The Road (2009)

Ο Δρόμος
The Road, Poster

Σκηνοθεσία: John Hillcoat
Σενάριο: Joe Penhall, Cormac McCarthy (νουβέλα)
Παίζουν: Viggo Mortensen, Kodi Smit-McPhee


Δες/Κρύψε το trailer

Όταν τα ζώα εξαφανίστηκαν και τα δέντρα ξεράθηκαν, πατέρας και γιoς βγήκαν στον δρόμο αποφεύγοντάς τον, για να επιβιώσουν.The Road, PhotographΌπως δείχνει η πορεία σχεδόν πλήρους εγκατάλειψής του από τους Weinsteins για πάνω από ένα χρόνο και ειδικά από τη στιγμή που βρήκαν Μπάσταρδη αγελάδα να αρμέγουν, ο Δρόμος (2009) μπορεί σύμφωνα με τον θρύλο να ξεκίνησε σα ταινία στο μυαλό του παραγωγού Nick Wechsler πριν η ομώνυμη νουβέλα βραβευτεί με Pulitzer και πριν το No Country for Old Men του Cormac McCarthy γίνει πολυβραβευμένη με Oscar μεταφορά, όμως λόγος που να κάνει την ύπαρξή του επιτακτική δεν υπήρχε, ή τουλάχιστο δε τον κατάλαβαν και πολλοί, ούτε ανάμεσα στους συντελεστές. Ακόμα, και πιο χαρακτηριστικά, και η παρουσία του John Hillcoat πίσω από τη κάμερα μοιάζει συνδεδεμένη απλά.. με τον τίτλο της έξοχης προηγούμενης ταινίας του και την ερμηνεία της νουβέλας σα μια σειρά μετα-αποκαλυπτικών.. propositions από τον σεναριογράφο, Joe Penhall, αφού ας πούμε εμπειρία από γυρίσματα σε παρατημένες περιοχές της Pennsylvania και του Oregon o Αυστραλός Hillcoat δεν είχε, παρόλο που τα χρησιμοποίησε εκπληκτικά για να κάνει ίσως τη μοναδική ταινία του είδους που δεν αισθάνεσαι ότι περιορίζει τη ματιά σου και δε σε εξαπατάει με ψηφιακές πρασινάδες. Κάπως έτσι μπουρδουκλωμένα και απνευστί φτάνεις να βρίσκεις ενδείξεις ότι η παραγωγή κάνει μια παραπάνω από αξιοσέβαστη προσπάθεια να δικαιολογήσει το αδικαιολόγητο της ύπαρξής της και της στο νότο αδερφές μου στο νότο ασαφούς κατεύθυνσής της, και σε αυτές (τις ενδείξεις) μπορείς να προσθέσεις σίγουρα και τις υποδειγματικές ερμηνείες μέχρι και σε περαστικούς άχαρους ρόλους σαν τον μισότυφλο γέρο του Robert Duvall.

Παρολαυτά, και παρότι στη διάρκεια αρκετά από τα ερωτήματα του McCarthy (τι ακριβώς κανόνες έχουν τελικά οι "good guys" σε αυτό το τοπίο, πιο έντονα) τα νιώθεις στο στομάχι σου, η χαλασμένη πυξίδα της αφήγησης συνεχίζει να χοροπηδάει ανάμεσα στα απαλά βαθιά voicover και στα ωμά ανθρώπινα κρέατα χωρίς να εξυπηρετεί κανένα τελικά, ενώ κάτι άτσαλες μανούβρες, και τεχνικές (στο μοντάζ χρόνων) και σκηνοθετικές (στην απόφαση να προφέρεται η ασιτία των ηρώων και η χροιά του τοπίου ενώ δε τις διαπιστώνεις), σε βγάζουν τόσο απότομα από το υπόλοιπο προσεγμένο κλίμα που να προτιμάς κάπου την εθιστική, αποφασιστική γελοιότητα του Book of Eli (2010).

