Salmon Fishing in the Yemen (2011)

Ο ειδικός της βρετανικής κυβέρνησης σε θέματα σολομού, και η σύμβουλος σεΐχη της Υεμένης σε θέματα κατάφωρης φαντασιοπληξίας, συνεργάζονται για να φυτέψουν τους σολομούς στην άμμο που θα ποτίσουν το δέντρο του έρωτά τους. Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη του, τον Lasse Hallström, το Ψαρεύοντας Σολομούς στην Υεμένη (2011) χαρακτηρίζεται καλύτερα σαν αυτό που οι Αμερικάνοι λένε inspirational comedy, και αν όχι τιποτάλλο το φιλμ σίγουρα μια αμερικανικότητα τη χρειάζονταν στον τομέα της παραγωγής, για να προσεγγίσει την απαιτούμενη από το σενάριο απλοχεριά Σαουδάραβα πρίγκιπα σε ασύλληπτα έργα γεωδιαμόρφωσης. Έτσι, τα προβλήματα του παρόμοια φιλόδοξου κινηματογραφικού έργου ξεκινάνε από τη βρετανικότητά του, με ένα περιορισμένο set piece σε μια έρημο ο Hallström πρέπει όχι μόνο να καλύψει μισή ταινία αλλά να σε εμπνεύσει κιόλας --μέσω των πρωταγωνιστών του-- να μείνεις για πάντα εκεί, και αναγκαστικά καταφεύγει στον εύκολο συναισθηματισμό και στις υπόλοιπες συμβουλές του βιβλίου με τις φτηνές αποπλανήσεις. Από πάνω, το σενάριο του Simon Beaufoy φαίνεται να ισοπέδωσε, ως παρωχημένο, το πολιτικό και λοιπό χιούμορ της νουβέλας στην οποία βασίστηκε, δημιουργώντας χώρο στο σκηνοθέτη να επεκτείνει ακόμα παραπέρα τη πατενταρισμένη ζαχαροπλαστεία του, με αποτέλεσμα το Ψάρεμα να είναι υποφερτό μόνο στο πρώτο τόξο του, όταν η τριβή του "απρόθυμου" έρωτα του Ewan McGregor με την Emily Blunt βγάζει μερικές σπίθες. Στη συνέχεια η μεγάλη εμπνευστική ιστορία που πουλάει η προώθηση του φιλμ, αποδεικνύεται και τυπικά καρυδότσουφλο για ταξίδι σε ποτάμια χυλού, και ο στερεότυπος σεΐχης που υποδύεται ο Amr Waked σε κάνει να νοσταλγείς κάτι αξέχαστα του Κώστα Βουτσά, ειδικά στις σκηνές της όποιας παραλυμένης δράσης.