De Vrais Mensonges (2010)

Μητέρα σε κατάθλιψη δέχεται ανώνυμη, ερωτική επιστολή γραμμένη από την κόρη της προς αναπτέρωση ηθικού.Αφού την έντυσε γοητευτική νεαρή που στόχευε τσέπες επίδοξων αρσενικών θυμάτων στο Hors de Prix (2006), ο Pierre Salvadori ξανασυναντά την Audrey Tautou για άλλη μια ρομαντική κομεντί με γεύση καλοκαιριού, ξανά με σενάριο γραμμένο απ’ τον ίδιο και τον Benoit Graffin. Σ’ αυτό το άλλο ένα ευκολοχώνευτο ρομάντζο με πολλά μπερδέματα και αρώματα δράματος λοιπόν, η Nathalie Baye ως μητέρα της κομμώτριας Tautou, περνά τις μέρες της στη διαρκή κατάθλιψη που της άφησε κληρονομιά ο άντρας της όταν την παράτησε για κατά 20 χρόνια μικρότερο πιπίνι, και για να τη συνεφέρει, η κόρη της αποφασίσει να της στείλει το ερωτικό γράμμα που δέχτηκε από ανώνυμο θαυμαστή και πέταξε στα σκουπίδια. Τα μπλεξίματα έρχονται όταν η κομμώτρια ανακαλύπτει πως το γράμμα προερχόταν απ’ τον συντηρητή της, και οι σοκαριστικές αποκαλύψεις παίρνουν στροφή προς το κωμικοτραγικό, όταν η μητέρα της αποφασίζει πως αυτός είναι κι ο πραγματικός αποστολέας του δικού της γράμματος. Κωμωδία καταστάσεων κι εκκεντρικών χαρακτήρων, όπως αντιλαμβάνεσαι, με τους ήρωες να φλερτάρουν το ενδιαφέρον σου ακριβώς μέσω των ιδιαιτεροτήτων τους, απ’ τις οποίες ξεχωρίζει η αιώνια παραμονή της σκιάς της Amelie (1996) πάνω απ’ το χαζογλυκούλι μούτρο της Tautou, άντε και λίγο η τρελή κι αλλοπαρμένη Baye, και όχι τόσο ο κρυφοχαρβαρντάκιας χαρακτήρας του Sami Bouajila, βαλτωμένος καθώς είναι στη μονοτονία του δραματικού άλλοθι που θα χρειαστεί αργότερα ο σκηνοθέτης για να σοβαρέψει το ρομάντζο του. Γυρισμένη στη Γαλλία με τυπική φρεσκάδα ευρωπαϊκής ρομαντζάδας, η ταινία κατεβαίνει ευχάριστα χάρη στην εκλεπτυσμένη ερμηνευτική παρουσία της Tautou, ενώ τα φωτεινά χρώματα κι η χαλαρότητα στην ατμόσφαιρα, προσδίδουν μερικούς επιπλέον πόντους απόλαυσης.