Δες/Κρύψε τις αίθουσες που ανοίγει

*Το πρόγραμμα αναδημοσιεύεται από το Αθηνόραμα και ισχύει για την πρώτη βδομάδα προβολής

ΚΕΝΤΡΟ - ΚΟΛΩΝΑΚΙ
ODEON ΟΠΕΡΑ 1
Ακαδημίας 57, Αθήνα, 2103622683. Τηλ. Κρατ. 2106786000..
Πεμ. - Τετ.: 17.30/ 20.00/ 22.30

ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΝΕΑΠΟΛΗ
ΔΑΝΑΟΣ 1
Λ. Κηφισίας 109 (ΜΕΤΡΟ Πανόρμου), 2106922655.
Πεμ. - Τετ.: 18.20/ 20.30/ 22.50

Λ. ΠΑΤΗΣΙΩΝ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ
Πατησίων 77-79 & Λ. Αλεξάνδρας (ΜΕΤΡΟ Βικτώρια), 210-8219298 Τηλ. κρατ.-πωλήσ. 2106786000.
Πεμ. - Τετ.: 18.15/ 20.30/ 22.45

ΜΑΡΟΥΣΙ - ΚHΦΙΣΙΑ
ΑΣΤΕΡΙΑ
Κηφισίας 336 (Φ. Ερυθραίας), 210-6208521.
Πεμ. - Τετ.: 18.00/ 20.15/ 22.30

ΠΕΙΡΑΙΑΣ & ΠΕΡΙΧΩΡΑ
ΑΤΤΙΚΟΝ (ΔΗΜ. ΚΙΝ/ΦΟΣ)
Αγ. Κων/νου 1, Πλ. Δημ. Θεάτρου, 210-4175897.
Πεμ. - Τετ.: 18.30/ 20.30/ 22.30

ΓΛΥΦΑΔΑ -ΒΑΡΚΙΖΑ - ΣΑΡΩΝΙΔΑ
ODEON ΓΛΥΦΑΔΑ 1
Ζέππου 14, Πλ. Ξενοφώντος, 2109650318 Τηλ. κρατ. 2106786000, 8011160000.
Πεμ. - Τετ.: 18.00/ 20.30/ 23.10

ODEON KOSMOPOLIS - ΜΑΡΟΥΣΙ
ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ ΑΙΘΟΥΣΑ 5
Λεωφ.Κηφισίας 73, Αγ.Θωμάς, Μαρούσι (Κόμβος Αττικής Οδού), 8011160000Τηλ. Κρατ. 2106786000..
Πεμ. - Τετ.: 18.00/ 20.30/ 22.50. Σάβ.-Δευτ. & 12.20/ 15.10

ODEON STARCITY - Λ. ΣΥΓΓΡΟΥ
ODEON STARCITY ΑΙΘΟΥΣΑ 5
Λεωφ.Συγγρου 111 & Λεοντίου, Ν.Κόσμος, 8011160000.
Πεμ. - Τετ.: 18.40/ 21.10/ 23.30. Παρ.-Κυρ. & 16.20


11 Responses so far.

  1. soundholics said

    Καλά, αν εσείς προτιμάτε την uber γελοιότητα του The Book Of Eli τι να πούμε.

    Αφήστε για μας, αυτή την έξοχη ταινιάρα του Hillcoat. Και αν μας είναι παντελώς (μα παντελώς λέμε) αδιάφορο τι έκανε το στουντιο για την ταινία, τι κάνει ο Ταραντίνο,
    κρίνοντας αυτή καθεαυτή την ταινία, έχουμε να κάνουμε κατ'αρχας μ'ενα τρομερό σενάριο.

    Μια αποκαλυπτική μελλοντολογική νουβέλα, και ο πρώτος παραλληλισμός (ανάμεσα σε πολλούς) για την καταστροφή του περιβάλλοντος και τις κλιματικές αλλαγές.

