Lonely Hearts (2006)

Όπως καταλαβαίνεις αμέσως βλέποντας τα βυζιά της Salma Hayek να πιάνουν τη μισή τους αφίσα, οι Δολοφόνοι για Μοναχικές Καρδιές έχουν θέμα έναν αμερικάνο αστυνομικό στα τέλη του '40. Όταν όλοι νομίζουν ότι ασχολείται υπερβολικά με την υπόθεση φαινομενικής αυτοκτονίας μιας κοπέλας επειδή κάπως έτσι έχασε και τη γυναίκα του, αυτός επιμένει. Για να αποκαλύψει τελικά ένα ζευγάρι που είχε εξοντώσει οικονομικά ή κυριολεκτικά καμιά εικοσαριά πλούσιες και μόνες.Ο αστυνομικός λέγονταν Elmer C. Robinson κι αν σου θυμίζει κάτι το όνομα είναι γιατί είδες τον εγγονό του στα σκηνοθετικά και σεναριακά credits. Η κληρονομιά βαραίνει και την ταινία αφού προσθέτει μεν (κάτι νέο) στην ιστορία των δολοφόνων που έχει ξαναματαγυριστεί, όμως δε δικαιολογεί αρκετά τη κεντρική σκηνή που της παραχωρείται. Την υπόθεση δε βοηθάει ούτε η στα όρια του camp επιλογή του καστ. Πιο χαρακτηριστικά την πανύχοντρη και κακάσχημη θανάσιμα ερωτευμένη συμορίτισσα παίζει.. η Salma, ενώ αυτό που ξεχωρίζει στην ερμηνεία του Travolta στον κεντρικό ρόλο σκληρού με μεγάλη εσωτερικευμένη θλίψη είναι το εξωτερικευμένο περουκίνι (που μάλλον λάτρεψε και πήγε και στα Όσκαρ με αυτό). Το τρίτο κακό της μοίρας του φιλμ είναι η παραγωγή της Millenium του Avi Lerner με μεγάλη ιστορία στα χειρότερα straight-to-dvd του Jean-Claude Van Damme, του Steven Seagal και όλου ανεξαιρέτως του υπόλοιπου σιναφιού. Και μπορεί από πέρσι, κάνοντας αρχή με το 16 Blocks (2006) και συνεχίζοντας με τον Wicker Man (2006) τη Black Dahlia (2006) να ξεκίνησε αξιοπρεπή θεατρική διανομή, όμως δε βγάζει και κάνα μάτι η χλιδή των σκηνών σε αυτή της την προσπάθεια.

Τελικά πάντως η ταινία παραμένει ένα αξιοπρεπές σύνολο έστω και αδιευκρίνιστου τύπου. Παίζοντας ανάμεσα σε ντεντεκτιβικό και φιλμ νουάρ ο Robinson επιλέγει και μια χρωματική παλέτα πιο σπλατερική, αποφεύγει τις υπερβολές όπου δε πρέπει να κάνει ήρωα τον παππού του ή να έχει μήνυμα (έτσι για να το έχει), και κρατάει ένα ρυθμό που σου κρατάει με τη σειρά του το ενδιαφέρον (δύσκολο για οποιαδήποτε πασίγνωστη υπόθεση).