Brighton Rock (2010)

Μετά το θάνατο του αφεντικού της συμμορίας του, οργισμένος πιτσιρικάς αποφασίζει να σφάξει όποιον βρεθεί στο δρόμο του για την κορυφή του υποκόσμου του Brighton. Και κάποιος τον βλέπει, όταν αρχίζει το σερί του.Σ’ αυτή τη δεύτερη φορά που περνάει στην οθόνη η νουβέλα με την οποία ο Graham Greene φιλοδοξούσε να επαναφέρει στη λογοτεχνία των ‘30s τον καθολικισμό ως προβληματική, ο Rowan Joffe μεταφέρει τη δράση τρεις δεκαετίες μπροστά, και ψάχνει το ανάστατο κλίμα της προπολεμικής Βρετανίας, στην εκρηκτική ατμόσφαιρα των εφηβικών συρράξεων ανάμεσα στους Mods με τα σκουτεράκια και τους Rockets με τις μοτοσικλέτες τους. Το ξυλοφόρτωμα που όταν δεν ξεσπούσε, ηλέκτριζε τους δρόμους της επαρχιακής πόλης, κι η φουρτουνιασμένη θάλασσα που μαστιγώνει τις ακτές του παραθαλάσσιου Brighton, λειτουργούν για την ταινία του Joffe σα μελοδραματικός καθρέπτης της σύγκρουσης που απειλεί να κάνει κομμάτια την ψυχοσύνθεση του gangster με το αγγελικό πρόσωπο, πίσω απ’ το οποίο κρύβεται το ψυχολογικό θρίλερ επιβεβαίωσης κι επιβίωσης που δίνει στην ταινία την πραγματική ουσία της. Γιατί σαν γκανγκστερικό νουάρ, το φιλμ του Joffe δεν βρίσκει ποτέ το βάδισμά του, με τον Sam Riley που είχε θολώσει μάτια στο Control, να αδυνατεί να βρει το χάρισμα του Young Scarface στο ρόλο που είχε κάνει εικονικό ο Richard Attenborough στο πρωτότυπο του ’47, κι έτσι ο σκηνοθέτης του μένει χωρίς κέντρο βάρους, σε μια ταινία που βασανίζεται απ’ την στιλιστική της επιφανειακότητα. Ο δραματουργικός ιστός έχει το ψαχνό του, ωστόσο, στην ιστορία της καλοκάγαθης σερβιτόρας, που ως μόνη μάρτυρας του πρώτου φονικού, γίνεται για τον φιλόδοξο μαχαιροβγάλτη σωτηρία και τιμωρία μαζί, όταν σε ένα ιδανικό πάντρεμα της βασικής noir πλοκής με το άγχος του καθολικού, ο αντιήρωας του Joffe αποφασίζει ότι ο καλύτερος τρόπος να εξασφαλίσει τη σιωπή του μόνου ανθρώπου που μπορεί να τον κάψει, είναι να την δέσει απάνω του. Κι εκεί μέσα ξεκινά η επώδυνη πορεία της κάθαρσης μέσα απ’ τις καυτές φλόγες των τύψεων που φουντώνει με την αθωότητά του ο καθρέφτης των ενοχών σου, τον οποίο δε μπορείς να σπάσεις κιόλας, γιατί τα κομμάτια του θα είναι πιθανότατα πιο κοφτερά απ’ το είδωλό σου.