    Στο σημειολογικά ξεγυμνωμένο plot υπάρχει ασαφώς μια καταστροφή που έχει καταστρέψει την χλωρίδα και πανίδα της γης (και που ειλικρινά δεν μας απασχόλησε καθόλου για ποιο λόγο έγινε- λες και δεν υπάρχουν τόσοι λόγοι που μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο στο μέλλον), και δύο χαρακτήρες που προσπαθούν να κινηθούν στο Nότο (τον όποιο Νότο) αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον.

    Στην ανάπτυξη της ΕΥΤΥΧΩΣ δεν έχουμε ακρότητες. Δεν έχουμε βυθισμένα αγάλματα της Ελευθερίας, διελυμμένες γέφυρες του S. Francisco ή άλλες αναγνωρίσιμες χολυγουντιανές ομορφιές. Έχουμε ένα ζοφερό τοπίο, που θα μπορούσε να ναι οπουδήποτε, γιατι η περιβαλλοντική καταστροφή αποτελεί οικουμενική απειλή που απασχολεί τον οποιονδήποτε.

    ΚΑι απο κεί και πέρα ξεδιπλώνονται πολυεπίπεδες αναφορές. Αξιοπρέπεια, Πατρική σχέση, Ανθρωπιά, Εγκατάλειψη, Κανιβαλισμός, Περιβάλλον: οι ήρωες να παλεύουν με την φύση (στην έξοχη σκηνή με τον σεισμό και τα δέντρα μια ευθεία εκδίκηση της φύσης στον άνθρωπο - btw όταν το έκανε ο Hitchcock με τα Πουλιά με σαφώς χειρότερο σενάριο ήταν καλύτερο?).

    Και στο τέλος, τέλος και νεα αρχή μαζί. Η φωτιά που μας κρατά ζωντανούς είναι η ελπίδα για κάτι καλύτερο.

    Σπουδαία ταινία.
    Ελπίζω στο μέλλον να την δείτε με καλύτερο μάτι.

  2. cheaptalk said

    Υπάρχουν προβλήματα που τα παραβλέπεις όταν η ταινία τα υπερβαίνει, αλλά ο Δρόμος δεν είναι ακριβώς σε τέτοια κατηγορία.

    Οι περισσότερες σκηνές από το παρελθόν προφανώς κόπηκαν, αλλά ακόμα προφανέστερα το μοντάζ δεν έβγαινε χωρίς αυτές, οπότε ότι έμεινε καταλήγει να είναι.. τρομαχτικό έτσι όπως χοροπηδάει (το ξαναλέω). Ένα μεγάλο μέρος της αφήγησης στηρίζεται στο ότι οι χαρακτήρες λιμοκτονούν, αλλά το παιδάκι είναι στρουμπουλό στρουμπουλό και ο Mortensen όχι ακριβώς σε κατάσταση που θα το λιμπίζονταν από τη πείνα, πράγματα που γενικά κάνεις συνειδητά ή ασυνείδητα μια προσπάθεια να τα "σβήνεις", όμως δεν γίνεται όταν κυριολεκτικά.. στα δείχνουν με το δάχτυλο στον καθρέφτη (στη σκηνή που αναφέρω και στο κείμενο). Το voicover έτσι όπως βγήκε, μπορεί να άρεσε στον McCarthy, αλλά σε βγάζει από το ωμό ψυχρό κλίμα (άσχετοι ήταν οι Coen που περιόρισαν τους αφύσικους ήχους στο τίποτα στο No Country, που δε το χρειάζονταν και τόσο?), και άμα το αντιπαραβάλλεις με τη βιασύνη και την ατολμία στις σκηνές με τα ωμά κρέατα τότε αποπροσανατολίζεσαι εντελώς (όπως λέω, και πάλι, στη κριτική).

