Last Night (2010)

Εκείνος πάει επαγγελματικό ταξίδι με τη σέξι συνάδελφο. Εκείνη δέχεται την επίσκεψη του παλιού ονειρεμένου εραστή. Γραμμένο και σκηνοθετημένο από γυναίκα, την ιρανοαμερικανίδα Massy Tadjedin, το Last Night (2010) εξετάζει τελικά τι αποτελεί απιστία, αν και πρέπει να φτάσεις να σηκωθείς από τη καρέκλα για να το καταλάβεις, αφού η διάρκεια είναι σχεδιασμένη σαν ένα είδος.. γκομενοθρίλερ, προσπαθεί να σε κρατήσει καθισμένο να τρως τα νύχια σου από την αγωνία αν τα δυο παράνομα ζευγάρια θα το πιουν το ουίσκι, θα το φάνε το φαί, θα το κάνουν το μπάνιο στη πισίνα, θα τον βγάλουν τον σκύλο βόλτα, πόσο θα τους πάρει μέχρι να το τρίψουν το πιπέρι. Σαν παντρεμένο ζευγάρι, η Keira Knightley και ο Sam Worthington έχουν λόγους να μην απιστήσουν, αυτή τον υποψιάζεται στο πρώτο μέρος της ιστορίας όταν τον βλέπει με τη συνεργάτριά του, του κάνει σκηνή, κι αυτός αναγκάζεται να δηλώσει πίστη όσο η γυναίκα του δεσμεύεται ηθικά (από την υπερβολή στην αντίδρασή της) να μη δίνει αφορμές. Το 24ωρο που ακολουθεί είναι έτσι μια παρατεταμένη διαδικασία αποπλάνησής τους από τον Guillaume Canet και την Eva Mendes αντίστοιχα, με τον έναν να είναι βέβαια σχετικά πιο επιθετικά απαιτητικός έχοντας όμως το πλεονέκτημα του πρότερου ρομαντικού βίου, και την άλλη πιο αποφασισμένη σκύλα με τη δικαιολογία της ατυχήσασας στις σχέσεις της. Η Tadjedin προσπαθεί φυσικά ένθεν και ένθεν να πιάσει όλες τις αποπλανήσεις που έγιναν ποτέ σε μία, κάθε φράση στις συζητήσεις (και στις συζητήσεις και στις συζητήσεις) και κάθε πράξη έχει το βάρος απόφασης ζωής με πλήρη γνώση των συνεπειών του νόμου, κάθε πρόοδος είναι και μια ακόμα κατάσταση που μπορεί να σου τύχει, και όλα έχουν μια δραματική αντίστιξη στην απέναντι πλευρά μόνο ένα cut μακριά. Χαρακτηριστικά γυναικεία, η ταινία εξετάζει και εξετάζει (και εξετάζει και εξετάζει) μόνο τις ανούσιες λεπτομέρειες βέβαια (τι θα κάνεις άμα σε πάρει ο δικός σου τηλέφωνο ενώ βγαίνεις με Γάλλο McDreamy), οι πρωταγωνιστές δανείζουν τον.. χαρακτήρα τους στους χαρακτήρες τους ελλείψει ουσίας (και ο Worthington βγαίνει κλασικά με τον λιγότερο), και η Tadjedin μένει αμέτοχη όσο και ο πάπας άθεος, το δράμα περιορίζεται στο θρήνο σου για όλα όσα έχασε, χάνει, και θα χάσει η Keira από τις καταραμένες περιστάσεις, όσο εύχεσαι να τα αποκτήσει (κι αυτά κι ακόμα περισσότερα) γιατί το αξίζει (και με το παραπάνω).