The Possession (2012): Trailer αληθινής ιστορίας
Το κινηματογραφικό καλοκαίρι θα κλείσει και φέτος στην Αμερική με τρόμο, το Possession (2012), σε παραγωγή της Ghost House Pictures του Sam Raimi και θέμα πιθανά έναν δαιμονισμό αν και δε φαίνεται καθόλου στον τίτλο του. Το τρέιλερ της ταινίας, το οποίο κυκλοφόρησε χτες διαδιχτυακά σε ακατανόμαστη σελίδα με θαυμαστικό, θα τρομοκρατεί με τα καταραμένα κοριτσάκια του όλες τις υποψήφιες μέλλουσες μανάδες το σαββατοκύριακο, προβαλλόμενο πριν το What to Expect When You're Expecting (2012), μιας και οι δυο ταινίες έχουν κοινό διανομέα, τη Lionsgate. Το στούντιο μπορεί να έχει συνδεθεί τελευταία με αγώνες πείνας και λυκόφωτα πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων, αλλά με κάτι τέτοιες μικρομεσαίες τρομάρες έχτισε την καγκελόπορτα στο σήμα του, και για ένα φεγγάρι φαίνονταν να αντιμετωπίζει τη συγκεκριμένη παραγωγή σαν κορώνα του, τη προόριζε να γεμίσει το slot του Halloween που κράταγε για χρόνια με τα Saw.
Τότε η ταινία λέγονταν ακόμα Dibbuk Box, και ένα τέτοιο κουτί ιουδαϊκών πνευμάτων αφορά ακόμα, βασίζεται στην πραγματικά.. ebay-ικη ιστορία οινοκιβωτίου που κάνει τα μαλλιά σου να λιγδώνουν πέφτουν, τα δάχτυλα των ποδιών σου να μυρίζουν ματώνουν και τη μπαταρία του κινητού σου να αδειάζει τους υπαλλήλους σου να παραιτούνται, όλα βεβαιωμένα από ένορκες γραπτές καταθέσεις. Πιάνοντας την ιστορία από την αρχή, το κιβώτιο φαίνεται να ευθύνεται κυρίως για το Ολοκαύτωμα, σίγουρα προκάλεσε τη Νύχτα των Κρυστάλλων, και το μετέφερε στην Αμερική μέσω Ισπανίας μια Εβραία γυναίκα πολωνικής καταγωγής, που πέθανε σε ηλικία 103 χρονών αφήνοντας εντολή στους απογόνους της να το θάψουν μαζί της. Οι απόγονοί της ήταν βέβαια Εβραίοι, και έτσι το κουτί το πούλησαν σε κάποιον Iosif Nietzke που διαπίστωσε και ο ίδιος τη στοιχειωτική του δύναμη, και αποφάσισε να σώσει εβραϊκά τον κόσμο, μεταπωλώντας το μέσω διχτύου. Την ιστορία συνόψισαν το 2004 οι LA Times, σε ένα από αυτά τα δημοσιεύματα που δεν διαβάζει ο Dario Argento αλλά τα παρακολουθούν οι χολιγουντιανοί παραγωγοί, και τα δικαιώματά της πρόλαβε να κλείσει ο Robert Tapert, βασικός συνεργάτης του Raimi από το ξεκίνημα της καριέρας του. Ο Tapert φαίνεται να επεξεργάστηκε πολλά σενάρια μέχρι να βρει κατάλληλο κινηματογραφικό, και στο τρέιλερ διακρίνεις (πίσω από τη τυπική τρομοκρατημένη οικογένεια) πως η μεγάλη ακαδημαϊκή μελέτη που ρίχνουν τα παιδιά του Ισραήλ στις παραδόσεις και τις δεισιδαιμονίες τους βοηθάει τη ταινία να ξεφύγει κάπως από τη παραδοσιακή απομόνωση τέτοιου είδους στοιχειωμένων παραμυθιών. Η αλλαγή του τίτλου σε ότι πιο αόριστο γίνονταν, η μετακίνηση της εξόδου πρώτα για τις ψόφιες αρχές Γενάρη και μετά για τα νεκροζώντανα τέλη Αυγούστου, και το κόψιμο των πιο ακατάλληλων σκηνών για PG-13 rating από την MPAA, δεν αφήνουν και πολλές ελπίδες όμως.