    Όλα αυτά και πολλά περισσότερα είναι δομικότατα προβλήματα σε ένα κινηματογραφικό δημιούργημα. Τι με νοιάζει αν τα εφέ τα δούλευαν κάνα χρόνο και τους ρίξανε και περισσότερα λεφτά ή αν οι ατάκες βγαίνουν πολλές φορές μέσα από το βιβλίο? Προσοχή στη λεπτομέρεια οφείλει να υπάρχει για κερασάκι και διαφορά από τη πλευρά του σκηνοθέτη, από τη δική μου πλευρά δε μπορώ να τη προσέξω τη προσοχή όταν μου βγάζουν το μάτι με παλούκια. Και οι εύκολοι συμβολισμοί δε μου λένε απολύτως τίποτα (με αυτή τη λογική είναι αριστουργήματα και το Avatar και ο Eli), και υποβαθμίζουν και τα πραγματικά και δύσκολα δυνατά σημεία της ταινίας και της νουβέλας (που τα τόνισα ξώφαλτσα, και αυτά, στο review).

  3. Anonymous said

    φιλε cheaplog κανεις πολλά χρόνια μπάφους ε?

  4. Anonymous said

    Διαβάζοντας τις παγκόσμιες, μάλλον ανάμικτες κριτικές, καταλήγω πως οι θεατές της ταινίας μπορούν να χωριστούν σε γονείς και μη....
    Παραμένει πιστή σε ένα βιβλίο πραγματικό αριστούργημα, περιγράφει την σχέση γιου πατέρα, με ρεαλισμό και ευστοχία που...πονάει πολλές φορές χωρίς να καταφεύγει σε εύκολο μελό. Πολλοί κατέκριναν την υπερβολική σκληρότητα με την οποία δείχνει τους κανίβαλους κτλ. Μα τα ρεπορτάζ από τους εμφύλιους στην Αφρική βρίθουν από πολύ χειρότερες και δυστυχώς αληθινές ιστορίες. Άλλοι πάλι αντίθετα την κατηγορούν για το τέλος, που παρόλο είναι πιστό στο βιβλίο, το θεωρούν ξεπουλημένο για τα εισιτήρια. Υπάρχουν και οι τεχνικές -σκηνοθετικές ενστάσεις όπως στην κριτική του mftm.
    Πάντως εμένα και πολύ κόσμο από ότι διαβάζω με άγγιξε όσο ελάχιστες ταινίες και την θεωρώ ένα παραγνωρισμένο διαμάντι που ενδεχόμενα θα βρει την απήχηση που του αξίζει, στο μέλλον.

  5. soundholics said

    Νομίζω ότι ασχολείστε πάρα πολύ με το τι γίνεται στα παρασκήνια της ταινίας πάρα με την ίδια ταινία, και αυτό ειναι ένα πρόβλημα που έχω εντοπίσει και σε άλλες κριτικές σας. Ειλικρινά δεν ενδιαφέρει κανένα τι γίνεται στο preproduction ή τι τρέχει παράλληλα με την ταινία, αλλά ο μέσος θεατής θα έρθει σε επαφή και θα κρίνει το final cut, και νομίζω αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία από οτιδήποτε άλλο.

    Αυτό ως εισαγωγή.
    Πιο συγκεκριμένa, προσωπικά δεν βρήκα κάποιο πρόβλημα με το βάρος του παιδιού. Το παιδί στο βιβλίο είναι γύρώ στα 6-7. Εξάλλου η καλή αφήγηση έχει φροντίσει να βγάλει τον χρόνο τα ονόματα και τον χώρο από τα δεδομένα. ..ΓΙα να πω την αλήθεια πρόσεξα περισσότερο την πολύ καλή διανομή που έχει γίνει, ιδίως το παιδί (ο Kodi Smit-McPhee) έχει απίστευτη ομοιότητα με την μητέρα του Σαρλιζ Θέρον, αυτό πως σας ξέφυγε?

    Συμφωνώ στην κριτική σας για το voice over. ΤΡομερή η μουσική όπου χρησιμοποείται, που επίσης δεν σχολιάζετε. Επίσης, αν έχετε διαβάσει το βιβλίο (το οποίο σας συνιστώ), η μεταφορά του είναι αντικειμενικά πολύ πιστή (άλλο αν κατα την γνώμη σας χωλαίνει στην ροή)

    Ακόμη αδυνατώ να καταλάβω σε ποιο σημείο βρίσκεται αριστούργημα το Eli. Παρεπιμπτόντως, προτιμώ μελλοντολογικές ταινίες τύπου The Road παρά οτι'ναναι χολυγουντιανές ποπκορνοησίες.

