Two - Two and a Half Stars


Haywire (2011)
...το γεγονός παραμένει πως η ιδέα για ταινία δομημένη γύρω από τα MMA μπούτια της Gina Carano καλή ήτανε, και η εκτέλεση είναι τεχνικά μια κλάση ανώτερη από ότι κατάφερε ποτέ η WWE γύρω από τα δικά της προϊόντα...

Ghost Rider: Spirit of Vengeance (2012)
...το σενάριο του Goyer το μετατρέψανε σε μηδενικού προϋπολογισμού (από συνέχεια μεσαίου μεγέθους μπλοκμπαστεριάς), που προσάρμοσαν τους διαλόγους της διάρκειας ώστε να εξυπηρετούν τηλεοπτικά την ιστορία, να δίνουνε κοινότοπη υπερέμφαση στην.. υπερβολή...

Elles (2011)
...έχει αναντίρρητα στιλ στη σκηνοθεσία της, έχει έναν.. ντοκιμενταρίστικο φορμαλισμό, θολώνει τα όρια ανάμεσα στο φυσικό της στιγμής και το φυσικά στημένο, τη βοηθάνε και δυο από τις πρωταγωνίστριές της...

Σούπερ Δημήτριος (2011)
...κολεκτίβα νέων με παντιέρα το handmade/ homemade/ DIY (η ταινία στοίχισε 2 χιλιάδες ευρώ), σατιρίζουν, κάνουν πλάκα, καυτηριάζουν, κριτικάρουν όλα εκείνα τα στοιχεία που πλέον αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι και χαρακτηριστικά της πόλης τους...

Get the Gringo (2012)
...πορεία ταινίας που αξίζει θέση στα ψιλά γράμματα της κινηματογραφικής Ιστορίας, ως χαρακτηριστική περίπτωση της ζημιάς που μπορεί να κάνει η δημόσια εικόνα ενός αστέρα, στην ίδια τη δουλειά που τον είχε κάνει εξ αρχής φιγούρα άξια δημόσιας εικόνας...

The Pirates! Band of Misfits (2012)
...πρόβλημα στον σεναριακό της προσανατολισμό, εφάμιλλο αυτού του κεντρικού του χαρακτήρα που δεν θα μπορούσε να βρει θησαυρό αν του τον έφερνε στο κεφάλι ο παπαγάλος του...

Mirror Mirror (2012)
..πιστεύει και σε μια στουντιακή κινηματογράφηση του πρώτου μισού του προηγούμενου αιώνα, γυρίσματα σε πλατό και πρακτικά εφέ κυρίως με μινιατούρες, για να προσεγγίσει μια κλασική μαγεία τύπου Μάγου του Οζ...

Δεσμά Αίματος (2012)
... μια πολύ "διψασμένη" ιστορία, η οποία φτάνει για να αναζωογονήσει το σινεμά του Παναγιωτόπουλου, μετά την εμμονική τριλογία του για την Αθήνα...

Les Neiges du Kilimandjaro (2011)
...σε αντίθεση με τη νατουραλιστική Renoir-ική άνεση με την οποία μύριζε τη θάλασσα και τη ψητή σαρδέλα στο πρώτο τόξο, μάλλον ομολογεί έτσι με ειλικρίνεια πως ψάχνει ιδεολογική συνέπεια και συνέχεια...

Chronicle (2012)
...προσεγγίζει την αφετηρία της ιδέας των εφήβων υπερηρώων του, με τη σεβάσμια αδιαφορία που αξίζουν οι ανακυκλώσιμοι μηχανισμοί μιας ενσυνείδητης μπιμουβιάς...

Underworld: Awakening (2012)
...έχει μια ιστορία να αφηγηθεί, ο Len Wiseman και ο J. Michael Straczynski έχουνε βάλει το χεράκι τους στο σενάριο άμα πρόσεξες, η Selene όχι μόνο δεν επιστρέφει χωρίς λόγο αλλά έχει και τον σημαντικότερο του φύλου της...

Παράδεισος (2011)
...με τη βοήθεια του G Pal και των industrial techno beats του, δίνει ρυθμό φρενήρους πάρτι στην ταινία του, καμουφλάροντας κάτω απ’ το μοντάζ του το περιορισμένο βάθος της εξερεύνησης των παράλληλων ιστοριών του...

Poulet aux Prunes (2011)
...μετά την πρώτη απ’ τη μιάμιση ώρα της διάρκειά της, όταν η Satrapi αρχίζει να ξεμένει από εμπνεύσεις κι η ιστορία της να σκαλώνει στην επανάληψη της συγκαταβατικότητάς της, θ’ αρχίσεις κι εσύ να νιώθεις τη ζαλούρα απ’ αυτό το αδιάκοπο πατ-πατ στο κεφάλι...

In Time (2011)
...έχει σαν καύσιμο μονάχα την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ιδέα της ιστορίας του, και το μαγνητικό χάρισμα των πρωταγωνιστών του να κρατάνε την ταινία του ζωντανή...

Kongen av Bastøy (2010)
...μπορεί να δώσει φρέσκια δυναμική σε κουρασμένα δράματα, αλλά μάλλον πνίγεται σε αντικομφορμιστικές ή σε εισαγωγικά ευφάνταστες καταστάσεις...

The Conspirator (2010)
...ο Redford, με τις απαλές εστιάσεις του σε κάθε τραχιά σκηνή, προτίμησε να απευθυνθεί στη συνείδηση του μέσου θεατή, αντί να καταγράψει τον εφιάλτη του να την έχεις πραγματικά ενισχυμένη...

Moneyball (2011)
…χωρίς να έχουνε και την επιλογή να ξαναγράψουνε ολότελα την ιστορία, ο Sorkin και ο Miller χειρίζονται τη κατάληξη μάλλον μετρημένα...

Shark Night 3D (2011)
…συμπαθείς στιγμές χιουμοριστικής αναλαμπής και ειλικρινούς δραματικής διαδρομής, με κάνα δυο ευπρόσδεκτες απροσδόκητες τροπές κι αρκετό ψαχνό για να γεμίζει τα κενά ανάμεσα στις καταδιώξεις...

Ο Ξεναγός (2010)
...μια γλυκόπικρη σάτιρα που μπορεί να μην σου ρίχνει στην πληγή όσο αλάτι θα σου άξιζε, προκαλεί όμως την ιδέα σου για τη χώρα σου, την πόλη σου και τον πολιτισμό σου, μέσω των ιδεών που έχουν οι Ευρωπαίοι εταίροι σου για δαύτα...

Jane Eyre (2011)
...ενδεικτικά της.. εξάντλησης του θέματος, τη πιο πρόσφατη Jane Eyre 2011 μπορείς να την εντάξεις στη λυκοφωτισμένη (i.e. Twilight-όπληκτη) βιομηχανική αλυσίδα του Hollywood, παρόλες τις βρετανικές της σφραγίδες...

Machine Gun Preacher (2011)
...προτού προλάβεις να ανοιγοκλείσεις τα βλέφαρα, ο Butler έχει ήδη αναβαπτιστεί, και αυτό το ξαφνικό που σε βρίσκει, σηματοδοτεί ότι ο άπειρος σεναριογράφος, Jason Keller, προσέγγισε το θέμα κάπως σοβαρά...

La Piel que Habito (2011)
...ακόμα και τη φόρμα που αποφασίζει να υπηρετήσει, ο Ισπανός την μεταχειρίζεται με ολοκληρωτική αδιαφορία, τρίβοντάς σου τα hints τόσο πολύ στη μούρη, που θα μπορούσε κάλλιστα να έχει κρεμάσει το twist στους τίτλους αρχής να ξεμπερδεύει...

Restless (2011)
...ανεπιτυχής απόδοση μιας ρεαλιστικής ισορροπίας ανάμεσα στο πένθιμο, αλλά ταυτόχρονα ελπιδοφόρο παρόν, και η κλισέ διαπίστωση ότι η αγάπη θριαμβεύει πάνω στον θάνατο...

Fright Night (2011)
...θέλει και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο, μεταφέροντας το στόρι στην ευθύβολη σοβαροφάνεια της νέας εποχής των εφηβικών action comedies, αλλά την ίδια ώρα φορμάροντας μια αδιαφορία, δήθεν αιρετική, για την εσωτερική συνοχή...

Les Émotifs Anonymes (2010)
...η επτά φορές υποψήφια για βραβείο César Isabelle Carré, με νεανική αφέλεια και διακριτικό τραύλισμα δίνει μια συμπαθητική διάσταση στην ηρωίδα της και δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για χημεία με το αρσενικό της ταινίας...

Friends with Benefits (2011)
...ξέρεις ότι ένα ζευγάρι ελεύθερο κι ωραίο θα πηδιέται χωρίς δεσμεύσεις, μέχρι να ανακαλύψουνε ότι ήτανε φτιαγμένοι για να ζήσουνε αυτοί καλά, κι εσύ με την άλλη που σε έβαλε να βλέπεις και αυτή τη ρομεντιά, καλύτερα...

Johnny English Reborn (2011)
...η οκταετία που παρεμβλήθηκε μάλλον σε καλό της βγήκε, με το σενάριο να περνάει από γραφιάδες του James Bond στον γραφιά του Mr Beans Holiday 2007 κι ο Rowan Atkinson να έχει αφήσει αρκετά πίσω του τον χαρακτήρα που τον έκανε διεθνή τηλεοπτικό υπεραστέρα...

Cowboys & Aliens (2011)
...ένα πρώτο μισό απολαυστικό κι ορεκτικό για ότι μέλλει ακολουθήση, με τον Favreau να έχει φτιάξει τόνο ελαφρά συναισθηματικά τιμητικό για την παράδοση του western, αρκούντως φρεσκαρισμένο όμως με την στιλπνότητα του μοντέρνου blockbuster και την κοφτερή απλοϊκότητα των στόχων του...

Happythankyoumoreplease (2010)
...η ανεξάρτητη αμερικάνικη ρομαντική κωμωδία, ίσως και αντιδραστικά, ίσως και σαν επιλογή επιβίωσης (σαν αντίδοτο ας πούμε), πιάνει το quirk, την ιδιοτροπία, και τη πάει ταξίδι στο διάστημα, όσο προσπαθεί να τη προσαρμόσει σε ρεαλιστικές αλλά και γοητευτικές καταστάσεις...

Mother's Day (2010)
...το σενάριο του Scott Milam στήνει χαριτωμένο παράδοξο κοινωνιολογικό δίπολο να ’χει να τσιμπολογάει κάθε τόσο, όμως την θέση του οδηγού κρατάει όπως καταλαβαίνεις η πλοκή με τις στροφές της και τις ζουμερές εξάρσεις της...

Green Lantern (2011)
...έμπλεξε τα μπούτια του το στούντιο, χάνοντας την ευκαιρία να κάνει μια πραγματική ανατροπή και να δημιουργήσει ένα σχετικά φρέσκο franchise, να σπείρει έναν υπερήρωα για κλάματα, μέσα στους τόσους που στα σοβαρά ανταγωνίζονται κάθε καλοκαίρι πια για τα ευρά στη τσέπη σου...

Trust (2010)
...όλα καλά, μέχρι που αρχίζει να ξεσκεπάζεται η ανεπάρκεια του Schwimmer (και των σεναριογράφων του) στην λεπτότητα του στησίματος της δραματουργίας τους, η οποία προκύπτει περισσότερο σαν δραματοποίηση των σταδίων της διαδρομής της αποπλάνησης ανηλίκου...

Yo, También (2009)
...φαίνεται να περιορίζεται τελικά στην προσπάθεια της σωστής και μετρημένης απόδοσης των καταστάσεων, παρά και την επιπλέον βοήθεια που προσφέρει ο συν-σκηνοθέτης Antonio Naharro υποδυόμενος παράλληλα τον μεγαλύτερο αδελφό του κεντρικού ήρωα...

Horrible Bosses (2011)
...αρκετά πιο συγκρατημένο παρεάκι από εκείνο του The Hangover 2009, το τρίο του Gordon βαδίζει σε διαδρομές κλασικού buddy movie, αρωματισμένες με μια τζούρα από νουάρ δολοπλοκίες, για να στήσει τις κωμικές εξάρσεις...

La Princesse de Montpensier (2010)
...ο Tavernier καταφέρνει να στήσει ένα περίτεχνο δράμα εποχής, που χωρίς να υπολείπεται στις τεχνικές αρετές της απεικόνισής του, αποφεύγει τις πολυτέλειες της αυλής και προτιμά να σε κυκλοφορήσει στις γήινες αποχρώσεις των κλειστοφοβικά ρουστίκ κάστρων της απέραντης γαλλικής επαρχίας...

Mr. Popper's Penguins (2011)
... ο Jim Carrey σε απειλεί στην αρχή να σε θάψει στη γκριμάτσα αλλά το κάνει μόνο για να καταλάβεις πόση αυτοσυγκράτηση δείχνει στη συνέχεια...

Le Nom des Gens (2010)
...η σκηνοθεσία του Leclerc παντρεύει τα παρελθόντα, παιδικά χρόνια των ηρώων με τη σύγχρονη, ενήλικη ζωή τους με παραστατικό κινηματογραφικό τρόπο...

Pirates of the Caribbean: On Stranger Tides (2011)
...ο Marshall σκηνοθετεί μάλλον την ποτέ πιο επικότερη και ρεαλιστική σκηνή δράσης στους δρόμους του προ αιώνων κεντρικού Λονδίνου, ο Depp τη γεμίζει με αυτόν τον στη σφαίρα του μύθου πλέον χαρακτήρα του...

Brighton Rock (2010)
...σαν γκανγκστερικό νουάρ, το φιλμ του Joffe δεν βρίσκει ποτέ το βάδισμά του, με τον Sam Riley που είχε θολώσει μάτια στο Control, να αδυνατεί να βρει το χάρισμα του Young Scarface στο ρόλο που είχε κάνει εικονικό ο Richard Attenborough στο πρωτότυπο του ’47...

The Trip (2010)
...μάχη stand-up κωμικών σε καθιστή στάση, το The Trip 2010 βρίθει στιγμών εκστατικής σάτιρας και κωμωδίας που πηγάζει κυρίως απ’ το εξαιρετικό timing των πρωταγωνιστών του και φυσικά το φυσικό ταλέντο τους...

Panique au Village (2009)
...κομμένο και ραμμένο από μια εικοσαριά αυτοτελή τηλεοπτικά επεισόδια που έφτιαξε το ντουέτο των Βέλγων για την τηλεόραση, το Panique au Village υποφέρει στη συνοχή της ιστορίας του, που σε συνδυασμό με την εξαντλητική του διάρκεια, το κάνει σχεδόν απαγορευτικό...

Here and There (2009)
...το φιλμ σε σοκάρει αρχικά με τον κινηματογραφικό ερασιτεχνισμό του, ο σκηνοθέτης μοιάζει να μαθαίνει τι θα πει τεχνοτροπία στο πλάνο, ο φωτογράφος βάθος στο πεδίο, και ο μονταζιέρης τις διαφορές από τηλε-ριάλιτι, μέχρι που εμφανίζεται η Cyndi Lauper για να παραδώσει μαθήματα.. υποκριτικής...

Illégal (2010)
...υποβαθμίζει παρόμοια τη δημιουργία σε επίπεδο φεμινιστικής μπαλαφάρας, παρόλο που θεωρητικά ο Masset-Depasse δοκιμάζει μια διαφορετική οπτική, πέρα από το τετριμμένο μεταναστευτικό τόξο, της φυγής από μια χώρα και των προβλημάτων παραμονής σε μια άλλη...

Rio (2011)
...αναμασάει τη φόρμα πουλιού που δε μπορεί να πετάξει, φόρμα που χρησιμοποίησε τελευταία φορά ακριβώς πριν ένα χρόνο η Dreamworks στο How to Train your Dragon 2010 με τον Βίκινγκ της που δε μπορούσε να σφάξει...

Lily Sometimes (2010)
...ανάμεσα στα νεκρά ζώα που μάζευε η Berthaud επί δυο χρόνια για την.. κατάψυξη της μικρής αδερφής, τη φραουλένια μαρμελάδα της μεγάλης και τη μητρική απουσία, μπορεί και να διακρίνεις το lifestyle των παιδιών των λουλουδιών δοσμένο με ένα σουρεαλιστικό σύγχρονο τρόπο...

Απ' τα Κόκαλα Βγαλμένα (2011)
...βάζουν σε δεύτερη μοίρα τη χαρακτηρολογική εξέλιξη των ηρώων του, όμως κι αυτό είναι κομμάτι της ουσίας της ταινίας, που αν κάτι υπογραμμίζει με ακρίβεια και νηφαλιότητα, είναι πως κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ, κι αυτοί που θα θελήσουν να τ’ αλλάξουν, μάλλον μπλεγμένοι θα βρεθούν...

Unknown (2011)
...ο Neeson σέρνει τον χαρακτήρα του απ’ το ένα όμορφα φωτογραφημένο σκηνικό του Collet-Serra στο επόμενο, προσπαθώντας να τον κρατήσει ζωντανό μέχρι να φτάσει η ώρα να τον στήσει ανέκφραστο απέναντι στους φυτεμένους διακοσμητικούς χαρακτήρες...

Les Petits Mouchoirs (2010)
...η ταινία του Canet μαζεύει πλειάδα γνωστών και λιγότερο γνωστών γαλλόμουτρων και τους κλείνει σε ειδυλλιακό εξοχικό με αρκετή άπλα για να προλάβουν να σου αποκαλύψουν τα μικρά τους μυστικά...

Οι Ιππείς της Πύλου (2011)
...ψάχνει το δραματοποιημένο είδωλο του νεοέλληνα με την διαστρεβλωμένη αντίληψη της κληρονομιάς και της καταγωγής του, που προσπαθεί να βρει το μπούσουλα μέσα στη φουρτούνα της σύγχρονης εποχής...

Biloba (2009)
...φλερτάρει στα όρια του κινηματογράφου, του θεάτρου και της καρικατούρας, καθώς κάθε χαρακτήρας, αν και συμπαθέστατος, είναι απόλυτα στερεότυπος και εξυπηρετεί πολύ συγκεκριμένους σκοπούς, για την εξέλιξη της ιστορίας...

No Strings Attached (2011)
...ακόμα μια από αυτές τις ιστορίες στις οποίες το βασιλόπουλο πρέπει να σκοτώσει με ευαισθησία το δράκο των συμπλεγμάτων της πεντάμορφης (τα οποία της προκάλεσαν οι πολλές ευθύνες της άδικης ζωής σε μικρή ηλικία στη συγκεκριμένη περίπτωση)...

Secretariat (2010)
...παρά το στερεότυπο των ταινιών σπορ και την απαγγελία ολόκληρων βιβλίων με ψυχοτονωτικά μηνύματα από το σενάριο, έδωσε βαρύτητα στις σχέσεις των ηρώων και έχτισε πολύ καθαρούς και ιδιαίτερους χαρακτήρες...

Rabbit Hole (2010)
...καθαρή δόση θρήνου για grief junkies, αν και υποτίθεται πως είναι οδηγός αξιοπρέπειας στη θλίψη για ανθρώπους που τη ψάχνουν. Την αξιοπρέπεια, όχι τη θλίψη...

Gnomeo & Juliet (2011)
...αρχίζεις να υποψιάζεσαι πως η ταινία είναι το ιδανικότερο φετινό βαλεντινοραντεβού, και δεν έχεις και πολύ άδικο...

Η Υπογραφή (2011)
...το φλερτ του ερωτικού του δράματος με το θρίλερ, προδίδεται απ’ την ακαδημαϊκότητα της γραφής και της βραδύκαυστης αφήγησης, που ακυρώνει το σασπένς του περίτεχνα κεντημένου μυστηρίου που χρησιμοποιεί ως αφηγηματικό όχημα...

Chéri (2009)
...σε αυτό το γυμνό από συναισθήματα πλαίσιο, ο πολυδοκιμασμένος σε ταινίες εποχής Frears, καταφέρνει να διατηρήσει την ισορροπία μεταξύ της παγερής αυτοσυγκράτησης και της εκδήλωσης ενός δυνατού έρωτα...

Season of the Witch (2011)
...είναι τελικά από τις παραγωγές που σε βάζουν να τις ψάχνεις τζάμπα, όταν ξέρεις τι να περιμένεις απλά συνδυάζοντας το όνομα του σκηνοθέτη με αυτά των πρωταγωνιστών…

Biutiful (2010)
...ο Iñárritu μοιάζει βαλμένος να αποδείξει ότι όχι μόνο μπορεί και μόνος του να γράψει ύμνο στην μιζέρια, αλλά να τον κάνει και όπερα, σ’ ένα υπερμελοδραματικό σύμπαν όπου φυλακίζει τον ήρωά του...

Sex & Drugs & Rock & Roll (2010)
...η αντιπαράθεση του σεναρίου νόημα δε βγάζει, βλέπεις απλά με συμπαθητικότερο μάτι τον πρωταγωνιστή, και βλέπεις απλά να περιφέρεται σα καθυστερημένο και τον Bill Milner που είχε δώσει δείγματα λαμπρότερου μέλλοντος...

Love and Other Drugs (2010)
...σε 113 λεπτά ο σκηνοθέτης κάνει ότι μπορεί για να δείξει την περιφρόνησή του προς την αυτοκρατορία της φαρμακοβιομηχανίας, μέχρι που ρίχνει τον πρωταγωνιστή του -–εκπρόσωπο αυτής της πραγματικότητας-– ανήμπορο και ηττημένο στο έδαφος...

The Cove (2009)
...επικεντρώνει μεν σωστά το πρόβλημα στην Ιαπωνία, όχι όμως ποσοστιαία, αλλά σα κάποιου είδους ανώμαλη σχεδόν ανθρωποφαγική παράδοση του ντόπιου πληθυσμού, την οποία συντηρεί και από πάνω μια ακραία εθνικοφροσύνη...

The Tree (2010)
...η Julie Bertucelli αφηγείται κλασική ιστορία διαχείρισης της απώλειας, με όπλα της τα μεταφυσικά νάζια που δίνουν ατμόσφαιρα στην ταινία της, αλλά μένουν πρακτικά ανεκμετάλλευτα...

All Good Things (2010)
…ο Jarecki ακροβατεί επικίνδυνα και τσακίζεται συχνά στην επιμονή του να μη προβαίνει σε κρίσεις, πράγμα φυσικά αδύνατο αφού δε διαχειρίζεται υλικό αρχείου, και έτσι οι προθέσεις των χαρακτήρων του παραμένουν αδιευκρίνιστες...

Despicable Me (2010)
…μπορεί το σύμπαν να είναι καρτουνικό και από αυτά όπου δε παθαίνει κανείς ποτέ τίποτα, αλλά οι ανθρωποειδείς αντιδράσεις προ κάποιων από τους κινδύνους καταφέρνουν να σου μεταδώσουν μια κάποια ένταση...

