Three - Three and a Half Stars



The Avengers (2012)
...η σημαντικότερη αποστολή των κουστουμαρισμένων τύπων με τις υπερδυνάμεις στους Avengers 2012 είναι να φτύνουν χιουμοριστικές ατάκες ενάντια στην υπερβολή, με ηγέτη φυσικά τον Tony Stark του Robert Downey Jr που το κάνει σα να μην υπάρχει αύριο για το σύμπαν ολόκληρο...

L' Exercice de l' État (2011)
...ο Schöller χρησιμοποιεί τον κεντρικό του χαρακτήρα για να αναδείξει τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, τα αληθινά τους κριτήρια, την επαφή που έχουν με τα θέματα που αγγίζουν και το βαθμό στον οποίο οι περιστάσεις καθορίζονται από τον αντίκτυπο που μπορεί να έχουν στους πολιτικούς που τις χειρίζονται...

50/50 (2011)
...βασισμένο άλλωστε σε πραγματικές εμπειρίες του σεναριογράφου του, έχει σύγχρονες και αυθεντικές προτάσεις ζωής, εξετάζει και εκθέτει όσα αντέχουν και όσα γίνονται φύλλο και φτερό στη μπόρα που θα πιάσει στη ζωή κάθε ανθρώπου που λένε και οι Queen...

Beli Beli Svet (2010)
…όταν βλέπεις σέρβικο που ξεκινάει με πισωκολλητό στο πεντάλεπτο, ξέρεις ότι πρόκειται ν’ ακολουθήσει πολλή ποιότητα, και το μοιρολόι που σκάει αμέσως μετά το σπέρμα, έρχεται σαν τραγουδιστή επιβεβαίωση σ’ αυτό το περίεργο μείγμα μοντέρνου κινηματογραφικού δράματος και αρχαίας ελληνικής τραγωδίας...

The Muppets (2011)
…έχει φόρμα βαριετέ, ο Segel και η Amy Adams μπαίνουνε μπροστά για την οσκαρικά κεφάτη χορογραφία και εκτέλεση μερικών νέων τραγουδιών, αλλά η παράσταση ανήκει παραδοσιακά στα Muppets...

Άλπεις (2011)
…μοιάζουν περισσότερο με αυτο-τιμωρία προς το pop φαινόμενο της αποδοχής, παρά με το επόμενο βήμα που θα θέλαμε ή θα περιμέναμε να δούμε, συγγενεύοντας με τον πιο εσωτερικό αυτισμό της Κινέττας...

Periferic (2010)
…μινιμαλιστική, αφαιρετική αφήγηση και σοσιαλιστικά ανθρωπιστικό θεματικό πυρήνα για τα λάθη του παρελθόντος και τις στοιχειωτικές τους συνέπειες στο παρόν ανθρώπου που έκανε τη λάθος επιλογή, γιατί αυτή ήταν η μόνη που είχε διαθέσιμη...

Harry Potter and the Deathly Hallows (2011)
…στήνει την πιο στιβαρή εκδοχή του δράματος ενηλικίωσης που αποτελεί όλο το franchise, αφήνοντας την ωρίμανση των χαρακτήρων σε κρίσιμες συνθήκες, να δώσουν τον τόνο της σκοτεινιάς όλου του σεναρίου του...

Cars 2 (2011)
…είναι πηγμένο στα οπτικά τρελά αστεία, όπου και να στρίψεις το αλληθωρισμένο από το S3D μάτι σου πετυχαίνεις αυτοκινητάκια να κάνουν κάτι που πάντα αναρωτιόσουνα πως το κάνουν τα αυτοκινητάκια στον κόσμο τους...

Los Ojos de Julia (2010)
…σε εισάγει υποβλητικά σ’ ένα σκοτεινό σύμπαν όπου θα σ’ εγκλωβίσει ύπουλα το μπλέξιμο της κληρονομικότητας των οικογενειακών επιλογών, με την απόγνωση του ανθρώπου που για να πιστέψει στις δυνάμεις του, χρειάζεται να αποδείξει το κουράγιο των κοντινών του...

Super 8 (2011)
…μια ταινία φτιαγμένη για να ανασύρει αναμνήσεις των παιδικών χρόνων της γενιάς του, οι ερασιτέχνες wannabe auteurs είναι -όπως ήταν κι ο ίδιος JJ- 13χρονα πιτσιρίκια στα τέλη των ‘70s, ακριβώς δηλαδή τη στιγμή που θα έβλεπαν το Jaws 1975 στο σινεμά και θα πάθαιναν την πλάκα της ζωής τους...

X-Men: First Class (2011)
…μια ταινία που ανά διαστήματα βουλιάζει σε εξάρσεις βαρύγδουπης σοβαροφάνειας και προβλήματα πειστικής αποτύπωσης χιούμορ πιο ανάλαφρου και ασφαλούς απ’ τον μαύρο κυνισμό στον οποίο έχει συνηθίσει να κολυμπάει ο σκηνοθέτης του...

Never Let Me Go (2010)
…οι οπτικές συνθέσεις του έχουν μια μελαγχολία που ακολουθεί την απόφαση του σεναριογράφου να αποκαλύψει τη μοίρα των παιδιών πολύ νωρίτερα απ' ότι ο συγγραφέας...

Thor (2011)
…αποτελεί ουσιαστικά ολόκληρη μια ιστορία καταγωγής, μετατροπή του ήρωα από θεό της Παλαιάς Διαθήκης σε θεό της Καινής, όπως ήταν το αρχικό σχέδιο του Protosevich...

Source Code (2011)
…όπως το Moon κοίταζε πίσω στο Solaris (1972) για έμπνευση, έτσι και η καινούρια δουλειά του σκηνοθέτη δανείζεται από το Twelve Monkeys (1995) στην αναζήτηση απαντήσεων για τη ζωή το σύμπαν και τα πάντα...

Neds (2010)
…ο Mullan στήνει μεθοδικά τη σκηνή του ρεαλισμού του, για να ξεδιπλώσει την αντίστροφη εξελικτική πορεία ενός παιδιού θαύματος σε ένα κατεστραμμένο θύμα των επιλογών του...

Route Irish (2010)
…ο Ken Loach έρχεται να μας θυμίσει τι σημαίνει σινεμά με κότσια, με ορμή και με την αμεσότητα της αφηγηματικής απλότητας, απαντώντας στα περί «βασισμένης σε αληθινά περιστατικά» και «εμπνευσμένης από αληθινή ιστορία» με το αποστομωτικό «αναρωτηθήκαμε όχι αν, αλλά πώς θα κάναμε μια ταινία γι’ αυτό το τεράστιο έγκλημα»…

Rango (2011)
…ένα project που είχε τη πίεση να ξεχωρίσει σαν το πιο πρόσφατα αφιγμένο σε υπερσυνωστισμένο πια χώρο, αλλά και την άνεση να πετάξει οτιδήποτε αντισυμβατικό στον τοίχο μπας και κολλήσει...

Incendies (2010)
…βασίστηκε για το σενάριό του στο πολυ-υμνημένο θεατρικό του Wajdi Mouawad, αλλά θα μπορούσες κάλλιστα να εντοπίσεις ως πηγές έμπνευσης του έργου του τον Ευριπίδη, τον Αισχύλο και την μυθολογία του Οίκου των Ατρειδών ολόκληρη...

Drive Angry 3D (2011)
…δε ψάχνει καμιά καλλιτεχνική άδεια μέχρι βαρεμάρας του θανατά όπως ο Tarantino, δεν είναι χαμένος στα διλήμματα της ψηφιακής εποχής σα τον Rodriguez, δε κοιτάει πίσω απλά με νοσταλγία ή ειρωνεία, συνεχίζει κάπως σα να μη πέρασε μια μέρα...

Winter's Bone (2010)
…μια εναλλακτική Οδύσσεια επιβίωσης, ένα κυνήγι κεφαλών με τη διαφορά ότι η ηρωίδα δεν ψάχνει να σκοτώσει για να μη σκοτωθεί, αλλά να αποδείξει ότι ο πατέρας της είναι νεκρός, για να μπορέσει να σώσει τη ζωή και το βιός της...

Blue Valentine (2010)
…δεν είχε φανερά ιδέα πως να υλοποιήσει κάποιες αυθεντικά προσωπικές στιγμές μπροστά στον 16mm νοσταλγικό φακό του, εκεί τον βγάλανε παραπάνω από ασπροπρόσωπο οι πρωταγωνιστές του, όχι τυχαία βασιλιάδες του indie...

The Fighter (2010)
…αυτόν τον κυκλώνα ψυχοπάθειας, δε θα μπορούσε να τον κινηματογραφήσει κανένας καλύτερα από τον David O. Russell φυσικά, η τάση του σκηνοθέτη για.. φραστικά επεισόδια περιλαμβάνεται στα greatest hits των internets...

Let Me In (2010)
…η φωτογραφία του Greig Fraser βυθίζει το λυκόφως σε σχεδόν αρρωστημένους τόνους που απέχουν σαν τη μέρα με τη νύχτα από τη μελαγχολική καθαρότητα του σκανδιναβικού τοπίου, οι όποιες δόσεις χιούμορ έχουν αντικατασταθεί από τη σκληρότητα και το αποτρόπαιο...

Bronson (2008)
…ο Hardy, που μπορεί να θυμάσαι κι απ’ το Inception, έχει μεταμορφώσει το σώμα του σ’ ένα βουνό από μύες, μα το κτήνος που ερμηνεύει, το βλέπεις κυρίως στη γυαλάδα του ματιού και την εντερική φωνή του...

Les Amours Imaginaires (2010)
…μια, αλά Wong Kar Wai, εξαντλητικά στυλιζαρισμένη ερωτική εξομολόγηση από τον γαλλόφωνο Καναδά, προς όλα αυτά που κάνουν γαλλικό, το γαλλικό σινεμά...

Machete (2010)
…ετούτο το αναπολογητικό ανεγκέφαλο μακελειό με τα mexploitation κοινωνιολογικά προσχήματα που είναι εκεί περισσότερο για να σπάνε πλάκα με τον εαυτό τους παρά για να σου σερβίρουν προβληματισμούς, σημειώνει και μια στιλιστική επιστροφή του Rodriguez στις ρίζες του...

Des Hommes et des Dieux (2010)
…σε αυτή την ευλαβική εξέταση ευλάβειας, σε αυτή τη διύλιση μέχρι εξαγνισμού της διύλισης σε σημείο αγνότητας από τους μοναχούς των λόγων της στάσης τους, ο Beauvois τα καταφέρνει άριστα αν και αναπόφευκτα αλαφρά βαρετά...

Χάρισμα (2010)
…περσόνες σημερινές, εικόνες γνώριμες, της πόλης, ψυχολογία συναισθηματικής «αναπηρίας» και άμυνες στη θέση της γαλήνης του ερωτεύσιμου, είναι μερικά από τα συστατικά της Ιωακειμίδη που δίνουν έναν αέρα ταύτισης ειλικρινή...

Unstoppable (2010)
…εύκολα μπορείς να χαρακτηρίσεις το Unstoppable (2010) σα τη πιο ώριμη δουλειά του σκηνοθέτη του, ίσως για πρώτη φορά αισθάνεσαι τον Scott στην ίδια ταχύτητα με τις σκηνές που γυρίζει...

Μαχαιροβγάλτης (2010)
…ο Οικονομίδης τραβάει γραμμή στην εξελικτική πορεία των δυο προηγούμενων ταινιών του, κρατάει όσα έμαθε από εκεί, και αφήνει πίσω όσα είχε εξαντλήσει...