  6. cheaptalk said

    Επειδή προφανώς το "λιμοκτονώ" και το "στρουμπουλός" δεν είναι αρκετά κατανοητά, και τη σκηνή με το καθρέφτη κάποιοι δε τη Θυμούνται: σε κάποια φάση το παιδί χαζεύει ένα καθρέφτη, και μεγαλόφωνα διαπιστώνει πόσο αδύνατο είναι και αυτό και ο πατέρας του. Οι δηλώσεις πασιφανών είναι από μόνες τους κλασικές φτηνές σκηνοθετικές ευκολίες και συναισθηματικοί εκβιασμοί, αλλά όταν λείπει και το πασιφανές (i.e. το παιδάκι έχει μαγουλάκια) τότε είναι τράβηγμα από τα μαλλιά και παλούκι στο μάτι.

    Δεν αμφιβάλλω ότι πολλοί μπορούν να ακούν έναν δίσκο και να τον απολαμβάνουν ακόμα κι όταν ο διευθυντής της ορχήστρας είναι κουλός και ξύνεται και στη διάρκεια. Και πολλοί δεν εμποδίζονται στην απόλαυση ούτε όταν χοροπηδάει η βελόνα σα κοριτσάκι στο κουτσό. Δικιά μου δουλειά δεν είναι να γράφω μεγάλες λέξεις και ακόμα μεγαλύτερες προτάσεις, ούτε να συκοφαντώ ανώνυμα στο δίχτυο, αλλά να φτάνω σε συμπεράσματα μέσω λογικής, για να μπορούν και να αμφισβητηθούν ή να επιβεβαιωθούν από κανέναν που τη διαθέτει (τη λογική).

    Τα της παραγωγής δεν είναι.. συμπεράσματα από μόνα τους, είναι επιχειρήματα για να στηρίξουν τα συμπεράσματα. Το ότι έτρωγε μοντάζ ενάμισι χρόνο η ταινία δε θα ήταν σημαντικό αν δεν φαίνονταν ενοχλητικά έντονα. Το ότι μοιάζει το παιδί με τη μάνα του δεν είναι εντυπωσιακό αν ξέρεις πως ήταν το τελευταίο (και άρα τυχαίο) πράγμα που ενδιέφερε τη παραγωγή όσο δεν έβρισκε παιδί στην ηλικία του βιβλίου (με αποτέλεσμα να μεγαλώσει την ηλικία όταν βρήκε παιδί που να μπορεί να πει τις ατάκες, όπως είχα γράψει από το τρέιλερ).

    Ο Eli δεν είπα ότι είναι αριστούργημα (ούτε γράφει κάτι τέτοιο η κριτική μου στην οποία έχω παραπέμψει). Είπα ότι έχει συνέπεια στη γελοιότητά του, οπότε εκεί τουλάχιστο δε μπορείς να τον ψέξεις. Και κατ' επέκταση, δεν είπα ότι ο Δρόμος είναι για πέταμα, είπα ότι έχει πρόβλημα κατεύθυνσης που τον κάνει άνισο.

    Ο Hillcoat έχει ξανασυνεργαστεί με τον Cave στο Proposition, η μουσική επένδυση είναι στο επίπεδο που αναμένονταν για μένα, καλά κάνεις και το επισημαίνεις σε περίπτωση που κάποιος το αγνοεί, αλλά δε μπορώ να τα σημειώνω και όλα σε ένα σύντομο κείμενο.

