Få Meg På, For Faen (2011)

Στη μέση του νορβηγικού πουθενά, δεκαπεντάχρονη προσπαθεί να εκτονώσει τις ορμονικές εκρήξεις και τις νυχτερινές φαντασιώσεις του ξημερώματος της εφηβικής της κάβλας.Εξευρωπαΐζοντας αμερικανικές εκδοχές ιστοριών ενηλικίωσης κι αντιστρέφοντας τους ρόλους για να παρουσιάσει το ταξίδι απ’ τη γυναικεία του σκοπιά, η Jacobsen πιάνει χαρακτήρα που στην από 'κεί μεριά του ωκεανού θα έψαχνε Project X για να σπάσει τον υμένα της παιδικότητάς του, και παρακολουθεί το βράσιμό του μέσα στην ομίχλη της ανίας του βάλτου της επαρχίας τη χώρας της αιώνας ψυχραιμίας, πνίγοντας την εικόνα της στην υπόλευκη θολούρα που οι Σκανδιναβοί αποκαλούν λιακάδα. Στη δεύτερη μεγάλου μήκους απόπειρά της να χώσει την κάμερά της στις νευρικές απολήξεις της ψυχοσύνθεσης της νορβικής καθημερινότητας, ψάχνει να σου ανατρέψει την αθωότητα που συμβολίζει η σταρένια επιδερμίδα της ξανθιάς της ηρωίδας, αποκαλύπτοντας τις κάβλες της στην άκρη μιας ροζ γραμμής και στο μυρωδάτο δάχτυλο που βουτάει στην πηγή των φαντασιώσεων που κρύβει ανάμεσα στα σκέλια της, όμως παρά την πρόθεσή της να σε ξυπνήσει με την τόλμη της στην απεικόνιση της τρυφερής εκδοχής της κοριτσίστικης μαλακίας, η δραματουργική της ευαισθησία στερείται της διεισδυτικότητας που έχει ανάγκη η ηρωίδα της για να μείνει στη λίστα των αξέχαστων εμπειριών του πάνω κεφαλιού σου. Στημένη περισσότερο σαν ένα μάτσο ανεκπλήρωτες φαντασιώσεις, η πιτσιρίκα της περιφέρεται σαν ημιδιάφανη αφορμή για την εξερεύνηση των ορίων της ανεκτικότητας μιας χώρας που φημίζεται ακριβώς γι’ αυτά τα ανοιχτά μυαλά της, απέναντι σε ένα κορίτσι που δεν κάνει τίποτα περισσότερο απ’ το να προσπαθεί να γεμίσει με τη χούφτα της τα ίδια κενά που ψάχνουν και τα συνομίληκά της αγοράκια να χωθούνε. Αυτή της η νεοφεμινιστική σταυροφορία, χαρίζει στην ταινία της μια αξιέπαινη κοινωνιολογική βάση, που όμως δεν κρύβει και τίποτα εκπλήξεις εδώ που τα λέμε, άμα δεν είσαι Νορβηγός τουλάχιστον. Απ’ την άλλη, δεμένη με γλυκόπικρο χιούμορ και αφηγηματικές χαριτωμενιές, η ταινία της ποντάρει εκ του ασφαλούς στη συλλογή ιδιαιτεροτήτων που αποκαλεί παρέα της η ηρωίδα, και προσφέρει στην σκηνοθέτιδα ευκολοχώνευτη σαλτσαδούρα παραξενιάς να γεμίσει τον περιορισμένο χρόνο της 76λεπτης διάρκειάς της, σε μια ταινία που ξεχωρίζει για την ευαισθησία της, αλλά δεν θα της έκανε χρειαζόταν λίγη αποφασιστικότητα και χοντροπετσιά παραπάνω.