Take This Waltz (2011): Ρομαντική ιστορία απιστίας σε trailer

Αν ψάχνεις δικαιολογία για απιστία, η Sarah Polley είναι ο άνθρωπός σου, μετά το Away from Her (2006) όπου είχες βολικά αλτσχάιμερ, ακολουθεί φέτος το Take This Waltz (2011) όπου σε πιάνει απλά μια αστεία γλυκόπικρη ερωτιάρα διάθεση (σύμφωνα τουλάχιστο με τη πρώτη αφίσα της ταινίας), και τη συνέχεια θα γράψει μάλλον το Always (2016), μες στην ανάγκη για παρηγοριά γιατί πέτυχες τη μόνη σερβιέτα χωρίς φτερά. Προς το παρόν, το Waltz κλείνει στο Tribeca στο τέλος του μήνα τη φεστιβαλική του πορεία, η οποία είχε ξεκινήσει το φθινόπωρο από το Toronto, και παίρνει το δρόμο προς τις αίθουσες, και σε video on demand νωρίτερα στην Αμερική, όπου το διανέμει η Magnolia.

Η ταινία είχε ανοίξει στη καναδική μεγαλούπολη μάλλον σε ένα από αυτά τα γκαλά της απελπισίας που πληρώνει μια παραγωγή όταν έχει φάει τη χρονιά χωρίς να βρίσκει αγοραστές, μιας και οι ψίθυροι τουλάχιστο αυτό υπονοούσαν για καιρό, πως είχε ήδη προβληθεί για κάθε μεγάλο διανομέα χωρίς να κλείσει κάποια συμφωνία. Από τις ίδιες προβολές πάντως, το Waltz είχε αποκτήσει και τη φήμη ιδιαίτερα αξιόλογου έργου, απλά δύσκολου στο σμπρώξιμο προφανώς, πράγμα που επιβεβαίωσαν και οι δημοσιογραφικές αναφορές μετά την επίσημη πρεμιέρα, στις 10 Σεπτεμβρίου. Η ταινία δίχασε πιο χαρακτηριστικά τα trades, το Variety τη βρήκε "έξυπνη και οξυδερκή" με τη "τολμηρή" γύμνια κάποιων σκηνών να είναι εμπορεύσιμη, ο Hollywood Reporter από την άλλη μίλησε για συναισθηματικά δόλια αυταρέσκεια που χτυπάει κόκκινο στο επιτηδευμένα ανεπιτήδευτο αιδιοσουλατσάρισμα, και γενικότερα πολλές κριτικές προβλέψανε οσκαρική αναγνώριση, οι υπόλοιπες πήξανε από τις ιδιότροπες χαριτωμενιές, αλλά το αγοραστικό ενδιαφέρον παρέμεινε παγερά αδιάφορο, μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου, όταν οι διανομές ξεκίνησαν να γεμίζουν τον ανοιξιάτικο (i.e. μετα-βραβειακό) κατάλογό τους υποθέτεις. Από νωρίτερα, και στη συνέχεια, πάντως, το ενδιαφέρον για τη πρώτη ολόγυμνη εμφάνιση της Sarah Silverman ήταν έντονο, όλοι οι άντρες ήθελαν να μάθουν πώς άνοιγε τα.. φτερά της σε σοβαρό ρόλο η γκαβλιάρα αστέρα του SNL φυσικά, κι αυτή επιβεβαίωσε με τις δηλώσεις της τον Reporter, σε ότι αφορούσε τη περιποίηση του θάμνου της, αλλά σημείωσε και κάτι εξαιρετικό στο βιογραφικό της, όπως έκανε (χωρίς αχαμνοκλάδεμα αυτός) και ο Seth Rogen, ο έτερος κωμικός που η Polley επέμεινε να τον βάλει σε πιο δραματικό ρόλο. Η σκηνοθέτρια που είχε γίνει φαντασίωση των σινεφίλ πορνόγερων με τον πρώτο της ρόλο στο Γλυκό Πεπρωμένο (1997), επέμεινε και στις συνεντεύξεις της ότι η ιστορία της δεν είχε αυτοβιογραφικά στοιχεία, πως απλά εντάσσονταν στο πάγιο μακροχρόνιο ενδιαφέρον της για τις μακροχρόνιες σχέσεις, και επέμεινε όσο βέβαια ανακοίνωνε την εγκυμοσύνη της από τον David Sandomierski τον οποίο είχε παντρευτεί λίγες βδομάδες νωρίτερα.

Στο ίδιο πνεύμα, η ιστορία του Waltz αφοράει την ακατανίκητη έλξη που αισθάνεται η αδέξια Michelle Williams για τον απεριποίητο Luke Kirby, και το πώς τη περιγράφεις αυτή, φαίνεται στις αναφορές να εξαρτάται από το πως αντιμετωπίζεις και το κέρατο. Και το πώς θες να δείχνεις ότι αντιμετωπίζεις το κέρατο κυριότερα, είτε γιατί έχεις συναίσθηση πως η γνώμη είναι και έκφραση χαρακτήρα είτε γιατί τυχαίνει να έχεις και έτερον ήμισυ (ή και έτερο έτερο ήμισυ βεβαίως βεβαίως). Γεγονός είναι πως στη ταινία, άμα δε πρόσεξες τον εκνευρισμό του Reporter, η Williams υποκύπτει στην αμαρτία με το πάσο της, η Polley προσπαθεί να μιμηθεί και σκηνοθετικά, χωρίς κλισέ τουλάχιστο, με φως και χρώμα στη καθημερινότητα (και κλασικά γκομενοτράγουδα στην υπόκρουση φυσικά, αν δε το κατάλαβες από τον τίτλο), το καταβρόχθισμα από την ερωτική απομώρανση, το ξεμυάλισμα της γκόμενας. Που γεγονός είναι και ότι συνήθως ξεμυαλίζεται από μόνη της, οι γυναίκες καταλήγουν σε αγαθούς άντρες τύπου Rogen για ασφάλεια και εξασφάλιση, και άμα σε βρει τέτοια ατυχία ως Rogen, τότε ότι και να κάνεις τη πάτησες κερατούκλη, δείχνεις ενδιαφέρον, σε σημειώνει η άλλη του χεριού της, δε δείχνεις, καταγράφει αφορμή να στα φορέσει, κι εσύ φταις βασικά που δεν αντρώθηκες ουσιαστικά ποτέ. Του αμερικάνικου τρέιλερ που στοχεύει το buzz από την επανέκδοση του Τιτανικού (1997), είχε προηγηθεί ένα κομμένο από τη καναδική παραγωγή, και κλιπάκια που παίζουν ακόμη στην επίσημη σελίδα της.