    Γενικότερα, νομίζω ότι όποιος θέλει να καταλάβει καταλαβαίνει πως όταν γράφεις πράγματα που συζητιούνται (αντί για πέντε επίθετα και δυο ουσιαστικά ας πούμε), τότε υπάρχει και συζήτηση και κατανόηση και βοηθιέται και κανένας να βγάζει συμπεράσματα και μόνος του σε παρόμοιες περιπτώσεις στο μέλλον. Ο ανώνυμος στο δίχτυο που τα ξέρει όλα πάντα θα υπάρχει βέβαια, δε γράφουμε γι' αυτόν εξ' ορισμού (αφού τα ξέρει ήδη όλα). Και κάτι που δεν έγραψα μέχρι τώρα για όποιον θέλει να το ξέρει, στη βαθμολογία μπορεί και να έβαζα κάνα μισό αστεράκι παραπάνω αλλά ο cinemad πρότεινε να.. κόψω καναδυο, οπότε την άφησα στο 2μισι, χωρίς να το έχω μετανιώσει.

  7. soundholics said

    Δύο τρία πράγματα για να κλείσει από μένα το θέμα και για να μην σας κλέβω τον χρόνο.

    Από την αρχή έγινε κατανοητό το επιχείρημα με τον καθρέφτη, προσωπικά ΔΕΝ με ξένισε καθόλου, λυπάμαι αλλά κρατώ την γνώμη μου.

    Στην σύντομη κριτική σας γράψατε τόσες λέξεις για το τι έκανε η παραγωγή και το μοντάζ και τα κακά σημεία και δεν επικεντρωθήκατε σε αυτονόητα πράγματα, που συγνώμη αλλά η μουσική είναι εξαίσια και άξια αναφοράς.

    Το είχα διαβάσει κάπου και ευτυχώς το τσέκαρα στο imdb :
    http://www.imdb.com/title/tt0898367/trivia
    "Kodi Smit-McPhee won his part over hundreds of boys due to a strong audition and his resemblance to Charlize Theron, who had been cast as Woman."
    και επίσης
    "During a preview Q&A screening in London, director John Hillcoat revealed that Kodi Smit-McPhee won the role of 'The Boy' partly due to an audition tape sent in by Kodi's father that showed them re-enacting the scene where the father shows the boy how to kill himself by placing a pistol in his mouth."
    προφ. ήταν πολύ τυχεροί που την τελευταία στιγμή βρήκαν ένα παιδί που "λέει τις ατάκες" και μοιάζει και στην Θέρον και κάνει ερμηνεία επιπέδου Οσκαρ.

    Ελπίζω να μην ακούγομαι πολύ γκρινιάτης. Σας παρακαλουθώ καιρό και η αφορμή μου δόθηκε τώρα σε κάτι που διαφώνησα_

    Για τα περι ανωνυμίας δυστυχώς η έκθεση στο internet περιλαμβάνει και τέτοιες περιπτώσεις. Καλή δύναμη/

  8. cheaptalk said

    Όπως είπα η μουσική και η όλη συμβολή του Cave ήταν άξια αναφοράς στο Proposition όπου και την ανέφερα, στο Δρόμο δικιά σου άποψη είναι ότι ήταν αξιοπρόσεκτη, δικιά μου προφανώς δεν είναι, δικαίωμά σου είναι να την αναφέρεις αλλά δε καταλαβαίνω πως αυτόματα το δικαίωμά σου γίνεται δικιά μου υποχρέωση.

