I Could Never Be Your Woman (2007)

Σαραντάρα χωρισμένη μητέρα που δουλεύει στην τηλεόραση, γνωρίζει νεαρό ταλαντούχο και φιλόδοξο ηθοποιό.Η πρώτη ταινία που σκηνοθέτησε η Amy Heckerling ήταν το θρυλικό Fast Times at Ridgemont High (1982) από τα κορυφαία παραδείγματα του τι σήμαινε να είσαι (αμερικανός στην αρχή της δεκαετίας και στη συνέχεια κοσμοπολίτης) τινέιτζερ στα 80s. Και περιείχε και μια ακόμη θρυλικότερη ημίγυμνη μουσκεμένη σκηνή με τη Phoebe Cates, up there με τη Sabrina να τραγουδάει Boys! Boys! Boys! και να προσπαθεί να κρατήσει τα στήθια της που ξεχύνονταν μέσα από το μπικίνι, στο πάνθεον όσων σημάδεψαν ανεξίτηλα κάθε πιτσιρικά (και τους τοίχους του δωματίου του) την εποχή της βάτας, της αρχής της ηλεκτρονικής, και του τέλους της σεξουαλικής αθωότητας.

Στη συνέχεια η Heckerling έκανε διάσπαρτα κυρίως παρόμοιες και όλο και καυστικότερες (με τα χρόνια πάει κι αυτό) και πιο γυναικείες (αφού τις έγραφε κιόλας) ταινίες. Και στον Καινούριο της Μαμάς μου (2007) κουβαλάει όλα τα κόμπλεξ της πενηντάρας που αγωνιά να μείνει σε επαφή με δεκαπεντάχρονες, όπως και το συνήθειό της να βαφτίζει τους χαρακτήρες της με ονόματα τραγουδιστών, επεκτείνοντάς το και στον τίτλο. Όμως το I Could Never Be Your Woman των White Town ήταν ένα μετα-ποπ διαμάντι που γαμούσε όλες τις αντιλήψεις και τις προκαταλήψεις σου για τα φύλα την εποχή των Spice Girls, ενώ αυτό της Heckerling είναι η ευχή της να ήταν τόσο μικρή όσο η Demi Moore μαζί με όλα τ' άλλα. Έτσι εξαντλεί την επιστροφή της θείας Michelle (άλλα σοβαντίσματα) και ένα κωμικό καστ που σφύζει από ταλέντο (αν κι αυτός ο Paul Rudd έχει ελπίδες τώρα που άρχισε να κολλάει στην παρέα του Apatow) σε κάποια πετυχημένα αστεία σε βάρος όλων των ψυχώσεων και συμβάσεων του Χόλιγουντ (από πλαστικές μέχρι φιλοδοξίες που εκφράζονται face to face με ανοιχτό φερμουάρ κάτω από γραφείο) και σε μια σχεδόν τυπική κεντρική ιστορία. Την ταινία καταστρέφει η δεύτερη παράλληλη τυπικομελούρα ιστορία μάνας-κόρης που η σκηνοθέτρια επιμένει να της δίνει ίσο (αν όχι παραπάνω) χρόνο στο προσκήνιο. Και έτσι δεν απορείς καθόλου που η έξοδός της πάει από αναβολή σε αναβολή στην Αμερική.