Copie Conforme (2010)
…ο Abbas Kiarostami υιοθετεί εντελώς δυτικό θεματικό πυρήνα κλασικής rom-com, για να τον νερώσει με πολιτικοκοινωνικοφιλοσοφικές ανησυχίες και να εξερευνήσει τις έννοιες της γλώσσας, της επικοινωνίας, της αλήθειας και της εικόνας της...

Legend of the Guardians: The Owls of Ga'Hoole (2010)
…ο Snyder καταφέρνει με εξωπραγματικό ρεαλισμό, να αποδώσει από απλές μικροχειρονομίες καθημερινής ειρήνης, μέχρι περίπλοκες χορογραφίες απαιτητικής δράσης, παραμένοντας πιστός στην ανατομία των πτηνών του...

Μέσα στο Δάσος (2010)
…ο Άγγελος Φραντζής, με χαρακτηριστική και αβίαστη άνεση, αποδεικνύει για τους σκηνοθέτες, ένα θεμελιώδες φωτογραφικό αξίωμα: ο δημιουργός δεν χρειάζεται τεχνολογία και μηχανήματα για να συνθέσει ομορφιά...

Io Sono l' Amore (2009)
…σκηνοθετεί με περίσσια βιρτουοζιτέ και αισθητικό μεγαλείο ένα σενάριο που βρίσκεται εκεί κοντά στα σύνορα του Dallas με τον Paul Haggis, αφήνοντάς σου διαρκώς μια αίσθηση αβεβαιότητας: η ταινία στην πραγματικότητα δεν είναι ιδιαίτερα σημαντική, όμως μοιάζει σημαντική...

Mother and Child (2009)
…φροντίζει να εισάγει αρκετούς ακόμα περιφερειακούς χαρακτήρες για να στρογγυλέψει και να σοβαρέψει τους κεντρικούς του, ξοδεύοντας μάλλον περισσότερο χρόνο απ' όσο του επέτρεπαν τα μόλις 10 ημερών γυρίσματά του...

Piranha 3D (2010)
…με gore που φτάνει τα επίπεδα υπερβολικής δόσης του Peter Jackson εποχών Bad Taste 1987 και εξόφθαλμα ψηφιακά που θυμίζουν εκείνες τις εποχές επίσης, η αναβιωμένη αγέλη από πιράνχας, δεν περιμένει στιγμή να την πάρεις στα σοβαρά...

Wall Street: Money Never Sleeps (2010)
…ένα άκομψο δημιούργημα, που γοητεύει με την ορμή και την ευστοχία με την οποία ο σκηνοθέτης του επιτίθεται σε ντοκιμαντερίστικα καταγεγραμμένα σημάδια των καιρών κι αποδομεί τις ανθρωπολογικές απαρχές τους σε ύφος θρίλερ δωματίου...

Predators (2010)
...μια "ατμόσφαιρα μυστηρίου" που δε σε βοηθάει να την αναπνεύσεις ακριβώς ούτε η ατελείωτη ανταλλαγή κλισέ (η οποία σε κάνει να εκτιμάς τη συνειδητή μουγκαμάρα στη πρώτη ταινία) ούτε το ότι τη συνέχεια, την εμφάνιση των predators, την έχεις δει να έρχεται είκοσι χρόνια νωρίτερα...

The Karate Kid (2010)
...δεν μπορείς να μην την καταδιασκεδάσεις, αλλά δεν μπορεί ούτε κατά διάνοια να σου εμπνεύσει τον μελοδραματικό σεβασμό που έκανε την πρωτότυπη εκδοχή της, ένα εικόνισμα της εποχής της...

Ondine (2009)
...για να αναδείξει την οικουμενικότητα στο αρχαϊκό και την αλήθεια που χάθηκε στην παράδοση του θρύλου από στόμα σε στόμα....

Nord (2009)
...παιχνιδιάρικες ματιές στα στοιχεία που συνθέτουν την ανθρωπομορφολογία μιας χώρας καταδικασμένης στη γεωμορφολογία της....

Nacidas para Sufrir (2009)
...εσάνς αλμοδοβαρικής τσαχπινιάς στην έμπνευση, αλλά δίχως τη σπιρτάδα και τη σεναριακή βαθύτητα στην εξέλιξη...

Shrek Forever After (2010)
...ανακεφαλαίωση της μυθολογίας των τριών προηγούμενων κεφαλαίων και προσπάθεια ανατροπής της κακής ανάμνησης που είχε αφήσει το προηγούμενο...

The Expendables (2010)
...ανάμεσα σε buddy movie μέσης ηλικίας και ταινία μανιασμένης καταστροφικής δράσης, βγαλμένης απ’ την παράδοση της δεκαετίας που έθρεψε τους πρωταγωνιστές της...

Jaffa (2009)
...κρύβει αρκετές ανατροπές για να κρατήσει το ενδιαφέρον σου, έστω κι αν αυτές δεν βρίσκονται τόσο στην πορεία της πλοκής, όσο στο συγχρονισμό των εξάρσεών της και ακόμα περισσότερο στο βάθος των ερμηνειών της....
L' Immortel (2010)
...μολονότι αξιοπρεπέστατο σε πλοκή, στροφές κι ανατροπές και αξιέπαινο σε φιλοδοξίες, δεν καταφέρνει στ’ αλήθεια να σε εκπλήξει, ούτε να φτάσει τους υψηλούς δραματικούς του στόχους...

Grown Ups (2010)
...μαζεύεται περισσότερο στο εξοχικό για να σου δώσει ένα ιδεατό μπαγκράου για το πού να μαζέψεις κι εσύ τη δικιά σου, παρά για να δώσει ιδέες για το πώς να περάσεις την τελευταία βραδιά σου, πριν την κρεμάλα του The Hangover (2009), ας πούμε...

The Rebound (2009)
...κολλάει φόρμουλες για να βγάλει αφήγηση και ρίχνει δανεισμένα αστεία για να σπάσουν τη γλυκεράδα της πολύ γυναικείας σκοπιάς του...

City Island (2009)
...δε τρακάρει ακριβώς μετωπικά με τη παπάρα σε κανένα σημείο, τουλάχιστο όχι τόσο μετωπικά όσο σε προϊδεάζει ο εισαγωγικός εκτός οθόνης μονόλογος του Andy Garcia...

Le Père de mes Enfants (2009)
...Την ιδέα του ανδρός ως κεφαλή της οικογένειας και την περηφάνια που συνεπάγεται ο ρόλος, ψαχουλεύει στη δεύτερη ταινία της η Mia Hansen-Løve, με την ευαισθησία της Γαλλίδας για τις έννοιες και τους μηχανισμούς της οικογένειας να γίνονται όλο και πιο εμφανείς ως κύριες καλλιτεχνικές της αφετηρίες...

Sin Νombre (2009)
...μοιάζει τελικά παρόμοια με τις πολύ κοντινές γωνίες στη φωτογραφία του Adriano Goldman που περνάνε σταδιακά από το να ακουμπάνε τη ζεστασιά των χαρακτήρων, στο να παρατηρούν τους ερασιτέχνες ηθοποιούς σα πειραματόζωα όσο προσπαθούν να υποκριθούν, σαφές δείγμα ότι ο σκηνοθέτης ενθουσιάστηκε με το εφέ χωρίς να ξέρει ούτε πως να το αξιοποιήσει ούτε που να σταματήσει...

Robin Hood (2010)
... o Sir Ridley Scott αναλαμβάνει να αναδείξει το ρεαλιστικό υπόβαθρο μιας απ’ τις μεγαλύτερες μορφές της μυθολογίας της δυτικής κουλτούρας, και το κάνει κυρίως στην εικόνα του, ρίχνοντας στον κόκκο και το χρώμα της, τη λασπουριά και την αιματίλα που τρώνε για πρωινό οι ήρωές του...

Το Σινεμά Γυμνό (2010)
...Νηφάλιο και μελετημένο, το ντοκιμαντέρ του επί σειρά ετών και από διάφορα πόστα προσκυνητή των ελληνικών κινηματογραφικών κυκλωμάτων, Βάσου Γεώργα...

Chloe (2009)
...ένα ψυχολογικοερωτικό θρίλερ, που ψάχνει τον ερωτισμό της αφήγησης και τον τρόπο που η παράθεση αναμνήσεων, μπορεί να δημιουργήσει την εικόνα της πραγματικότητας στο πρόθυμο να την πιστέψει μυαλό...

Τα Παιδία δεν Παίζει (2010)
...το πιο απτό παράδειγμα του γιατί στα μάτια των παιδιών καθρεφτίζεται το μέλλον μιας χώρας που ξεχνάει να ελπίζει και να ζητάει, πριν καν τελειώσει το λύκειο...

Youth in Revolt (2009)
...Ασαφείς με τάση στην εξυπηρέτηση πρακτικών αναγκών είναι γενικότερα και οι προθέσεις του σεναρίου, το πρώτο τόξο του είναι υποδειγματικό στο στήσιμο quest ανδροπρέπειας για ιδιοσυγκρασιακό νεανία...

Άλλος Δρόμος δεν Υπήρχε (2009)
...Η ματιά του Ψυλλάκη περιορίζεται στην γωνία της συγκεκριμένης οπτικής και μέσα σ’ αυτά τα όρια είναι όσο πιο πλήρης θα μπορούσες να την περιμένεις, τα γεγονότα όμως έχουν περισσότερες από μία πλευρές...

Bakjwi (2009)
...η ασυμβίβαστη εικονολατρία του πανίκανου ακριβώς σ’ αυτό, Νοτιοκορεάτη σκηνοθέτη, ρουφάει το αίμα και τον αέρα κι από ‘σένα κι απ’ το στόρι του, που αφήνεται να παραπαίει ανοικονόμητο κι ασπόνδυλο, σε ρυθμούς οριακά εξαντλητικής νωχελικότητας...

Brooklyn's Finest (2009)
...τόσο κενό, ασυνάρτητο, κοκορίστικο και κυρίως ψόφιο, όσο και το hip hop στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας (και ακόμα φυσικά)...

Percy Jackson and the Olympians: The Lightning Thief (2010)
...η κούφια αφέλεια και η ανεπάρκεια του budget της παραγωγής να καλύψει της φιλοδοξίες της, θα κουράσει τους αδιάφορους μεγαλύτερους συνοδούς της πιτσιρικαρίας για την οποία σχεδιάστηκε η ταινία...

The Road (2009)
... η χαλασμένη πυξίδα της αφήγησης συνεχίζει να χοροπηδάει ανάμεσα στα απαλά βαθιά voicover και στα ωμά ανθρώπινα κρέατα χωρίς να εξυπηρετεί κανένα τελικά...

Agora (2009)
...ο Amenábar συχνά πυκνά ξεκινάει από το επίπεδο κάποιου πλήθους και υψώνει τη κάμερά του.. στο διάστημα, μάλλον για να τονίσει τις μικρότητες σε όσα διαδραματίζονται αλλά σίγουρα αποδυναμώνοντας τη φοβερή αίσθηση χρονομηχανής...

Where the Wild Things Are (2009)
...εξιδανικεύει τη φυγή σαν τρόπο διαχείρισης της ζωής (σε πραγματικό ή φανταστικό επίπεδο), αλλά με κατεβασμένα τα μούτρα...

Les Herbes Folles (2009)
...παιχνιδιάρικη, ανάλαφρη και αρκούντως αυτοσατιρική διάθεση μιας ταινίας που παίρνει τον εαυτό της αρκετά στο ψιλό για να σ’ αφήσει κι εσένα να τη διασκεδάσεις...

J'ai Tué ma Mère (2009)
...όσο καταφέρνει με εντυπωσιακή ευκρίνεια να εντοπίσει και να σού διαγραμμίσει το στόχο που θέλει να πετύχει, άλλο τόσο χάνεται στον ζήλο και τον ενθουσιασμό του...

Νήsos (2009)
...έχει φρεσκάδα και ζωντάνια, και χιούμορ σπαρταριστό κι ατακαδόρικο σχεδόν όσο είναι και στο trailer, αλλά και μια στιβαρή διάθεση να ξεμπροστιάσει έστω κι εξωραϊσμένες, μια σειρά απ’ τις αναπηρίες των (όχι αποκλειστικά) μικρών, ελληνικών κοινωνιών...

Brothers (2009)
... Άνευρο και δισδιάστατο το σενάριό του, δεν καταφέρνει ευτυχώς να πνίξει στην ανεπάρκεια και την ανία του...

Welcome (2009)
...Μιζέρια, λυρικότητα και μια ευπρόσδεκτη μαυρίλα στον τόνο, φτιάχνουν ένα στυφό και κάπως δύσκαμπτο σύνολο...

The Men Who Stare at Goats (2009)
...η ιστορία πνίγεται κυριολεκτικά στη μοναδική λύση του LSD για όλους (και της λευτεριάς στα γίδια βεβαίως βεβαίως), κι εσύ αρχίζεις ασυνείδητα να περνάς τον Steven Soderbergh (και τον Informant του) για κάτι παραπάνω από ιδανικό συνδυασμό Ken Loach και Michael Moore...

Surrogates (2009)
...Η πλοκή κι η αφήγηση του Surrogates είναι καθαρά διαδικαστικά αστυνομική, και το sci-fi υπόβαθρο, περιορίζεται στο να χρησιμοποιείται σα δικαιολογία για να στηθούν μερικές σκηνές δράσης της ποικιλίας του υπεράνθρωπου...

Στο Βάθος Κήπος (2009)
...απογοητεύοντας με την απλοϊκότητα της δομής, απ’ την άλλη γοητεύοντας με τον τρόπο που αφήνει το κέντρο της στους κεντρικούς του χαρακτήρες...

Julie & Julia (2009)
...μπορεί και να σε βάλει με την εμφάνισή της σε πειρασμό, αλλά διαπιστώνεις από τις πρώτες μπουκιές ότι η ζαχαροπλάστρια το παράκανε στις δόσεις από βιομηχανικά προϊόντα του λίπους του γάλακτος...

Ακαδημία Πλάτωνος (2009)
...κρατήσει ζωντανό τον ήρωα μέσα στην ομιχλώδη πορεία του, προσφέροντάς σου κάτι χορταστικό, σε μια ταινία που αποδεικνύεται χαριτωμένη αλλά λίγη, σε όλα τα επίπεδα που προσπαθεί να κινηθεί...

Taking Woodstock (2009)
...ροή που παρασέρνει την ταινία σ’ ένα πρώτο μισό με απολαυστικούς ρυθμούς και ανάλαφρη διάθεση, αλλά χάνει τα γκάζια της στο δεύτερο κομμάτι...

Θέμις (2008)
...παράνοιας του να προσπαθείς να βγάλεις δικιά σου απόφαση έχοντας μονίμως την αίσθηση ότι σου λείπουνε στοιχεία...

The Soloist (2009)
...βαριά φανφάρα στην υπόκρουση, απόλυτα κατάλληλη για σίριαλ και στήλες σε εφημερίδες αλλά εντελώς επίπεδη στο πανί...

OSS 117: Rio Ne Répond Plus (2009)
...το δεύτερο ταξίδι του OSS 117 στον κόσμο των μυστικών πρακτόρων που είναι σε άλλο κόσμο από τον υπόλοιπο κόσμο...

Transporter 3 (2008)
...συνδυάζοντας γενικά τα χειρότερα των δυο προηγούμενων, ο τρίτος Transporter επιστρέφει στη Γηραιά Ήπειρο κατακουρασμένος από την υπερβολική υπερβολή του ταξιδιού του στη χώρα της Υπερβολής...

Public Enemies (2009)
...ανεβάζει στο επίπεδο της εμμονής την αφοσίωσή του στην καινούρια τεχνολογία και περνάει ως μάλλον άβολη δήλωση επιλογής μεθόδων...

Ghosts of Girlfriends Past (2009)
...η ταινία είναι η πιο ασφαλής για ευαίσθητα ακροατήρια από όλες τις "ρομαντικές" "κωμωδίες" των τελευταίων χρόνων...

The Brothers Bloom (2008)
...από κάποιο σημείο κι έπειτα ο ενθουσιασμός κι ο ζήλος του τού παίρνουν τα λουριά και χάνεται σε στραβοτιμονιές κι ανατροπές αχρείαστα πολλές...

Terminator Salvation (2009)
...αν και θορυβωδώς γαμηστεριάρικο κι αδρεναλινικό στο μεγαλύτερο μέρος του, ώσπου να γεμίσει τις δυο και βάλε ώρες του, γίνεται κάνα μισάωρο και βάλε πιο μακρύ απ’ όσο αντέχει...

Guz Sanc?s? (2009)
...η υπερσυμπαθητικά ξεσκίσιμη Beren Saat με το μόνιμο μισοαθώοο μισοκολασμένο χαμόγελο γκομενίτσας που απολαμβάνει τη προσοχή, αποτελεί διαφήμιση και για τον τούρκικο κινηματογράφο και για τον.. Ελληνισμό...

Bienvenue chez les Ch'tis (2008)
...αλοεκτελεσμένη τυπικότητα της κλασικής ιστορίας του ψαριού εκτός νερών του...

Hotel for Dogs (2009)
...αν ανάσα φρεσκάδας στη μυθομανή εποχή των ζώων που μιλάνε (και πολλές φορές περπατάνε και όρθια), αυτή η παραβολή αποφεύγει τους πολλούς μελοδραματισμούς ακόμα και όταν φτάσει στο ζήσαν αυτοί καλά...

Vilaine (2008)
...αρκετά πριν τη μέση του λεκιασμένου παραμυθιού της, η πορεία της αλλάζει κατεύθυνση απ’ το παιχνιδιάρικο κλείσιμο του ματιού με την κρεμασμένη γλώσσα και κατευθύνεται προς κάτι το εντελώς αλλιώτικο, έως πολύ πιο κλισεδιάρικο...

Leonera (2008)
...λιγότερο μπλεγμένο απ' ότι ακούγεται, χάρη στο μάτι του στενού του συνεργάτη, Guillermo Nieto, στη φωτογραφία, η οποία είναι τόσο οικεία και τόσο αποστασιοποιημένη όσο χρειάζεται όταν χρειάζεται...

Μικρό Έγκλημα (2008)
...ποντάρει κυρίως στην ερμηνευτική ευλυγισία του Άρη Σερβετάλη που σολάρει μεθυστικά...

Monsters vs Aliens (2009)
...αρκείται στην πλούσια παράδοση της αμερικάνικης τερατοφιλμογραφίας για να καλύψει την έξη της εταιρίας σε pop αναφορές και να γεμίσει το χρόνο που της μένει νεκρός όσο απλώνει το concept της μέχρι το σημείο που πρέπει ν’ αρχίσει η σύγκρουση κι έπειτα βάζει το σύμπαν σε αυτόματο πιλότο...

Fast & Furious (2009)
...το καλύτερο της σειράς, σεναριακά παιχνιδιάρικο με το παρελθόν του και απενοχοποιημένα αισθησιακό στην απόπειρά του να γίνει απόλυτο αμαξοπορνό...

Friday the 13th (2009)
...με αξιοζήλευτη ματιά και τεχνική αρτιότητα, μια σπλατεριά που δεν τραβάει τις τρομομπουνιές της κι έχει τον Jason της να δείχνει απ’ το δεκάλεπτο κιόλας, τη ζοχάδα που έχεις να περιμένεις...

The Edge of Love (2008)
...μεταβάλλει φυσικά κατά βούληση ακόμα και στη μέση της σκηνής πρόσωπα και καταστάσεις για να ταιριάξει τα αταίριαστα και να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα...

Stella (2008)
...πάσχει απ’ το σύνηθες των αυτοβιογραφικών αφηγημάτων, που είναι η πεποίθηση των δημιουργών τους ότι η αλήθεια της ιστορίας τους, φτάνει από μόνη της να παίξει το ρόλο δραματουργίας και δραματικότητας ικανής να σε κρατήσει μαζί της για πολύ πέρα απ’ το «μια φορά κι έναν καιρό» τους...

Eden a l'Ouest (2009)
...ο Γαβράς σου ζεσταίνει την καρδιά με μαεστρία στην επεισοδιακή αφήγηση, έστω κι αν βαλτώνει κομματάκι στο πρώτο μέρος...

Frost/Nixon (2008)
...ένα αριστούργημα of sorts, για τη νεο-αγράμματη γενιά που έχει τους κάποτε γιάπηδες και παιδιά του μπαμπά να της παριστάνουν και τους γκουρού της πολιτικής (αν δεν έχουν ήδη γίνει πρωθυπουργοί και πλανητάρχες)...

How to Lose Friends & Alienate People (2008)
...όπως ο ήρωάς του αναγκάζεται να λιμάρει τα δόντια του για να κατακτήσει τη φιξιόν άνοδό του στην κορυφή του πολυόροφου περιοδικού του, έτσι κόπηκε κι η φόρα απ’ την ταινία...

Η Μουσική των Προσώπων (2008)
...Ωραία ταινία, να πάρεις αγκαλιά ένα ουίσκι απ’ τα τσουχτερά, στο άλλο χέρι ένα πακέτο τσιγάρα άφιλτρα και να πας να τη δεις, να σε καίνε τα τσιγάρα όπως σε καίει η μιζέρα, να την πνίγεις στο ουίσκι όπως πνίγεσαι κι εσύ...

Bank Bang (2008)
...καταφέρνει, αν μη τι άλλο, να είναι ολοκληρωμένη, ξεκινώντας από κάπου, ξέροντας πού θέλει να πάει, πώς να φτάσει εκεί και γιατί είναι σημαντικό να πάρει μαζί της στη διαδρομή όλους τους (πολλούς) δευτερότριτους χαρακτήρες της και να τους δώσει ολοκληρωμένο κύκλο ύπαρξης...

Joulutarina (2007)
...γλυκιά, τρυφερή κι αθώα συγκινητική ιστορία, μιας ταινίας που είναι, απ’ όσα έχω δει, η καλύτερη παιδική κινηματογραφική επιλογή για τη φετινή γιορτινή περίοδο...

American Teen (2008)
...αναπάντεχα διεισδυτικότερο απ’ ό,τι θα περίμενες να προκύψει από ένα σύστημα παρακολούθησης μιας πραγματικότητας που θα περίμενες να μην της αρέσει ιδιαίτερα να εκτίθεται σε τέτοιο βαθμό...

Καλά Κρυμμένα Μυστικά - Αθανασία (2008)
...παρέλαση υψηλών αξιών παραγωγής, που ο σκηνοθέτης διαχειρίζεται με σιγουριά, ντύνοντας σε ιλουστρασιόν αξιώσεων, την στερεοτυπική προσέγγιση μιας στερεοτυπικής ιστορίας...

W. (2008)
...το ανακάτεμα των greatest hits της ζωής του βιογραφούμενου, έχει μια καουμπόικα γρήγορη, περίεργα εθιστική, υπόγεια ειρωνική και φανερά θεατρική ποιότητα, στα μισά που ασχολούνται με το παρελθόν του...

