Year of the Dog (2007)

Γεροντοκόρη γραμματέας χάνει το τελευταίο στήριγμα της λογικής της όταν πεθαίνει ο σκύλος της, βρίσκει το νόημα της ζωής στη χορτοφαγία και τη φανατική ζωοφιλία, παθαίνει νευρική κρίση.Στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο, ο σεναριογράφος του School of Rock (2003) και του Nacho Libre (2006), εκφράζει την αισθητική του προτίμηση σε δημιουργούς όπως ο Wes Anderson, ο Max Alexander Payne και γενικότερα η πιο στυλιζαρισμένη σχολή της ανεξάρτητης αμερικάνικης σκηνής, όχι μόνο στα καδραρίσματα, αλλά και στο σενάριο, που αφήνει πίσω το προωθημένα φωνακλάδικο χιούμορ των προηγούμενων δουλειών του, για να δοκιμάσει κάτι πιο ψυχρό και κυνικά σατιρικό. Δεν του βγαίνει πάντα, και πολύ σύντομα χάνει το στόχο του και το νερώνει με συναισθηματικίζουσες καταστάσεις και πεπατημένες κοινωνικές ευαισθησίες, αρχίζοντας τους κύκλους γύρω απ' τα ίδια και τα ίδια, αλλά τουλάχιστον έχει μερικά χαριτωμένα καδραρίσματα και την Molly Shannon με πολύ μετρημένη ερμηνεία να υποσκάπτει προσεκτικά την ηρωίδα της χωρίς να της τραβάει το χαλί κάτω απ' τα πόδια, κρατώντας δύσκολη ισορροπία σ' έναν χαρακτήρα που θα μπορούσε πολύ εύκολα να ανατραπεί σε καρικατούρα, έτσι που την έχει αφήσει με πόδια αδύνατα ο White.