    Τα trivia του IMDb μπορεί να τα συμπληρώσει όποιος θέλει (και άμα παρακολουθούσες και τι γίνονταν σε αυτά του Avatar για παράδειγμα, θα ήξερες ότι μάλλον εγκρίνονται και στα τυφλά) και καλό θα είναι να τα διασταυρώνεις εφόσον δεν έχουν και καμία παραπομπή. Η ιστορία που έχει επαναλάβει άπειρες φορές στις συνεντεύξεις ο Hillcoat είναι ότι του έστειλε μαγνητοσκοπημένο audition η οικογένεια (ηθοποιών) του παιδιού. Και μετά πήρε και κασέτες που δείχναν ότι οι γονείς δεν είχαν πρόβλημα με τις σκληρές σκηνές. Και μέχρι να στήσει και κανονικό audition, στο παιδί είχαν μάθει οι δικοί του όλο το ρόλο απέξω, οπότε ουσιαστικά εξαφάνισε τον ανταγωνισμό. Σε άπειρες συνεντεύξεις επίσης ο Hillcoat έχει τονίσει πως παιδί 6-7 χρονών που να μπορεί να σηκώσει το ρόλο δε βρήκαν και κάναν πολύ εκτεταμένο ψάξιμο και πήγαν σε μεγαλύτερες ηλικίες με τη σύμφωνη γνώμη του McCarthy. Οπότε η ομοιότητα με τη Theron είναι ευτυχής σύμπτωση, ούτε απαίτηση ήταν ούτε έκρινε τη διανομή, και άξια αναφοράς θα ήταν μόνο αν είχε επιλεγεί η Theron για να μοιάζει στο παιδί (πράγμα που θα έδειχνε σκηνοθετική άποψη).

    (Τα links παραπάνω είναι τυχαία και ενδεικτικά)

  9. soundholics said

    Δε νομίζω πως χρειάζεται να σχολιάσω άλλο την απάντησή σας. Στο θέμα της μουσικής φάσκετε και αντιφάσκετε (αφού το βρίσκετε επιπέδου Proposition - αναμενόμενο- , στο δε θέμα του imdb στην ουσία συμφωνείτε με το trivia.

    Δεν θέλω ούτε να σας επιβάλλω την γνώμη μου, ούτε να σας υποχρεώσω να πείτε κάτι άλλο. Απλά θεώρησα την μουσική άξια αναφοράς. Εσείς προφ. όχι.

    Όπως σας έγραψα και πιο πάνω, ελπίζω να την δείτε με διαφορετικό μάτι στο μέλλον. Μην αντιδράτε έτσι σε κάποια κριτική. Έχω συναντήσει ταινίες που εκτίμησα με τον καιρό, όσο ωρίμαζε η εικόνα μέσα μου (π.χ. με το Bleu) Εξάλλου, κάποια στιγμή στα 50 μου θεωρώ ότι θα εκτιμήσωτο Eyes Wide Shut, την χειρότερη per me ταινία του Cubrick - ίσως θα μπορω να την καταλάβ καλύτερα τότε..

    μέχρι τότε, τα ξαναλέμε..

  10. cheaptalk said

    Η μουσική του Cave είναι στο αναμενόμενο επίπεδο, μουσικής που γράφεται για να εξυπηρετεί τις σκηνές μιας ταινίας από μουσικό που έχει ξανασυνεργαστεί με τον σκηνοθέτη. Άξια αναφοράς θα ήταν αν πήγαινε παραπέρα από τις απαιτήσεις ή ήταν άθλια. Άμα έγραφα κατεβατά για τη ταινία θα έγραφα την άποψή μου και για τη μουσική. Άποψη που είναι ότι είναι στο αναμενόμενο επίπεδο. Δε καταλαβαίνω που αντιφάσκω.

    Έχω συμπληρώσει άπειρα άρθρα στη Wikipedia και αρκετά στοιχεία στο IMDb, όποιος θέλει να καταλάβει ότι το trivia για τη κασέτα είναι λειψό και μη εγκυκλοπαιδικά διατυπωμένο το καταλβαίνει. Το άλλο για τη Theron και το strong audition το θεωρώ απλά απαράδεκτο και νομίζω το εξήγησα.

    Και δεν αντιδράω κάπως, απλά προσπαθώ να αποφεύγω τις συγκαταβάσεις από τη μια (είναι εύκολο να βάλεις στη γωνία με χαιδέματα και αδιόρατες απειλές κάποιον που σέβεται όσα λες) και τις παρεξηγήσεις όσων λέω από την άλλη (αν και πάλι δε τα καταφέρνω ακριβώς).