The American (2010)
…σα φωτογράφος ο Corbijn ενδιαφέρεται για την υπερακεραιότητα των κάδρων του σε μια ποτισμένη από τα 70s μελέτη μυστηριώδους χαρακτήρα...

The Last Exorcism (2010)
…το παγόβουνο κινηματογραφικής ιστορίας στο οποίο φαινομενικά κοπανάει με μια κάποια τιτανική σιγουριά ο Τελευταίος Εξορκισμός (2010), κρύβει φυσικά πολύ μεγαλύτερο όγκο...

Buried (2010)
…στο κυριολεκτικό one-man show βρίσκεται ο Ryan Reynolds που, από τη στιγμή που η ταινία καταφέρνει και κρατάει το θεατή, σημαίνει ότι προφανώς έκανε καλά τη δουλειά του...

The Killer Inside Me (2010)
…ο αφηγητής του φιλμ ξεκινάει την ιστορία του ακριβώς από το διακόπτη που άναψε τα καταπιεσμένα τραύματα της παιδικής του ηλικίας, από μια πουτανίτσα (στη κυριολεξία φυσικά) που τον προκαλεί να τη καταχεριάσει, και θέλει και τα περαιτέρω όταν πάρει φωτιά το κωλαράκι της...

Lemmy (2010)
…απαιτείς τα πάντα: ντεσιμπέλ, βρισίδια, φωτιές, Jack Daniel's, ναρκωτικά όσο δεν πάει, ιστορίες από το λυκόφως, μεγάλες ατάκες, κλπ. Ε, δεν έχει μόνο αυτά, αλλά έχει και τον Lemmy να οδηγάει και να ρίχνει και μια κανονιά με τανκς παγκοσμίου πολέμου...

I Love You Phillip Morris (2009)
...το πρώτο εικοσάλεπτο του φιλμ που προέκυψε, έχει αρκετή δράση και ζωή για να καλύπτει καμιά τριανταριά χρόνια, και αρκετή σημειολογία για να γράφει ο Δανίκας μέχρι την άλλη εβδομάδα...

Prince of Persia: The Sands of Time (2010)
... έχει σαφείς τάσεις αφομοίωσης και μιας γενικότερης ευρωπαϊκής κληρονομιάς, με τα αντιδάνεια από τις γαλλικές καταδιώξεις, και τη καμουφλαρισμένη βρετανική κομψότητα από τα γυρίσματα στα Pinewood Studios...

Lymelife (2008)
...ξεχωρίζει γιατί μοιάζει και είναι ιστορία που κάποιος ένιωθε την ανάγκη να πει για να μη τον πονάει τόσο, όχι για να την ιλουστράρει σα sitcom ή για να κερδίσει πόντους οποιουδήποτε είδους σε οποιοδήποτε κύκλωμα ή καθρέφτη...

Centurion (2010)
...οι χαρακτήρες του δε προλαβαίνουν να βγάλουν τα σαντάλια για να αναπτυχθούν αλλά είναι καθαροί στους στόχους και την ηθική τους, πέρα από κάθε είδους στρατόπεδα. Όχι όμως και πέρα από το τοπίο, όπου όλοι φαίνεται να "ανήκουν" αβίαστα...

Man on Wire (2008)
...ένα γρήγορο σφιχτοδεμένο θρίλερ, που αναβιώνει τα περιστατικά πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το ακροβατικό, μετατρέποντας το ιστορικό σ’ ένα στόρι σχεδόν αστυνομικό...

The Ghost Writer (2010)
...Ένα νηφάλιο, στιβαρό, μεστό και επιβλητικό θρίλερ με πολιτικά αρώματα, ξεδιπλώνει με τη μαεστρία που έχει ραφινάρει με τα χρόνια της εμπειρίας του ο Roman Polanski...

Chugyeogja (2008)
...μια εικονογράφηση που αναδεικνύει την αντισυμβατικότητα του σεναρίου στους αντιήρωες και τις αντιανατροπές των διαδρομών τους, ένα διαρκές παιχνίδισμα με τις προσδοκίες που σου έχει δημιουργήσει η συνεχής τηλεοπτική τριβή με το είδος...

The Princess and the Frog (2009)
...η Disney επιστρέφει ακομπλεξάριστα και στον Don Bluth που την εγκατέλειψε πριν 30 χρόνια για να καθορίσει το σκίτσο στα 80s...

Soul Kitchen (2009)
...ένα στιβαρό υπόβαθρο στις παραλλαγές της εκστατικής χιουμοριστικής και βαθιά ουμανιστικής ροκ διάθεσης του μαέστρου του...

Un Prophète (2009)
...μια ρεαλιστική αδεξιότητα παράλληλη στη καρτουνίστικη υπερβολή, γέρνοντας τελικά όπως και όλη η ταινία προς το εθιστικά αξιοπερίεργο παρά προς το συγκλονιστικό...

(500) Days of Summer (2009)
...παρόλο που το ποσοστό καμουφλαρισμένου φορμουλαϊσμού στη σύνθεσή τους είναι αρκετά μεγάλο για να μπορείς να σχετιστείς σαν άνθρωπος μαζί τους, με εξαίρεση την ειλικρίνεια της παραδοχής ότι πονάει η αγάπη μάτια μου...

Das Weisse Band - Eine Deutsche Kindergeschichte (2009)
... η Κορδέλα είναι τόσο θαυμάσια που σου 'ρχεται να παραγγείλεις χίλες κόπιες για να πνίξεις μέσα τον Good German...

Revanche (2008)
...την αφήνει να λειτουργήσει οργανικά και να σε παρασύρει στους ρυθμούς της χωρίς να σε κάνει να βλαστημάς που της λείπουν τα γκάζια...

Harry Potter and the Half-Blood Prince (2009)
...το σύμπαν της J.K. Rowling είναι πια οριστικά so 2007 και έχεις αρχίσει να ξεχνάς τι έγινε στο τέλος του ακόμα κι αν σε ενδιέφερε ποτέ...

Brüno (2009)
...ο Brüno δεν πλησιάζει αληθινά τον Borat και σου δημιουργεί και μια αίσθηση ότι τίποτα δε πρόκειται να το κάνει...

Man Jeuk (2008)
...ο δημιουργός δίνει σε όσους τον ακολουθούν χρόνια, ανοιχτοχέρικα δείγματα της έξοχης συνθετικής του ικανότητας που εμφανίζεται συχνά πυκνά (και περιπαιχτικά σύντομα) σε χωρίς διαλόγους σκηνές σε όλο το έργο του...

Transformers: Revenge of the Fallen (2009)
...κάνουν τη δράση της πρώτης ταινίας να μοιάζει με αναποφάσιστο προσχέδιο...

Taken (2008)
...εκτέλεση, με ελάχιστες θερμίδες και χειρουργική ακρίβεια οδοστρωτήρα, κρατάει ένα ρυθμό πιο ανελέητο κι από τις απειλές, όσο περνάει χαρακτηριστικά άκοπα αδιάκοπα από πίστα σε πίστα...

Fugitive Pieces (2007)
...ένα μεθυστικό μελαγχολικό σιωπηρό πορτρέτο ενός ανθρώπου πληγωμένου και χαμένου κάπου ανάμεσα σε δυο κόσμους...

Two Lovers (2008)
...α αποτελέσματα θα είχες πολύ καιρό να τα δεις ακόμα και αν το είδος δεν είχε εξαφανιστεί εδώ και χρόνια...

Changeling (2008)
...βγάζει από τους πρωταγωνιστές του αυτό που θέλουν που είναι αυτό που θέλει γιατί τους διάλεξε, και τυχαίνει να έχει ζήσει την εποχή και να ξέρει και τις φάτσες της και τους κανόνες συμπεριφοράς της, ξέρεις...

Die Welle (2008)
...το υδραργυρικό μοντάζ δένει μια ταινία που βαδίζει σίγουρη για το θέμα της και το κοινό της, μέχρι το τέλος όπου ρίχνει απότομα τις μάσκες για να βγάλει και την απαραίτητη διδαχή...

Quantum of Solace (2008)
...μια ασταμάτητη σειρά από εκστατικές σκηνές δράσεις εκατοντάδων πλάνων των τριών (με το ζόρι) δευτερολέπτων, μερικά απ’ τα οποία είναι πραγματικά χάρμα ειδέσθαι και από άποψη πλανοθεσίας, αλλά και γενικότερης αρχιτεκτονικής της χορογραφίας...

Blindness (2008)
...πόσο άσχημη μπορεί να γίνει μια ανθρωπότητα δίχως ανθρωπιά, αν δεν μπορεί κανείς να δει την ασχήμια της, ή αν το θες αλλιώς, πόσο μπορεί να αντέξει η οφθαλμαπάτη της κοινωνικής ηθικής, όταν δεν μπορεί κανείς να σε δει να την ξεσκίζεις...

Happy-Go-Lucky (2008)
...σου κόβει σε δυο-τρεις περίτεχνα ισορροπημένες σκηνές το βήχα της καρικατούρας και σε ταξιδεύει με αξιοζήλευτη άνεση και φινέτσα, σε μια ειδυλλιακά φαντασιακή ενσάρκωση της ενδεδειγμένης αντίδρασης κι αντίστασης του ανθρώπου, απέναντι στα μαύρα σύννεφα της Μόρντορ που σκεπάζουν τη ζωή του...

Hamlet 2 (2008)
...λίγο απ’ όλα κι από τίποτα συγχρόνως, τσιμπάει ο Fleming αρκετά, τουλάχιστον για να καταλάβεις πού το πάει συνήθως, αλλά χωρίς ποτέ να το ζορίζει ιδιαίτερα, για να μην νιώσεις ότι σε τραβάει απ’ το μανίκι...

Hellboy II: The Golden Army (2008)
...ξοδεύει όλη την, απολαυστική τόσο για τον θεατή όσο και για το καστ (με πρώτον φυσικά στη διασκέδαση τον Ron Perlman) διάρκεια για να καταλήξει λίγο πολύ σε ότι θα μπορούσε να 'χει συμβεί και από την αρχή...

Kung Fu Panda (2008)
...Τα σχετικά φρέσκα ταλέντα που ρίχνει η παραγωγή σε σενάριο και σκηνοθεσία καταφέρνουν να ξεριζώσουν τις περισσότερες αδυναμίες της, αποφεύγοντας τις πολλές χοντράδες...

The Ruins (2008)
...Ο τρόμος δε πετάγεται φτηνά από το πουθενά στα μούτρα σου, μένει κυρίως μακριά τους αλλά στο φως του Ισημερινού, υποβάλλεται περισσότερο από τις καταστάσεις παρά από τα αιματηρά εφέ...

Forgetting Sarah Marshall (2008)
...σίγουρα σου φαίνεται να κυλάει ομαλότερα όταν αρχίζουν τα αγαπητηλίκια, γιατί όλα κυλάνε ομαλότερα όταν αρχίζουν τα αγαπητηλίκια. Από την αρχή μέχρι το τέλος, όμως, μένει εκτεθειμένη, ευάλωτη, επεισοδιακή και αποτρελαμένη, όσο και η πραγματική συμμετοχή σου σε τέτοια παιχνίδια...

Malos Habitos (2007)
...εντελώς διαφορετικής αισθητικής και υφής για το Μεξικό, κινηματογραφικό δείγμα, μεθοδικό και συγκρατημένα λυρικό, καλογυαλισμένο αλλά και λιτό, στρατευμένο κοινωνιολογικά απέναντι κυρίως στην αρρώστια της ανορεξίας που τον είχε δηλωμένα εμπνεύσει κιόλας τότε, πριν γίνει ακόμη ιδιαίτερα της μόδας ως ζήτημα....