Death Race (2008)
...όπως θα ήταν το Pimp My Ride αν το αναλάμβαναν ισοβίτες σοσιοπαθείς, τουτέστιν απολαυστικά σαδιστικό και άφρενα αδρεναλινικό...

O Ano em Que Meus Pais Sairam de Ferias (2006)
...μια εντελώς συμβατική ιστορία παράλληλης ενηλικίωσης ενός αγοριού και της κοινωνίας γύρω του, στο νερόβραστο χιλιοπαιγμένο σενάριο της οποίας, νοστιμιά προσθέτουν οι καλές εν γένει ερμηνείες, το κουλέρ λοκάλ της πολωνοεβραϊκής κοινότητας και της σοσιαλιστικής νεολαίας και η ευαίσθητη κι ανάλαφρη διάθεση στη σκηνοθεσία, που σκοντάφτει σε αμήχανες εμπνεύσεις ανά διαστήματα...

Pride and Glory (2008)
... η εμμονή στη διαδικαστική μιζέρια, τους οικιακούς μπελάδες, τους συνεπαγόμενα αψίθυμους χαρακτήρες, μαζί με την εξίσου ταπερνοκρανία κάμερα και το καμένο γαλανό φίλτρο της, ο πολύ αληθινός πυρήνας δίνει στο φιλμ ένα ρεαλισμό που το κάνει να ξεχωρίζει, όσο και η ερμηνεία του Edward Norton που το κουβαλάει, για τουλάχιστο καμιά ώρα...

Entre les Murs (2008)
... θρίαμβος του κινηματογραφημένου (αλλά όχι απαραίτητα κινηματογραφικού) reality, της αισθητικής ενός εκφυλισμένου σινεμά βεριτέ μετεξελιγμένου στον νεονεορεαλισμό, τον οποίο ο Cantet πετυχαίνει με αψεγάδιαστη ευστοχία...

Vicky Cristina Barcelona (2008)
...χρειάζεσαι μισή ταινία, ατέλειωτο voice over και μια κρυφή πρωταγωνίστρια, για να πιάσεις παλμό, που αποκαλύπτεται μόνο όταν αποκαλύπτει την Penelope Cruz και τις σπίθες που πετάει με το που εμφανίζεται στην οθόνη...

Bananaz (2008)
...Μέσα από πάρα πολύ backstage υλικό, παρακολουθούμε (με όχι και τον πιο βατό, για τον μη γνώστη, τρόπο) την εξέλιξη από την ιδέα στο "πιο επιτυχημένο virtual συγκρότημα στην ιστορία"...

Bushi no Ichibun (2006)
...δυσκολεύεται να κρατήσει υπό έλεγχο τους μελοδραματισμούς της, και στο δεύτερο μισό της σε κρατάει μεν με σφιγμένα τα χέρια απ’ την αγωνία, κατόρθωμα, όμως, που δεν είμαι σίγουρος ότι είναι και τόσο δύσκολο, όταν σ’ έχει πάει ως εκεί με τα σαγόνια τεντωμένα απ’ τα χασμουρητά...

You Don't Mess with the Zohan (2008)
...ολική επιστροφή του αστέρου στα γελαδερά 90s και την εγκατάλειψη της βεντούζας με την οποία προσπαθούσε να αποφράξει τους δακρυικούς αδένες σου σε κάποιες φάσεις στον νέο αιώνα...

P.V.C.-1 (2007)
...ο Σπύρος Σταθουλόπουλος, στήνει ένα ιδιαίτερο θρίλερ καταδίωξης, με τον ίδιο, την κάμερά του και το χρόνο που τελειώνει κάνοντας μπιπ στις πιο (α)κατάλληλες στιγμές, στο ρόλο του διώκτη...

L' Heure Zero (2007)
...η μεθοδικότητα κι η φινέτσα στη σκηνοθεσία, οι στακάτες ερμηνείες και το ρυθμικό μοντάρισμα, ανοίγουν την ίντριγκα απ' το άκρως αστυνομικό στο σαρκαστικό οικογενειακό σχιζοφρενικό, ξεδιπλώνοντας τους χαρακτήρες στο ανθρώπινα συμπαθητικό για ένα στόρι περισσότερο δραματικό...

Tau Ming Chong (2007)
...η προσπάθεια της παραγωγής και του σκηνοθέτη της να φουσκώσουν τη φθίνουσα ροή εμπορικότητας της περιοχής και να ξεφύγουν από τη στερεότυπη ματιά του υπόλοιπου πλανήτη, μιμούμενοι τα στερεότυπα (ευρωπουτίγκα για παράδειγμα, όπως ξανάπαμε) από τα οποία αυτή έχει ξεφύγει, μάλλον τείνει προς αποτυχία...

London to Brighton (2006)
...ξεμένει νωρίς από καύσιμο, μετατρέπεται σε ασήμαντο ανθρωποκυνηγητό με σαπουνοπεραριζέ διαλείμματα, η εξερεύνηση των (αντι)ηρώων δεν πάει και πολύ μακριά απ' την επιφάνεια, και τα παιχνίδια του Williams στα μπρος-πίσω της αφήγησης για να σου φτιάξει σασπένς, δεν κάνουν τίποτε άλλο απ' το να σου τονίζουν πως είναι κατασκευασμένο...

The Incredible Hulk (2008)
...οι παραγωγοί θα έπρεπε τελικά να κληθούν υπόλογοι όχι που δεν άφησαν τους δημιουργούς να παρουσιάσουν το πλήρες όραμά τους, αλλά που δεν έκοψαν παντελώς τους διαλόγους, αφήνοντας μονάχα τον Lou Ferrigno να γρυλίζει HULK SMASH σε λούπα...

Shine a Light (2008)
...μια χλιαρά εντυπωσιακή, μινιμαλιστική βιντεοσκόπηση μιας χλιαρά απολαυστικής συναυλίας, που σε φέρνει αρκετά πρόσωπο με πρόσωπο με τον Jagger, τον Richards και τ’ άλλα παιδιά, ώστε να μοιάζει με κάτι που θα μπορούσε να έχει σκηνοθετήσει ο Romero, και σε κάνει να απορείς για το πόσο ξενέρωτοι μπορούν να είναι οι upper-class Νεοϋορκέζοι που στήθηκαν κάτω απ’ τη σκηνή να τους παρακολουθήσουν, σα να στήθηκαν στο Guzel για να ποζάρουν μ’ ένα ποτό στο χέρι...

What Happens in Vegas... (2008)
...ένα Τζακ Ποτ στα κλισέ που παραδόξως λειτουργεί αναπάντεχα αποτελεσματικά, κυρίως χάρη στην υπερβάλλουσα καρικατουρίστικη απεικόνιση των χαρακτήρων που σε στιγμές φτάνει το ανεγκέφαλα ξεκαρδιστικό και στη χημεία του ζεύγους των ερμηνευτών....

Vratne Lahve (2007)
...Οι αλληγορίες και οι ποιητικές στιγμές του Sverak, εκτός από κοινότυπες είναι και επαναλαμβανόμενες, δίνοντας σου την εντύπωση, πως το μεγαλύτερο κομμάτι της έμπνευσής του το ξόδεψε, καμιά δεκαριά χρόνια πριν στον δακρύβρεχτο (και οσκαρικό) Μικρό Κόλυα (1996)....

21 (2008)
...Η υπόθεση, πραγματική, παρουσιάζει ενδιαφέρον, άσχετα αν ο σκηνοθέτης Robert Luketic την παρατραβά στα άκρα, μη αποφεύγοντας ούτε τα ηθικοπλαστικά μαθήματα στο φινάλε, αλλά ούτε και τις ρομαντικές ντόπες με το φάρμακο Kate Bosworth, αποσκοπώντας σε μια πιο εμπορική απήχηση του φιλμ...

Valse Sentimentale (2007)
...αν συμμερίζεσαι την άποψη του ήρωα που της απαντά ότι είναι ωραίο ότι δεν γίνεται τίποτα, θα βρεις ωραίο και το Valse Sentimentale...

Buda as Sharm foru Rikht (2007)
...Λιτός, με κοφτές εικόνες, δίχως την συνοδεία συναισθηματικής μουσικής και με σφιχτή αφήγηση, δοσμένη μέσα από το αθώο παιδικό πρίσμα, ο Βούδας γνωστοποιεί με στιλ ντοκιμαντέρ το πρόβλημα στον κόσμο...

Vantage Point (2008)
...ο Dennis Quaid να βγάζει στο πανί τη πιο σοβαρή περίπτωση δυσκοιλιότητας από τότε που ο Δίας "γέννησε" την Αθηνά...

Μόλις Χώρισα (2008)
...αν στο μεταξύ ξεπεράσεις το de facto πρόβλημα της κλεισούρας σ' ένα δωμάτιο που φέρνει μαζί του το θεατρικό, και τις φρίκες που τραβάει κάθε τόσο η ταινία λες και γίνεται βιντεοκλίπ (τις φάσεις που μοιάζει διαφημιστικό, πες τις αντέχεις), μπορεί, εκτός απ' την αγιοβαλεντίνικη διάθεση, να σου ανανεώσει και την άποψη για τις εισιτηριοαρπάχτρικες ταινίες...

Omaret Yakobean (2006)
...γενικά βλέπεται αν είσαι πολίτης του κόσμου κι έχεις ώρες για σκότωμα, διατηρώντας μια μετριοπαθή κι έντιμη στάση αλλού φίνα κι αλλού θεατρινίστικα, κάτω από μια επίβλεψη που μπορεί να μη ξέρει τι φακούς να βάλει στα πλάνα από γερανό και τι ακριβώς να κάνει με τις χρωμο-διαβαθμίσεις αλλά δε χάνει τη μπάλα...

La Antena (2007)
...όταν αποφασίζει να σου εξηγήσει το όνειρο του ποιητή, εσύ πιθανότατα θα 'χεις αρχίσει να βλέπεις το δικό σου...

Asterix at the Olympic Games (2008)
...επαναλαμβανόμενο κατά καιρούς και κατακερματισμένο γενικότερα στόρι, που ακολουθεί την παράδοση των δύο προηγούμενων ταινιών, χωρίς όμως να γίνεται ποτέ τίποτε περισσότερο από μακρινός συγγενής...

Once (2006)
...μια ιδιαίτερη κινηματογραφική εμπειρία, έστω και σαν κολάζ, από μια σειρά βιντεοκλίπ με τους ίδιους, αγαπημένους σου πρωταγωνιστές...

Izgnanie (2007)
...αν έχεις μπαφιάσει με αναλογίες εξοχής και παραδείσου, λαγοκοιμάσαι όπου βρεις ησυχία και ζεστασιά...

Charlie Wilson's War (2007)
...σα να κάνεις Ορθόδοξη ταινία τη νίκη των Οθωμανών επί των Καθολικών στη μάχη της Βάρνας και να βάζεις σημείωση στα credits "μετά βίασαν ελαφρά την Κωνσταντινούπολη"...

Michael Clayton (2007)
...σου ζαλίζει τον έρωτα με παραληρήματα και πλοκές που δεν φιλοδοξούν να περιορίσουν τον χείμαρρο κάποιας λογοτεχνικής έκφρασης αλλά να σε ψαρώσουν με ακαταλαβίστικες και πομπώδεις παπαριές...

My Blueberry Nights (2007)
...Θέμα γούστου αν θα σ' αρέσει το πάντρεμα των αμερικάνικων λοκάλ με το ανατολίτικο ζεν του Kar Wai, θέμα προδιάθεσης πόσο θα ασχοληθείς με τη θεατρικούρα της δομής της ιστορίας που περιβάλλουν (πράξη πρώτη, πράξη δεύτερη, πράξη τρίτη), θέμα υπομονής αν θα αντέξεις τον φωνακλάδικο συμβολισμό των ενοχλητικά ξεκομμένων και καρφωμένων για σημάδια στο χάρτη του ταξιδιού της ηρωίδας χαρακτήρων...

The Last Legion (2007)
...παραδοσιακή, campy, παιδική, αγνή ηλιθιότητα να αγκαλιάζεται σοβαρά και μερακλήδικα, φτιάχνοντας μια καθαρά.. χριστουγεννιάτικη ταινία όπου μπορείς να πας ότι μπάσταρδο σου 'χουν φορτώσει και να βγεις με μεγαλύτερο χαμόγελο...

Hitman (2007)
...μερικές αξιομνημόνευτες σκηνές, ατάκτως πεταμένες σ' ένα τσουβάλι χαμηλών προσδοκιών...

Stardust (2007)
...το ασυνεπές στιλ του σκηνοθέτη σε κάθε ενότητα, το υπερεπικό soundtrack που καλπάζει ακόμα και όταν οι πρωταγωνιστές κοιμούνται, και η πολύ μεγάλη και πολύ άσχημη για ενσαρκωμένη αστρούλα Claire Danes (που επιπλέον σε πήζει στη διαφορετική γκριμάτσα για κάθε φθόγγο κάθε λέξης που προφέρει, για να αναπληρώσει) μπορούν να έχουν τελικά απήχηση μόνο σε κοινό με λίγες απαιτήσεις...

Ένα Τραγούδι για τον Αργύρη (2007)
...άνισο πορτρέτο ενός ανθρώπου που μπορεί να σε εμπνεύσει με την πορεία του, την επιμονή, το κουράγιο και την αποφασιστικότητά του, αλλά δεν δικαιολογεί ούτε την τραβηγμένη διάρκεια, ούτε την ατολμία της ταινίας να ακολουθήσει μερικά νήματα που θα μπορούσαν να ρίξουν άπλετο φως στους λόγους και τα αίτια που διαμόρφωσαν το δικό του δρόμο και το τοπίο στο οποίο χαράχτηκε...

Surf's Up (2006)
...στήνει διαδικαστικά το στόρι του, το εμπλουτίζει με μερικά εμπνευσμένα gags εδώ κι εκεί, κοτσάρει και ηθικά διδάγματα περί φιλίας κι επιμονής, και ρίχνει και το απαραίτητο ρομάντζο ως το κορυφαίο των ανθρώπινων στοιχείων που πασχίζουν οι animators να κολλήσουν στα γουτσουγούτσικα ζωάκια τους για να μην πάει χαμένο το ζάχαρο που σου ανεβάζουν, κι από 'δω παν κι άλλοι...

Hallam Foe (2007)
...υποδειγματικές για τις συνθήκες ερμηνείες και υποδειγματική ηδονοβλεπτική κινηματογράφηση πάνω σε δέντρα και ταράτσες μέχρι indie υπόκρουση από Franz Ferdinand. Συνταγή τελικά καλή για τρίλεπτο υπόγειο mega-hit ή φεστιβαλικές γύρες χωρίς πολλά παραπάνω...

Disturbia (2007)
...απ' τη μία δεν προσπαθεί να είναι κάτι που δεν μπορεί (βλέπε splatter κατάλληλο για 13χρονα), κι απ' την άλλη, ο Caruso ξέρει και πώς να κρατάει την κάμερα, και πώς να φτιάξει ένα κάποιο σασπένς υπονοώντας το, όταν χρειάζεται...

Adam's Apples (2005)
...δεν ενδιαφέρεται και ιδιαίτερα να σου δώσει χερούλια να πιαστείς για να σε καθοδηγήσει μέσα στο αλλόκοτο χιούμορ του Jensen, που μπαλατζάρει ανάμεσα στην αιρετική πολιτική ανορθότητα και την κατάμαυρη κωμωδία...

Black Sheep (2006)
...Πέρα απ' το concept του, και δυοτρείς εξάρσεις στην εξέλιξή του, παρ' ότι φαίνεται πολλά υποσχόμενο το Black Sheep δεν έχει να δώσει και πολλά ούτε στη σπλατεριά ούτε στην κωμωδία που πρέπει να παντρέψει, μένοντας έτσι μετέωρο ανάμεσα στην αυτοπαρωδία που φλερτάρει αλλά δεν του κάθεται, και την camp καταγωγή του που δε μπορεί να βγάλει από πάνω του...

2 Days in Paris (2007)
...εθνο-κοινωνικο-πολιτική άποψη, ξεκαρδιστικά κυνικά αστεία σε ρυθμό πολυβόλου που σφυράει ακόμα κι όταν βγει από το πλάνο, και ενίοτε σουρεαλιστικές καταστάσεις...

Tesis (1996)
...φιλόδοξη απόπειρα σχολίου στη βία του μέσου που υπηρετεί, τον τρόπο που αυτή χρησιμοποιείται ως οπιούχο σκεύασμα, και έτσι για τον χαβαλέ, τον συμβολισμό του εργαλείου που κουβαλάει στον ώμο του (ως εργαλείο αποκάλυψης της αλήθειας, με περισσότερες από μία έννοιες)...

Interview (2007)
...σπάει τη θεατρικότητα ζουμάροντας συνεχώς στα πρόσωπα, προσθέτοντας μια σπάνια και γι' αυτό εξαιρετική χρήση του χώρου σαν σκηνικά (και όχι σαν σκηνή)...

Seraphim Falls (2006)
...δες το σαν πρώτη γεύση της μίνι αναβίωσης του είδους που συνεχίζει από Σεπτέμβρη, και feel free να αποκοιμηθείς ή να σηκωθείς σε οποιοδήποτε σημείο, ειδικά στο τρίτο μέρος, χωρίς να χάσεις τίποτα...

Breach (2007)
...βάζει τον δημιουργό του σε πιο επικίνδυνα και σκοτεινά μονοπάτια, τα οποία αυτός καταφέρνει να διαβεί αποτελεσματικά, κρατώντας τον μίτο του όσο πιο απλό γίνεται χωρίς να τον υπεραπλουστεύει, ενώ παράλληλα βελτιώνει το σκηνοθετικό του στιλ και τη διαχείριση της ατμόσφαιρας, των ηθοποιών και των χρόνων...

Sommer '04 (2006)
...το ενδιαφέρον και διασκεδαστικό γαϊτανάκι, προσγειώνεται άκομψα, όταν φτάνει στην ανατρεπτική φάκα συντηρητισμού της θείας τιμωρίας που έχει στήσει ο εμπνευστής του...

Mon Meilleur Ami (2006)
...μια ταινία σεμνή και οικεία που προορίζεται να αγαπηθεί από πιο έξυπνο μεγάλο ακροατήριο όπως αυτό του περσινού Τορόντο που της έδωσε τη δεύτερη θέση στη καρδιά του...

En Soap (2006)
...τον συνδυασμό που σκοτώνει βρίσκεις μπροστά σου, πασπαλισμένο με τριερικά ασπρόμαυρα recaps και ροζ ιντερλούδια με ανθισμένες κερασιές(?) που σπάνε τη μονοτονία των γυρισμάτων ολοκληρωτικά μέσα σε δυο διαμερίσματα...

Hors de Prix (2006)
...Το απλοϊκό σενάριο δεν είναι ιδιαίτερα ενοχλητικό, αφού το στηρίζουν οι ερμηνείες και οι χαριτωμένες ατάκες των πρωταγωνιστών. Την ευφορία του happy end μπορώ να την εγγυηθώ, όπως και την πονηριά της αναπαράστασης...

Prete-moi ta Main (2006)
...Ως κωμωδία καταστάσεων και χαρακτήρων το Δώσε (Δάνεισέ) Μου το Χέρι Σου λειτουργεί περίφημα ακόμη και με υπότιτλους...

Bridge to Terabithia (2007)
...οι μεγαλύτεροι θεατές θα βρουν περισσότερο ενδιαφέρον στο πρώτο μισό, που λειτουργεί ως μια άσκηση να βγάλεις στην οθόνη την μαγεία που μπορεί να εντοπίσει στην πραγματικότητα, η παραμορφωμένη απ' τη φαντασία ματιά των παιδιών που τρέχουν για να ξεφύγουν απ' τις δυσκολίες του κόσμου που τους καταδιώκει...

Il Mio Miglior Nemico (2006)
...ρυθμός υπάρχει και υποστηρίζεται σθεναρά από συμπαθητικό music score, αξιόλογες κωμικές σκηνούλες, και τη χημεία του πρωταγωνιστικού διδύμου. Κάπου όμως ξεπροβάλλει μια κοιλιά λίγο πριν το μεγάλο ταξίδι...

The U.S. vs. John Lennon (2006)
...η προσπάθεια αρκείται στην άψογη παραγωγή της, τον εμπνευσμένο ήρωά της και την οξύνοια κάποιων από τα κεφάλια που μιλάνε...

Lady Chatterley (2006)
...Ειδικό ενδιαφέρον έχουν οι σκηνές ερωτοτροπίας στα γρασίδια, καθώς είναι γυρισμένες με πρωτόγνωρο ρεαλισμό, ενίοτε φετιχιστικά καδραρισμένες και δίνουν έγκυρη πληροφόρηση για τα εσώρουχα που φορούσαν εκείνη την εποχή οι γυναίκες. Αλλά παραείναι επαναλαμβανόμενες και η φωτογραφία φαίνεται κάπως glossy για ταινία εποχής. Και το αποτέλεσμα θα ήταν αρτιότερο αν είχε τη μισή διάρκεια...

Ο Γιός του Φύλακα (2006)
...η ανεπάρκεια στη συνοχή του σεναρίου γίνεται σύντομα αφόρητη, με την ταινία να χωρίζεται σε τρία τουλάχιστον κομμάτια, αρκετά αργόσυρτα για να ξεχνάς πότε ξεκίνησε το ένα και γιατί δεν τελείωσε το άλλο, και αρκετά αδιάφορα ώστε να μην πολυκαίγεσαι για κανένα τους, μέχρι η ελλιπής κορύφωση να σε κάνει να ξεχάσεις ακόμα και τι σου άρεσε στην αρχή...

Flandres (2006)
...μπλέκει τους χαρακτήρες του με τα σκηνικά και φιλμάρει κατά κάποιο τρόπο μόνη της τη mise en scene, λεξούλα αγαπημένη των θεωρητικών και εξυπηρετική όσο και η αγρότισσα στις ορέξεις του καθενός...

Goya's Ghosts (2006)
...που οδηγούν όλα αυτά μη περιμένεις να σου πω, και δεν είναι και το ζητούμενο όπως είπα από την αρχή. Το ζητούμενο είναι αν οι φαινομενικά μεγάλες αδυναμίες της ταινίας είναι by design (ή όχι)...

The Pursuit of Happyness (2006)
...καταφέρνει τουλάχιστον μια χαρά να κρατηθεί έξω απ' τις δελεαστικές σε τέτοιες περιπτώσεις λάσπες του τηλεοπτικού μελοδράματος, αλλά δεν έχει και ιδιαίτερο υλικό να καταπολεμήσει την ανία...

Water (2005)
...η ταινία βλέπεται όχι σα ρεαλιστική απεικόνιση των σχέσεων σε μικροκοινωνίες γυναικών (πιο ρεαλιστικά είναι τα sexploitation σε γυναικείες φυλακές του '70) αλλά, πέρα από τις προθέσεις της, σαν υπόδειγμα για το πως θα ήταν ένα μπολιγουντιανό μελόδραμα εποχής με χολιγουντιανές φιλοδοξίες...

