να μπορείς να φτιάξεις ούτε ένα απ’ τα ψηφιακά εξωγήινα λαμπατέρ που μοστράρουν για αιμοδιψή θηρία στην οθόνη, πόσω μάλλον ολόκληρη ταινία, και εκεί είναι το βασικό πρόβλημα μιας προσπάθειας που έχει φιλόδοξη δουλειά στα ψηφιακά, αλλά όχι κι ιδιαίτερα πετυχημένη. Παίζοντας σαν υβρίδιο όπου η νέα εποχή υπολογιστικών δυνατοτήτων του Hollywood, συναντάει την straight-to-video προχειρότητα περασμένων δεκαετιών σε ερμηνείες, σκηνοθεσία και πλοκή, ετούτη η B-movieάρικη αρπαχτή, σου βγάζει μια όρεξη για κανιβαλιστική κατακρεούργηση άμα έχεις κέφια για χαβαλέ, αλλά κυρίως δειχνεί γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι καλύτερο να ασχολούνται μ’ αυτά που ξέρουν.