Voleurs de Chevaux (2007)
...μια ιστορία σκληρής ενηλικίωσης αξιοσημείωτα ουμανιστική μέσα στη μοβοροσύνη της, και διαχρονική μεν, εκ προοιμίου δε, αφού δεν κοντράρεται ποτέ στα σοβαρά με την εποχή στην οποία την τοποθετεί ο σκηνοθέτης της...

Lars and the Real Girl (2007)
...έχει πραγματικές ιστορίες να πει, πραγματικές συζητήσεις να ανοίξει (πότε θα γίνεις καμιά φορά άντρας, για παράδειγμα) και η σκηνοθεσία το ακολουθεί με πραγματική άνεση, περνώντας από τα αστεία στα συγκινητικά, απηχώντας την ευκολία με την οποία μια μικρή κοινωνία (και όχι μόνο Λουθηρανή) συχνά περνάει από.. μικρότητες σε σεβασμό του δράματος κάποιου ανθρώπου της...

Myrin (2006)
...βάζεις (τον σκηνοθέτη) σε κατηγορία σπάνιου ταλέντου, και του συγχωρείς την αδυναμία να βρει κασκαντέρ της προκοπής για μερικές από τις απαιτητικές σκηνές...

Iron Man (2008)
...ανάλαφρα διασκεδαστικό και γάργαρα συναρπαστικό πρωτότυπο επερχόμενου πολυ-ήρωα, σχεδόν αγγίζοντας τις εξάρσεις γαματοσύνης των Transformers (2007) σε στιγμές, είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να ανοίξει το χορό των καλοκαιρινών υπερθεαμάτων, που αναμένεται φέτος ιδιαίτερα υπερθεαματικός...

This Is England (2006)
...παρά την αναμενόμενη πια ευλαβική προσήλωση σε συναισθηματική αυθεντικότητα, δεν είναι νοσταλγικό αλλά κοινωνικού.. τρόμου, όπως ξεκαθαρίζει το εισαγωγικό ριγκανοθατσερικό μοντάζ του...

Die Falscher (2007)
...μια ιστορία συναρπαστικά αλλιώτικη, απαλλαγμένη απ' τα επαναλαμβανόμενα ενοχικά συμπλέγματα της πλειοψηφίας των αντίστοιχων ταξιδιών στην εποχή των Ναζί, και μπολιασμένη με έναν απροσδόκητα σκληρό και ταιριαστό συναισθηματικό ρεαλισμό...

I'm a Cyborg But That's OK (2006)
...το ρομάντζο ενός απροσδόκητου ζευγαριού, που με την γλυκύτητα και την ευγένειά του, σου δείχνει πως, σ' έναν τρελό κόσμο με αυστηρούς κανόνες και σκληρά αντίποινα σ' όσους τους αψηφήσουν για να προστατέψουν την διαφορετικότητά τους, όλοι χρειαζόμαστε κάποιον να μας κατασκευάσει κι εμφυτεύσει έναν μετατροπέα ρυζιού σε ηλεκτρική ενέργεια...

Before the Devil Knows You're Dead (2007)
...Σε μια χρονιά που η επιρροή του από τα 70s ήταν πιο έντονη από ποτέ (American Gangster, Michael Clayton), 3 χρόνια μετά το τιμητικό Όσκαρ, ο σκηνοθέτης δανείζεται ένα υφάκι από τους σύγχρονους αγαπημένους της κριτικής, από Quentin Tarantino μέχρι Todd Field κυρίως, για να το επιστρέψει προσγειωμένο, μελαγχολικό, συντριπτικό εκεί που μετράει....

It's a Free World... (2007)
...Ο Ken Loach είναι ανίκανος να κάνει κακή ταινία εδώ και σαράντα χρόνια, και το πόσο σε εντυπωσιάζει το γεγονός ωχριά μπροστά στην υπερηρωική ακλόνητη σοσιαλιστική του ακεραιότητα που, μετά από θεούς και θάτσερους, δε μασάει ούτε μπροστά στη φυσική φθορά της ηλικίας....

Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street (2007)
...η πανέμορφη απεικόνιση του χειρότερου Λονδίνου της ιστορίας του απ' τον Tim Burton, απ' το ένα μάτι μπαίνει κι απ' το άλλο βγαίνει (δεν είναι τόσο επώδυνο όσο ακούγεται), προσφέροντας μπόλικη ικανοποίηση την ώρα που ξεδιπλώνεται, αλλά ελάχιστα να πάρεις μαζί σου έξω απ' την αίθουσα...

Cloverfield (2008)
...δίνει μαθήματα (που θα πρέπει ν' αρχίσουν να διδάσκονται) για το πώς να φτιάξεις αέρα κοπανιστό για 30 εκατομμύρια, και να τον πουλήσεις σχεδόν για τα διπλά στο πρώτο σαββατοκύριακο...

Gone Baby Gone (2007)
...άκοπα το κατατάσσεις στις πιο αξιόλογες προσπάθειες της χρονιάς, ένα τικ πίσω από το Mystic River...

I Am Legend (2007)
...εντυπωσιακές ψηφιακές βελτιστοποιήσεις, αναστατωτικούς ρυθμούς, ανατριχιαστικά πλάνα άδειας και παρατημένης στη ζουγκλοποιήση Νέας Υόρκης και εξάρσεις συναρπαστικής δράσης, σου κρατούν συντροφιά στα σκοτάδια της πεινασμένης αλλά άνισης, σαθρής κι αναποφάσιστης για την ταυτότητά της πλοκής, όπως τα βαμπιροζόμπι της...

Dan in Real Life (2007)
...εντυπωσιακά προσγειωμένο και πιστευτό (στο μεγαλύτερο μέρος του τουλάχιστον), με μια επίστρωση γλυκόπικρου γλάσσου πάντα παρούσα, να καλύπτει τις ελλείψεις στους αρχετυπικούς περιφερειακούς χαρακτήρες και τις σποραδικές συμβατικές εξάρσεις του είδους...

El Orfanato (2007)
...δικαιολογεί επαρκέστατα όλο το θόρυβο, τις υποψηφιότητες για δεκατέσσερα (14) βραβεία Goya, και την υψηλότατη θέση στη λίστα με τις εμπορικότερες ισπανικές παραγωγές όλων των εποχών...

Elizabeth: The Golden Age (2007)
...διολισθαίνει ελαφρώς οπισθοδρομικά σε σχέση με το προηγούμενο φιλμ, όμως, το glamour ουδείς εμίσησε, τη σαπουνόπερα επίσης...

Beowulf (2007)
...Στοχευμένος στο κοινό του multiplex με συγκρατημένες σεναριακές προθέσεις και όσο το δυνατόν περισσοτέρη φάση κι αφασία δράσης, ο Beowulf είναι αρκούντως ατμοσφαιρικός και επικός, με μια γοητευτική ισορροπία παραμυθιού και γοτθικού ξεκοιλιάσματος γύρω απ' την εύπεπτη αλληγορική προσέγγιση του θελκτικού της εξουσίας και του βρώμικου της υστεροφημίας...

Control (2007)
...αποφεύγει κάθε παγίδα βιογραφικής τυμβωρυχίας, σκοτεινιάζει με φυσικότητα το τοπίο της ψυχής του ήρωά του και θυμάται πως πρέπει να σε συγκινήσει πάνω στην κόψη του νήματος με τη ζωή, υπό τους ήχους του Atmosphere κι ένα σχεδόν μεταφυσικό φευγιό που τα κάνει όλα στάχτη...

Halloween (2007)
...ξεχωρίζει απ' τα γνωστά remakes του συρμού, όχι απλά επειδή είναι καλύτερη, αλλά και γιατί ακολουθεί μια πολύ διαφορετική διαδικασία...

Harry Potter and the Order of the Phoenix (2007)
...βγαίνει σαν ο πιο διαβασμένος στα βιβλία της Rowling, καταφέρνοντας να ξεχωρίσει με ακρίβεια τα νήματα απ' τα σελιδότουβλα της pubόβιας συγγραφέως, για να προσφέρει με εντυπωσιακή ευκρίνεια την εξέλιξη του ήρωά της...

Dead Man's Shoes (2004)
...Το μεγάλο στοίχημα της ταινίας, είναι να σε κρατήσει εκεί, έστω και μέτρια ικανοποιημένο με την συναισθηματική και αφηγηματική του τσιγκουνιά, μέχρι την ανατροπή λίγο πριν το φινάλε, που θα σε κάνει σίγουρα να ανατριχιάσεις, αλλά παίζεται το αν θα είναι λόγω της πολυπόθητης συναισθηματικής φόρτισης που επιτέλους θα νιώσεις, ή λόγω της τραβηγμένα ριψοκίνδυνης αφηγηματικής απατούλας που έστηνε τόσην ώρα ο σκηνοθέτης για να σου την προκαλέσει...

Ocean's Thirteen (2007)
...ο Soderbergh ελίσσεται με φοβερή ευκολία ανάμεσα στα λασπώδη κομμάτια της σεναριακής ευκρίνειας μικρής οθόνης που κουβαλάν επάνω τους οι γραφιάδες ταινιών όπως το Rounders (1998) και το Runaway Jury (2003), σα να γλιστράει ανάμεσα στους βαρετούς καλεσμένους σε cocktail party για να φτάσει στους φίλους του απ' το λύκειο να το αναστατώσουν με λίγο χοντρό αντρικό χαβαλέ...

Shut Up & Sing (2006)
...Μπορείς να το πεις (το μαγείρεμα της σκηνοθέτριας) σκοπιμότητα, μπορείς και ανωτερότητα. Δε μπορείς να αρνηθείς ότι το τρίο έχει πείσμα, συντροφικότητα και ταλέντο. Και σε εκφράζει απόλυτα όταν λέει (πια) "dumb fuck" τον ακατανόμαστο...

Letters from Iwo Jima (2006)
...καταφέρνει το αυτονόητο να φαίνεται εξαιρετικό: στα χαρακώματα του θανάτου, υπάρχουν άνθρωποι απρόσβλητοι απ' την προπαγάνδα που στέλνει τους διπλανούς τους σε έναν κατά παραγγελία δοξασμένο θάνατο...

El Laberinto del Fauno (2006)
...ο Del Toro απευθύνεται σε όσους δε πιάσαν την ιδιοφυία του, τρίβοντάς τους την στη μούρη...

Little Miss Sunshine
...λίστα σουπερμάρκετ για την παράδοση των ανεξάρτητων, όσο ήταν και το Scream (1996) για τα θρίλερ...

Farval Falkenberg
...κουνάνε [την κάμερα] φυσικά ακολουθώντας ένστικτο και πιο μιλητά παραδείγματα, και συμπεριφέρονται μπροστά της με τον ίδιο τρόπο...

The Prestige
...πανέμορφες εικόνες, καλοκουρδιμένη δραματουργία, και τρεις απ' τις πιο έντονες αντρικές ερμηνείες της χρονιάς...

La Science des Reves
...προσφέρει αρκετές δόσεις φρέσκων εικόνων και ανατρεπτική διάθεση στο χιούμορ και την εκτέλεση, για να κρατήσει βιδωμένους τους περιπετειώδεις θεατές...