Notes on a Scandal (2006)
...αποκτά ρυθμό και ύπαρξη μονάχα χάρη στις εξαιρετικές ερμηνείες των εξαιρετικών ερμηνευτριών. Κι αυτές όμως, δεν μπορούν να κάνουν πολλά περισσότερα απ' το να σιγουρέψουν ότι το ενενηντάλεπτο που θα περάσεις μαζί τους θα φαίνεται ουσιαστικό κι ενδιαφέρον. Δεν μπορούν να το κάνουν να είναι κιόλας...

The Great Ecstasy of Robert Carmichael (2005)
...oι πανταχού παρόντες συμβολισμοί για την αδιαφορία του ανθρώπου για το σαδισμό του διπλανού του (και τα μαρτύρια του παραδιπλανού του), με εξόφθαλμα κύριο στόχο τον ιμπεριαλισμό του γερακιού, είναι τόσο ασυγκράτητοι κι επίμονα επαναλαμβανόμενοι, που τελικά καταλαμβάνουν και την ίδια την ταινία, στερώντας της την δυνατότητα να υπάρξει ως αυτάρκης αφηγηματική οντότητα...

Μια Μέλισσα τον Αύγουστο (2007)
...φλερτάρει αδιάκοπα με όλα τα χαρακτηριστικά του Ολλανδού σκηνοθέτη, που δείχνει να 'ναι σε μεγάλα κέφια έτσι όπως παντρεύει τη δική του Λίστα του Σίντλερ (1993) με το θρυλικό Salon Kitty (1976), σε ένα φιλμ πολύ εντυπωσιακό για να 'ναι ευρωπαϊκό...

La Tourneuse de Pages (2006)
...σου θυμίζει πως βλέπεις ευρωπαϊκό σινεμά όταν αντί για αίματα βλέπεις υφέρποντες λεσβιανισμούς. Και όταν ψιλοχασμουριέσαι βέβαια...

Apocalypto
...Οι παραλληλισμοί των αέναων εμφυλίων των Μάγια με τη διαχρονική αυτο-καταστροφικότητα του ανθρωπίνου γένους και ακόμα περισσότερο με το Μεσανατολικό και τη Δυτική παρέμβαση, υπάρχουν, αρκεί να θέλεις πολύ να τους δεις...

Stranger Than Fiction
...οι επιδεικτικές αναφορές του σκηνοθέτη μαζί με τα τεχνολογικά παιχνιδάκια που πετάει και πάλι ξεκάρφωτα πάνω στο φιλμ, λειτουργούν με ένα περίεργο τρόπο θετικά αφού σε αποσπάνε από αυτό που βλέπεις...

Angel-A
...Η υπέροχη δουλειά του Thierry Arbogast στα κάδρα, της Anja Garbarek στη μουσική και, φυσικά, του Besson στο στήσιμο των σκηνών κάτω από μεγάλη μυστικότητα και τρεχαλητά ξημερώματα να πιαστεί άδειο το Παρίσι, μένει μισή...

Fur: An Imaginary Portrait of Diane Arbus
...οι κραυγαλέοι συμβολισμοί του με την απλοϊκή δραματουργική λειτουργία τους, όσο όμορφα κι αν απεικονίζονται, δεν του δίνουν ιδιαίτερους πόντους στον τομέα της εφευρετικότητας, φέρνουν όμως την ταινία του λίγους πόντους κοντύτερα στη βαριά κι ασήκωτη δηθενιά...

School for Scoundrels
...το αποτέλεσμα δεν είναι τόσο μαύρο όσο θα περίμενες ούτε τόσο αστείο όσο θα 'πρεπε...

Monster House - Το Τερατόσπιτο
...πανέμορφο animation σε μια ιστορία που, παρότι δεν καταφέρνει να εξελίξει τους χαρακτήρες της πέρα απ' τα αρχέτυπα στα οποία βασίζονται, κερδίζει πόντους αυθεντικότητας στους διαλόγους και στην τόλμη της να φλερτάρει με ριψοκίνδυνα στοιχεία τρόμου...

Thank You for Smoking
...θα ήταν μια σειρά από εμπνευσμένα cameo σε απολαυστικά μίνι επεισόδια σάτιρας και σαρκασμού, σκόρπια σε μια ξέχειλη πλοκή, αν δεν υπήρχε αυτός ο εκπληκτικός πρωταγωνιστής...

A Scanner Darkly
...Καλές οι high σκηνές και το να μην χρειάζεται να ανησυχείς για τον φωτισμό , όμως ο Linklater θα έπρεπε να είχε δώσει την ίδια σημασία –-και σεβασμό ίσως-– και στο σενάριο...

Quelques Jours en Septembre - Ημέρες Σεπτεμβρίου / A Few Days in September
...Πολύ arty σκηνοθεσία και φωτογραφία, λίγη ουσία. Tαινία κατάλληλη κυρίως για τους fans της γλυκιάς Juliette...

Beowulf & Grendel - Beowulf, Ο Θρυλικός Πολεμιστής
...ισορροπεί χάρη στη παρθένα ομορφιά των ισλανδικών τοπίων της και το μεράκι και τον αποφασισμένο ρεαλισμό του ισλανδο-καναδού σκηνοθέτη της, που κρύβουν τον περιορισμένο προϋπολογισμό...

Lucky Number Slevin - Το Στοίχημα του Σλέβιν
...ο Paul McGuigan θέλει να μιμηθεί έναν συμπατριώτη του (ονόματα δε λέμε), αλλά το αποτέλεσμα - της μίμησης - είναι χλιαρό...

The Fast and the Furious: Tokyo Drift - Μαχητές των Δρόμων: Tokyo Drift
...βρίθει όλων των απαραίτητων κλισέ για να καταφέρει να φτάσει μέχρι το τέλος, οπότε τίποτα απολύτως δεν αναμένεται να σας ξαφνιάσει. Στα θετικά το γεγονός ότι η παραγωγή είναι αρκετά προσεγμένη και οι σκηνές των αγώνων μεταφέρουν ακριβώς αυτό για το οποίο γυρίστηκαν...

Take the Lead - Νιώσε το Ρυθμό
...ατού της όλης προσπάθειας (εκτός από λατίνους χορούς και Μπαντέρες που.. κατασυγκινούν όλο το γυναικείο πληθυσμό) αποτελεί και η βιντεοκλιπο-σκηνοθέτρια...

Cidade Baixa - Στην Πόλη του Πάθους
...έχει μείνει στους Ζιλ και Τζιμ (Jules Et Jim (1962)) όσο αφορά την έμπνευσή του και τα πρότυπά του. Ένα ακόμα τρίο, μια γυναίκα, δυο άντρες, κομπολόι δίχως χάντρες...

Candy
...έχει κάνει αίσθηση στους φεστιβαλικούς κύκλους, και μ' αυτήν την διάχυτη μπίτνικ μυρωδιά του σεναρίου της, μπορεί να καταλάβει κανείς το γιατί. Αλλά εντάξει, οι φεστιβαλικοί κύκλοι, πάντα ήταν επιρρεπείς στην ψευτοκουλτούρα...

Scary Movie 4
...αν παραδοθείς στην καλαμπουρδιάρικη διάθεσή του, και τεθείς σε απόλυτη εγκεφαλική αδράνεια κατά τη διάρκεια της προβολής, υπάρχουν σκηνές που προσφέρουν μπόλικη και ειλικρινή εκτόνωση, έστω και μόνο δια του υστερικού χαχανητού...

Nanny McPhee - Η Μαγική Νταντά
...απο κει που χαίρεσαι να βλέπεις μωράκια στη χύτρα ταχύτητας, βρίσκεσαι σε.. άλλο παραμύθι...

Tickets (2005)
...δεν δικαιολογεί το τρανταχτό των ονομάτων ή το φιλόδοξο του πονήματος...

Inside Man - Ο Υποκινητής
...αυτά τα anti-racist και post 9/11 anxiety attacks του, μοιάζουν με σβολιασμένες πινελιές που διακόπτουν τη θέαση του έργου απαιτώντας την προσοχή, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι παρά μουντζούρες...

Crash (2005)
...η προσέγγιση των επιμέρους ιστοριών είναι ανισοβαρής –τόσο σε χρόνο όσο και σε ανάλυση—με αποτέλεσμα αρκετές από αυτές να μην έχουν καν λόγο ύπαρξης, ενώ όλες οι υπόλοιπες να περνιούνται για πιο σοβαρές και βαρύγδουπες απ’ όσο είναι...

Bewitched - Η Μάγισσα
...η Nora Ephron, υπεύθυνη επίσης για το «When Harry met Sally», αλλά και τα άνευρα «Sleepless in Seattle» και «You've Got Mail», αναδεικνύει τη ντελικάτη φιγούρα της Nicole χάρη στο ladylike look που υιοθετεί...

And They Lived Happily Ever After – Κι έζησαν αυτοί καλά
...ο σκηνοθέτης -που φαίνεται να μπορεί να χειριστεί την κάμερα όταν ξέρει τι θέλει να την κάνει- δείχνει εξαιρετικά νευρικός κι απρόθυμος να κάνει τη βουτιά στα βαθιά και να επικεντρωθεί στα δύσκολα ερωτηματικά του σεναρίου του όταν έρχεται η ώρα...

Bride and Prejudice
...Η Chadha παίρνει το βιβλίο της Jane Austen, το γεμίζει ανατολίτικα χρώματα, μουσικές και προφορές, και το μετατρέπει σε κατά τα αμερικάνικα πρότυπα εύπεπτο κινηματογραφικό ρομάντζο...

Le Chiavi Di Casa
...αν και πιστή στη μουνταμάρα του είδους, έχει μια ιδιαίτερα αισιόδοξη προσέγγιση του θέματός της και ένα ξεχωριστό γλυκόπικρο χιούμορ που αποδιώχνει την αίσθηση της ματαιότητας στις πράξεις των ηρώων...

Finding Neverland – Ψάχνοντας τη Χώρα του Ποτέ
...ένα συμβατικό δράμα εποχής, που επιδεικνύει τις δυνατότητες του κινηματογράφου στο συναισθηματικό πατρονάρισμα του θεατή, και του σεναριογράφου στην εν είδη faux βιογραφίας δραματουργική υπερβολή σε κακουργηματικό βαθμό...

It’s All Gone Pete Tong
...ξεδιπλώνεται με ήρεμη, προσγειωμένη σκηνοθεσία, χωρίς να επιχειρεί κάποια ιδιαίτερη προσέγγιση του χλιδάτου και αυτοκαταστροφικού σύμπαντος των superstars...

The Ring Two – Σήμα Κινδύνου 2
...Ο Nakata φέρνει στο sequel αρκετή από την ατμοσφαιρικότητα που κυριαρχούσε στην ιαπωνική βερζιόν, δείχνοντας ξεκάθαρα ότι ξέρει να στήσει σωστά τα «μπου!» του, ακόμη κι αν αναγκάζεται αρκετές φορές να δώσει μια MTV-ζουσα χρειά στις εικόνες του, για να ικανοποιήσει το αμερικάνικο κοινό...

The Upside of Anger – Η Άλλη Όψη του Θυμού
...μέχρι η υποπλοκή να ξεδιπλωθεί πλήρως, η μεγάλη διάρκεια της ταινίας και μερικά σεναριακά άλματα έχουν κάνει τη ζημιά τους...




Battleship (2012)
...η δουλειά της Industrial Light & Magic (κυρίως) είναι μόνο καλή επίδειξη του τι αγοράζουνε σήμερα τα εκατομμύριά σου, και το σενάριο κρατάει τη δράση περιορισμένη σε χώρους ελεγχόμενους ή υδάτινους (χωρίς όγκους στο βάθος), ώστε να σου κόβει κάθε διάθεση "γείωσης" όσων βλέπεις...

Få Meg På, For Faen (2011)
...η νεοφεμινιστική σταυροφορία, χαρίζει στην ταινία της μια αξιέπαινη κοινωνιολογική βάση, που όμως δεν κρύβει και τίποτα εκπλήξεις εδώ που τα λέμε, άμα δεν είσαι Νορβηγός τουλάχιστον...

The Lorax (2012)
...ο υποτιθέμενος κεντρικός χαρακτήρας του Seuss, που μιλάει εκ μέρους του περιβάλλοντος, έχει στη ταινία παρουσία τόσο σημαντική όσο και τα minions του Me, λέει απλά και καμιά λεξούλα, αντιπροσωπεύοντας τους ακούραστους κομπάρσους της κινηματογραφικής ιστορίας...

Τρεις Μέρες Ευτυχίας (2011)
...στο σύγχρονο αστικό κέντρο (η μουντή Αθήνα "βυθίζεται" στο μπλε φακό του σκηνοθέτη) παρακολουθείς τρεις ιστορίες απόδρασης από την πραγματικότητα, καταβύθισης στο όνειρο ή και την αυταπάτη...

Ολιγαρχία (2012)
...μπορεί άδικο να μην του βρεις, όμως οι σχηματοποιήσεις στρογγυλεύουν την διεισδυτικότητα της γραφής, ενώ η συνωμοσιολογία, μολονότι πιασάρικη και αληθοφανής, παραμένει εν πολλοίς χωρίς στοιχειοθέτηση...

The Hunger Games (2012)
...με τον ίδιο τρόπο που ο σκηνοθέτης ρίχνει την κάμερα στα κύματα της άγριας θάλασσας κάθε που πρέπει να δείξει λίγο αίμα στις σκηνές της δράσης, έτσι επιβάλει κι ένα κλίμα χειρουργικά υπολογισμένης αναισθητοποίησης όποτε πρέπει να τονίσει δράμα...

Las Acacias (2011)
...απαιτητικό σινεμά που χάρη στην αφαιρετικότητά του παίζει με τις προσδοκίες σου (τις οποίες υποσυνείδητα προβάλεις πάνω του γιατί δεν έχεις τίποτε άλλο να κάνεις να περάσει η ώρα), μπορεί να το δεις από στιγμή σε στιγμή να μετατρέπεται σε θρίλερ, ή σε κωμωδία, ανάλογα με το τι περνάει από το μυαλό σου...

Journey 2: The Mysterious Island (2012)
...είτε από πρόθεση είτε όχι η παραγωγή δε μπορεί ούτε καν να υποκριθεί σοβαρότητα, και αυτή η υποκρισία δεν απασχολούσε με τον ένα τρόπο ή τον άλλο ποτέ το καστ της, το οποίο έτσι το διασκεδάζει στα ετοιμόρροπα σκηνικά με τον ίδιο τρόπο που διασκεδάζεις σα θεατής με τα πονήματα του Ed Wood...

Δεμένη Κόκκινη Κλωστή (2011)
...αυτή η έντονα πολεμική ταινία με ανθρωποκεντρικό ενδιαφέρον, κουράζει με τον.. ακατανόητο αργό ρυθμό της, και την εμφανώς προβληματική δραματουργία της...

Friends with Kids (2011)
...τουλάχιστο αφιερώνει αρκετό χρόνο σε πιο ρεαλιστικές καταστάσεις· είναι φανερό πως έχοντας περάσει καμιά δεκαπενταριά χρόνια χωρίς παιδιά με τον Hamm, η Westfeld κάτι μπόρεσε να παρατηρήσει στα φιλικά τους ζευγάρια που γεννοβόλησαν...

W.E. (2011)
...ένα στιλιζαρισμένο, κατά καιρούς αποπροσανατολισμένο, κατά συρροή μονότονο και κατά προσέγγιση τεκμηριωμένο δράμα, που δεν καταφέρνει να είναι κάτι άλλο από αισθηματικό, με τα ψυχογραφικά στοιχεία να εξαντλούνται σε επίπεδα τηλενουβέλας...

La Source des Femmes (2011)
...τα διάφορα διαλείμματα για μιούζικαλ φολκλορικές βοηθάνε αρκετά για να μπερδευτεί ο τόνος μιας ταινίες που μοιάζει να προσπαθεί να συνδυάσει τρεις διαφορετικές αφηγηματικές διαδρομές σε δυο και κάτι ώρες διάρκειας αρκετά απαιτητικές...

John Carter (2012)
...ο John Carter ξεδιπλώνεται στην οθόνη σαν συρραφή επεισοδιακών τηλεοπτικών cliffhangers αμφιβόλου αποτελεσματικότητας, οι προβλέψιμες στοφές της πλοκής, δεν φτάνουν για να καλύψουν την απλοϊκότητά της, ο οποία με τη σειρά της δεν καταφέρνει να παραγεμίσει τη δίωρη διάρκεια...

Hugo (2011)
...στην πρώτη του γνωριμία με την 3D τεχνολογία, τιγκάρει την εικόνα του σε κάπνες, υδρατμούς και αιωρούμενα χνούδια, για να 'χεις κάτι να σου τρίβεται στη μούρη όταν δεν κάνει τρισδιάστατες βουτιές σε μια εκδοχή του Παρισιού στιλιζαρισμένη στον υπερθετικό βαθμό...

Shame (2011)
...οι σκηνές γεμίζουνε με αυτοσχεδιασμούς, πέρα από το κενό art installation πνεύμα στο κάδρο και στα props, και έτσι εξοικειώνεσαι παραστατικά όχι μόνο με το άθυμο αντισηπτικό ιδεατό (για τους απέναντι στον Ατλαντικό) Manhattan, αλλά και με λεπτομέρειες της διαβίωσης σε αυτό...

The Woman in Black (2012)
...παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Watkins να ραφινάρει την παλιομοδίτικη κοπή του σεναρίου του σε κάτι γοητευτικά ρετρό, η Γυναίκα με τα Μαύρα πνίγεται στους βάλτους του Βικτωριανού κιτς που περιτριγυρίζουν τη στοιχειωμένη της έπαυλη...

Άδικος Κόσμος (2011)
...παρ’ ότι αγκαλιάζει την ελληνικότητά της σε χαρακτήρες, καταστάσεις και περιβάλλοντα, βρίσκει τον διεθνή της χαρακτήρα στην οικουμενικότητα των ζητημάτων της και μοιάζει με σπουδή στον Aki Kaurismäki στο στίγμα, τη γραφή, και την αφηγηματική δομή της, κομπλέ με το ροκαμπίλι διάλειμμα...

The Girl with the Dragon Tattoo (2011)
...έχει έναν τυπικό ρυθμό πολυβόλου με κάποιες αιφνιδιαστικές (μέχρι κυριολεκτικά πολικές) αντιπαραθέσεις κάδρων, η υπόκρουση έχει μια τυπική ατμοσφαιρικότητα, η παραγωγή έχει ένα τυπικό σκοτεινό καλογυάλισμα, η Sony ξόδεψε αρκετά...

The Iron Lady (2011)
...η Phyllida Lloyd ψάχνει μάλλον απελπισμένα να την τοποθετήσει (τη Streep) ως συρρικνωμένο όγκο Μαργαρίτας στο πλάνο, για να μη την μπερδεύεις με τη Julia Child, παρολαυτά, η δεκάξι φορές υποψήφια για Όσκαρ πρωταγωνίστρια, γεμίζει κάθε σκηνή με μανιέρα και τικ...

Goethe! (2010)
...η μεταφορά τους (των παθών) στο Goethe! 2010, είναι και έκδοση με λίγες θερμίδες κι από πάνω, γεμάτη παιχνιδιάρικο στόμφο και κουφιοκέφαλη υπερβολή, όπως θα περίμενες από την εμπειρία του Philipp Stölzl σε βιντεοκλίπ των Evanescence και της Madonna...

Τα Κορίτσια της Βροχής (2011)
...στηρίζει την αφήγησή της αποκλειστικά στο (όχι ιδιαίτερα κομψό) μοντάρισμα των αφηγήσεων, ως όχημα απλώματος των γεγονότων του χρονικού πλαισίου που έχει αποφασίσει να σου διηγηθεί...

Puss in Boots (2011)
...ο τρόπος που ο Chris Miller χρησιμοποιεί την αφοσίωση των τεχνικών του, είναι εξίσου απλουστευτικός με την παράγραφο που άνοιξε το κείμενο...

Νήσος 2: Το Κυνήγι του Χαμένου Θησαυρού (2011)
...δεν είναι μια κακή ταινία τηλεοπτικής κοπής. Καταφέρνει να διατηρήσει τα στοιχεία έκπληξης της πρώτης ταινίας, που καλάρεσε στους κριτικούς και σάρωσε τα εισιτήρια, τώρα όμως βάζει τον πήχη κατά παράδοξο τρόπο ψηλά...

Tungsten (2010)
...οικονομία που δείχνει με τρόπο που λείπει απ’ το σύγχρονο ελληνικό σινεμά (κι ακόμη περισσότερο απ’ το τηλεοπτικίζον υποκατάστατό του), ότι οι εικόνες που απλώνονται στη μεγάλη οθόνη κι οι ερμηνευτές που κινούνται μέσα τους, αρκούν για να πουν πολλά περισσότερα απ’ όσα μπορούν να αποδώσουν οι ατάκες τους...

Dream House (2011)
...ξοδεύει αρκετό χρόνο να δημιουργεί ατμόσφαιρα βουκολικής ανατριχίλας, παρακολουθεί σαν ανδραγαθήματα τις εξερευνήσεις καινούριου σπιτιού από ευτυχισμένη οικογένεια, με παρενθέσεις αποφασιστικά δυσοίωνες...

3 (2010)
...το τριολέ του Tykwer, αναμασά τις ίδιες κλισέ ανησυχίες που έχεις δει σε άλλες εκατοπενήντα βορειοευρωπαϊκές ταινίες με άξονα την αυτοδιάθεση των εραστών στα σεξουαλικά πολύγωνα...

Tower Heist (2011)
...σε αυτό το είδος των ταινιών που εκπροσωπεί με οικονομική επιτυχία, ο Ratner φέρνει κάποια ανανέωση με το Tower Heist 2011, ας πούμε με το να παρατείνει την εισαγωγή σε βαθμό πιλοτικού επεισοδίου για sitcom...

Midnight in Paris (2011)
...η ταινία, σε αρτ γκρούπις απευθύνεται, και να πάρει σειρά στο πήδημά τους φιλοδοξεί, αλλά το όποιο δηλητήριό της έχει στερέψει, άντε το πολύ μουμιοποιηθεί, εδώ και δεκαετίες για τον δημιουργό της...

The Veteran (2011)
...το φιλμ ουσιαστικά απευθύνεται σε ανθυπο-ταμπλόιντ κοινό, με καταμπουρδουκλωμένες αλλά ρητές (σε βαθμό λογύδριων από τον συμμορίτη της γειτονιάς μέχρι τον μεγάλο της βρετανικής αντιτρομοκρατικής) ατζέντες...

Quartier Lointain (2010)
...η δραματική ένταση παραμένει χαμηλά σε όλη τη διάρκειά της, για να ταιριάξει με την ευρωπαϊκή της καταγωγή, η εναλλαγή ώριμου παρόντος - εφηβικού παρελθόντος γίνεται απρόσμενα και μπερδεμένα...

