Bananaz (2008)

Ένας "έντιμος, πολλές φορές ξεκαρδιστικός" απολογισμός της συνεργασίας Damon Albarn και Jamie Hewlett.Οι Gorillaz ήρθαν το 2000 κυριολεκτικά από το πουθενά (ακόμα και για τους πολύ μυημένους στα της μουσικής καθημερινότητας) και έτσι, χωρίς πολλές πληροφορίες και τελείως απροσδόκητα κέρδισαν τα πάντα: πλατινένια άλμπουμς σε Βρετανία και ΗΠΑ, τρελό feedback από κόσμο έξω από τη μουσική, φήμη. Και όλα αυτά χωρίς να έχουν κάνει ούτε μια συναυλία. Με τον καιρό, μάθαμε τις λεπτομέρειες, παρακολουθήσαμε την υστερία για την one-off συναυλία τους στο Λονδίνο, κλπ κλπ. Έπειτα, το 2005 βγήκε και ο δεύτερος δίσκος, αυτή την φορά με τον Danger Mouse (τότε του διαβόητου Grey Album, τώρα πλέον των πασίγνωστων Gnars Barkley) πρώτο βιολί στην παραγωγή: η επιτυχία ήρθε ξανά, με τοπ10 κομμάτια, κλπ.

Αυτή είναι εν ολίγοις η ιστορία των Gorillaz. Πώς την καταγράφεις σε φιλμ αν είσαι ο κολλητός τους Ceri Levy και έχεις την άδεια να κινηματογραφείς τα πάντα από τις πρώτες ακόμα ιδέες μέχρι την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ τους; Η δυσκολία βρίσκεται στο τι θα αφήσεις απ' έξω και πώς θα διατηρήσεις την συγκέντρωσή σου στο θέμα. Στο Bananaz (2008), ο Levy επιλέγει(;) να παρασυρθεί από την αύρα των δύο βασικών γορίλλων, του Damon Albarn (που όοολοι ξέρετε από τους Blur) που βάζει τις μουσικές και τον Jamie Hewlett (Tank Girl) που βάζει τα cartoons. Μέσα από πάρα πολύ backstage υλικό, παρακολουθούμε (με όχι και τον πιο βατό, για τον μη γνώστη, τρόπο) την εξέλιξη από την ιδέα στο "πιο επιτυχημένο virtual συγκρότημα στην ιστορία": π.χ. από που πήρε τις ιδέες του ο Hewlett για τα σκίτσα, ατάκες από τους διάσημους guests (De La Soul, Dennis Hopper, Ibrahim Ferrer) της μπάντας, τα διάφορα "προβλήματα" προώθησης της μπάντας στα media (αν πρέπει να μιλάνε στα media ως χαρακτήρες ή κανονικά).

Για τον fan της μπάντας, χρήσιμο συμπλήρωμα στο μουσικό παραμύθι που κάποτε μας συνεπήρε όλους.

Το κείμενο επιμελήθηκε το Από τις 4 στις 5