Crónica de una Fuga (2006)

Τέσσερις νεαροί, ο ένας τους ένας μη πολιτικοποιημένος τερματοφύλακας, που κρατούνται για αξεδιάλυτους πολιτικούς λόγους σε ένα παλιό αρχοντικό που λειτουργεί ως ανεπίσημο στρατιωτικό άντρο τον καιρό της αργεντίνικης δικτατορίας, υπομένουν ταπεινώσεις και ψυχολογικό πόλεμο, χωρίς να σπάσουν, μέχρι που βρίσκουν το κουράγιο να αποδράσουν.Η ταινία βασίζεται στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του Claudio Tamburrini Pase libre: La Fuga de La Mansion Sere και θυμίζει ότι έγινε στην Αργεντινή από το 1976 έως το 1983, στη διάρκεια του Βρώμικου Πόλεμου και της σκληρότερης χούντας της χώρας. Ο Caetano, πάντως, επιλέγει να βάλει το genre πάνω από το πολιτικό background και να μας χαρίσει ουσιαστικά ένα σφιχτό θρίλερ απόδρασης. Είναι διακριτικός και προτιμά suspense αντί για gore, σχεδόν δε βλέπουμε βασανισμούς, παρά μόνο τους υποθέτουμε από τα κακοπαθημένα σώματα των κρατουμένων. Η σκιαγράφηση των χαρακτήρων των φυλακισμένων αλλά και των βασανιστών τους ξεχωρίζει. Ειδικά το ψυχικό σθένος που χρειάζεται για να βγουν οι τέσσερίς τους γυμνοί και τρεμάμενοι στη βροχερή νύχτα αψηφώντας πρώτα τη δική τους αδυναμία και ύστερα το φόβο για τους δήμιους τους καταγράφεται πιστά, όπως και η σκληρότητα και η εαυτουλίστικη φύση του ανθρώπου: όταν η απόδραση πετυχαίνει, ο πατέρας του ενός αρνείται να δώσει βοήθεια παρά μόνο στο γιο του και αυτό με δυσκολία, γιατί ο φόβος του καθεστώτος τρώει τα σωθικά.

Highlight της ταινίας είναι ο πρωταγωνιστής της, Rodrigo de la Serna, ο έτερος μηχανόβιος πλάι στον νεαρό Che του Diarios de Motocicleta (2004) που, όπως φαίνεται, έχει τάξει την τέχνη του κατ' αποκλειστικότητα στους επαναστατικούς ρόλους. Το Χρονικό μιας Απόδρασης διεκδίκησε πέρυσι το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Κανών, χωρίς επιτυχία γιατί τώρα δε βρισκόμαστε στην εποχή του Z (1969) και γιατί ο Caetano δεν είναι Γαβράς.