The Smurfs (2011)
...με προϋπόθεση ότι νοσταλγείς αρκετά το λα λα λαλάλαλα για να σε ενδιαφέρει το επαναστρούμφισμά του, μπορεί να θες και να ξέρεις πως το φιλμ δεν είναι και το χειρότερο του είδους του...

Final Destination 5 (2011)
...το 5 μπορεί να μην είναι το πρώτο φιλμ της σειράς όπου θα μάθεις επιτέλους γιατί τσαντίζεται ο θάνατος όταν του ξεφεύγει καμιά πορδή και τον μυρίζονται τα θύματά του και το βάζουν στα πόδια, αλλά είναι το πρώτο που αποφασίζει να προσθέσει ένα κάποιο meta στην όλη φάση...

Conan the Barbarian (2012)
...τα σκηνικά μοιάζουν με χαρτόνια της Τσινετσιτά κι όσο για την πλουσιοπάροχη δράση, αισθάνεσαι ότι ο Nispel προσπαθεί να εστιάσει πάνω της κι αυτή όλο του ξεφεύγει, λίγο πιο έξω από το κάδρο, χωρίς καμία αίσθηση χορογραφίας και ρυθμού...

Blitz (2011)
...η κεντρική ατραξιόν της ταινίας είναι ο Jason Statham, που σε ρόλο σκληροτράχηλου αστυνομικού στα πρόθυρα της υπερκόπωσης και με τόσο γρέτζα άποψη για τους κανόνες όσο άγριο είναι και το δερμάτινο μπουφάν του, αυτή τη φορά κρατιέται σε πολύ πιο νουάρ τόνους...

The Woman That Dreamed About a Man (2010)
...η κάμερα παρακολουθεί και τα όνειρα της υποκείμενης, φωτισμένα σαν να γύριζε ο Ed Wood εξπρεσιονιστικό προπολεμικό γερμανικό θρίλερ, για να καταλάβεις πως κάτι έχει σαλέψει σε κάποιο κεφάλι...

Bad Teacher (2011)
...γιατί προκύπτει τόσο φαφούτα η άτακτη δασκάλα της Cameron Diaz, που περνάει τις ώρες της στην τάξη πίνοντας κάβες και φυτείες και ψάχνοντας το θύμα που θα την κάνει κληρονόμο, είναι τελικά απορίας άξιο...

Gianni e le Donne (2011)
...στο επίκεντρο της όποιας δράσης, ο πρωταγωνιστής προσπαθεί μέσα από την αναζήτηση μιας νεαρής ερωμένης, να κάνει τα στραβά μάτια στα χρονάκια που βαραίνουν την πλάτη του και να πείσει τον εαυτό του ότι διαθέτει ακόμα ψήγματα του νεανικού του σεξαπίλ...

Casino Jack (2010)
...έκπληξη, ακόμα και στο περιορισμένο εύρος του περιορισμένου στόχου, το φιλμ δεν αριστεύει, ξοδεύει περισσότερο χρόνο στο πώς το δίδυμο χειρίζονταν τους εμπλεκόμενους παρά στο γιατί...

À Bout Portant (2010)
...χρησιμοποιεί κάτι επινεφρίνες στα πλάνα, μπας και σε πείσει να δικαιολογείς σα τη πατροπαράδοτη έκρηξη αδρεναλίνης κάθε έκρηξη απιθανότητας στη διάρκεια, αλλά δεν έχει ούτε τον προϋπολογισμό, ούτε το καστ, ούτε τιποτάλλο...

Zookeeper (2011)
...καταφέρνει να συγκρατήσει την ταινία τόσο απ’ τον εκτροχιασμό στην γλυκανάλατη ρομαντζάδα, όσο κι απ’ το να κυλιστεί σε χιούμορ της κουράδας, ισορροπώντας την κάπου ανάμεσα στην ανεκτή αναμάσηση ανέμελων κλισέ, και την καλόκαρδη κωμωδία...

The Beaver (2011)
...ξεκινά απ’ το θέμα της κατάθλιψης, της εγγενούς της συνύπαρξης με το αμερικάνικο πρότυπο της πετυχημένης ζωής και την γονιδιακή κληρονομικότητά της, αν όχι και την παιδαγωγική, και το μετατρέπει σε γρανίτα ανασφάλειας και αμερικανίστικης κομεντί για τα αμερικάνικα λυκειακά άγχη...

Oranges and Sunshine (2010)
...ισορροπημένη και νηφάλια προσέγγιση ενός θέματος που σόκαρε όταν αποκαλύφθηκε, στραβοπατάει στην υπερπροβολή του αγώνα της πρωταγωνίστριας εις βάρος επαρκούς παρουσίασης του δράματος των χιλιάδων παιδιών...

De Vrais Mensonges (2010)
...κωμωδία καταστάσεων κι εκκεντρικών χαρακτήρων, όπως αντιλαμβάνεσαι, με τους ήρωες να φλερτάρουν το ενδιαφέρον σου ακριβώς μέσω των ιδιαιτεροτήτων τους, απ’ τις οποίες ξεχωρίζει η αιώνια παραμονή της σκιάς της Amelie 1996 πάνω απ’ το χαζογλυκούλι μούτρο της Tautou...

Water for Elephants (2011)
...σούπα με πέραση, όπως φαίνεται και από τα νούμερα του box office, η σκηνοθεσία του όμως δεν είναι κάτι παραπάνω από συμπαθητική σκηνοθεσία, στον τρόπο που εγκλωβίζει την φινετσάτη αισθητική μιας άλλης εποχής...

Τι Μέσα, τι Έξω (2011)
...με αφοπλιστική ειλικρίνεια και το ύφος ψημένου βετεράνου που δικαιούται να έχει άνθρωπος που έκαψε δυο δεκαετίες ζωής σε συνθήκες κολαστηρίου, ο πρώην κατάδικος περιγράφει μια πραγματικότητα που μπορεί να μην σου είναι και άγνωστη, αλλά αξίζει το φως που προσπαθεί να της ρίξει με τον προβολέα του ο σκηνοθέτης...

And Soon the Darkness (2010)
...φαίνεται να ανακατώνει κάθε κλισέ των αγαπημένων σου τρομάρων, για μέγιστη απόδοση σε εισπράξεις, χωρίς κι αυτός να καταλαβαίνει τις συμβάσεις που τα κάνουν να λειτουργούν, όπως και οι περισσότεροι φιλόδοξοι που καταπιάνονται με το είδος απλά για να γεμίσουν το βιογραφικό τους...

Balada Triste de Trompeta (2010)
...ανακυκλώνει όπως θα κατάλαβες ήδη, και το μοτίβο του των δυο σχιζοφρενών αντίπαλων, και ξαναπιάνει συγκεκριμένα κωμικούς διασκεδαστές όπως περίπου στο Muertos de Risa 1999 ...

Chalet Girl (2011)
...η παραγωγή σε αναγκάζει να τη συμπαθήσεις στη σκέψη χολιγουντιανού χειρισμού της ίδιας ιστορίας, αλλά τα stunts με κερωμένες χιονοσανίδες που αντικαθιστούν το αμερικάνικο χοντροκομμένο χιούμορ, απλά αποτυγχάνουν να γεμίσουν τα κενά...

Scream 4 (2011)
...το τρίτο sequel μειώνει το εύρος των εμπνεύσεών του σε αυτιστικό επίπεδο, προσπαθώντας μέσα στην ομφαλοσκόπησή του να σου στήσει περισσότερο remake της πρώτης ταινίας, παρά συνέχεια της μυθολογίας...

Hop (2011)
...ο Russell Brand έχει καταφέρει να μεταδώσει λίγο από το μανιακό σαλεμένο πνεύμα του στους υπόλοιπους, ο ψηφιακός κούνελος χέζει γλυκά φασόλια και παριστάνει το σατανικό παιχνίδι σε μερικές πραγματικά αστείες σκηνές...

Κόκκινος Ουρανός (2011)
...η Γιούργου δεν καταφέρνει παρά να σου αναμασάει τα ίδια και τα ίδια κοινότοπα κι επιφανειακά, με απογοητευτική παράδοση στην ευκολία και την επανάληψη...

Mars Needs Moms (2011)
...το Mars Needs Moms 2011 σε χτυπάει με ένα μεγάλο όσο και τα μάτια του μικρού πρωταγωνιστή του uncanny valley όταν ξεκινάει, προσθέτει υπεργραμμένη κοινοτοπία στους διαλόγους του, και την αναπόφευκτη πλέον σε διανομές περιορισμένων φιλοδοξιών άχρωμη ελληνική μεταγλώττιση...

Morning Glory (2010)
...μπορεί να μην φτάνει τα feelgood διαβητικά επίπεδα του παντρέματος του Hugh Grant με την Julia Roberts, όμως το σενάριο που του έχει μαγειρέψει η σεναριογράφος του The Devil Wears Prada 2006, έχει πάνω-κάτω τα ίδια συστατικά, ψάχνοντας παρόμοια γεύση...

Just Go with It (2011)
...ο Adam Sandler συνεχίζει και το ανθρώπινο, αυτοσχεδιαστικό μοτίβο που χαρακτήρισε τη δεύτερη φάση αυτής της συνεργασίας στα 00s, ο σκηνοθέτης μοιάζει με προνομιούχος θεατής...

How I Ended this Summer (2010)
...φορτώνει την ηχητική μπάντα με την αγριάδα των στοιχείων της φύσης που χτυπάνε την καλύβα τους, την ώρα που χρησιμοποιεί την φωτογραφία του Pavel Kostomarov για να σε πείσει ότι έξω απ’ το υπό κατάρρευση καταφύγιό τους, δεν βρίσκεται παρά η πορεία προς την παράνοια...

Κανένας (2010)
...έχει αξία και πατήματα κοινωνιολογικής καταγραφής και η μεταφορά του φακού απ’ την παρουσίαση της ξενοφοβίας ως ίδιον των Ελλήνων, στην μελέτη της διαιώνισης των φυλετικών διαφορών ανάμεσα στους γόνους των μεταναστών, είναι ένα θέμα με αρκετό ψαχνό...

The Way Back (2010)
...ταινία που στερείται του στοχαστικού βλέμματος που θα χρειαζόταν να την ανυψώσει και της ψυχογραφικής προσέγγισης που θα απαιτούσε η διερεύνηση του ενστίκτου της επιβίωσης, αν είχε σκοπό ο Weir να κάνει κάτι περισσότερο απ’ το να σου δείχνει τους ήρωές του να λένε ανέκδοτα και να ζωγραφίζουν σκιτσάκια...

The Rite (2011)
...μπορεί να έχει απήχηση στους εξαιρετικά απλοϊκούς στον εγκέφαλο και κυρίως τους ήδη πεπεισμένους, σίγουρα όχι στους horror fans και σε κάθε άνθρωπο ικανό να καταλάβει πως η αναστολή σκεπτικισμού είναι δεδομένη για να βουτήξεις σε αυτές τις ιστορίες...

Χορεύοντας στον Πάγο (2009)
...γενικότερη αισθητική, που προσδίδει στην ταινία του μια όψη αναχρονιστική, χάρη στο προβληματικό χρωμάτισμα και τις επιλογές του μονταζιέρη περισσότερο, παρά στην ίδια τη σκηνοθετική προσέγγιση του Ιωάννου...

Last Night (2010)
..μια παρατεταμένη διαδικασία αποπλάνησής τους από τον Guillaume Canet και την Eva Mendes αντίστοιχα, με τον έναν να είναι βέβαια σχετικά πιο επιθετικά απαιτητικός έχοντας όμως το πλεονέκτημα του πρότερου ρομαντικού βίου...

Shahada (2010)
...ταινία αποφοίτησης που έφτασε στο μεγάλο πρόγραμμα του μεγάλου φεστιβάλ κυρίως λόγω της πόλης στην οποία διαδραματίζεται, παρά χάρη στις καλλιτεχνικές αρετές της...

127 Hours (2010)
...πείραμα σε ταινία δράσης με ακίνητο πρωταγωνιστή όπως ήδη ξέρεις, οι 127 Ώρες 2010 είναι για τον σκηνοθέτη τους, Danny Boyle, απλά μια γρήγορη απάντηση στο τι κάνεις μετά από μια οσκαρική ταινία...

Το Έτερον Ήμισυ (2011)
...το έργο το έχεις ξαναδεί, η συνταγή είναι γνωστή, κι αν και τα καρυκεύματα είναι ελλιπή, το Έτερον Ήμισυ φαίνεται να έχει το pedigree για μια μέτρια επιτυχία εμπορική...

You Again (2010)
...σμπρώχνει όποια πετυχαίνει μπροστά του από το καστ να χορέψει κυριολεκτικά για τη κάμερα σα σε γαμήλιο ξεφάντωμα κοινωνικά συμπλεγματικών επαρχιωτών...

Submarino (2010)
...παραβαίνει αλαφρά αλλά σαφώς την υποτιθέμενη μη-κρίση των χαρακτήρων του (μετατρέποντάς τους σε συμπαθητικούληδες ναρκομανείς που ταΐζουν τα παιδιά τους αέρα κοπανιστό στη καλύτερη, ας πούμε), με τον ίδιο τρόπο που παραβαίνει και τους δογμα-τισμούς...

Άπνοια (2010)
...καταφέρνει να σε μαγέψει, να σε δροσίσει, να σε σφίξει και να σε συναρπάσει, ακριβώς γιατί ο Μπαφαλούκας έχει μια φαρέτρα ολόκληρη, με τρόπους να μεταμορφώσει το νερό από ανακουφιστικό κουκούλι σε ισχυρό αντίπαλο κι από 'κει σε θελκτική ερωμένη και πάλι πίσω...

Lucky Luke (2009)
...σωτήρια για το φιλμ - καρικατούρα της καρικατούρας ω καρικατούρα, ο Huth τσουβαλιάζει όλους τους guest stars από τα κόμικ, Billy The Kid, Calamity Jane, Jesse James, και τους κάνει μονοδιάστατα sidekicks του Luke...

Solomon Kane (2009)
...ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Michael J. Bassett πήγε έτσι το είδος σε σχετικά πρωτόγνωρα χωράφια, έψαξε ρεαλισμό πέρα από τα κλισέ του φανταστικού, γύρισε το φιλμ χωρίς τις κλασικές υπερβολές σε αέρα, φως και γενικότερο περιβάλλον...

L' Âge de Raison (2010)
...στην πραγματικότητα, η ταινία είναι περισσότερο ρομεντί για γκόμενα που ανακαλύπτει ότι τα όλα που θέλει είναι άλλα απ’ τα όλα που νομίζει ότι θέλει, κι αποφασίζει τελικά να θέλει όλα τα όλα που κυκλοφορούν...

Svetat e Golyam i Spasenie Debne Otvsyakade (2008)
...χρησιμοποιώντας το εύρημα της αμνησίας, μπλέκει παρόν και παρελθόν σ’ ένα ταξίδι αυτογνωσίας, που του δίνει τον άξονα γι’ αυτό το αλλόκοτο road movie, με όχημα ένα ποδήλατο και οδηγό την τρέλα ενός παραδοσιακού Βαλκάνιου...

Little Fockers (2010)
...η τρίτη συνάντηση, με αφορμή τα γενέθλια των διδύμων που έχουν κάνει γονείς τους νιόπαντρους και παππούδες τους πεθερούς, επαναλαμβάνει το σκηνικό εμπόλεμης ζώνης, ευτυχώς με μια κάποια πιο κομψή ευστοχία απ' την προηγούμενη φορά...

Survival of the Dead (2009)
...ο Romero σα να προσπαθεί να αποτινάξει από πάνω του την ωριμότητα που είχε κάνει την πρώτη τριλογία του να ξεχωρίσει, ή τουλάχιστον την υπερπροσπάθεια αναπαραγωγής της, που είχε κάνει της δυο προηγούμενες ταινίες του να βαλτώσουν...

Narnia: The Voyage of the Dawn Treader (2010)
...ακολουθεί τη γενικότερη δομή του μυθιστορήματος, η παρέα πάει από νησί σε νησί για να πολεμήσει ουσιαστικά τα ηθικά ελαττώματα των μελών της, στη σκηνοθεσία ο Michael Apted αξιοποιεί όσο μπορεί το αρκετά πετυχημένο location scouting...

Ο Θάνατος που Ονειρεύτηκα (2010)
...όπως συνήθως γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις κεκτημένης ταχύτητας και υπερβολικού ενθουσιασμού, καταλήγει με έναν αχταρμά αισθητικών αφετηριών και στιλιστικών μανιερισμών, που δεν καταλήγουν πουθενά αλλού, απ’ το να πνίξουν την ιστορία του...

No One Knows About Persian Cats (2009)
...καταγγέλλει δικαίως τους πολιτισμικούς περιορισμούς στο Ιράν ελπίζοντας να τσιμπήσει κανένα βραβείο όπως αυτό της Επιτροπής του Un Certain Regard που τελικά πήρε στις Κάνες...

Arthur et la Guerre des Deux Mondes (2010)
...παραμένει ακραία παιδικό, με το χιούμορ να είναι αντιστοίχως άνευρο και σχολειακό, και το σενάριο να κρατιέται εξαντλητικά προβλέψιμο και γραμμικό, όμως η δράση του επιδεικνύει ανεβασμένες φιλοδοξίες και σχεδιαστικές αντοχές...

Life as We Know It (2010)
...η αλήθεια είναι πως χημεία μεταξύ των πρωταγωνιστών υπάρχει, και αν δε σε πειράζουν οι μυρωδιές από τις βρεφικές πάνες σε ένα δυο σημεία θα γελάσεις...

You Will Meet a Tall Dark Stranger (2010)
...ο Allen φοράει το κοστούμι των μανιερισμών του στην Naomi Watts, εκθέτοντας την ανεπάρκειά της στα γεμίσματα ρόλων έξω απ’ τη ζώνη ασφάλειάς της, κι αφήνει τον Josh Brolin με την ερμηνευτική του ευλυγισία, να κουβαλήσει μόνος του το ενδιαφέρον...

Resident Evil: Afterlife (2010)
...ο Paul WS Anderson επιστρέφει στο franchise των ζόμπι ντόμπερμαν, κουβαλώντας τις κάμερες του πιο πλούσιου σκηνοθέτη στον πλανήτη, και η.. σύντομη κριτική έλαβε τέλος...

Όνειρα σε Άλλη Γλώσσα (2010)
...την πραγματικότητα του σχολείου αλλά και της ζωής στην Κύπρο την παρακολουθείς μέσα από τη φωνή των ίδιων των παιδιών, η ωριμότητά τους εντυπωσιάζει αν και δεν πείθει για το πόσο αυθόρμητη είναι...

Τα Οπωροφόρα της Αθήνας (2010)
...ταινία που μπαλατζάρει ανάμεσα στις παλιότερες, πιο ανοιχτές κι ανεκτικές προς το θεατή δουλειές του σκηνοθέτη, και τις γαλλοτραφείς αναφορές κι ανησυχίες του ύστερου έργου του...

Vampires Suck (2010)
...αν πάρεις τα πιο καθυστερημένα από τα κυριολεκτικά δισεκατομμύρια αστεία που έχουν ακουστεί για τα βιβλία και τις ταινίες, και τα δώσεις σε νήπια να τα απλοποιήσουν για προβολή σε ορνιθοτροφεία, πάλι θα έχεις πιο λόγιο αποτέλεσμα...

Splice (2010)
...το κινηματογραφικό υβρίδιο που προέκυψε έχει λιγότερα χαρακτηριστικά από τα συνθετικά του είδη, σα κάτι κρεάτινες μάζες που προκύπτουν από τις πρώτες συρραφές DNA του ζευγαριού...

The Switch (2010)
...δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις πως η αφήγηση είναι ακόμα μια από αυτές που εκτυλίσσονται σε διαφορετική Γη, ενώ επιπλέον η πρωταγωνίστρια παίζει και σε διαφορετική ταινία...

Le Refuge (2009)
...δε χρειάζεται και πολύ για να καταλάβεις ότι επεκτείνει μικρομηκάδικα γυρίσματα βινιετών στη διάρκεια της εγκυμοσύνης της Isabelle Carré· το DV σε χτυπάει από τα πρώτα σκοτεινά αλλά ευκρινή γενικά πλάνα του Παρισιού...

Κάθαρση (2009)
...ο Μπόγρης καδράρει καλύτερα, καθοδηγεί καλύτερα, σκηνοθετεί καλύτερα και μοντάρει καλύτερα από ποτέ, και δείχνει πιο ευανάγνωστα την ειλικρίνεια της ευαισθησίας και της αγωνίας του για τη ζωή στους δρόμους, σε μια πόλη που λιώνει...

Le Crime est Notre Affaire (2008)
...Η μικρή φόρμα της βάσης, είναι σχετικά εύκολα αναγνωρίσιμη στη μεγάλη φόρμα της ταινίας, που χάνει τόσο σε πάχος μυστηρίου, όσο και σε βάθος κοινωνικο-οικογενειακού ελιξηρίου...

25 Kilates (2008)
...Πατώντας σ’ ένα αρκετά προβλέψιμο κι αρκετά συντηρητικό σενάριο, ο Amézcua προσπαθεί να τρυπώσει στις ζωές απατεώνων των κατώτερων κλιμακίων της τροφικής αλυσίδας της παρανομίας, ψάχνοντας στην απόγνωση της άχρωμης καθημερινότητάς τους, τις μικρές ελπίδες για το μέλλον, και τις στιγμές που κρατάνε για μεγάλες απ’ το παρελθόν, μπας και αντέξουν το παρόν του...

The Sorcerer's Apprentice (2010)
...χαρακτηριστική της τεμπελιάς που έχει τσακίσει το σενάριο, τεμπελιά αναμενόμενη, αφού όπως είναι λογικό σε τέτοιου είδους καλοκαιρινή ανεγκεφαλίτιδα, το κύριο πιάτο είναι στο καζάνι με τη δράση, τα ψηφιακά και τα ενδιάμεσα κυνηγητά...

The Twilight Saga: Eclipse (2010)
...Η μοίρα του παραμένει να καταλήξει προκαθορισμένα σε ξέφωτο στρωμένο με τις σβουνιές της Meyer παρολαυτά, γι' αυτό πρόσεχε που πατάς άμα σε σούρουν μέχρι εκεί...

Letters to Juliet (2010)
...Από τον πάτο πάτο που τον πιάνουν και τον πάνε πιο χαμηλά με αξιοθαύμαστη συνέπεια τα περισσότερα φιλμ του είδους, τα Γράμματα στην Ιουλιέτα (2010) ξεχωρίζουν και για τη κεφάτη ερμηνεία του Gael García Bernal σε έναν ρόλο από αυτούς που όρισαν το άχαρο...

L'Arnacoeur (2010)
...απροσδόκητα δροσερή ρομαντική κομεντί που κινείται οριακά σε επικίνδυνα νερά μπαλαφάρας, καταφέρνοντας να μην πλατσουρίσει καν...