Ώρες Κοινής Ησυχίας
...η Ευαγγελάκου φιλμάρει με αναζωογονητική οικονομία και ακρίβεια, διευθύνοντας ένα πολυπληθές και πολυσυλλεκτικό cast, το οποίο με τη σειρά του αναδεικνύει με πολύ καλές ερμηνείες απ’ τον πρώτο ως τον τελευταίο, τους μαγευτικούς χαρακτήρες, κι απογειώνει την ταινία...

The Last King of Scotland
...σε αφήνει με τη σωστή διάθεση, και κάτι που θα το θυμάσαι και λίγο μετά την έξοδο από την αίθουσα...

Shortbus
...οι τολμηροί ταξιδιώτες του shortbus, καμιά φορά ξεστρατίζουν. Βλέπουν σαν αυτοσκοπό τις δοκιμές των ορίων της σεξουαλικότητας τους, και χάνονται σε επαναλαμβανόμενους αυτοκαταστροφικούς κύκλους, γεμίζοντας το σύμπαν τους με αυτή τη θλίψη της μη αυτοανακάλυψης, με την οποία ο Mitchell είχε ποτίσει και το Hedwig and the Angry Inch (2001)...

Children of Men
...Ο Cuaron αποσπά άλλη μια εξαιρετική ερμηνεία απ’ τον Clive Owen, και επιδεικνύει το ξεχωριστό του βλέμμα με αναπάντεχτες ηδονοβλεπτικές γωνίες λήψης και φινετσάτη κίνηση στην κάμερα, η οποία κορυφώνεται με ένα εξάλεπτο traveling αλά Full Metal Jacket (1987) που σου διώχνει τη μαγκιά...

13 (Tzameti)
...αποδεικνύει ότι η noirish ατμόσφαιρα των γαλλικών ταινιών των fifties, στο στιλ του Henri-Georges Clouzot και των υπολοίπων, είναι πάντα επίκαιρη και βγαίνει πάντα κερδισμένη...

Half Nelson
...κάνει την ερμηνεία του Gosling, αναμφίβολα μια από τις πιο δυνατές της χρονιάς, ένδειξη του πόσο καλύτερος θα μπορούσε να είναι...

Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest - Οι Πειρατές της Καραϊβικής: Το Σεντούκι του Νεκρού
...Βάλαν ότι είχε η συνταγή σε διπλή δόση και επειδή κάτι περίσσευε κάναν διπλή και τη ταινία...

Click - Η Ζωή σε Fast Forward
...αν και το μήνυμα της ταινίας είναι στοιχειώδες και τετριμμένο, το ταξίδι ως εκεί, είναι τόσο αναπάντεχο και απολαυστικό, που κάνει τη διαδρομή συλλεκτική...

A Bittersweet Life - Γλυκόπικρη Ζωή
...πίσω από το άριστο στυλιζάρισμα και τις πλούσιες, καλοδουλεμένες αναφορές στην παράδοση του γκανγκστερικού film noir, κρύβεται ένα σενάριο ανίκανο να φτάσει την υπέρβαση στην οποία μας κακόμαθε το Oldboy...

Drabet - Ανθρωποκτονία
...ξεπερνά τα όρια του δράματος, μπαίνοντας στην περιοχή της σκληροπυρηνικής τραγωδίας...

The King - Ο Βασιλιάς
...σου καρφώνεται, στο πίσω μέρος του κεφαλιού σου, για καιρό. Όπως θα 'πρεπε...

V for Vendetta
...μπορεί να μην δημιουργήσει την αίσθηση που προκάλεσε πέρυσι το Sin City, αλλά θα είναι μάλλον το πιο ολοκληρωμένο blockbuster της ερχόμενης καλοκαιρινής σαιζόν...

16 Blocks - 16 Τετράγωνα
...έχει ό,τι θα περίμενε κανείς από ένα καλό "αστυνομικό". Οικείο σενάριο, typecast πρωταγωνιστή, σκηνοθέτη του.. είδους, καλούς καλούς, κακούς κακούς, γρήγορο ρυθμό, συνεχή κυνηγητά, σφαίρες σα το χαλάζι, κτλ...

War of the Worlds – Ο Πόλεμος των Κόσμων
...Η φρίκη του πλήθους που αλληλοσπαράζεται όταν καταλαμβάνεται από πανικό, και η ολοκληρωτική ακύρωση των κοινωνικών και ηθικών αξιών του ανθρώπου σε survival mode, περιγράφονται ικανοποιητικά σε μια και μόνη σκηνή, και στην υπόλοιπη διάρκεια φαίνεται να πιάνουν πολύ λίγο χώρο στα ενδιαφέροντα του σεναρίου...

Wallace and Grommit in the Curse of the Were-Rabbit – Ο Γουάλας κι ο Γκρόμιτ στον Τεράστιο Λαχανόκηπο
...Διανθισμένη με ανατρεπτικό σαρκασμό που θυμίζει τις παλιές καλές εποχές των Monty Python, η πρώτη μεγάλη κινηματογραφική περιπέτεια των δυο δημοφιλών πήλινων ηρώων είναι γνήσιο παιδί της Βρετανικής παράδοσης και μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς...

Transamerica
...Μην περιμένετε μια καρικατούρα με φτερά και πούπουλα. Η Bree είναι ένας αληθινά δυστυχισμένος άνθρωπος, αλλιώς δε θα ντρεπόταν να μιλάει ανοιχτά για τις προτιμήσεις της...

Match Point
...σίγουρα η πρώτη ώριμη ταινία του Allen εδώ και πάρα πολύ καιρό. Ίσως και η πιο ώριμη ever, αλλά δεν έχω δει το Crimes and Misdemeanors με το οποίο όλοι το συγκρίνουν, για να ’μαι και σίγουρος...

The Matador
...Αν ζούσαμε σ’ έναν ιδανικό κόσμο, το Matador θα ήταν το είδος της ταινίας που θα πήγαινε κανείς να δει το απόγευμα της Παρασκευής μετά τη δουλειά, για ν’ αρχίσει να χαλαρώνει για το Σαββατοκύριακο...

Brokeback Mountain – Το Μυστικό του Μπροκμπακ Μάουντεν
...Θα μπορούσε να ’ναι camp, αλλά είναι τόσο καλοφτιαγμένο, που είναι Oscar material...

The Amityville Horror (2005) – Τρόμος στο Άμιτυβιλ
...Το Amityville του 70φεύγα, δεν ήταν καμιά σπουδαία ταινία όταν είχε βγει, ούτε απέκτησε κανένα ιδιαίτερο cult status στα χρόνια που ακολούθησαν. Όχι πως το άξιζε κιόλας. Οπότε, αν και ασυνήθιστο, δεν είναι διόλου παράδοξο το remake της να την ξεπερνά...

Be Cool
...η ταινία είναι στο μεγάλυτερο μέρος της εξαιρετικά ευχάριστη χάρη στους εκκεντρικούς της χαρακτήρες και την αίσθηση φρεσκάδας στο στόρυ και την εξέλιξή του, όμως τα σκαμπανεβάσματα στο ρυθμό, μερικά αστεία που επαναλαμβάνονται περισσότερο απ’ όσο θα ‘πρεπε, και η λίγο παραπάνω απ’ όσο χρειαζόταν διάρκειά της, ενδέχεται να κουράσουν. Ωστόσο ενδείκνυται για τους fans του Leonard και κυρίως για όσους εκτιμούν τις ταινίες με αυτήν την ειρωνική αυτοαναφορικότητα που χαρίζει στοιχεία αυτοπαρωδίας...

Garden State
...Με ιδανικό ρυθμό, αξιαγάπητους χαρακτήρες, σκηνοθετική δεξιοτεχνία που αναδεικνύει μαγευτικές λεπτομέρειες, σωστές δόσεις συγκίνησης και σκοτεινού χιούμορ, η μαγεία της ταινίας κρύβεται τόσο στην απλότητά της, όσο και στην ικανότητα του δημιουργού της να ξεφύγει απ’ όλες τις παγίδες του είδους...

The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy – Γυρίζοντας τον Γαλαξία με Ωτοστόπ
...Λιγότερο pop θέαμα απ’ όσο pop ανάγνωσμα ήταν ο Οδηγός του Γαλαξία, προσφέρει δύο ευχάριστες ώρες στον θεατή με χαρακτήρες και στιγμές που θα απολαύσει, αλλά το πιθανότερο είναι να βγει από την αίθουσα με την αίσθηση ότι κάτι έλειπε...

The Interpreter – Η Διερμηνέας
...Μ’ αυτό το σφιχτό πολιτικό θρίλερ, ο Pollack μπορεί να μην επανεφευρίσκει τον τροχό, όμως μας θυμίζει πώς θα έπρεπε να κυλάει...

The Life Aquatic – Υδάτινες Ιστορίες
...μια τόσο διαφορετική ταινία απ’ όσα έχετε συνηθίσει, που ακόμη κι αν σας κουράσει, θα σας φρεσκάρει το βλέμμα, και αν μη τι άλλο, θα σας ανακατέψει και το μυαλό. Αφήστε που θα σας δείξει τον βυθό, όπως θα τον έβλεπε ο Κουστώ αν ήταν χασικλής...

Mr and Mrs Smith
...με εξαιρετικό στυλ και άριστο timing, η σκηνή της μεγάλης αναμέτρησης ανάμεσα στους δυο Smiths μπορεί άνετα να γραφτεί στα χρονικά ως το πέρασμα του Πολέμου των Ρόουζ στη νέα εποχή...

Robots
...είναι εντυπωσιακό και αναζωογονητικό το ότι το χιούμορ του δε χρειάζεται νύξεις σε current events για να ξεδιπλωθεί, κάτι που θα μπορούσε να δώσει και διαχρονικότητα στην ταινία, αν δεν ήταν στην ουσία ένα και μόνο επαναλαμβανόμενο αστείο...

3-Iron - Ολομόναχοι Μαζί
...o σεναριακός πυρήνας του «αγόρι σώζει κορίτσι από τον κακό βασιλιά κι αυτός διψάει για εκδίκηση», γίνεται ο καμβάς πάνω στον οποίο ο Ki-Duk ζωγραφίζει άλλη μια παράδοξη ερωτική ιστορία, διανθισμένη με ματιές στην καθημερινότητα των Νοτιοκορεατών, αργούς, μεθυστικούς ρυθμούς και φυσικά τις γνωστές του, εκκωφαντικές σιωπές που αποτελούν από την αρχή της καριέρας του έναν ξεχωριστό και αυτάρκη χαρακτήρα...

Le Couperet - Το τσεκούρι
...Πολύ δύσκολα θα φύγει κανείς απογοητευμένος από την αίθουσα... κάτι τέτοιες στιγμές δικαιώνουν τον όρο «πολιτικοποιημένο σινεμά» (με την καλή έννοια!)...

Star Wars - Episode III: Revenge of the Sith
...το Επεισόδιο ΙΙΙ θα αλλάξει τον τρόπο που βλέπατε μέχρι τώρα ολόκληρη την ιστορία της οικογένειας Skywalker, και η μονομαχία του Darth Vader με τον νεαρό Jedi θα αποκτήσει εντελώς καινούριο συμβολισμό...

Cinderella Man
...το «προϊόν» του Howard, που είναι εξαιρετικής ποιότητας σε όλους τους τομείς, δεν είναι τίποτα που δεν έχετε ξαναδεί, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν θα το ‘φχαριστηθείτε...

A Very Long Engagement - Ατέλειωτοι Αρραβώνες
...ο μεγάλος πρωταγωνιστής είναι και πάλι η ευφάνταστη, επιθετική, αρτίστικη, βεβιασμένα φτιαχτή και υπέροχα σουρεαλιστική κινηματογραφική ατμόσφαιρα του Jeunet...

