Welcome (2009)

Κούρδος λαθρομετανάστης στη Γαλλία, απεγνωσμένος να περάσει στη Μεγάλη Βρετανία, αποφασίζει ότι ο μόνος τρόπος είναι να κολυμπήσει το Κανάλι της Μάγχης.Το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρει κολύμπι και το δράμα ξεδιπλώνεται όταν πηγαίνει σε σχολή και αναπτύσσεται συμπάθεια με το δάσκαλό του, του οποίου του θυμίζει τις παλιές του δόξες και τη χαμένη του, ουμανίστρια σύζυγο. Άξαφνα, ο δάσκαλος γεμίζει περισσότερο το προσκήνιο απ' ότι ο μαθητής, κι η ταινία μετατρέπεται σε μια μονόπλευρα διεισδυτική εξερεύνηση του πώς ένας άνθρωπος οριακά φοβισμένος και φαινομενικά κλειδωμένος στην προσπάθειά του να μένει απαθής, ρουφιέται μέσα στο δράμα ενός ξεσπιτωμένου, κατατρεγμένου συνανθρώπου του, και γίνεται κοινωνός μιας ιστορίας όχι μόνο ανθρωπιστικού ενδιαφέροντος, αλλά και πολιτικής αναλγησίας και γραφειοκρατικής παράνοιας και πραιτοριανής βίας. Μιζέρια, λυρικότητα και μια ευπρόσδεκτη μαυρίλα στον τόνο, φτιάχνουν ένα στυφό και κάπως δύσκαμπτο σύνολο, στο οποίο ο Lioret ξεχνά ν' αναζητήσει (κι ο Lindon με την ερμηνευτική του οικονομία, δεν έχει ν' απεικονίσει) τα κίνητρα ενός ανθρώπου, που ξεκινά προσπαθώντας να εντυπωσιάσει τη γυναίκα του, συνεχίζει θέλοντας να εκνευρίσει τους χαφιέδες γειτόνους και στο τέλος βρίσκεται μπλεγμένος χωρίς κι ο ίδιος να θυμάται από πού και γιατί. Αλλά υποθέτω είναι κι η υστεροβουλία ένα κομμάτι της καλοσύνης των ξένων, όμως κι αυτό, ο σκηνοθέτης --που έγραψε το σενάριο μετά από μήνες μελέτης αληθινών ιστοριών της περιοχής του Calais-- δεν ασχολείται να το αναφέρει.