Vampires Suck (2010)

Λευκή σελίδα μετακομίζει σε επαρχιακή πόλη, όπου λαμπυρίζοντα δρακουλίνια και τεστοστερονωμένα λυκανθρωπάκια αρχίζουν να σφάζονται για χάρη της, αμέσως και μέχρι να βρέξει δαχτυλίδια. Αλήθεια.Με τους Friedberg και Seltzer να το υπογράφουν, ξέρεις πως το Vampires Suck (2010) θα κάνει το Twilight franchise να μοιάζει Twin Peaks, πως αν πάρεις τα πιο καθυστερημένα από τα κυριολεκτικά δισεκατομμύρια αστεία που έχουν ακουστεί για τα βιβλία και τις ταινίες, και τα δώσεις σε νήπια να τα απλοποιήσουν για προβολή σε ορνιθοτροφεία, πάλι θα έχεις πιο λόγιο αποτέλεσμα. Παρολαυτά, άμα αντιμετωπίσεις το φιλμ σα.. σοβαρή μεταφορά των πορνογραφικών φληναφημάτων για 12χρονες της Stephenie Meyer, συνειδητοποιείς πως βρίσκεται τεχνικά ένα επίπεδο παραπάνω από τα Twilight (2008) και New Moon (2009) που τα συμπιέζει 2 σε 1, χωρίς φυσικά να μπορεί να τα ανταγωνιστεί σε γελοιότητα. Παίζοντας τη Bella Swan (Becca Crane ακριβέστερα), η πρωτάρα Jenn Proske εκθέτει, σα κάτι σε Pete Burns στο βρετανικό Big Brother, το χαρακτήρα που σε εισαγωγικά δημιούργησε η Kristen Stewart για την οθόνη, από το χαμήλωμα των ματιών μέχρι το αναψοκοκκίνισμα για.. φιλιά η Jenn αντιπαραθέτει φυσιολογικές αντιδράσεις πιτσιρίκας στην τραβεστομανιέρα της Kristen, και έχει επιπλέον και το κωμικό timing στις ατάκες που λείπει από τα γοτθικά καθυστερημένα μουρμουρίσματα της τωρινής πριγκίπισσας του με κάθε έννοια μαλακισμένου κοριτσίστικου άγχους. Απέναντι στη brilliant και από πάνω waaay hot μπουκουλομικρή, και σε σχέση με τις αμοιβαδοεκμεταλλευτικές επιλογές της Summit και της Catherine Hardwicke, το team Edward έχει εκπρόσωπο πιο γήινο και εκφραστικότερο στο μπάφιασμα με τις ηλιθιότητες που είναι υποχρεωμένος να εκφέρει, ενώ το team Jake έναν τύπο που απλά μπορεί να αντέξει τον εξευτελισμό του να γυρνάει κυριολεκτικά σα διασταύρωση σκύλου με ποντίκι, χωρίς να ανησυχεί μη του τερματίσουν το συμβόλαιο αν ξεχνάει να ψεκάζει με παρκετίνη κάθε 3' τους κοιλιακούς του.

Στο Suck, το υπεύθυνο δίδυμο αφήνει στην άκρη τις αναφορές σε κουτσομπολίστικα headlines και trailer ταινιών του τελευταίου τριμήνου, υποθέτεις γιατί έχει ήδη υπεραρκετό υλικό παρά γιατί έμαθε και τίποτα μετά από τόσα χρόνια, ενώ μάλλον για πρώτη φορά στη τερατουργηματική ιστορία του, καταφέρνει να στήσει και σκηνή που βγάζει γέλιο: το κόψιμο στο δάχτυλο της Becca στη πρώτη επίσκεψη στους Sullens, ξοδεύει σχετικά μελετημένα χρόνο στην εισαγωγή και ανεβάζει σχετικά συγκρατημένα την ήδη εγγενή πλάκα, θυμίζοντας πραγματικά κάτι από Abrahams και Zucker. Οι φριντμπεργκοσελτζέρηδες έχουν μια αντίληψη των τεχνικών πίσω από κάθε σκηνή που προσπαθούν να γελοιοποιήσουν, κι εδώ το ψιλοκαταφέρνουν κιόλας, πιθανά γιατί δε χρειάζεται να προσπαθήσουν καν, αφού γενικά η συνηθισμένη προχειρότητα των παραγωγών τους σχολιάζει από μόνη της την αντίστοιχου επιπέδου φτήνια των twilight-ο-ταινιών.