Η Καρδιά του Κτήνους
...Πάντα πίστευα ότι ο μόνος άνθρωπος που είναι κατάλληλος για να ερμηνεύσει τους χαρακτήρες του Χαραλαμπίδη, δεν είναι άλλος από τον Ρένο Χαραλαμπίδη. Απλώς το πρόβλημα είναι πως αυτή τη φορά ο χαρακτήρας δεν είναι του Ρένου Χαραλαμπίδη...

Super Size Me
...Τα αδιαμφισβήτητα, επιστημονικά τεκμηριωμένα αποτελέσματα του πειράματος του Spurlock σε συνδυασμό με τις εικόνες, δεν αφήνουν όχι χώρο για αμφιβολίες ρεαλισμού, αλλά ούτε καν για επιδόρπιο...

Broken Flowers - Τσακισμένα Λουλούδια
...Ο Jarmusch (με ιδιαίτερο κοινό έπειτα από τα «Coffee and Cigarettes» και «Ghost Dog: The Way of the Samurai») ανακατεύει πίκρα, γλύκα και χιούμορ μαζί, και δηλώνει πως έγραψε τη ταινία αποκλειστικά για τον Bill Murray (και πολύ σοφά έπραξε)...

Assault on Precinct 13 – Επίθεση στο Σταθμό 13
...ο Jean-Francois Richet μεταφέρει το b-movie του Carpenter από το 1976 στο σήμερα, κρατώντας τη βασική ιδέα, και εμπλουτίζοντάς τη με μερικούς ενδιαφέροντες χαρακτήρες, επιπλέον background story στους πρωταγωνιστές, πιο σπηντάτους ρυθμούς, κομψή, μοντέρνα σκηνοθεσία, μερικές καινούριες ανατροπές, κι ένα σωρό καινούρια όπλα...





Men in Black III (2012)
...καταπιάνεται με τη σχέση του J και του K, των προσωπικοτήτων που δεν είναι τόσο σημαντικές για τη σειρά όσο τα μαύρα γυαλιά, και της ρίχνει μια καταδεκτική ανακαίνιση, επιστρέφοντας 40 χρόνια πίσω, και στις αιτίες της συναισθηματικής δυσκοιλιότητας του Tommy Lee Jones...

21 Jump Street (2012)
...Michael Bacall και Jonah Hill, έδωσαν στο σκηνοθετικό δίδυμο του Cloudy with a Chance of Meatballs (2009), να πατήσουν σε σενάριο που παίρνει τους The Other Guys (2010), τους βαράει μια ένεση από Superbad (2007) και τους πετάει σε σκηνικό 17 Again (2009) εμπλουτισμένο με εγκεφαλικό παλμό...

We Bought a Zoo (2011)
...ο σκηνοθέτης έχει για επωνυμία τον ιδεαλισμό του φευγάτου τύπου, που δε γίνεται εύκολα βορά των κυνικών, και το απομνημόνευμα του Benjamin Mee στο οποίο βασίστηκε το σενάριο, του ταιριάζει...

Perfect Sense (2011)
...η ιστορία του Δανού Kim Fupz Aakeson δεν ενδιαφέρεται να επενδύσει ιδιαίτερα στις κοινωνιολογικές παράλληλες που απλώνονται τριγύρω απ’ την κεντρική πλοκή, κι ο Mackenzie τρομάζει να βρει τρόπο να γεμίσει με εικόνες τα voice over της Green...

Project X (2012)
...ο πρωτάρης στη σκηνοθεσία Nima Nourizadeh έχει βρει, στο μοντάζ, φανερά ρυθμό μέσα από τις δοκιμαστικές προβολές, με αποτέλεσμα.. να μην τον έχει...

Intouchables (2011)
...το αφηγηματικό τόξο είναι συμβατικό, οι μελοδραματικοί κράχτες που κάνουνε ευτυχισμένους τους παραγωγούς φυσικά και υπάρχουνε, όμως οι Nakache και Toledano αποφεύγουνε σκηνοθετικά τον κόρο...

Contraband (2012)
...οι μισές περίπου κριτικές θάψανε το Contraband για έλλειψη δράσης και έντασης, όμως αυτή είναι.. η υπογραφή του σκηνοθέτη, ο Kormákur πάγια από την ευρωπαϊκή δουλειά του προτιμάει το τραχύ, ρεαλιστικό και απεριποίητο...

Elena (2011)
...ο Zvyagintsev με τη βοήθεια του Philip Glass στην ηχητική μπάντα, χρησιμοποιεί την ησυχία του, όχι για να απλώσει φαφλατάδικη βουβαμάρα, αλλά για να ηλεκτρίσει την ατμόσφαιρά του με το σασπένς του φιλμ νουάρ που προκύπτει...

The Rum Diary (2011)
...η αφήγηση λοξοδρομεί ατελείωτα σε.. όλο το Puerto Rico, από τη μια για να σου δώσει την αίσθηση του τόπου και χρόνου της επιρροής του Thompson από τον Hemingway, και από την άλλη την ήδη ανεπτυγμένη (αίσθηση) του τρόμου του συγγραφέα μπροστά σε μέλλον απλής ασωτείας...

Oslo, 31. August (2011)
...ο Trier μάλλον συνειδητά έψαξε στο ανυπόκριτο πνεύμα της nouvelle vague ψάχνοντας και να κάνει κάτι στα γρήγορα, η κάμερά του δεν είναι σταθερή μεν αλλά ακολουθεί τους πρωταγωνιστές με αβίαστο ρυθμό και οικεία αισθητική...

Café de Flore (2011)
...σε καταπίνει στην κατακερματισμένη του αφήγηση με το ύφος μυστηρίου που απλώνει πάνω απ’ τους γοητευτικούς του ήρωες, πριν αρχίσει να σου τους κάνει ανταλλακτικά, αποσυναρμολογώντας τις διαδρομές τους νηφάλια και μεθοδικά...

The Grey (2012)
...χρησιμοποιεί και μια αντικλιμάκωση σε αυτή ακριβώς τη πιο εκρηκτική και πιο δύσκολη από τη κινηματογραφική κατάχρησή της σκηνή του, την αφήνει να εξελιχτεί μέσα σε παραζάλη και ψίθυρους, αποφεύγει κλαυθμούς και ξεκοιλιάσματα...

War Horse (2011)
...οδήγησε ρητά τους σεναριογράφους του στο να αφιερώσουνε όλη τη δεύτερη πράξη, το ενδιάμεσο αφηγηματικό τόξο, τον ενδιέφερε τελικά να εξετάσει τον πόλεμο με δραματική έμφαση μεν, αλλά αποσυνδεδεμένη από τις ανθρώπινες επιδιώξεις...

J. Edgar (2011)
...στη δραματουργία του, ο Eastwood ξέρει να κρατάει τις ισορροπίες του, όπως άλλωστε καταφέρνει και με ένα σενάριο που σε άλλα χέρια είτε θα υπέφερε απ’ την επιλεκτικότητα της ιστορικής του αφήγησης, είτε θα πνιγόταν στο camp της ψυχολογικής του αιτιολόγησης...

Le Havre (2011)
...ο Kaurismäki στήνει ό,τι κοντινότερο έχει φτιάξει σε παιδική ταινία, δοσμένη με αφοσίωση στην αγνότητα και την καθαρότητα των υψηλών της ιδανικών, και την αποφασιστικότητά της να τα διατηρήσει ανέπαφα σ’ ένα κόσμο σκούρων κοστουμιών και συννεφιασμένων βλεμμάτων...

Sherlock Holmes: A Game of Shadows (2011)
...o Holmes έχει στο Παιχνίδι αντίπαλο συναρπαστικά ισότιμο, με την ίδια υπερδύναμη, τη ματριξοειδή εγκεφαλική κίνηση σε σταματημένο χρόνο, και το παιχνίδι έχει.. σενάριο, και μάλιστα με αναφορές στη πιο εικονική και οριστική ιστορία του ήρωα του Conan Doyle...

The Artist (2011)
...το συμβόλαιο του Artist (2011) είναι πως πληρώνεις στην είσοδο για να πιστέψεις, όχι για να ψάχνεις λάθη...

Un Homme qui Crie (2010)
...η ανατρεπτική προσέγγιση είναι που δίνει τη μεγαλύτερη αίσθηση φρεσκάδας, σε μια ταινία της οποίας οι υπνωτιστικοί ρυθμοί κι αφαιρετικοί διάλογοι προφανώς δεν θα φανούν κι ιδιαίτερα ενθαρρυντικοί...

Arthur Christmas (2011)
...οι πραγματικά αξιόλογες χριστουγεννιάτικες ταινίες σπανίζουν στον 21ο αιώνα και είναι έτσι σοβαρές οι προοπτικές να λέει μια σοβαρή προσπάθεια ταμειακά κάλαντα για πολλά χρόνια στη συνέχεια...

Le Gamin au Vélo (2011)
...οι ταινίες των αδερφών Dardenne έχουνε μια αίσθηση ζοφερού παραμυθιού, και το Παιδί με το Ποδήλατο (2011) την έχει πιο εσκεμμένα απ' όλες, όπως λέγανε οι δημιουργοί στις Κάνες...

Real Steel (2011)
...έστησε την ιστορία του σ’ ένα μέλλον που μεταχειρίζεται σαν παρόν, με μπόλικη νοσταλγική προδιάθεση για το παρελθόν, τόσο στη σκηνοθεσία όσο και στη σκηνογραφία και το γενικότερο σχεδιασμό της παραγωγής...

Happy Feet Two (2011)
...αν και.. χαντρίζει λιγότερο στο μάτι, το Happy Feet Two 2011 αποτελεί τεχνολογικό επίτευγμα για το νεοσύστατο Dr. D στούντιο του Miller, μάλλον μεγαλύτερο και από αυτό της πρώτης ταινίας για την Animal Logic...

Anonymous (2011)
...πήρε και τη βασική συνωμοσιολογική πλάνη, του να θεωρείς απόδειξη την έλλειψη αποδείξεων, και την επέκτεινε σε απλουστευτική μπερδεψολογία, έκανε σημαίνον το σημαινόμενο...

The Ides of March (2011)
...η ιστορία παραμένει αυτή πετυχημένου στην αβγαλτοσύνη του 30άρη που ξεναγείται για τα καλά στο καθαρτήριο μιας προεδρικής υποψηφιότητας, η κάμερα παραμένει στον Ryan Gosling, όσο ο θεατής περιμένει τη μαχαιριά στη πλάτη του George Clooney...

Don't Be Afraid of the Dark (2011)
...προορίζεται να βουτήξει μερικές ακόμα γενιές εφήβων σε εκείνο τον.. φροϊδικό καθολικό τρόμο που πάθαινε η πιτσιρικαρία στα 70s και τα 80s (από την πρωτότυπη ταινία) και φαίνεται να άφησε ανεξίτηλο σημάδι και στον ίδιο τον σκηνοθέτη...

Tomboy (2011)
...εξερευνά την παιδική/προεφηβική περιέργεια σχετικά με τη φύση των φύλων και τον ρόλο του καθενός μέσα στα στενά πλαίσια μιας μικροκοινωνίας (γειτονιά), υπερτονίζοντας τις ηθικά αποδεκτές συμπεριφορές των ατόμων...

