Κανένας (2010)

Ρώσος Χριστιανός ερωτεύεται κεραυνοβόλα Αλβανίδα Μουσουλμάνα στην Ελλάδα του σήμερα.Ο Χρήστος Νικολέρης, στην πρώτη του μεγάλου μήκους κινηματογραφική δουλειά, προσπαθεί να μεταφέρει την ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας στις ελληνικές γειτονιές των ανατολικοευρωπαίων μεταναστών και με υπόβαθρο τη γειτονιά του Κολωνού, στήνει ένα ερωτικό δράμα στις πλάτες των πιτσιρικάδων που προσπαθούν να βρουν τον προσανατολισμό τους ανάμεσα στην επιθυμία τους να ζήσουν την εποχή τους με την ελευθερία που τους παρέχει ο τόπος που πατούν, αλλά και τις επιταγές των παραδόσεων που τους έχει φορτώσει ο κοινωνικός και οικογενειακός περίγυρος να κουβαλούν. Η ιδέα έχει αξία και πατήματα κοινωνιολογικής καταγραφής και η μεταφορά του φακού απ’ την παρουσίαση της ξενοφοβίας ως ίδιον των Ελλήνων, στην μελέτη της διαιώνισης των φυλετικών διαφορών ανάμεσα στους γόνους των μεταναστών, είναι ένα θέμα με αρκετό ψαχνό. Όμως ο Νικολέρης κρατά το κομμάτι αυτό σε επίπεδο φολκλορικό, για να ασχοληθεί με το ειδύλλιο των δυο ηρώων του περισσότερο απ’ όσο μπορούν να αντέξουν κι οι ίδιοι του οι πρωταγωνιστές. Ο Αλμπάνης αποκαλύπτεται σαν κινηματογραφική φιγούρα που έχει δυνατότητες να διεκδικήσει χώρο στη μεγάλη οθόνη, η Τζωρτζίνα Λιώση όμως, με την κουραστικά μονότονη ερμηνεία της, εκτίθεται ως ηθοποιός της μίας έκφρασης, ταλαιπωρώντας έτσι τον δραματικό πυρήνα της ταινίας. Η προσπάθεια του Νικολέρη να μείνει πιστός στην πηγή της έμπνευσής του, μαζί με την αδυναμία του να εντάξει αποτελεσματικά στο γενικότερο εκσυγχρονισμένο πλαίσιο χαρακτηριστικές σκηνές του έργου του Shakespeare που δεν κολλάνε στην προσέγγιση, αδικούν τις δυνατότητες του θέματός του, ενώ γυαλιστερά κατάλοιπα της τηλεοπτικής του προϋπηρεσίας και σεναριακοί άξονες που δεν πάνε πουθενά, στερούν από την ταινία πόντους που θα δικαιούταν να κερδίσει αφηγηματικά.