Coco Avant Chanel (2009)
...ξεδιπλώνεται σα συμβατική βιογραφία, με την αντισυμβατικότητά της να εξαντλείται στην ιδέα να πιάσει το υποκείμενό της απ’ την αρχή, αλλά να μην το πάει μέχρι το τέλος, παρά να το παρατήσει στο ξεκίνημα της αποθέωσής του...

Vincere (2009)
...ψεκάζουν τεχνητή ομίχλη τα πιτσιρίκια του συνεργείου, σκηνές που θα 'λεγες ότι έχει παρατήσει ακόμα και η ελληνική τηλεόραση, αν δεν ήταν κι αυτή ζωντανό λείψανο, διαβασμένη από παπά μέσω διχτύου εδώ και χρόνια...

Ξένες σε Ξένη Χώρα (2009)
...το Ξένες σε Ξένη Χώρα κρατιέται περισσότερο στο επίπεδο της παράθεσης στιγμιοτύπων και σπάνιων αποσπασμάτων από τις ταινίες που μελετά, ανοίγει όμως τα μάτια νεαρότερων θεατών, σε κατορθώματα και κατακτήσεις του ελληνικού σινεμά...

Greenberg (2010)
...Συγχορδίες ατσαλοσύνης κι ομοβροντίες άβολων στιγμών, φτιάχνουν τον κορμό της παρτιτούρας για την οπερέτα εγκυμονούντων σιωπών του Noah Baumbach...

Clash of the Titans (2010)
...μια μακελεμένη εκδοχή της ιστορίας του Περσέα, την οποία η Warner φιλοδοξεί να μετατρέψει σε franchise, ο Leterrier υπογράφει την πιο φτηνιάρικη, βιαστική κι οπισθοδρομική δουλειά του...

Fanstastic Mr. Fox (2009)
...ο απίθανος κύριος Wes κόλλησε άτακτα ότι ξηρό χιούμορ και διάλογο με τη κάμερα είχε κόψει από προηγούμενες ιστορίες του ως πολύ απεικασματικό για ζωντανούς χαρακτήρες...

4 Μαύρα Κουστούμια (2010)
...όμως τα σκαμπανεβάσματα της ταινίας είναι αρκετά για να σου δείξουν ότι την είχε εγκαταλείψει πολύ πριν οι φίλοι κι οι συνεργάτες του χρειαστεί να τον πείσουν να την ολοκληρώσει...

Εθνικός Κήπος (2009)
...κομψή και φινετσάτη χρονοκάψουλα, που πιάνει την γαλήνη και την ηρεμία της φύσης μέσα στο κέντρο του θορύβου της πρωτεύουσας και σου την προσφέρει σ’ ένα νοσταλγικό χαπάκι αγαλλίασης...

Everybody's Fine (2009)
...το Everybody's Fine (2009) βαδίζει στα χιλιοπερπατημένα μονοπάτια του θέματός του χωρίς ιδιαίτερες φιλοδοξίες πέρα από μια κάποια αξιοπρέπεια...

The Lovely Bones (2009)
...αδυνατεί όμως να βρει συγκεκριμένο δραματικό πυρήνα, διχασμένο όπως είναι, ανάμεσα στην αιθεροβασία του παραδεισένιου κομματιού του και την συμβατικότητα του αστυνομικού μυστηρίου πίσω στη γη...

The Box (2009)
...το Κουτί είναι γεμάτο με αέρα κοπανιστό λογικών πλανών και υπερφυσικής έλλειψης νοημοσύνης, παρόλο που δεν αμφιβάλλεις ότι, ως συνήθως, ο Kelly τον έχει (τον αέρα κοπανιστό) ταχτοποιημένο στο μυαλό του...

Ο Διαχειριστής (2009)
...Φιλότιμη και ειλικρινής, έχει πράγματα να σου πει, αν έχεις όρεξη να τ’ ακούσεις, κι ακόμη περισσότερο αν είσαι στη φάση να ταυτιστείς, αλλά η ιστορία της είναι πολύ συγκεκριμένη και δύσκαμπτη για να μπορέσεις να την πας πουθενά παραπέρα...

Lebanon (2009)
...καταφέρνει να ξεκινήσει από μια εξαιρετική βάση: μια ιδιοφυή προσέγγιση στο πώς να κάνεις ταινία για το μακελειό του πεδίου της μάχης, και να δείξεις τη φρίκη της κόλασής του, χωρίς όμως να χρειαστεί να πατήσεις πόδι εκεί μέσα...

Ricordi Mi (2009)
...Ένα κλειστό εγκεφαλικό πείραμα που δεν ανοίγεται στιγμή στον θεατή, το Ricordi Mi εξαντλεί τις αρετές του κυρίως στη μοντέρνα κινηματογραφική αισθητική που βάζει ο Ηλίας Κωνσταντακόπουλος στη φωτογραφία...

The book of Eli (2010)
...Όπως καταλαβαίνεις, η ταινία παίζει μπάλα σε τέτοιο επίπεδο επίγνωστου αθέλητου στιλιζαρισμένου βιντεοπαιχνιδικού σκουπιδαριού που ρίχνει το σύνολο του έργου του Uwe Boll στη γάμα εθνική, οπότε.. προτείνεται ανεπιφύλακτα...

Le Petit Nicolas (2009)
...ο Tirard δεν καταφέρνει ποτέ να δείξει αποφασισμένος για το αν σου λέει μια ιστορία για παιδιά, ή μια ιστορία με παιδιά. Για μια ιστορία από παιδιά, δυστυχώς ούτε λόγος...

Le Code a Changé (2009)
...δίνει ανάσα και δροσιά στην ταινία να καταναλωθεί εύπεπτα, την ώρα που το χοροχρονοπηδηχτό μοντάζ, προσπαθεί να αποδείξει ότι κι οι σχέσεις του παρόντος με το παρελθόν και το μέλλον, είναι εξίσου διαπερατές...

Η Κληρονόμος (2009)
...σκηνοθετεί κυρίως παθητικά, αλλά και διαβασμένα, το πραγματικό selling point της ταινίας, που δεν είναι άλλο απ’ τη Σμαράγδα Καρύδη...

Pandorum (2009)
...Το μόνο λοιπόν που σε εμποδίζει να απολαύσεις τον όλο σχεδιασμένο παροξυσμό φιάσκου, είναι η σκηνοθεσία του Christian Alvart...

Planet 51 (2009)
...παραγεμίστηκαν με αναφορές στην υπερπόπ κουλτούρα και με Shrek-στιλ διαλόγους για κωλο-φελούς, διακρίνεις και καμιά συμβολική υποψία αλληγορίας για μιλιταρισμό, ρατσισμό και.. εξωγηινοφοβία...

Los Abrazos Rotos (2009)
...Ανακυκλώνει ιδέες και εμμονές που έχει εξερευνήσει πολύ καλύτερα σε παλιότερες ταινίες του και καταλήγει στο γεροντοαδερφίστικο στήσιμο μιας ολόκληρης ταινίας...

The Ugly Truth (2009)
...για να οδηγήσει, δροσερά και παιχνιδιάρικα στις υπεραπλουστεύσεις και τις ευκολίες που κουβαλάνε απάνω τους όλες οι ρομαντικές κομεντί...

G-Force (2009)
...Ακίνδυνο, αθώο, αφελές και παιδικό αρκετά για να προσπερνά την προδοσία και την ενοχή, ως απλή στιγμιαία αδυναμία, έχει δράση απολαυστική και χιούμορ ευχάριστο...

Orphan (2009)
...ζητάει πολλά από οποιονδήποτε στην κατάληξή της, και το σενάριο που έχει στα χέρια του σταδιακά παρατάει τη προσπάθεια να κυλήσει ομαλά στην.. εξωφρενικότητα...

Lady Jane (2008)
...σκίζει σε ατμόσφαιρα και ύφος και δίνει ρέστα σε ερμηνείες, αλλά φέρνει περισσότερο σε δηθενιά παρά σε ποιήση, με το δυσκοίλιο τρόπο που εκφράζεται...

The Final Destination (2009)
...κάπως κουρασμένη και σ’ αντάλλαγμα η σειρά τώρα σού δίνει λίγο πιο gorey εναλλακτικές, αλλά το κύριο τράβηγμα της ταινίας είναι έτσι κι αλλιώς το 3D των πιτσιλισμάτων της...

Kabuli Kid (2008)
...τα χειρότερα αποθεματικά ερασιτεχνών και επαγγελματιών ηθοποιών του πλανήτη, σε κάνουν να δώσεις κάποια εύσημα στον πρωτάρη...

9 (2009)
...Θα το δούμε στο βίντεο, όπως θα 'λεγε κι ο Τιμογιαννάκης...

Ο Γιός του Τσάρλυ (2008)
...μια περίεργη διελκυστίνδα ταινίας εποχής σε μοντέρνα σκηνικά, σαν ένα εκτός χρόνου χρονικό μιας παλιάς χιλιοειπωμένης ιστορίας...

Aliens in the Attic (2009)
...μοντάζ που δε βρίσκει σχεδόν ποτέ ρυθμό, συνεχώς έχεις την αίσθηση ότι σου αφηγείται παραμύθι ένας φοβερός παππούς.. με αλτσχάιμερ...

The Taking of Pelham 1 2 3 (2009)
...η επικέντρωση του σκηνοθέτη στο κοινό με διαταραχές ελλειμματικής προσοχής λοιπόν, όχι μόνο δε βοηθάνε τη ταινία αλλά τη παρασύρουν χωρίς προφανή λόγο σε επίπεδο βιομηχανικού κατασκευάσματος...

Last Chance Harvey (2008)
...θα μπορούσε κάλλιστα να έχει τον Ryan Reynolds και την Sandra Bullock να παίζουν ακριβώς τα ίδια πράγματα, ρομποτικά...

Ice Age 3: Dawn of the Dinosaurs (2009)
...δεν έχει και κανένα λόγο να παρελάσει από μπροστά σου, ούτε καν για να εκμεταλλευτεί την δικαιολογία του να εντυπωσιάσει τα πλήθη απέναντι απ’ την οθόνη, πετώντας του πράγματα έξω απ’ αυτήν...

In the Electric Mist (2009)
...η αμηχανία του να βρει μυρωδικό να νοστιμέψει το σενάριο, είναι κυρίως εμφανής στα ενδιάμεσα απ’ τις ενδοσκοπικές σκηνές του Tommy Lee Jones...

Gegenuber (2007)
...από μόνη της η παραδοσιακή αντιστροφή παραδοσιακών ρόλων δε μπορεί να κάνει ένα φιλμ καλό...

X-Men Origins: Wolverine (2009)
...φαίνονταν από τα τρέιλερ ακόμα να άρπαξε σα σανίδα σωτηρίας την ιδέα feature length επεισοδίου, και την επεκτείνει απευθυνόμενος σε κοινό κάθε κατηγορίας χαμηλής νοημοσύνης...

Jerichow (2008)
...ο σκηνοθέτης ενδιαφέρεται πρωταπόλα, και φορμαλιστικά, για τις εικόνες του, με τους χαρακτήρες σε ρόλο μαγικής κόλλας, οπότε εύκολα μπορείς να πεις ότι οι μισές τουλάχιστο προσπάθειες για διαχρονικά σημαντικές βινιέτες είναι ήδη αποτυχημένες....

Killshot (2008)
...μεταφέρει μια νουβέλα του Elmore Leonard, αφήνοντας απέξω όλα τα γνωρίσματα του συγγραφέα, εκτός από το να μη μασάει τα λόγια του....

Cliente (2008)
...συγκρατημένες υστερίες και κρεσέντο δεμένα με εμπειρία και σοβαρότητα...

Confessions of a Shopaholic (2009)
...δε θα χρειαστεί να κρύβεσαι στην έξοδο μη σε δει κάνας γνωστός, τόσο όσο συνήθως...

J'ai Toujours Reve d'Etre un Gangster (2007)
...κάτι για όλους, από φιλμ νουάρ, σλάπστικ, και βωβό μέχρι Kaurismaki, Jarmusch και Tarantino...

La Belle Personne (2008)
...το πιο ακραίο βήμα που θα μπορέσει να κάνει ο Γάλλος στην επιστημονική φαντασία των ονειρόξεών του...

Leur Morale... et la Notre (2008)
...το οικογενειακό σεξ κάνει μια παράκαμψη και η οικογενειακή ταινία αρκείται στο να παρακολουθεί, εξαιρετικά ηδονοβλεπτικά, τη Victoria Abril από κάθε δυνατή γωνία...

Chi Bi (2008)
...ο αγαπημένος σκηνοθέτης των... περιστεριών καλά κρατεί, τουλάχιστον στη διεκπεραίωση σκηνών δράσης, οι οποίες εδώ αγγίζουν στιγμές μεγαλείου, αφού μιλάμε για την ακριβότερη παραγωγή στην ιστορία του κινεζικού κινηματογράφου...

Knowing (2009)
...αβάσταχτη βλακεία του γραμμένου από επιτροπή σεναρίου καταφέρνει να σε υπνωτίσει, και ο Proyas στήνει αρκετά καλά και εκπληκτικά στυγνά τα σετ του, ώστε να νομίζεις ότι κάτι είδες βγαίνοντας παραζαλισμένος από την αίθουσα...

Το Σύνδρομο της Χιονάτης (2008)
...αφήνει το πολιτικό του πάθος να του υπαγορεύσει ένα σενάριο που δεν καταφέρνει να αναδείξει ούτε αφηγηματικά με τρόπο που να μην σου ανοίγει τρύπα στο κεφάλι, ούτε αισθητικά με τρόπο που να καλύπτει τις απαιτήσεις σου για μια μίνιμουμ βάση στην εικονογραφία...

The International (2009)
...μισοψημένες δηθενιές εκδικητικής δικαιοθηρικής αντικαπιταλιστικής ανατρεπτικότητας, επιπέδου οργάνωσης συνομωσιολόγων της γειτονιάς...

Frozen River (2008)
...παραγεμίζεται με μικρές ιστορίες που τελικά το παραγεμίζουν τρύπες...

What Just Happened (2008)
...χωρίς διάθεση να προσφέρει κανενός είδους σάτιρα πέρα απ’ το ασφαλές αναμάσημα των στερεοτύπων των χαρακτήρων που σατιρίζε...

Τη Νύχτα που ο Φ. Πεσσόα Συνάντησε τον Κ. Καβάφη (2008)
...δεν καταφέρνει και πολλά περισσότερα, απ’ το να σου αποδείξει, όταν ξυπνήσεις, ότι, όπως οι Watchmen (2009) ας πούμε, κάποια πράγματα δεν είναι φτιαγμένα για να φεύγουν απ’ το χαρτί για το οποίο φτιάχτηκαν, ακόμα κι αν υπερβαίνουν την εποχή τους κι η διάδοσή τους παραμένει επείγουσα...

Okuribito (2008)
...καλογυρισμένο και ταιριαστά φωτογραφημένο, αλλά θανατηφόρα στοιχειώδες και (θέλω να πιστεύω) ξεπερασμένο θεματικά...

Μικρές Ελευθερίες (2009)
...ο Κώστας Ζάπας κάνει ακόμα και τον ίδιο τον Trier να φαίνεται μικρό ψάρι στον αγώνα τους για το θάνατο της κινηματογραφικότητας, με την καταστροφική μανία και τις ισοπεδωτικές απαιτήσεις του απ’ όποιον θεατή βρεθεί μπροστά του...

Rachel Getting Married (2008)
...Ο Jonathan Demme ως συνήθως αδιαφορεί για το πως και ποιους εκθέτει όσο ελπίζει ότι κάτι αλτμανικό θα προκύψει στα μάτια των κριτικών, χωρίς να αδικείται από το αποτέλεσμα...

The Unborn (2009)
...βασισμένο, όπως θα περίμενες, περισσότερο στο σενάριο παρά στη σκηνοθεσία, το Unborn (2009) κάνει περίπολο στα σύνορα του camp αλλά αφήνει τα σατανικά ringtones και τις φονικές κλανιές του είδους στην άλλη πλευρά...

The Pink Panther 2 (2009)
...θα βρεις αφορμές να χαρίσεις το γέλιο σου, έστω κι όχι τόσο αβίαστα όσο θα ήθελες...

Mongol (2007)
...ακραία αποσπασματικός και ανεξέλεγκτα campy, όσο περνάει η ώρα...

Bolt (2008)
...εξαντλείται σε μερικά ωραία παναρίσματα και χαριτωμένες γωνίες ταινίας δράσης στη σκηνοθεσία, η ασφάλειά της στο προβλέψιμο σενάριο όμως, παραμένει κλασικά αναμενόμενη και παιδικά αθώα κι αφελής...

Katyn (2007)
...δε ξεφεύγει από τη, φυσιολογική για ολόκληρο κατάλογο, μετριότητα των περισσότερων έργων του 82χρονου σκηνοθέτη, και το ίδιο φυσιολογικά οι χοντράδες του δε θυμίζουν πουθενά τους, σε άλλες εποχές, φίνα δίσημους υπαινιγμούς του...

Doubt (2008)
...οι μεγάλοι πρωταγωνιστές του είναι ανεξέλεγκτοι και καταλήγει να το προβάλλει περισσότερο όσο τους εμπιστεύεται, η επιμονή σε reaction shots κόβει σε απέναντι που κοιτάνε αλλού για να συνεχίσει σε ομιλητές που είναι πια αλλού για αλλού...

Πεθαίνω για Σένα (2009)
...οι βασικοί ηθοποιοί κάνουν ό,τι μπορούν κι ό,τι τους παίρνει, για να δώσουν σάρκα στο σενάριο με τις ποικίλου βαθμού ευστοχίας κωμικές απόπειρες, σε μια ταινία με ξεθυμασμένο άρωμα «παλιού καλού» ελληνικού κινηματογράφου από τότε που έβλεπες την Ρένα Βλαχοπούλου να χορεύει με χανούμισσες στα διαλείμματα της προσχηματικής πλοκής...

Underworld: Rise of the Lycans (2009)
...ένα σενάριο απογοητευτικά βασικό, το οποίο όμως ο Tatopoulos, που μέσα στον ενθουσιασμό του, έχει γεμίσει ελληνικά ονόματα τις στρατιές των επαναστατημένων του Λυκοσπάρτακου, διαχειρίζεται με μεράκι και εμφανή επιθυμία να μεταπλάσει σε αξιόλογο σκηνοθετικό ντεμπούτο, έστω και διεκπεραιωτικού τύπου...

Revolutionary Road (2008)
...Εκτός κι αν ο Yates έγραφε διαλόγους διάρκειας ενός λεπτού ανα σελίδα και το γραπτό του απαριθμούσε 120 τέτοιες (σελίδες), το σενάριο της μεταφοράς αρκείται στις κορυφώσεις του πρωτότυπου, και οι κυριολεκτικά μια ντουζίνα κομμένες σκηνές ενισχύουν την αποσπασματικότητα...

Όλα θα Πάνε Καλά (2009)
...πάσχει από ένα flat σενάριο που στερείται κλιμακώσεων, κορυφώσεων κι εξάρσεων και βγαίνει εν τέλει ξενερωτικά ανεπεισοδιακό...

Australia (2008)
...ο Baz Luhrmann χτίζει έναν ουρανοξύστη από φιλοδοξίες, παίρνει το ασανσέρ για την ταράτσα και βουτάει στο κενό...

Nothing Like the Holidays (2008)
...μια χριστουγεννιάτικη ιστορία που, μέσα στην αμερικανίλα της, σκουραίνει πολύ τα πράγματα πριν τα αφήσει να πάρουν την πορεία τους προς το αισιόδοξο ξεμπουρδούκλωμα του κουβαριού της...

Madagascar: Escape 2 Africa (2008)
...αφήνεται απλώς στον αυτόματο πιλότο και παρ’ ότι δυσκολεύεται στην απογείωση, ευτυχώς δεν προσπαθεί να σε πάει μακριά κι ούτε σε μελανιάζει στο φινάλε...

L'Empreinte de l'Ange (2008)
...Όλα μέρος ενός μοτίβου που μπορεί να πάρει το μυστήριο της αποτρίχωσης πατουσών και να το βγάλει στις αίθουσες...

Εξομολόγηση ενός Οικονομικού Δολοφόνου (2008)
...τόσο αυτοϊκανοποιητικό και μάταιο, όσο και οι περιοδείες του Perkins στη Λατινική Αμερική που καλύπτει ο Κούλογλου, χωρίς ποτέ να σου ανοίγει καμιά πραγματική πόρτα προς το πώς οραματιζόταν ο μετανιωμένος γκρίνγκο ότι θα έβρισκε την εξιλέωση με το να μαζέψει τα αποτελέσματα των εκβιασμών του σε μια αίθουσα για να ψελλίσει μπροστά τους ότι αυτός τα έκανε όλα, αλλά δεν του πολυάρεσε όταν το έκανε...

Αυστηρώς Κατάλληλο (2008)
...Κρατά σε λογικό βαθμό πιο σκόρπια τα γέλια απ’ ό,τι σ’ έχει συνηθίσει το δίδυμο, για να προλαβαίνεις να παίρνεις ανάσα κι εσύ και η δραματουργία τους, η οποία όμως υστερεί στον ίδιο βαθμό που χωλένουν και οι αισθηματικοδραματικές υποπλοκές της, αλλόκοτα μπλεγμένες με λυρικές εξάρσεις, εσκεμμένα χοντροκομμένα ενδεικτικές της τρικυμίας εν κρανίο του δημιουργού με όραμα, που βλέπει να του το τσαλακώνουν...

Eagle Eye (2008)
...homage Kubrick και (αλίμονο) Spielberg με ρετάλια Tony Scott σε ασμίλευτο στιλάκι Michael Bay (στήσε 5 κάμερες, πέτα αμάξια δεξιά κι αριστερά, τράβα τα όλα, ρίχ' τα στη μονταζιέρα, κι όποιος βγάλει νόημα, μαγκιά του), κυνηγώντας ιντριγκαδόρικο pulpy αποτέλεσμα για ποπ-κορν διασκέδαση, που όπως πάντα, ξεχωρίζει απ’ το σωρό για τα υψηλά production values και το καυτό του γκομενάκι...

Max Payne (2008)
...η υπερστυλιζαρισμένη κινηματογραφικότητα που κουβαλάει ο Max Payne ως παράδοση στα video games, στα όχι και τόσο ικανά να τη χειριστούν χέρια του Moore, μετατρέπεται οριακά σε παρωδία, που πλακώνει την ταινία του με μια ακαθόριστα αθέλητη χλαπάτσα δηθενιάς, που επιδεινώνεται απ’ την ανεπάρκεια του σεναριογράφου του να χειριστεί την αντίστοιχη noir κληρονομιά του χαρακτήρα ...

O' Horten (2007)
...ιστορία εκκωφαντική όσο το χιόνι που πέφτει, και αποσπασματική, σαν απλή αφορμή για κωμικοτραγικά σκετσάκια τα οποία υποτίθεται αναδεικνύουν την παινεμένη ανθρωποκεντρική παρατηρητικότητα του δημιουργού ...

