Interview (2007)

Σοβαρός δημοσιογράφος συναντά σταρ σαπουνόπερας για συνέντευξη που εξ' ορισμού είναι προσβλητική και για τους δυο.Ο Ολλανδός Theo Van Gogh γύρισε πρόχειρα το Interview (2003) στο διαμέρισμα της πραγματικής τηλεστάρ Katja Schuurman για να αναδείξει το.. μεγάλο ταλέντο της. Αργότερα είχε συμφωνήσει να είναι το πρώτο από τα τρία φιλμ του που θα ξαναγύριζε στην Αμερική, λίγο πριν δολοφονηθεί από φανατικό μουσουλμάνο στο Amsterdam. Ο Steve Buscemi που θα είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο, ανέλαβε έτσι και τη σκηνοθεσία σε μια παραγωγή στη μνήμη του που πέρασε φέτος (και) ως τέτοια από Sundance, Βερολίνο και άλλα φεστιβάλ.

Από τα λίγα που μπορείς να βρεις για την πρώτη εκδοχή, βγάζεις ένα συμπέρασμα ότι το remake τις ελευθερίες του τις πήρε και, όσο ερασιτεχνικό και να ήταν το πρωτότυπο, η φρεσκάδα της σύλληψης έχει πάει περίπατο μαζί με την όποια επίφαση ρεαλισμού σε σημεία της πλοκής που δύσκολα χωνεύονται και ακόμα πιο δύσκολα περιγράφονται χωρίς spoilers (αφού δεν έχουν σχέση με τη Τροία ή τον Μεγαλέξανδρο). Όχι ότι το υπόλοιπο, κάτι σα κόμικ σε θεατρική σκηνή, μπορεί εύκολα να περιγραφεί συμβατικά κινηματογραφικά δηλαδή. Στα πιο καθαρά, ο Buscemi διατηρεί τις ψηφιακές κάμερες του Van Gogh και σπάει τη θεατρικότητα ζουμάροντας συνεχώς στα πρόσωπα, προσθέτοντας μια σπάνια και γι' αυτό εξαιρετική χρήση του χώρου σαν σκηνικά (και όχι σαν σκηνή). Στα πιο ειδικά, η ιστορία ξεκινάει σα δράμα, περνάει από μαύρη κωμωδία και καταλήγει ψυχολογικό θρίλερ, στο θεμέλιο του αφορισμού (που θα περίμενες από τον προκλητικό μέχρι θανάτου συμπατριώτη του Verhoeven) ότι στις σχέσεις δεν υπάρχει ισότητα αλλά κερδισμένος και λούουουζερ. Και στις ερμηνείες η Miller είναι ασυνήθιστα λαχταριστά ανθρώπινη και στρουμπουλή ενώ ο Buscemi συνηθισμένα επαγγελματικά γλοιώδης και αναιμικός.