  11. Anonymous said

    Έχω Να Πω Πως Αυτή Η Ταινία Με Δίχασε Όσο Ελάχιστες... Έχοντας Διαβάσει Το Βιβλίο Και Έχοντας Αφομοιώσει Τον Ψυχρό Αρνητισμό Και Τη Ψιλοσκατοψυχία Του Συγγραφικού Έργου Του Κυρίου MacCarthy, Ένιωσα Λίγο Περίεργα Όταν Παρατήρησα Την Προσφυγή Της Ταινίας Σε Πιο Μελό Καταστάσεις... Θα Έπρεπε Να Το Περιμένω Τώρα Που Το Ξανασκέφτομαι, Απλώς Με Είχαν Κακομάθει Οι Cohen Στο No Country For Old Men...

    Όλες Οι Ερμηνείες Πάνω Κάτω (Δεν Υπήρχαν Και Πολλοί Χαρακτήρες, Πόσο Μάλλον Χαρακτήρες Που Να Κατείχαν Ένα Σημαντικό Ρόλο) Ήταν Κάτι Παραπάνω Από Καλές. Η Απόδωση Του Άχρωμου Πλέον Φλοιού Του Πλανήτη Αποδώθηκε Εξαιρετικά... Οι Σκηνές Κανιβαλισμού Ήταν Για Μένα Το Μεγαλύτερο Μείον Της Ταινίας... Δεν Κατείχαν Ιδιαίτερο Νεύρο Και Κάποιες Πραγματικά Σκληρές Σκηνές Του Βιβλίου Αντικαταστάθηκαν Από Πιο Ανάλαφρες Σκηνές "Κυνηγιού"... Ίσως Να Μην Είναι Ιδιαίτερα Σημαντική Παράβλεψη, Ίσως Να Θεωρείται Κάτι Αυτονόητο Αυτή Η Μετριοπάθεια Προς Την Ωμή Βία, Η Οποία Μετατρέπεται Σε Άψητη, Απλώς Εμένα Μου Κάθισε Άσχημα...

    Το Τέλος Της Ταινία Το Βρήκα Καλύτερο Από Εκείνο Του Βιβλίου, Δεν Είδαμε Τις Πέστροφες Καπάκι Μετά Από Το Νεκρό Πατέρα Και Αυτό Αποτελεί Κάτι Που Με Ενθουσίασε... Επίσης Όλη Η Ταινία Καταφέρνει Τελικά Να Εκφράσει Αυτό Που Ήθελε Και Το Βιβλίο, Αυτή Τη Θλίψη, Απλώς Το Κάνει Πιο Δακρύβρεχτα...Σε Αυτό Συμβάλλει Και Η Υπέροχη Μουσική...Η Σκηνή Που Ο Πατέρας Στοχεύει Με Το Όπλο Το Γιο Του Κρύβει Στον Πυρήνα Της Όση Ένταση Υπήρχε Στο Μυαλό Του MacCarthy...

    Η Δυσκολία Της Ταινίας Στη Θέαση Υφίσταται Επειδή Το Βιβλίο Δε Δημιουργήθηκε Για Να Γίνει Ταινία... Όταν Το Διάβαζα Δε Μπορούσα Να Σκεφτώ Την Ολοκληρωτική Του Απόδοση Στη Μεγάλη Οθόνη (Ούτε Και Σε Καμία Άλλη, Μη Νομίζετε)...

    Εν Κατακλείδει, Έχω Να Πω Ότι Αυτή Η Ταινία Μου Φάνηκε Πολύ Καλή, Απλώς Είχε Κάποιες Αδυναμίες Που Την Απέτρεψαν Από Αυτό Που Θα Μπορούσε Να Είναι... Πάντως Με Ενοχλεί Αυτή Η Αδιαφορία Που Έχει Περικυκλώσει Αυτήν Την Ταινία... Καλύτερα Να Ήταν Σημείο Αναφοράς Ως Μία ΚΑΚΗ Ταινία Παρά Να Μένει Στο Ράφι Με Τα Ανάξια Προβολής...

Copyright © 2012 Movies for the Masses, Challenging common sense since 2004. Your ticket is
Contact us at moviesforthemasses@gmail.com. Subscribe by RSS or E-mail.