Chiko (2008)
...Παθιασμένο και φιλότιμο σκηνοθετικό ντεμπούτο, που πάσχει απ’ όλες τις ασθένειες των ντεμπούτων (φιλοδοξίες που δεν καλύπτονται απ’ τις σεναριακές βάσεις και τις σκηνοθετικές ικανότητες του δημιουργού)...

The Chronicles of Narnia: Prince Caspian (2008)
...παρόλο που δανείζεται τις δημιουργικές παρεμβάσεις του (Jackson) στη μεταφορά των Δυο Πύργων (2002), προσθέτοντας κι αυτός μάχες που δεν υπήρχαν στο βιβλίο και σκοτεινιάζοντας και επιμηκύνοντας ότι υπήρχε, η έμπνευσή του και η ματιά του παραμένουν ανέμπνευστες και αόμματες...

Le Grand Alibi (2008)
...λιγότερο πετυχημένη και στην χαρακτηρολογία που ο Pascal Bonitzer καρφώνει με βαριοπούλα στους χαρακτήρες του, και στη διακριτικότητα διαχείρισης των στροφών της πλοκής και της απόκρυψης του ενόχου που ο Bonitzer καταφέρνει κρύβοντάς τον (ο μπάτλερ πρακτικά έχει σημαντικότερο χρόνο στην οθόνη)...

Hancock (2008)
...ξαφνικά, το high-concept τελειώνει, το όποιο ενδιαφέρον στο χιούμορ χάνεται, οι πλοκές γίνονται αχταρμάς κι ο Berg ξεμένει να σκηνοθετεί ένα φλύαρο νερόβραστο σαχλορομάντζο με ψευδαισθήσεις φαντασίας και περίσσευμα ειδικών εφέ...

Definitely, Maybe (2008)
...άψογο χολιγουντιανό στιλ κομπλέ με τηλεοπτικίζουσα εικονογράφηση, συμπυκνώνοντας τρεις ρομεντί παύλα ντραμεντί σε ένα χορταστικό για τα μέτρα του πακέτο, που σερβίρει όσα γράφει το αναμενόμενο μενού...

The Bank Job (2008)
...χαριεντιζόμενο με αμφισβητήσιμο γούστο και προσποιητή αυθάδεια με τα ανωμαλιάρικα γούστα της αγγλικής αφρόκρεμας της εποχής, αδυνατεί να δώσει μέγεθος στο τεραστίων διαστάσεων πολιτικό σκάνδαλο που αγγίζει...

Then She Found Me (2007)
...ρεσιτάλ υστερικών νευρώσεων, στημένα ψυχωτικών χαρακτήρων, όπου τραυματικά φλύαροι ήρωες μουδιάζουν το μυαλό σου με ακατάπαυστη λογοδιάρροια, που πλασάρεται ως θεατρικού τύπου αυτοψυχανάλυση on the spot...

Mamma Mia! (2008)
...άκρως διασκεδαστικό πανηγύρι ελαχιστοποιημένης κινηματογραφικότητας, με άβολη σκηνοθεσία περιορισμένης χορογραφικής και άλλης δημιουργικότητας, σε κουραστικά κλειστό οπτικό πεδίο, που αδικεί το θελκτικό ελληνικό τοπίο περιορίζοντάς το σε ακίνητο μπαγκράου για παραθυρωμένα singing heads...

Like Minds (2006)
...το φιλμ έχει συνέχεια ενδιαφέρον, με σχετικά καλές ερμηνείες, χωρίς να προσπαθεί ποτέ να σε εξαπατήσει...

King of California (2007)
...υποτονικής εκδοχής του National Treasure (2004), που αρωματίζεται κατατονία ανεξάρτητου αμερικάνικου, κομπλέ με το φλύαρο voice over για υποκατάστατο της αφήγησης και λίγες ξεκούρδιστες country χορδές στη μουσική υπόκρουση για το σωστό feeling...

La Clef (2007)
...ατμοσφαιρικό όσο δεν πάει, και μπερδευτικό όσο δεν αντέχει, δυσκολεύεται να βρει το ρυθμό, κι ασθμαίνει να τον κρατήσει, χτίζοντας για δυο παρά λίγο ώρες την πορεία του προς μια κούφια κορύφωση, που δεν αποκλείεται να είχες μαντέψει πριν καν ανάψεις το πρώτο τσιγάρο περιμένοντας στο φουαγιέ ν' αρχίσει...

Hvordan vi Slipper af Med de Andre (2007)
...Η γενικά έξυπνη και εύστοχη μαύρη κωμωδία του Klarlund, χάνει το βάδισμά της αρκετά σύντομα απ' την καλή της έναρξη, και οι στροφές της πλοκής βαλτώνουν όσο οι χαρακτήρες του ψάχνουν την ουσία της ύπαρξης ουσιαστικά καταργώντας την, κι όταν πλησιάζει η γραμμή του τέλος, αν το παράλογο φινάλε δεν σε ικανοποιήσει με το γεγονός ότι σε δούλευε απ' την αρχή και τώρα σου βγάζει γλώσσα, μπορείς να το πάρεις και για άτολμα ανοιχτό, χωρίς να έχεις και πολύ άδικο...

Un Secret (2007)
...μια αλλόκοτη δομή ταινίας μέσα σε ταινία που διακόπτεται από άλλη ταινία, ώσπου στο τέλος ξεχνάς και ποιο ήταν το μυστικό, και ποιος είναι ο άλλος που σου το έκρυβε, και πότε εμφανίστηκε αυτός που θα το μάθει και γιατί σου το λένε εσένα στην τελική...

Mr. Magorium's Wonder Emporium (2007)
...ψάχνεις μόνο τις στιγμές που η κάμερα ξεχνιέται, ενθουσιασμένη, σε κάνα έξοχο παιχνίδι...

Death Defying Acts (2007)
...δε θα 'χε γυριστεί ποτέ αν δεν εμφανίζονταν Prestige (2006) και Illusionist (2006) στις αίθουσες, δε προσβάλλει την αισθητική σου, βλέπεται αν έχεις εγκεφαλικά κύτταρα για ξόδεμα και έφεση στα κλισέ φανταστικά ρομάντζα...

Miss Pettigrew Lives for a Day (2008)
...Αδιάφορη κομεντί κοστουμιών, για την αλήθεια και την αληθινό-τητα της αγάπης στα χρόνια της χαοτικής απόστασης της μπουρζουαζίας και της καλλιτεχνικής εργατιάς, όπου μας ξεναγεί η εξωγήινη δεσποινίδα Pettigrew που προσγειώθηκε απ' τον πλανήτη της (υλικής και συναισθηματικής) ανέχειας...

Les Temoins (2007)
...Κουραστικά διδακτικό κι αδίστακτα χρονοβόρο, το ταξίδι στο χρόνο του Techine, είναι άλλη μια απ' αυτές τις ταινίες που κάνουν τους σημερινούς Γάλλους να περηφανεύονται που είναι θαρραλέοι να δείχνουν τις μαλακίες που έκαναν στο πρόσφατο παρελθόν τους, όντας συγχρόνως αρκετά κουραστικές ώστε να αποτελούν από μόνες τους ραπίσματα στους καρπούς με χάρακα...

Ιστορία 52 (2007)
...η απόσταση του σεναρίου απ' τη σκηνοθεσία μεγαλώνει ολοένα, ώσπου να φτάσει στο χάσμα που μετατρέπει τις επιβλητικές κι εντυπωσιακές εικόνες, σε επιδειξιομανία δίχως αντίκρισμα...

La Fille Coupee en Deux (2007)
...Το (αυτο)καταστροφικό φινάλε, σχεδόν σουρεαλισμός σε μαύρο φόντο, χαλάει την συνταγή, αποδεικνύοντας πως δεν είναι κάθε μέρα του Αγίου Match Point (2005)...

Dialogue avec Mon Jardinier (2007)
...Δεν χωρά αμφιβολία πως τα λεγόμενα ανάμεσα στους έμπειρους Auteuil και Daroussin, έχουν έξυπνο υπόβαθρο και όσο περνά η ώρα ανεβάζουν και την συγκινησιακή φόρτιση. Από ένα σημείο και μετά όμως, πιστεύεις πως όλα έχουν ειπωθεί και τα φιλαράκια τα λένε, σαν να μην έχουν κάτι σημαντικότερο για να ασχοληθούν...

Superhero Movie (2008)
...προτιμάει τις εύκολες λύσεις και τα βγαζομάτικα χοντρά αστεία χωρίς καν την αίσθηση αυτού που αποδομεί...

Ερωτικά Μαθήματα για Επαναστατική Δράση (2007)
...μη περιμένεις κινηματογραφική εμπειρία ακριβώς, ή τουλάχιστον όχι πιο κινηματογραφική απ' το να χαζεύεις εμπνευσμένη λογοδιάρροια ευρυμαθούς φίλου και να χαχανίζεις αδιακρίτως...

The Other Boleyn Girl (2008)
...μοιάζει με τηλεοπτική επανεπίσκεψη του Όσα Παίρνει ο Άνεμος (1939) σε ωριαίο επεισόδιο...

The Tripper (2006)
...Κι αν ένα σωρό θετικά μπορείς να βρεις να του καταλογίσεις, αυτό που σου μένει τελικά είναι μπάφιασμα από τη μια, όσο και με τις σκηνές.. επήρειας, πρωτοφανώς λειτουργικές και ταξιδιάρικες μέχρι που τις σιχαίνεσαι....

Jumper (2007)
...ο Doug Liman χαϊδεύει τον πάτο της καριέρας του, χοροπηδώντας στα κομματάκια που του κόλλησε με κόλλα στιγμής το σεναριογραφικό τρίο απ' τη σειρά βιβλίων του Steven Gould, και γλιτώνει τη μαύρη τρύπα σχεδόν αποκλειστικά χάρη στη χαζομάρα της σύνθεσης της ιδέας της ταινίας, που καλύπτει με ένα campy πέπλο την ασυναρτησία της εκτέλεσης...

Padre Nuestro (2007)
...η ακλόνητη επαναληπτικότητά του και η προβλεψιμότητα στην οποία καταλήγει, φτιάχνουν αρκετά μεγάλη κοιλιά ώστε κι ο ίδιος ο δημιουργός του, που βραβεύτηκε το 2006 με το μεγάλο βραβείο της επιτροπής στο Sundance, να μην είναι σίγουρος πώς ακριβώς να το κλείσει μετά την πεσιμιστική κορύφωση του φινάλε του...

Untraceable (2008)
...η Diane Lane, προοδευτικά πιο μπερδεμένη απ' όλες τις σεναριακές μαντάρες, παρέδωσε και μια ανάλογα αλλοπρόσαλλη ερμηνεία...

Rescue Dawn (2006)
...με ακόμα περισσότερες ελευθερίες απ' ότι παίρνει στα μη μυθοπλαστικά του, και πρωτάρηδες Γιάνκηδες παραγωγούς, ο εκκεντρικός Γερμανός δεν έχει κανένα πρόβλημα να μετατρέψει μια αληθινή ιστορία σε ανθολογία του βιβλίου με τα κλισέ...

Μυστικά και Ψέμματα (2007)
...αναλώνεται σε μια μονομανή επίδειξη του ανθρώπινου πόνου και της μιζέριας στην περιοχή της Ινδίας που υπέστη την καταστροφή, χάνοντας τον απείρως πιο ενδιαφέρον σε ουσία και μέγεθος στόχο...

Sleuth (2007)
...η χημεία μεταξύ των πρωταγωνιστών δε πλησιάζει καν pokes στο Facebook...

Mad Money (2008)
...δεν είναι τόσο κακή όσο θα σε βόλευε για να γλιτώσεις τη μουρμούρα αν βρεθεί ομόφυλη των πρωταγωνιστριών να σε φάει να το δείτε (προσφέρεται για υποχωρήσεις δηλαδή)...

The Lookout (2007)
...σύντομα μεταλλάσσεται σε ασταθή δραματική φιοριτούρα που δεν αποκτά ποτέ νεύρο ικανό να δικαιολογήσει την έκτασή της...

Irina Palm (2007)
...αρκείται στην στρατηγική τοποθέτηση αντικειμένων στις τρύπες, και στα πλάνα πάνω από τον ώμο της πρωταγωνίστριας, σε μια απεγνωσμένη απόπειρα να σου πασάρει την ψευδαίσθηση ότι βλέπεις ότι βλέπει ενώ βλέπεις ότι δεν το βλέπεις...

AVPR: Aliens vs Predator - Requiem (2007)
...προσφέρουν το λουτρό που περίμεναν, ανικανοποίητα, οι φανς από το προηγούμενο επεισόδιο, με βάση ένα γλυκά σχηματικό και ευθύ σενάριο που διαφοροποιείται από το σωρό στην εξόντωση με συνοπτικές διαδικασίες χαρακτήρων που δε φαντάζουν τόσο υποψήφια θύματα...

U (2006)
...η δουλειά στο χέρι είναι εξίσου επίπονη διαδικασία (για feature-length) και έχει διασκορπιστεί στον μισό πλανήτη, με τις παραδοσιακές ρώσικες νερομπογιές και τα παραδοσιακά κορεάτικα κομπιούτερ να δίνουν μια ασυνέχεια στο σκίτσο ενισχυμένη από τα κάπου άγαρμπα ζουμαρίσματα στις λεπτομέρειες...

The Golden Compass (2007)
...κουραστικά αμήχανη και συγκεχυμένη κριτική στο θρησκευτικό σύστημα, δεν παρέχει ούτε κατά διάνοια αρκετό άλλοθι για τους άνω των 16 να ασχοληθούν ιδιαίτερα με αυτήν την υπερπαραγωγή, που έχει αυταπάτες μεγαλείου την ώρα που πάσχει στο ρυθμό και τη συνοχή...

Κλέφτες (2007)
...κουραστικές εναλλαγές πλάνων ένα-δύο εν-δυο, σκηνοθεσία που υποβιβάζει τα σκηνικά σε σκηνή, και ερμηνείες απ' το ντουέτο Αλικάκη-Λαγούτη τόσο υπερβολικές και μονότονες, που μόνο σε σκηνοθετικό αίτημα μπορείς να χρεώσεις, και μόνο με πολύ καλή διάθεση να δικαιολογήσεις...

Enchanted (2007)
...εντός ολίγων λεπτών, ο αυτόματος πιλότος έχει αντικαταστήσει το όραμα με ένα κοριτσίστικο καρμπόν στερεοτύπων, από τα οποία επιζεί μονάχα η πρωταγωνίστρια Amy Adams, ειδικά στις πιο "ξανθές" στιγμές της...

Ψυχραιμία (2007)
...έχει και στιγμές που είναι όλα τα Λεφτά(αα), στα καλοζουμαρισμένα κωλαράκια της, στην εμφανή έλλειψη άγχους της κάμερας μη τύχει και αποκαλύψει καμιά τσιγκουνιά στον προϋπολογισμό, στο περήφανο συντέκνιασμα των μισών διαλόγων, και κυρίως στα νέα παιδιά που βγάζει στο πανί...

Man Push Cart (2005)
...τόσο μακριά από πρωτοπορία όσο και η ακαδημαϊκή βιβλιογραφία (τα open-ended σενάρια ήταν μόδα πριν καμιά πεντοδεκαετία για παράδειγμα) και τόσο μακριά από ρεαλισμό όσο καθηγητής στο Upper East Manhattan από Πακιστανούς μετανάστες (ή το Delivery (2004) από την Ομόνοια)...

Love in the Time of Cholera (2007)
...αποτυγχάνει σε πολλά επίπεδα, απ' τις εικόνες, στη διαχείρισή τους, στην τοποθέτησή τους στη σειρά, και στο ζωντάνεμά τους με κάτι που να θυμίζει συναίσθημα χωρίς να βρωμάει χολεριασμένα βεβιασμένο κι εύκολο...

Good Luck Chuck (2007)
...πιάνει μια καλή ιδέα και την ξεδοντιάζει αντιγράφοντας μηχανικά και άτακτα στοιχεία και καταστάσεις, προσβάλλοντας τελικά και τις δυο σχολές με τον επίπεδο φεμινιστικό.. μισογυνισμό της...

Resident Evil: Extinction (2007)
...Το ότι τελικά κάπου βλέπεται μπορείς να το αποδώσεις στη δυναμική του κουφαριού να κάνει μεγάλη μέχρι και τη ταφόπλακά του...

We Own the Night (2007)
...χαρακτήρες που θα μπορούσαν άνετα να περάσουν αρκετό χρόνο ακόμα σε σκοτεινά συρτάρια, μπας και μπορέσουν να σκοτεινιάσουν αρκετά οι ίδιοι για να μεταμορφωθούν σε κάτι έστω ενδιαφέρον αν όχι διαφορετικό...

A Mighty Heart (2007)
...Σόλο και ικανοποιητικός ο αγώνας της Angelina Jolie που δαγκώνεται με μέτρο πριν μπήξει την τσιρίδα, αλλά την έχει πουλήσει κι αυτήν ο Winterbottom με περαστικές φλασιές ευτυχισμένου ζευγαριού δίχως αληθινή υπόσταση...

Lust, Caution (2007)
...θεωρεί πιο απαραίτητο να επιδείξει καμιά κατοστή φορές σημάδια από κραγιόν σε ποτήρια και φλυτζάνια αντί να υποθέσει τουλάχιστο αν οι αντιστασιακοί είναι μαοϊκοί ή του κουομιτάνγκ και τι παθιάζει τον δοσίλογο...

El Greco (2007)
...Αφημένος ολοκληρωτικά στον αφηγητή του, ο Γιάννης Σμαραγδής αφαιρεί την αφηγηματικότητα απ' τις εικόνες του, υποβιβάζοντάς τες σε δραματουργικά ανεπαρκή καρτποσταλικά ενσταντανέ στιγμών-κλειδιά της ζωής του μεγάλου Έλληνα ζωγράφου, που φροντίζουν να υπογραμμίζουν το "Έλληνα" μέχρι ν' αρχίσουν να ματώνουν τ' αυτιά σου...

Shi Gan (2006)
...αν είσαι το κορίτσι που θέλει να δει πώς είναι να το ξαναερωτευτεί το αγόρι της ενώ είναι μια άλλη, ίσως να σου βγάλει και κάνα νόημα παρπάνω. Κι ίσως να σου βάλει και ιδέες, αν και το απεύχομαι...

No Reservations (2007)
...τα μισοκαταφέρνει με τη βοήθεια ενός ευρωπαϊκού σεναρίου που δε φαίνεται να παραχολιγουντοποιήθηκε και ενός πρωταγωνιστικού διδύμου που σχεδόν το πιστεύεις όταν είναι χώρια....

Das Wilde Leben (2007)
...Αδιάφορα επιφανειακή συρραφή highlights (και lowlights) απ' την ταραχώδη ζωή της Ushi Obermaier, δίχως ιδιαίτερο νόημα, ή συγκεκριμένο στόχο, πέρα απ' την χρήση κλισεδιάρικων αναπαραστάσεων ροκ καταστάσεων, στιγμών γυναικείας απελευθέρωσης, και ζενερίκ προσεγγίσεων της πολιτικοκοινωνικής αναμπουμπούλας των '60s...

Πανδώρα (2006)
...κινείται απελπιστικά αργά, και δέχεται ανανήψεις μονάχα από τα μπούτια της Πανδώρας, με τον αφηγητή που πάει κι έρχεται χωρίς συνέπεια και συνοχή, να βρομάει αφηγηματικό δεκανίκι...

I Could Never Be Your Woman (2007)
...εξαντλεί την επιστροφή της θείας Michelle και ένα κωμικό καστ που σφύζει από ταλέντο σε κάποια πετυχημένα αστεία σε βάρος όλων των ψυχώσεων και συμβάσεων του Χόλιγουντ και σε μια σχεδόν τυπική κεντρική ιστορία...

Becoming Jane (2007)
...αν δεν το 'χεις βαρεθεί τις άλλες ένα εκατομμύριο εννιακόσιες πενήντα εννιά χιλιάδες τριακόσιες είκοσι δύο φορές που το 'χεις ξαναδεί (ή, αν δεν το 'χεις ξαναδεί), μαγκιά σου και καλή διασκέδαση, προδομένος δε θα βγεις...

Year of the Dog (2007)
...πολύ σύντομα χάνει το στόχο του και το νερώνει με συναισθηματικίζουσες καταστάσεις και πεπατημένες κοινωνικές ευαισθησίες, αρχίζοντας τους κύκλους γύρω απ' τα ίδια και τα ίδια...

A Crime (2006)
...μένοντας στο έτσι είναι γιατί έτσι πάει, το A Crime βασίζεται στις καλές ερμηνείες, το πιασάρικο θέμα και αρκετή καυτή γυμνή σάρκα για να διανύσει τη λασπώδη διαδρομή του προς το φινάλε...

Butterfly on a Wheel (2007)
...σ' ένα βολικό σύμπαν που νυχτώνει ξαφνικά όταν πρέπει και βρέχει όταν χρειάζεται, χαρακτήρες με ενδιαφέρουσα αψίδα εξέλιξης, σκαλώνουν σε εύκολες λύσεις δραματοποίησης...

Shrek the Third (2007)
... αποδεικνύεται πέρα από αχρείαστο, ολότελα εισιτηριοθηρικό και σαφώς κατώτερο της ιστορίας του κλείσιμο ενός franchise που έχει, απ' ό,τι φαίνεται, πια εξαντληθεί...

The Good Night (2007)
...μια ταινία που ασθμαίνει ψάχνοντας τον ρυθμό της, για να πάθει σύντομα ασφυξία όταν γίνεται σαφές ότι πρέπει να τη βγάλει απ' τη μέση και μετά με ένα σενάριο που δεν πηγαίνει πουθενά...

The Condemned (2007)
...η κινηματογραφική κάμερα από κει που ψιλοειρωνεύεται την τηλεοπτική ξαδέρφη της αρχίζει ξαφνικά να κουνιέται και να ζουμάρει αλαφιασμένα...

Starter for 10 (2006)
...παραδόξως υμνήθηκε στις κριτικές και το ίδιο αναπάντεχα πάτωσε στα ταμεία. Και είναι από αυτές τις ταινίες που βλέπεις αν δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις...

I Now Pronounce You Chuck and Larry (2007)
...όσο κι αν παλεύει να υπερασπιστεί την αποδοχή του αλλιώτικου δείχνοντας την μαλακή εκδοχή του πυροσβεστικού σώματος, πάντα υπάρχουν τα μαλακότερα βυζιά της Jessica Biel και η ανάγκη να μας τα επιδεικνύει για να μην ξεχάσουμε ότι στην πραγματικότητα είναι κρυφοστρέητ...

Unknown (2006)
... σκηνοθετικές αυθαιρεσίες προχειρότητας, ολέθρια ανισότητα στο casting ανάμεσα στους πρώτους και τους δεύτερους ρόλους, και αχρείαστες σεναριακές κωλοτούμπες...