Colombiana (2011)
...ο Megaton δεν κάνει τίποτ’ άλλο απ’ το να σε προετοιμάσει ακριβώς γι’ αυτό το κλασικό μακελειό, με παραδοσιακό μοντερνιζέ μοβόρικο ξεκίνημα που ζεσταίνει τα γκάζια για να ακολουθήσει παραδοσιακά το παραδοσιακό παρκούρ κυνηγητό στις φτωχογειτονιές της Κολομβίας...

Jodaeiye Nader az Simin (2011)
...είτε το πιστεύεις είτε όχι, στο Ιράν συμβαίνουνε και (συζυγικές) διαστάσεις λοιπόν, και με τις επιπτώσεις αυτού του φαινομένου, με τον τρόπο που η οικογένεια παθαίνει (και μαθαίνει) να ζει διχασμένη, ασχολείται ο Farhadi...

Το Γάλα (2011)
...το Γάλα του Σιούγα καταφέρνει να παντρέψει σε γενικές γραμμές γοητευτικά το πότε νευρικά μοντερνίζον, πότε παθιάρικα συγκινητικό και πότε ριψοκίνδυνα πειραματικό βλέμμα ενός νέου σκηνοθέτη στην πρώτη του μεγάλου μήκους κινηματογραφική δουλειά...

Αμνηστία (2011)
...το σύμπαν στο οποίο καταδικάζει τους ήρωές του ο Αλιμάνι, είναι στερημένο απ’ οτιδήποτε θα μπορούσε να τους προσφέρει έστω και τον παραμικρό αντιπερισπασμό απ’ το μαρτύριο της καθημερινότητάς τους σε μια κατάσταση transit...

The Bang Bang Club (2010)
...μπορείς να κατηγορήσεις τη ταινία ότι αδιαφορεί να σε ενημερώσει για την εποχή, για την ιστορικότητα των γεγονότων, για την ιστορία των Νοτιοαφρικάνων, και για τη δημιουργία του σύμπαντος...

Melancholia (2011)
...ο Trier ετούτη τη φορά σε αφήνει να σφίξεις μόνος σου τη θηλιά γύρω απ’ το λαιμό σου, γεμίζοντας την οθόνη με την ανία της μπουρζουαζίας και τη δυστυχία της ευπορίας, καθώς συνθέτει ξεκάθαρα την πιο ρομαντική του ιστορία, πατώντας πάνω στην προσωπική του εμπειρία απ’ την διαμάχη του με την κατάθλιψη...

Captain America: The First Avenger (2011)
...δίνει σάρκα και άγκυρα επαφής με τη γη στο αεριτζίδικο σενάριο των γραφιάδων των Χρονικών της Νάρνια, φροντίζοντας να τονίσει τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά του ήρωά του ως διασυνοριακές αρετές...

Notre Jour Viendra (2010)
...επηρεασμένος, σύμφωνα με όσα αναφέρει στις σημειώσεις της παραγωγής, από τον Χορό των Διεφθαρμένων 1974, ο Gavras δεν οριοθετεί ούτε την εξαχρείωση, τα κίνητρα των χαρακτήρων στη Μέρα είναι τόσο θολά όσο και οι κοκκινάδες στο κεφάλι τους...

Beginners (2010)
...οι επαγγελματικές γνώσεις του Mills αποδίδουν εδώ τα μέγιστα συνθέτοντας μια ενδιαφέρουσα σκηνοθετική παρουσία που παραπέμπει σε indie παραγωγές, φιλτραρισμένη με τον αέρα του χολιγουντιανού ταμπεραμέντου των πρωταγωνιστών...

Rise of the Planet of the Apes (2011)
...το "τέρας" μπορεί και να το συμπαθείς ως θεατής ανάλογα με τη περίπτωση, αλλά κανένας δε περιμένει να ταυτιστείς μαζί του, και αυτή η αντίφαση είναι το βασικό πρόβλημα που έχει να διαχειριστεί ο σκηνοθέτης Rupert Wyatt...

Bright Star (2009)
...αντικείμενο του πόθου στη ταινία δεν είναι βέβαια η ηρωίδα, και η ηρωίδα είναι λαμπρό μυαλό μόνο στο κεφάλι της, έτσι η μελαχρινωμένη Abbie Cornish χρειάζεται κυρίως να παίρνει πόζες, σαν ένα ακόμα prop...

Crime d’Amour (2010)
...ξεκινά σαν δραμεντί καταστάσεων με μπόλικο μαύρο χιούμορ και αρώματα σεξουλιάρικου ψυχοδράματος για τα παιχνίδια εξουσίας και τις εργασιακές ανισορροπίες στους διαδρόμους αποστειρωμένου κι αυστηρά γεωμετρικά χωροταξημένου ζεν γραφειακού περιβάλλοντος ανώνυμης πολυεθνικής...

The Company Men (2010)
...τον Tommy Lee Jones σου ρχεται να τον φιλήσεις μόνο με το που μπαίνει στο πλάνο να σε κεράσει καμιά μπύρα από κάποιο σημείο και μετά (πράγμα που υπονομεύει κάπως τη μη καταπραϋντική του επίδραση και στους υπόλοιπους χαρακτήρες βέβαια)...

Essential Killing (2010)
...και οι τοποθεσίες, εσκεμμένα ασαφείς θεωρητικά, σου φέρνουν τόση.. νοσταλγία και ζεστασιά όση το χιονισμένο χωριό του παππού σου, από την οικειότητα, και από το μισάωρο και μετά...

The Ward (2010)
...μπορεί να μην επαναφέρει τον μαέστρο του σασπένς στη φόρμα των τίτλων που τον έκαναν σημείο αναφοράς στον κινηματογραφικό φόβο, αλλά τουλάχιστον του δίνει ένα αξιοπρεπέστερο αποχαιρετιστήριο άσμα σε σύγκριση με το φιάσκο του Ghosts of Mars (2001)...

Miral (2010)
...ο σκηνοθέτης προσέχει την ηρωίδα του περισσότερο από τη διαδρομή της, την ακολουθεί σε μια παθητικότητα μετά φαντασιώσεων ερώτων με συνειδητοποιημένους αγωνιστές, ακυρώνει κάπως τελικά όλο το ημι-φλογερό ημι-βαρετό exposition της διάρκειας, με την ευτυχισμένη κατάληξη...

Hors-la-loi (2010)
...μοιράζει τους κεντρικούς του ρόλους σε τρία αδέρφια, που μοιράζονται την ίδια γλώσσα και το ίδιο αίμα, αλλά όχι απαραίτητα τις ίδιες μεθόδους και ιδέες, ή τουλάχιστον όχι τις ίδιες προτεραιότητες, για να προβάλει πάνω τους τους δεσμούς αίματος που συνδέουν ολόκληρο οποιονδήποτε λαό...

Insidious (2010)
...με φαντεζί σκηνοθεσία και καλογυαλισμένα παναρίσματα και ζουμοξεζουμαρίσματα, ο Wan σε βολτάρει στα δωμάτια με τους θορύβους στα σκοτάδια και τις σκιές στις γωνίες σα να σε ξεναγεί σε σπιτάκι του τρόμου...

Fast Five (2011)
...ο Justin Lin σε καλοδέχεται με σκηνή υπερθεαματικού σμπαραλιάσματος των κανόνων της φυσικής, απ’ αυτές που σε πάνε πίσω στις απαρχές της σειράς, όμως όσο εσύ προσπαθείς να ξεπεράσεις το αδρεναλικό φιξάκι της αρχής, σου κατεβάζει ταχύτητα...

Hall Pass (2011)
...ο γενικότερος τόνος και στόχος των αδερφών είναι sitcom-ικός, κωμωδίες καταστάσεων με φανφάρα Law & Order, παρά αναπάντεχων, στο πνεύμα του μεσού κοινού τους κι αυτός...

Mammuth (2010)
...ο Ovelix του Depardieu αντί για μαγικό φίλτρο ψάχνει τα ένσημα που του λείπουν στην επαρχιακή Γαλλία, κινηματογραφημένος σε 16mm και 8mm ξεθωριασμένα φιλμάκια, και οι δημιουργοί συντηρούν με την ίδια νοσταλγία και αυτόν τον αρχετυπικό αποπροσανατολισμό του road movie...

Made in Dagenham (2010)
...στο τρίτο μέρος ο William Ivory δε διστάζει και πολύ να δώσει ένα πολιτικό τόνο στο σενάριο του και να το κλείσει.. εύθραστα στιβαρά, έχοντας μέχρι τότε βολοδείρει ανάμεσα στο αλαφρά υστερικό μελόδραμα (κυριολεκτικά μέχρι αυτοκτονίας)...

The Lincoln Lawyer (2011)
...σηματοδοτεί τόσο την επιστροφή του πρωταγωνιστή του στους ρόλους που τον ανέδειξαν, στο A Time to Kill 1996 του Joel Schumacher, όσο και μια γενικότερη επαναφορά του είδους ταινιών.. John Grisham...

London Boulevard (2010)
...ο Monahan έχει γράψει ένα σενάριο ήδη σκηνοθετημένο (στο μυαλό του), και έχοντας τον έλεγχο και πίσω από τη κάμερα πια, αδιαφορεί επιδεικτικά να τονίσει ότι στο χαρτί αποτελεί ολόκληρη περιγραφή στην οποία μπορείς να ανατρέξεις ή ατάκα που δε χάνεται στο βουητό κανενός ξενυχτάδικου...

Loong Boonmee Raleuk Chat (2010)
...ο Weerasethakul ξεδιπλώνει την σκηνοθετική του ευαισθησία σ’ ένα σινεμά που δεν περιορίζεται από χρονικούς κανόνες κι αφηγηματικές νόρμες, κι αφήνει τη φαντασία της αισθητικής του να οργιάσει, σε μια οπτική εμπειρία...

The Mechanic (2011)
...τα φράγκα από τη μια και η εμπειρία στη στοχευμένη ντιβιντοσαβούρα από την άλλη, συνθέσανε μια παραγωγή κάπως.. ευρωπαϊκής τελειότητας, μια ταινία που προσθέτει κλάση, ταλέντο και αποφασιστικότητα στις κλασικές φόρμες για πολύ παραπάνω από ευρεία κατανάλωση...

45 Τετραγωνικά (2010)
...ο Τζίτζης στήνει ένα τσουχτερό δράμα για την σαπίλα της σύγχρονης νιότης, επιλέγοντας εξαιρετικά μια ηθοποιό που ενσαρκώνει ιδανικά την αντίθεση του σκληρόπετσου χαρακτήρα, τυλιγμένου σε εύθραυστο και τρυφερό κοριτσίστικο κορμάκι...

Kawasakiho Ruze (2009)
...ένα ψηφιδωτό ανθρώπινων δραμάτων που απλώνεται με νηφαλιότητα κι αυτοσυγκράτηση, αφήνοντας την ουσία της τραγωδίας των αλλεπάλληλων και κλιμακούμενων απωλειών εμπιστοσύνης, να αναδειχθεί ως κύριος πρωταγωνιστής της ταινίας...

Hereafter (2010)
...διαρκής αίσθηση αδικαιολόγητης σοβαροφάνειας προσπαθεί συνέχεια να σου κλέψει το οξυγόνο, κι ο Eastwood σου δίνει κλεφτές τζούρες αέρα δίνοντας χώρο και χρόνο στους χαρακτήρες και το δράμα τους να απλώσουν τα αρώματά τους και να καλύψει τη μούχλα τους με τη δική του φινέτσα...

