Hysteria (2011)
Η Μηχανή της Χαράς
Σκηνοθεσία: Tanya Wexler
Σενάριο: Stephen Dyer, Jonah Lisa Dyer, Howard Gensler
Παίζουν: Hugh Dancy, Maggie Gyllenhaal
Στο Λονδίνο του 19ου αιώνα, η προσέλευση των γυναικών στα ιατρεία για τη παρατεταμένη θεραπεία με αιδοιομασάζ που τις απάλλασσε από την υστερία, ήταν τόσο μεγάλη που χρειάστηκε η εφεύρεση των κατάλληλων επιστημονικών μηχανών για την εξυπηρέτησή τους. Η Μηχανή της Χαράς (2011), όπως είναι ο ελληνικός τίτλος της ταινίας Hysteria, πραγματεύεται ακριβώς αυτό: το πώς η εφεύρεση του δονητή και η κατάλληλη χρήση του στο βικτοριανό Λονδίνο, συνέβαλλε στην χαρά των γυναικών μέσω της καταπολέμησης της υστερίας τους. Περί μυθοπλασίας βασισμένης αμυδρά σε πραγματικά γεγονότα πρόκειται, πασπαλισμένης με το λούσο μιας προσεγμένης παραγωγής και την ανάλαφρη χαριτωμενιά της κομεντί εποχής. Συνδεδεμένη η υστερία στα ψυχιατρικά ιατρικά δεδομένα εκείνης της εποχής με τη μήτρα ("υστέρα"), ανακουφιζόταν χειρωνακτικά με τον τρόπο που φαντάζεσαι, από τον γιατρό στις γυναίκες ασθενείς τους. Ο Joseph Mortimer Granville υπήρξε ο εφευρέτης του «παππού» του σημερινού δονητή, με σκοπό όμως την ανακούφιση μυϊκών πόνων. Ο κινηματογραφικός Granville που τον υποδύεται ο Hugh Dancy, είναι ένας γιατρός που δε δέχεται τις απαρχαιωμένες ιατρικές απόψεις. Πιάνοντας δουλειά στο πλευρό του Dr. Dalrymple ο οποίος είναι ειδικός στην «υστερία», θα σκεφτεί τη χρησιμοποίηση της «μηχανής της χαράς» για το λόγο που τη χρησιμοποιούμε και σήμερα, ενώ ταυτόχρονα θα μπλεχτεί συναισθηματικά με τις δύο εντελώς διαφορετικές στο χαρακτήρα κόρες του. Η Maggie Gyllenhaal ξεχωρίζει στο ρόλο της ανεξάρτητης φεμινίστριας κόρης του Dalrymple τον οποίο υποδύεται ο πάντα κλασάτος Jonathan Pryce και ο κωμικός παράγοντας θα προκύψει αβίαστα τόσο από τα προσωπικά μπερδέματα όσο και από τις αναμενόμενες ιαχές χαράς των θεραπευμένων πελατισσών. Όμως κάπου μέσα σε αυτόν τον περίεργο συνδυασμό μυθοπλασίας, πραγματικότητας, και τολμηρής στις προθέσεις ρομαντικής κομεντί, με νιφάδες ενός σοβαρότερου κοινωνιολογικού και φεμινιστικού σχολίου, η «χαρά» μένει χωρίς προσωπική μηχανή κίνησης, στον αυτόματο μιας αξιοπρεπούς διασκεδαστικής διεκπεραίωσης χωρίς καθαρό κίνητρο πίσω από την δημιουργία της.
Αίγλη ΖαππείουΘερινός
ΒόξΘερινός
Cine Ψυχικό ClassiqueΘερινός
ΑμίκοΘερινός
ΧλόηΘερινός
Σινέ ΦλοίσβοςΘερινός