Nos Jours Heureux (2006)
...ανάλαφρη κωμωδία για όσους θέλουν να θυμηθούν τα νιάτα τους, που ακόμη κι αν δε λέει τίποτα καινούργιο, είναι πολύ χαρούμενη και ηλιόλουστη για να της το προσάψεις...

Evan Almighty (2007)
..ένα high-concept σενάριο που δεν κάνει και πολλά περισσότερα απ' το να παρουσιάζει το high-concept του στο πρώτο τέταρτο, και μετά κάθεται πίσω σαν τον Θεό, και το χαζεύει να πνίγεται σε έναν κατακλυσμό αμηχανίας...

Mr. Brooks (2007)
...το εγχείρημα (...) καταφέρνει και επιπλέει πάνω στους αυτοσαρκαστικούς τόνους ιστορίας και ατακών, διατηρώντας ένα κάποιο μπριόζο φλερτ με το νουάρ...

Bobby (2006)
...Οι φίλοι του ρετρό θα βιώσουν τη σχετική ανάταση, νύχια, μαλλιά και make-up φλερτάρουν ακόλαστα με το διαχρονικό camp και, αν το Bobby μιλούσε για το σήμερα, πιθανότατα να έκλεινε με κονσέρτο της Barbra Streisand υπέρ του προεκλογικού οβολού της κυρίας Hillary...

Georgia Rule (2007)
...στο φιλμικό σύμπαν του Garry Marshall, το καζάνι της κάθαρσης δεν καίει παρά για ελάχιστα καρέ, έστω κι αν το Georgia Rule, είναι το πιο ηθικά επιθετικό και κυνικό μ' έναν χαζοχαρούμενο τρόπο κομμάτι, της γλυκανάλατης παρακαταθήκης του...

Fantastic Four: Rise of the Silver Surfer (2007)
...οι φετινοί Τέσσερις Φανταστικοί, είναι λιγότερο ενοχλητικοί απ' ότι αδιάφοροι --γεγονός που τους βάζει ένα βήμα πιο μπροστά απ' το πρώτο μέρος τους--, δεν ξεπερνούν όμως ποτέ το επίπεδο της παιδικής ταινίας με αληθινούς ανθρώπους, με ξεκάθαρα προεφηβικό target group και στιγμές παράφορης camp τρέλας...

Cashback (2006)
...παίρνει την ιδέα και την ξεχειλώνει πέραν πάσης αντοχής, για να κάνει μια μικρού μήκους να κρατάει όσο μια μεγάλου...

Lucky You (2007)
...μέσα σε μια μίζερη κατάσταση προκαλούν σχεδόν τόσο θαυμασμό όση και συμπόνια, ο Duvall κι ο Bana, με τον ηλεκτρισμό που δημιουργούν εκ του μηδενός ανάμεσά τους, και το πάθος που επιδεικνύουν στην ερμηνεία χαρακτήρων με λιγότερες διαστάσεις κι απ' τις φιγούρες της τράπουλας...

Journey to the End of the Night (2006)
...η προσπάθειά του να το ρίξει στο ψυχολογικό, παθαίνει εμπλοκή γιατί ούτε οι χαρακτήρες του κάνουν το ίδιο μπαμ με τα πιστόλια, ούτε οι διάλογοί του το ίδιο βζιν με τις σφαίρες...

Cronica de una Fuga (2006)
...επιλέγει να βάλει το genre πάνω από το πολιτικό background και να μας χαρίσει ουσιαστικά ένα σφιχτό θρίλερ απόδρασης...

Alter Ego (2007)
...μια σειρά καλογυαλισμένων video clips, στημένων γύρω από ένα νερουλό σενάριο...

Lonely Hearts (2006)
...παραμένει ένα αξιοπρεπές σύνολο έστω και αδιευκρίνιστου τύπου...

The Dead Girl (2006)
...ακόμη κι αν οι αρχές και τα τέλη (και μια-δυο περιπτώσεις και το ενδιάμεσο) των ιστοριών είναι συζητήσιμα ικανοποιητικά, ξεδιπλώνονται με τρόπο συνεπή κι αξιοπρεπή, ή τουλάχιστον στην πλειοψηφία τους αρκετά σκοτεινό και ενδιαφέρον για να σε κρατήσουν ξύπνιο...

The Reaping (2007)
...Αναβιώνοντας για 96 λεπτά ένα genre που έφυγε απ' τη μόδα πιο γρήγορα απ' ότι μπήκε, το Τhe Reaping είναι ένα homage στο θρησκευτικό θρίλερ, που αν είχε γυριστεί πριν καμιά εικοσαετία, θα είχε ήδη στρατιά φανατικών να πίνουν νερό στο όνομά του. Σήμερα, υποφέρει κάτω απ' το ασήκωτο βάρος της πρωταγωνίστριάς του...

Valley of Flowers (2006)
...Μυστικισμός, μαγεία, ρομάντζο, περιπέτεια κι άλλα τέτοια πνευματικά, ξεδιπλώνονται σε αφηγηματική γραμμή τόσο αχανή όσο και τα τοπία της ταινίας, που σίγουρα έχουν τη γοητεία τους άμα δεν βαριέσαι να τα κοιτάζεις, και μπορεί να σου βγάζουν και νόημα, αν μ' αυτές τις ανατολίτικες μυθολογίες και φιλοσοφίες, έχεις ασχοληθεί περισσότερο απ' το να 'χεις ρίξει μερικά ξενύχτια με την τριλογία του Prince of Persia...

The Painted Veil (2006)
...φτιαγμένο με τη στόφα του παλιού Hollywood. Τουτέστιν, αργοί ρυθμοί, αδρά σχηματισμένοι χαρακτήρες με ελάχιστες και σπασμωδικές παρεκκλίσεις απ' τις νόρμες, πομπώδεις διάλογοι και βολική πορεία προς τα ασφαλή συμπεράσματα...

Muyeong Geom (2005)
...Η αμερικάνικων προδιαγραφών απλοϊκή και προβλέψιμη δραματουργία του, τού εξασφάλισε ένα 30% χρηματοδότησης από την New Line Cinema, αλλά δεν θα το καταλάβαινες αν δεν σου το 'λεγα, αφού η ταινία αποτελεί πισωγύρισμα του είδους...

Dreamgirls (2006)
...παραφουσκωμένο pop μπλοκμπαστεράκι, που δεν έχει ούτε το δραματουργικό βάρος, ούτε την ερμηνευτική συνοχή για να καλύψει την ακατάσχετη μουσική του φλυαρία...

Curse of the Golden Flower (2006)
...κάτι σα κλειστοφοβικός και κιτσάτος και υπερφιλόδοξος Άρχοντας των Δαχτυλιδιών, χτίζεται και χτίζεται με ατελείωτα πέρα δώθε στους διαδρόμους και τα δωμάτια του παλατιού και κορυφώνεται και κορυφώνεται με επικά γελοίες αναμετρήσεις...

Man of the Year (2006)
...βασίζεται στα καμώματα του Robbin Williams και το χιούμορ του κόνσεπτ για να κρατηθεί όρθιο, ενώ η δραματουργία δεν έχει αρκετό ψαχνό για να στηρίξει την πλοκή...

10th & Wolf (2006)
...τσαλαβουτά στη ρηχότητα της μασημένης πλοκής, η οποία γαρνίρεται με voice over που παίρνει τη θέση της κινηματογραφικής αφήγησης στην ανάδειξη των κινήτρων των χαρακτήρων, και των χαρακτήρων των ίδιων...

2:37
...ό,τι και να σούρεις, για ντεμπούτο παιδιού καλό είναι...

The Grudge 2
...περίεργοι θόρυβοι κι αλλόκοτα συμβάντα σου μαυρίζουν την ψυχή και το υγρό εμφάνισης φωτογραφιών, για να σχηματίσουν περιγράμματα φαντασμάτων που απλώνουν τα μπλαβιασμένα, κρύα χέρια τους στο σβέρκο της λογικής σου. Και προσπαθούν να την πνίξουν, αλλά για να τα καταφέρουν χρειάζεται πολλή καλή διάθεση από μέρους σου...

Copying Beethoven
...οι τελευταίες μέρες του Μπετόβεν σε φασόν κοστουμάκι καταραμένης ιδιοφυΐας παύλα success story...

Arthur et les Minimoys
...Η πολιτεία των ανθρωπάκων με τα πεταχτά αυτιά, μπορεί να μην αποτελείται απ’ τους πιο ενδιαφέροντες των παραμυθένιων χαρακτήρων, το παλεύουν αξιέπαινα όμως...

Charlotte's Web
...ας γίνει μπέικον να γλιτώσουμε...

Black Christmas (2006)
...μπόλικες ζουμερές σκηνές που θα δοκιμάσουν τα όρια της γιορτινής σου διάθεσης...

Uranya
...καλομονταρισμένο πακέτο σε εντυπωσιακά ιλουστραρισμένο 60s περιτύλιγμα, με την μπόλικη νοσταλγική διάθεση και τα αξιοσημείωτα production values, πάσχει όμως από ανεπαρκή πλοκή και έλλειψη σεναριακού πυρήνα αρκετά στιβαρού για να συγκρατήσει τους δορυφόρους του...

Flushed Away
...ένα animated μάλλον αδιάφορο προς το animation του, ενώ το σενάριο αρκείται σε κλισέ πλοκή, ανιαρούς κεντρικούς χαρακτήρες και κάνα δυο διασκεδαστικούς τριτοδεύτερους...

Iklimler
...Όχι άσχημος τρόπος να περάσει κανείς την ώρα του, η ταινία πάντως σίγουρα δεν έχει το βάθος που αναμένεται για το θέμα που καταπιάνεται...

Flags of Our Fathers
...ο Δανίκας είναι ενθουσιασμένος με τη σημειολογία της σημαιολογίας. Εγώ πάλι, περίμενα μέχρι τους τίτλους τέλους, πότε θ’ αρχίσει η ταινία. Τρέχα γύρευε...

Saw III
...το Saw III μένει με υπέρβαρο στο κρέας, και ελάχιστα μπαχαρικά για γεύση. Οπότε, δε λέω, χορταίνεις, αλλά μια σαπίλα την ακούς...

Huo Yuan Jia/Fearless
...Ένας από τους δέκα τρόπους να ξεχωρίσεις μια αδιάφορη ταινία (καμιά πενηνταριά από τους οποίους ξέρεις ήδη, αλλά συνέχισε να μας διαβάζεις να μάθεις κι άλλους) είναι όταν είναι καρατίστικη και ξεκινάει από το τέλος...

The Guardian
...υπερμήκης ταινία με ανύπαρκτους χαρακτήρες, κακοστημένη κι επαναλαμβανόμενη πλοκή, καρικατούρα δραματουργίας κι απανωτά φινάλε...

Sophie Scholl: Die letzten Tage
...περιστρέφεται κυρίως γύρω από τη Sophie Scholl, τη γυναίκα της παρέας, και τα ψυχολογικά παιχνίδια των ανακριτικών μεθόδων των SS, θέτοντας έτσι το υπόβαθρο για την εκβιαστική ηρωοποίησή της...

The Black Dahlia - Η Μαύρη Ντάλια
...τυπικό φιλμ νουάρ, στο οποίο ο De Palma παραλείπει να βάλει τις δαιδαλώδεις στροφές και τις συνωμοσιολογικές βουτιές του Ellroy, αφήνει όμως αποσυντονιστική πληθώρα απρόσωπων ονομάτων, προβληματικά λογικά άλματα και γρίφους που λύνονται βασικά χάρη στη διαίσθηση του ντετέκτιβ...

Fantastic Four
...στo X-Men 2 ο Bryan Singer έδωσε μαθήματα για το πώς πρέπει να μεταχειρίζεται κανείς μια ομάδα υπερηρώων. Προφανώς εκείνη τη μέρα ο Tim Story είχε κάνει κοπάνα...

Severance
...στο ανιαρό στην πλειονότητα σύνολο, κρύβεται μια συλλεκτική διάθεση ανατρεπτικού σαρκασμού των περί τα θρίλερ συμβάσεων, που κατά διαστήματα χαρίζει σκηνές ανθολογίας...

Snakes on a Plane
...Αν διαβάζω καλά τον Νοστράδαμο, σε πεντέξι χρόνια το SoaP θα είναι μια απ’ αυτές τις ταινίες που αναβιώνουν την κινηματογραφική εμπειρία. Άγνωστοι άνθρωποι θα μαζεύονται σε μια αίθουσα, για να βιώσουν μαζί το camp μεγαλείο και το cult δυναμικό αυτού του θεσπέσιου B-movie...

The Wicker Man - Το Μυστικό του Σκιάχτρου
...αν υπήρχε βραβείο ευσυνειδησίας και φιλότιμου, ο Nicolas Cage θα έπρεπε οπωσδήποτε να πάρει ένα, για τον τρόπο που ξεστομίζει τις μπούρδες του LaBute χωρίς να στραβώνει τη μούρη του...

You, Me and Dupree
...Σίγουρα υπάρχουν τα κατεψυγμένα αστεία περιστατικά που παθαίνουν οι νεόνυμφοι, από τη στιγμή που τους κατσικώνεται ο Dupree. Αλλά τίποτα που δεν έχουμε ξαναδεί ή που δε μπορούμε να προβλέψουμε (δε θα υπάρχει μία σκηνή με τον Dupree και μια υπερχειλισμένη τουαλέτα, για παράδειγμα;)...

My Super Ex-Girlfriend
...Η ιδέα είναι πρωτότυπη και ο χειρισμός της βιρτουόζικος. Το σενάριο βέβαια λίγο κουλό....

Stay Alive
...ένα σκοτεινό θριλεράκι, με αρκετές σκηνές αγωνίας που θα σε κάνουν να σφίξεις τα δάχτυλα στην πολυθρόνα, ή στο σακουλάκι με τα πατατάκια. Kαι με τη Sophia Bush βέβαια, που είναι το καινούριο υπέρκαυτο pin-up girl του Hollywood

Stesti/Something Like Happiness - Κάτι σαν Ευτυχία
...Κωμικό σε ορισμένα σημεία και σοβαρό ή/και θλιβερό στα υπόλοιπα, θίγει θέματα σημαντικά κι ευαίσθητα. Aλλά δυστυχώς χωρίς την πρωτοτυπία που θα το έκανε να ξεχωρίζει...

Il Caimano - O Αλιγάτορας
σχιζοφρενικά άνιση ταινία, προχωρά ύπουλα σε ένα μη-φινάλε, που αφήνει και τους δύο ήρωες ξεκρέμαστους στη μαύρη οθόνη, και ένα χαρακτηριστικό άρωμα μπαλαφάρας στην αίθουσα...

Takeshis’
...Η διάρθρωση της ταινίας είναι απολύτως συνειρμική, πράγμα που άλλοτε λειτουργεί εξαιρετικά, άλλοτε βαραίνει και κουράζει...

La Doublure - Κατά Λάθος... Εραστής
...δεν είναι ακριβώς ευφάνταστη, αλλά η ταινία έχει την flashy όψη ακριβής παραγωγής και τις χαριτωμένες ερμηνείες των λαμπερών πρωταγωνιστών της...

Glory Road - Ο Δρόμος προς τη Δόξα
...Καταφέρνει και να θάψει και να παραφουσκώσει το ρατσιστικόν του πράματος αλλά, ως συνήθως, το αποτέλεσμα έχει ένα κάποιο επίπεδο. Ειδικά για ντιβιντί...

Nine Lives - Εννιά Ζωές
...βραβεύτηκε στο Locarno International Film Festival, έπαιξε στο γνωστό Sundance και είχε θερμή ανταπόκριση στις ντόπιες Νύχτες Πρεμιέρας. Αλλά άλλο τα φεστιβάλ, άλλο οι αίθουσες...

Ask the Dust - Ρώτα τον Άνεμο
...στο πέρασμα στην οθόνη, ατόφια έμεινε η ατμόσφαιρα του παλιού L.A., το οποίο ο Towne φιλμάρει εξαιρετικά, αλλά δεν καταφέρνει να γεμίσει τους δρόμους του με ψυχή...

La Vida Secreta de las Palabras - Η Μυστική Ζωή των Λέξεων
...η δημιουργός επιστρέφει, με τους ίδιους σπόνσορες ("agustin y pedro almodovar presentan"). Και, επιπλέον, και άνδρα πρωταγωνιστή, πιο στρωτή ιστορία και λιγότερες ρηχές υπερβολές...

Voces Inocentes - Αθώες Φωνές
...παρόλα τα θετικά της και τη σοβαρότητα της παραγωγής, η ταινία είναι μόνο για φεστιβάλ και ευκολοσυγκίνητους κριτικούς. Και παιδιά, ανεπιφύλακτα...

Tideland
...ήθελε να πει κάτι για την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, αλλά όσο περνούσε ο καιρός και πετούσε από το set του Tideland σ' εκείνο των Αδερφών Grimm και πάλι πίσω, μάλλον ξέχασε που ήθελε να το πάει...

Grizzly Man
...εκτός κι αν σε ενδιαφέρει να δεις πως ένας πραγματικά ιδιοφυής σκηνοθέτης ανασταίνει και νεκρούς, μη μπεις στο κόπο και τα έξοδα...

Eight Below - Ανταρκτική: Στα Όρια του Αδύνατου
...μια ακόμα προσθήκη στη μεγάλη παράδοση σκυλοταινιών της Disney...

The Wild - η Ζούγκλα
...κανένα ενδιαφέρον για τον θεατή, πέρα ίσως από τον απρόσμενο σχεδιασμό τους, που φαίνεται σα να συνδυάζει το 3G με το clay animation...

The Squid and the Whale - Δεσμοί Διαζυγίου
...απουσιάζει, και δικαιολογημένα, η σκηνοθεσία. Ε και το ισχυρό ατού, το υποψήφιο για όσκαρ σενάριο, καταφέρνει να δημιουργήσει μόνο αντιπαθείς χαρακτήρες...

Λιούμπη
...Η υπόθεση και η εκτέλεση της ταινίας δεν έχουν τίποτε που να την ξεχωρίζει από δράμα τηλεοπτικού επιπέδου, ευκολοχώνευτο κι ευκολολησμόνητο, και άτολμο, όμως η ταινία έχει στα θετικά της την πρωτάρα Καπλάν...

The White Countess – Η Κοντέσα της Σαγκάης
...κακή όσο η προσποίηση αμερικανικής καταγωγής από τον Fiennes, άσκοπη όσο η απόφαση της τελευταίας στιγμής να παίξει και τον τυφλό από πάνω και βαρετή όσο οι μακρόσυρτες σκηνές που περιδιαβαίνει σκουντουφλώντας ενώ κοιτάει το κόσμο στα μάτια...

Boogeyman – Εφιάλτης
...Η δική μου ντουλάπα μπορεί να μην έχει μέσα νυχτερίδες και δαίμονες, αλλά στα κέφια της είναι σίγουρα πιο τρομακτική απ’ αυτήν εδώ την ταινία. Και πιο ενδιαφέρουσα μη σου πω...

Constantine
...ο βετεράνος βιντεοκλιπας Francis Lawrence στήνει μια εντυπωσιακή ατμόσφαιρα film noir, γύρω από μια ταινία που δίνει καινούριο νόημα στον όρο camp, με τη θολούρα που επικρατεί στα θεολογικά ζητήματα που αγγίζει, τη γενικότερη περιρρέουσα αφέλεια στη δομή της, μα κυρίως και πάνω απ’ όλα, το ρεσιτάλ κακής, κακής ηθοποιίας από τον Neo. Συγγνώμη, τον Reeves...

The Grudge – Η Κατάρα
...Μπορώ να φανταστώ τον Shimizu να τσακώνεται με τους παραγωγούς για το ότι θέλει να το κάνει με Ιάπωνες, αυτοί να του λένε ότι είναι αμερικάνικη ταινία, και τελικά να συμβιβάζονται στο εξής εκπληκτικό: γύρνα πίσω στην Ιαπωνία με το cast μας, και όσα μέλη του cast έχουν screen time άνω των 4 ατακών, θα είναι Αμερικάνοι. Όλοι οι υπόλοιποι μπορούν να είναι σχιστομάτηδες, δε μας νοιάζει...

The Island - Το Νησί
...ένα αρκετά ιντριγκαδόρικο, ίσως και οριακά ανατριχιαστικό sci-fi θρίλερ, με μια έκπληξη που όταν αποκαλύπτεται λίγο πριν το διάλειμμα για τα νάτσος, την έχεις λίγο πολύ φανταστεί (δεν είναι δα και επιπέδου Shyamalan), αλλά από τη στιγμή που αποκαλύπτεται στην εξηγούν ξανά και ξανά, μη τυχόν και δε κατάλαβες (dummy friendly)...

In Good Company
...δεν είναι δα και το ψυχόδραμα του σύγχρονου επιχειρηματία (όσο κι αν θα το ήθελε), και σύντομα αρχίζει να βουλιάζει στη χλιαρότητά του, για να τα τινάξει όλα στον αέρα με την γελοία, κακογραμμένη και τραβηγμένη απ’ τα μαλλιά, δήθεν επικράτηση των ανθρωπίνων σχέσεων έναντι του καπιταλισμού...

The Last Trapper – Ο Τελευταίος Κυνηγός
...θα έχετε την ευκαιρία να δείτε πώς ένας κάστορας φτιάχνει το φράγμα του, πώς μία και μόνη αλοιφή μπορεί να θεραπεύσει από πυρετό και διάρροια μέχρι πονοκέφαλο και μολύνσεις του αυτιού, και πώς ένας άντρας φτιάχνει από το μηδέν, χρησιμοποιώντας μόνο κορμούς δέντρων, αυτά τα υπέροχα καταφύγια που έχετε δει στα εφηβικά θρίλερ...

Monster in Law – Κακιά Πεθερά
...τα κοτσιδάκια και οι πλεξούδες και τα χαρούμενα χοροπηδητά, κάθε άλλο παρά καμουφλάρουν το γεγονός ότι η Lopez καμία σχέση δεν έχει με την νεαρή κοπελίτσα που βρήκε τον πρίγκιπα και ζει το μελιστάλαχτο παραμύθι της, και βέβαια το ερμηνευτικό της ταλέντο (ή η έλλειψή του, αν θέλετε), επίσης δεν βοηθά καθόλου...

Shark Tale - Ο Καρχαριομάχος
...το σενάριο μπάζει νερά από παντού, για να βυθίσει το σύνολο σε μια άνιση μετριότητα, που αναλώνεται στο να προσπαθεί να χωρέσει κάθε γκανγκστερικό στερεότυπο σε ψάρια-κομπάρσους, καθώς το στόρι ακολουθεί την κλισεδιάρικη ανέλιξή του προς το happy-end...
Copyright © 2012 Movies for the Masses, Challenging common sense since 2004. Your ticket is
Contact us at moviesforthemasses@gmail.com. Subscribe by RSS or E-mail.