Tangled (2010)
...τα Μαλλιά αντιπαραθέτουν καλοπληρωμένη προσοχή στη λεπτομέρεια και εξαντλητικές διαδικασίες προβολών σε δοκιμαστικά ακροατήρια, το παραμύθι των αδελφών Grimm έγινε ουσιαστικά εκτοξευτήρας ιδεών σε θεατές πειραματόζωα...

Tamara Drewe (2010)
...η κινηματογραφική εκδοχή της Tamara Drewe αποκτά θελκτικότατη ζουμερή σάρκα χάρη στην Gemma Arterton, που με τον αποκαλυπτικό της ρόλο-αποκάλυψη, θα σου δώσει πράγματα να σκέφτεσαι το βράδυ που θα γυρίσεις σπίτι...

TRON: Legacy (2010)
...διάφορα χωρίς πολύ σημασία συμβαίνουν σε όλη τη διάρκεια του Legacy, με μόνο σκοπό να κρατήσουν τη δράση αυτή τη φορά ολοκληρωτικά μέσα στον κόσμο του TRON, και να σου δώσουν την εντύπωση υπερβολικής και από πάνω μεστότητας σε ότι είναι ουσιαστικά αφορμές για περάσματα από το ένα εντυπωσιακό set piece στο άλλο...

Megamind (2010)
...γρήγορα διαπιστώνεις πως σκοπεύει να παίξει με τα (σχετικά) ανομολόγητα στο είδος των κόμικ υπερηρώων, με τη βασική παραδοχή ότι οι υπερδυνάμεις χρησιμοποιούνται για αλτρουιστικούς σκοπούς με (σχετική) ευκολία...

Shi (2010)
...ξετυλίγει με στοχαστική νωχελικότητα, μια εναλλακτική ιστορία συναισθηματικής επιβίωσης, κεντράροντας το φακό του στην ηλικιωμένη ευαίσθητη ύπαρξη και ψάχνοντας στο τσακισμένο πρόσωπο της εξαιρετικής Yoon Jeong-hee, την ανάγκη του καθημερινού ανθρώπου για φυγή απ’ την καθημερινότητά του...

The Next Three Days (2010)
...η πρώτη επαφή του Paul Haggis με το είδος του θρίλερ είναι προσεκτική, οδηγημένη από τους χαρακτήρες και τελικά μάλλον χωρίς φιλοδοξίες, μια αλλαγή ρυθμού στα όρια της αναψυχής για το δημιουργό που μάζεψε ένα σωρό εχθρούς...

Cyrus (2010)
...μπορείς να το πεις ακόμα και αντι-χολιγουντιανό, με την έννοια ότι υποκαθιστάει στις ίδιες συνταγές το γυάλισμα και τους θεατρινισμούς με μινιμαλισμό και υποτονικότητα, παρόλο που η αγαπησιάρα καθημερινότητά του ενσαρκώνεται από το καθημερινό όνειρο του μισού πληθυσμού του πλανήτη...

Due Date (2010)
...έχει περισσότερο την τάση να περπατήσει στην ασφάλεια γνωστών διαδρομών, ξεδιπλώνοντας συρραμμένα κωμικά ενσταντανέ που αφήνουν πίσω τους καπνισμένα συντρίμμια και ζορισμένα απ’ τα γέλια στομάχια, παρά αυτήν του να ψάξει μέσα στην κωμωδία καταστροφής του, αυτό το κάτι που κάνει τικ-τακ στον ανδρικό εγκέφαλο...

The Eclipse (2009)
...παρακολουθεί τον Hinds με ένα στιλ που θυμίζει αλαφρά Kubrick, η κάμερα κινείται σαν άνθρωπος που τον παρατηρεί, και οι διάλογοι συμπληρώνουν μια εκπληκτική οικονομία, κάνοντας διακριτικές νύξεις με στιβαρή παρουσία...

Harry Potter and the Deathly Hallows, Part I (2010)
...τεστ να δούμε πόσο πρόσεχες και τι θυμάσαι τώρα, απ’ τα κοντά δέκα χρόνια που μάθαινες ξόρκια στη σειρά, το πρώτο μέρος του Deathly Hallows είναι το πρώτο επεισόδιο της σειράς τόσο απαιτητικά δεμένο με τα προηγούμενα, για να βγάλεις άκρη με τα νήματα και τα στοιχεία που σου πετάει...

Fair Game (2010)
...μια εξαιρετικά καίρια κι εύστοχη κοινωνιολογική παρατήρηση των πολιτικών αντανακλαστικών μιας ολόκληρης χώρας, εμποτισμένης με ξενοφοβικά και μισαλλόδοξα ένστικτα, όπως αυτά καλλιεργούνται κι αναθρέφονται και θεριεύουν απ’ τις ακτίνες που εκτοξεύουν οι τηλεοράσεις...

Solitary Man (2010)
...πίσω απ’ τα σκουρόχρωμα κοστούμια και το γυαλιστερό του χαμόγελο, ο ήρωας του Douglas απαιτεί μια δεύτερη θητεία στη ζωή και μοστράρει στο γυαλιστερό του βλέμμα την αδηφάγο μανία να ρουφήξει το μεδούλι όχι μόνο όσων θέλει να προλάβει να (ξανα)ζήσει, αλλά κι όποιου βρεθεί μπροστά του...

Χώρα Προέλευσης (2010)
...μια φιλμική εμπειρία που κινείται στα όρια της ισορροπίας απαιτητικότητας και αποδότικότητας, απειλώντας να κάψει τα γερά χαρτιά της ταινίας και τον θεατή της τον ίδιο, με την αδιαφορία για τη φιλικότητα προς το χρήστη, να κινδυνεύει να σε σπρώξει να περιχαρακωθείς για να προστατευθείς...

Bal (2010)
...αυτή εδώ μπορεί να σου δώσει μερικές απαντήσεις για την μελαγχολία που είχες εντοπίσει στο χαρακτήρα, το δέσιμό του με τη μητέρα του και το παράπονό του από τη ζωή, ετούτη η τρίτη όμως, είναι και η πιο αυτάρκης της τριλογίας, απ’ το γεγονός και μόνο ότι είναι χρονολογικά η πρώτη της...

Det Enda Rationella (2009)
...μια καυστική τομή, στην επιπέδου παγόβουνου ψυχρή ψυχραιμία των Σουηδών και την έφεσή τους στο να ανάγουν τα πάντα στην ορθολογιστική αντιμετώπιση που τους έχει φτάσει να πουλάνε επιπλώσεις ολόκληρων σπιτιών, σπασμένες σε μικρές επίπεδες συσκευασίες....

Knight and Day (2010)
...ο Mangold και ο Cruise φαίνεται να φέραν στο Knight and Day ότι του έλειπε, σοβαρότητα χαρακτήρα ευφυία και λάμψη· ακόμα και τα.. ταξίδια ανάμεσα στα set pieces γίνονται με φανταστικά με όλες τις έννοιες μοντάζ και επίγνωστα σα running joke, οι ρυθμοί και στις ατάκες και στις σφαίρες είναι εξοντωτικοί, η ροή δροσερή σα piña colada στη παραλία...

From Paris with Love (2010)
...αναβιώνει θεματικά το buddy-cop movie, και τα δυο με αλαφρά τραχύτερη αλλά και εξισορροπητικά πιο παιχνιδιάρικη διάθεση, που συνοψίζεται πιο χαρακτηριστικά στο shoot first, ask questions never μότο με το οποίο ο John Travolta πηδάει τις πίστες εκτελώντας στη ψύχρα γκόμενες και διαφόρων φυλών τριτοκοσμικούς...

She's Out of My League (2010)
...Ίσως, τελικά, την ευθύνη για το ότι το Δεν Είναι για τα Μούτρα σου δεν είναι ένα instant classic φιλμ για το είδος της νεανικής κωμωδίας να μην την έχει ο "παρθένος" σκηνοθέτης, Jim Field Smith, αλλά οι επιταγές και τα "καλουπώματα" του studio,...

Hot Tub Time Machine (2010)
...παίρνει τη λιωμένη χύμα ανδροπαρέα του Hangover (2009) και από το Vegas τη ταξιδεύει στα 80s, κομπλέ με MTV φουντωτή μαλλούρα και μαύρο Michael Jackson, και ακόμα κομπλέτερα με αυτό το αξιαγάπητο τότε high concept στιλ τανιών...

Date Night (2010)
...όμως κεντρικό πλεονέκτημα της Date Night (2010) παραμένει η φυσικότητα των πρωταγωνιστών της που δεν έχεις επιπλέον ποτέ την αίσθηση ότι παλεύουν ποιος θα επικρατήσει σε σταριλίκι...

Iron Man 2 (2010)
...αντικαθιστώντας μαζί τους και την ανάγκη για στιβαρή πλοκή, με μια αίσθηση τσίρκου και αυτό το ημικαταθλιπτικό συναίσθημα του μεταίχμιου του τέλους ενός τρομερού πάρτι, λίγο πριν περάσει στο ακόμα τρομερότερο hangover...

Gainsbourg (Vie Héroïque) (2010)
...επιδεικνύοντας επιμελή αδιαφορία τόσο για τη συνέχεια, όσο και για την προσβασιμότητα των κεφαλαίων της, θεωρώντας δεδομένη την εξοικείωση του θεατή με την πορεία του βιογραφούμενου...

The Crazies (2010)
...από ανθρωποφαγικό set piece σε ανθρωποφαγικότερο, το καστ (με πρώτο τον Timothy Olyphant σε μια ακόμα επαγγελματική ερμηνεία) έχει όχι μόνο το σωστό τόνο αλλά και το σωστότερο βλέμμα σε όλες τις ατάκες...

Océans (2009)
...Αστείο και συναρπαστικό, τρομαχτικό και συγκινητικό, ταξιδιάρικο και αφυπνιστικό, μεθυστικό, αναζωογονητικό κι απύθμενα απολαυστικό, το νέο εγχείρημα του Jacques Perrin, που κέρδισε τη θέση του στο κινηματογραφικό στερέωμα...

Harry Brown (2009)
...πέρα από όσα, λίγα και προφανή, κάνουν τον Harry Brown (2009) να βλέπεται και με το παραπάνω, δεν υπάρχει ουσιαστικά τιποτάλλο άξιο αναφοράς για τη παραγωγή...

How to Train your Dragon (2010)
...γεμάτο έντονα χρώματα, παραμυθένια προβλέψιμα σχέδια, αξιαγάπητους μονοδιάστατους χαρακτήρες, ένα μάτσο δράκους ζωγραφισμένους περισσότερο για κωμικά διαλείμματα γλυκούλικα χουχουλιάσματα παρά για σκηνές σοκ και δέους...

Daybreakers (2009)
...η σαγήνη που ασκούν στους δημιουργούς τα είδη που μπουρδουκλώνουν, επιστρέφεται σαν μικροπινελιές εμπειρίας, σαν αντι-υπεριώδη τζάμια για ασφαλή οδήγηση και σα βαθύ κόκκινο χρώμα στο.. γαλατάκι για τον καφέ...

ArTherapy (2010)
...αυτό το μυστήριο υβρίδιο ντοκιμαντέρ και καραμπινάτης δραματοποίησης που δεν παντρεύεται πάντα με την ίδια ευκολία, πιάνει τον παλμό μιας γενιάς, της δικής μας γενιάς, που καίγεται μέσα κι έξω της απ’ την δίψα της να εκφραστεί...

Alice in Wonderland (2010)
...Το βασικό πρόβλημα της Αλίκης είναι η έλλειψη ενδιαφέροντος του Burton απέναντι στην ηρωίδα του!...

