Les Émotifs Anonymes (2010)

Η παθολογικά ντροπαλή Angelique παίρνει την απόφαση να διεκδικήσει μια θέση σοκολατοποιού σε ένα μικρό εργοστάσιο σοκολάτας, οπού θα καταλήξει να ερωτευθεί το συνεσταλμένο αφεντικό που τρέφει παρόμοια συναισθήματα. Σε αυτή τη γαλλοβελγικής παραγωγής χαριτωμενιά, ο σκηνοθέτης Jean-Pierre Améris και ο σεναριογράφος του Quartier Lointain (2010), Philippe Blasband, δημιουργούν μια ευχάριστη ιστορία έρωτα, παρεξηγήσεων και μπόλικων αναστολών. Θυμίζοντας κάτι από την σπιρτόζα διάθεση της Juliette Binoche στο Chocolat (2000), αλλά και από την συστολική μαγεία της Amelie (2001), η επτά φορές υποψήφια για βραβείο César Isabelle Carré, με νεανική αφέλεια και διακριτικό τραύλισμα δίνει μια συμπαθητική διάσταση στην ηρωίδα της και δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για χημεία με το αρσενικό της ταινίας. Από την άλλη ο Benoît Poelvoorde στον ρόλο του δειλού με τις γυναίκες Jean-Rene, δίνει μια κωμική ερμηνεία με highlight την στιλιστική του εμμονή να αλλάζει διαρκώς πουκάμισα εξαιτίας του αγχωτικού του ιδρώματος όταν κάνει οπτική --και όχι μόνο-- επαφή με το αντικείμενο του πόθου του. Κάπου ανάμεσα σε ομάδες στήριξης και πολλαπλές δόσεις σοκολάτας, ο Améris παραθέτει προσωπικές εμπειρίες από ανάλογα support groups και χτίζει μια ιδιάζουσα σχέση ηρώων που φρακάρει εξαιτίας των κοινών τους συναισθηματικών ενδοιασμών, χωρίς όμως τις δραματικές υπεραναλύσεις και τα δάκρυα. Υιοθετώντας το ύφος των ρομαντικών κομεντιάρικων φιλμ του σωρού, αλλά εμποτισμένο με την απαραίτητη γαλλική εσάνς, η ταινία σώζεται τελικά χάρη στις αξιοπρεπείς ερμηνείες και την ενδιαφέρουσα vintage σκηνοθετική ματιά, με τους ζεστούς φωτισμούς, τα ζωηρά χρώματα και τις ανάλογες ενδυματολογικές επιλογές.