Narnia: The Voyage of the Dawn Treader (2010)

Με κάποιες αλλαγές στη σύνθεσή της, με τη πρόσθεση φωνακλά ανθρωποδιώχτη μικρού ξάδερφου πιο αξιοσημείωτα, η παρέα του δεύτερου βιβλίου ξαναμαζεύεται για να βρει τι απέγιναν οι εφτά χαμένοι άρχοντες της Νάρνια. Όπως είναι πια το έθιμο, κάθε συνέχεια των ιστοριών στη μυθική χριστιανική χώρα του C. S. Lewis, κοιτάει να αποδειχτεί καλύτερη από τη προηγούμενη, υποκρινόμενη ότι αυτό είναι το μέτρο της, και όχι οι περιπέτειες συγκεκριμένης παρέας μαθητευόμενων μάγων. Αλλά με το ρυθμό προόδου, ειδικά τώρα που ανέλαβε τη παραγωγή η Fox, ο μάγος με το αστροπελέκι της J. K. Rowling θα έχει πεθάνει από βαθιά γεράματα πριν οι Νάρνιες φτάσουν έστω σε επίπεδο Πυξίδας του Βορρά (2007). O Πρίγκιπας Κασπιανός επιστρέφει πάντως δριμύτερος (i.e. με θαλασσινό μούσι για να μη τον αναγνωρίζεις) στον Ταξιδιώτη της Αυγής (2010), το ίδιο κάνουν και ο Έντμουντ με τη Λούσι της τρομερής οικογένειας των Πέβενσι (μιας και δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα αρκετά ώστε να τρομάζουν μπροστά στις ατάκες που είναι υποχρεωμένοι να πουν), ενώ εντάθηκε και η απειλή να χάσεις τον μπούσουλα από τις ασυνάρτητες θεολογικές παραβολές, εφόσον η προσπάθεια του σεναρίου να δώσει νόημα σε όλο το αράδιασμά τους περιορίστηκε στο να κάνει το.. φωτισμό του Σκοτεινού Νησιού στόχο του ταξιδιού. Η αφήγηση ακολουθεί τη γενικότερη δομή του μυθιστορήματος, η παρέα πάει από νησί σε νησί για να πολεμήσει ουσιαστικά τα ηθικά ελαττώματα των μελών της, στη σκηνοθεσία ο Michael Apted αξιοποιεί όσο μπορεί το αρκετά πετυχημένο location scouting με γωνίες και συνθέσεις κλασικής περιπέτειας του προηγούμενου αιώνα, κυριότερα απ' όλα η σειρά βρήκε και ένα παιδί που μπορεί να υποκριθεί, τον Will Poulter του Son of Rambow (2007), και του φόρτωσε έξυπνα τις περισσότερες σκηνές, ακόμα και όταν μεταμορφώνεται (για να.. μάθει κι αυτός να μην είναι άπληστος) σε ψηφιακό δράκο στην οθόνη. Εμπρεπώς, στα βαρυφορτωμένα επεισόδια που απομακρύνονται πριν προλάβεις να συνειδητοποιήσεις την ανοησία τους και τη φτώχεια της παραγωγής τους, στο αγχωμένο άγχος του υπόλοιπου καστ που πασπαλίζεται με την υπερπομπώδη φωνή του Liam "Λιονταροθεού" Neeson και κάποιες ανεξήγητες ομιχλώδεις εμφανίσεις της Tilda Swinton, στο συνολικό επιτηδευμένο παραζάλισμά σου η παραγωγή πρόσθεσε και μια μετατροπή σε τρεις ψευτοδιαστάσεις, για να σε αποτελειώσει με τη μαυρίλα και τη θολούρα της.