Nowhere Boy (2009)
...η ταινία είναι τελικά αρκετά μαγνητική, αυθόρμητη και στιλιστικά υπερπροσεγμένα συμβατική και έμφυτα σοβαρή, όσο και οι χαρακτήρες της Anne-Marie Duff και της Kristin Scott Thomas αλλά και όλη η παράδοση της κουλτούρας της...

Precious (2009)
...με απίστευτη ιδιοφυία τις ταυτίζει με αντιδράσεις προς τη παρουσία της ηρωίδας του, μετατρέποντας τις μισές σε οσκαρικές, και κάνοντας τη ταινία συνολικά να βλέπεται με εθιστικότητα reality και προσοχή telemarketing...

Edge of Darkness (2010)
...γρήγορα καταλαβαίνεις ότι η εκδίκηση των φόνων δε πρόκειται να είναι.. χορταστική και δύσκολα βλέπεις τίποτα γαιο-μυστικιστικο-πνευματικό υποκατάστατο...

Μαύρο Λιβάδι (2009)
...σερβίρει μαεστρικά συντεθιμένα καδραρίσματα, καταφέρνοντας να κρεμάσει σαγόνια, με την αποστομωτική φινέτσα της φωτογραφίας του Marcus Waterloo...

Katalin Varga (2009)
...Ήρεμο, σιωπηλό και μεθοδικό, με εξαιρετική αίσθηση του χρόνου και υποδειγματική χρήση αφηγηματικής οικονομίας, το Katalin Varga ξεπερνά όλους τους περιορισμούς της καταγωγής του...

Invictus (2009)
...αμετανόητα και ανελέητα συμβατικό υλικό γίνεται όπως καταλαβαίνεις ένα μεγάλο πάρτι για τον Clint Eastwood και τον απεριόριστο θαυμασμό του για τον επαγγελματισμό του κλασικού Hollywood...
Cloudy with a Chance of Meatballs (2009)
...δε πρόκειται για καμιά επέλαση της ελαφράς ταξιαρχίας της ποιότητας αλλά για έναν απλωμένο μπουφέ από οπτικές φιοριτούρες, γλυκόπικρα ορεκτικά και αλλόκοτα σερβιρισμένο φαστφούντ...

Celda 211 (2009)
...ένα στέρεο δράμα φυλακών με όπλα την κλισέ αγριευτική πινακοθήκη εγκληματιών-κατάδικων, την ωμή βία, τα συναισθήματα φόβου και κλειστοφοβίας, ενορχηστρωμένα όλα επάνω στους κανόνες του σασπένς, που κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο...

London River (2009)
...ο Bouchareb διευκολύνει αχρείαστα τη ροή του και με μια σειρά συμπτώσεων που κάνουν το Λονδίνο να μοιάζει με Καρδίτσα, και προσπαθεί να τις κρύψει κι αυτές κάτω από το χαλάκι με το να μη τις ομολογεί...

Sherlock Holmes (2009)
...το αποτέλεσμα στη μεγάλη οθόνη είναι χειρότερο από τις προσδοκίες, στη προσπάθειά της να πιάσει όλα τα δημογραφικά η παραγωγή έβαλε τρεις ειδικούς να της ξεγεννήσουν το σενάριο και μετά του 'ριξε κι έναν Guy Ritchie για να προσθέσει ένα αποπροσανατολιστικό επίπεδο στον βασικό αποπροσανατολισμό της ελλειματικής προσοχής του κοινού...

Wendy and Lucy (2008)
...Ο βαθύς μινιμαλισμός της Reichardt δε σου αφήνει και πολλές αφορμές να τη ψέξεις αλλά ούτε έχει δώσει ακριβώς δείγματα υψηλόφρονων επιδιώξεων...

Tell-Tale (2009)
...Άγνωστο αν από συνειδητή επιλογή, τεχνική αδυναμία ή βαθύ κόψιμο, η σκηνοθεσία αποφεύγει αρχικά τη γραφική βία με αποτέλεσμα να προσομοιώνει και το χάσιμο του ελέγχου από τον ήρωα...

A Christmas Tale (2009)
...ικανοποιητικές, αλλά μάλλον όχι αρκετά δυνατές για να στηρίξουν διάρκεια ολόκληρου feature film...

Avatar (2009)
...στα πρώτα δυο τρίτα του μοιάζει με geek που μαλακίζεται όσο παίζει στο πισί του τον νέο George Lucas, και έτσι δεν είναι έκπληξη ότι και το scope του περιορίζεται σε κάτι σε επίσκεψη στο φεγγάρι των Ewoks...

The Young Victoria (2009)
...η παραγωγή αποκτά αξία ετερόφωτα, σαν υπόδειγμα μοναρχιδικού biopic που δε στα κάνει καρούμπαλα και σαν αποφασιστικό βήμα της Emily Blunt προς την οσκαρική δόξα...

An Education (2009)
...τον ίδιο απαλό συναρπαστικό τόνο τις όποιες φραστικές και πρακτικές απειλές για ανατροπή του ειδυλλιακού σκηνικού...

The Girlfriend Experience (2009)
...καταφέρνει να στήσει την ιστορία του στο σημείο καμπής της σάπιας κουλτούρας που θέλει να στιγματίσει, αδυνατεί όμως να κάνει την σύμπτωση να φανεί ως τίποτε περισσότερο από τυχαία...

Micmacs à tire-larigot (2009)
...η ταινία ισορροπεί ανάμεσα στο αβρά αδέξιο και το εξοργιστικά καραγκιοζίστικο, χωρίς ποτέ να είναι ξεκάθαρο αν οι παρατηρήσεις των επιστρατευμένων δοκιμαστικών ακροατηρίων την βοήθησαν τελικά...

The Imaginarium of Dr Parnassus (2009)
...ο στόχος είναι αλλού εξαρχής: όχι να παρασυρθείς απ’ την ομορφιά της λεπτομέρειας των εικαστικών πινελιών του Gilliam και των συνεργατών του, αλλά να χαθείς μέσα στο χαοτικό χορό του τσίρκου των ηθοποιών του...

Fish Tank (2009)
...εξαντλητική ακρίβεια στα σκηνικά, άτεγκτη αποφασιστικότητα στην προσέγγισή της και απίστευτη ευστοχία στην επιλογή των ερμηνευτών...

2012 (2009)
...αντλεί ιδιαίτερη απόλαυση απ’ τον κατακρημνισμό των θρησκευτικών ειδώλων (έστω κι αν περιορίζεται στα Καθολικής προέλευσης), όμως το όλο πανηγύρι θα καθόταν πολύ πιο άνετα αν είχε συμμαζευτεί κάνα μισάωρο...

Law Abiding Citizen (2009)
...το φιλμ είναι από αυτά που χειροκροτάς όσο ο πρωταγωνιστής σκυλοβρίζει δικαστίνες για την απάθεια με την οποία αφήνουν ρουτινιάρικα εγκληματίες να κυκλοφορούν ελεύθεροι...

Mal Día Para Pescar (2009)
...οι επαναληπτικότητες των μανιερισμών τους, κι ο στόχος θολώνει όλο και πιο πολύ, μέχρι η ταινία να οδηγηθεί στο φινάλε της, που έρχεται κάνα μισάωρο αργότερα απ’ το τέλος των καυσίμων της...

Το Κακό στην Εποχή των Ηρώων (2009)
...κάνει όλα αυτά που υπόσχεται, προσφέροντας με διάθεση ανοιχτοχέρη, καφρίλικο χιούμορ της ποικιλίας του απενοχοποιημένου, προσωπικές εκδοχές αγαπημένων εφετζίδικων εικόνων...

Funny People (2009)
...η διακριτικότητα της συναισθηματικής διαδρομής εκτροχιάζεται, αλλά το ταξίδι ως εκεί, εξακολουθεί ν’ αξίζει τον κόπο...

The Informant! (2009)
...ξεδιπλώνει, στρώση στρώση, τη λαμπρά παράφρονη εγκληματική φυσιογνωμία του κεντρικού χαρακτήρα του παράλληλα με το διεφθαρμένο πλιάτσικο των μεγαλοεταιρειών...

GI Joe: The Rise of Cobra (2009)
...ξεκινάει σε κόμικ πρότυπα κατευθείαν με δράση και στα διαλείμματα για τα φλασμπάκ συνήθως ξεχνάει να κατεβάσει ταχύτητα...

Ricky (2009)
...συνεπές στην απίθανη δημιουργική πορεία του Ozon αλλά και κάπως προσαρμοσμένο στα βιομηχανικά αδιέξοδα που αυτή τον έφτασε...

Drag me to Hell (2009)
...κυλάει σα νεράκι, και στο τέλος σε αφήνει με τίποτα περισσότερο απ’ αυτό που σου υπόσχεται κι ένα καλό τρενάκι λούνα παρκ....

Five Minutes of Heaven (2009)
...προχωράει σε αρκετούς από τους συμβιβασμούς εκπομπών στιλ Facing the Truth, τους οποίους κατά τα άλλα ψιλοχλευάζει....

Pranzo di Ferragosto (2008)
...μια φοβερή μικρή ταινία που αναμενόμενα μη αναμενόμενα πήρε τα μισά περιφερειακά βραβεία του περσινού φεστιβάλ της Βενετίας....

Easy Virtue (2008)
...πετώντας από την αρχή και τον νεροχύτη της κουζίνας μέσα, ο Stephan Elliott καταφέρνει το πιο ζητούμενο, να μη σκέφτεσαι ποτέ τις θεατρικές καταβολές της ιστορίας...

Home (2008)
...είναι φρέσκια ιδέα και μαζί με την εκτέλεσή της μπορείς να πεις ότι ένα τι το αφήνουν στον ευρωπαϊκό κινηματογράφο...

Night at the Museum: Battle of the Smithsonian (2009)
...σε κάνει να χαίρεσαι σα παιδί επειδή είσαι ενήλικας...

Sunshine Cleaning (2008)
...σου τρίβει στη μούρη ότι η χώρα του είναι μακρινός υπερπροηγμένος κινηματογραφικός πλανήτης...

Angels & Demons (2009)
...ακολουθεί τον συγγραφέα στην άρνησή του να αποδομήσει, ερμηνεύσει κι επανασυναρμολογήσει τους μύθους και τα γεγονότα της διαμάχης...

State of Play (2009)
...γενικά διατηρεί συνεπέστατα την πρόθεση για αριστεροδημοσιογραφίστικο ποπκόρν, ψημένο ώστε να κάνει τους παλιότερους να πανηγυρίζουν όρθιοι στις προβολές...

Μακρόνησος (2008)
...εύστοχο, ισορροπημένο και συγκρατημένο, μολονότι δεν προσθέτει κάτι καινούριο στην τεχνική της αφήγησης, ξεκοκαλίζει το θέμα του με ανθρωποκεντρική ευαισθησία κι ευαίσθητη ανθρωπιά, αφήνοντάς σου χαρακιές όταν χρειάζεται...

Religulous (2008)
...και έκθεση των προκαταλήψεων από τη μια μεριά και μια κάποια της ηλιθιότητας του ήρωά του από την άλλη...

Le Premier Jour du Reste de ta Vie (2008)
...αρκετά στοργικό κι ευπρόσδεκτα συναισθηματικό, για να το πάρεις ως αληθινό και ταιριαστό...

Parlez-moi de la Pluie (2008)
...οι καλύτερες στιγμές της ταινίας είναι οι αστείες...

Valkyrie (2008)
...άψογη εναλλαγή ρυθμού και κλίματος στις συνεχείς μεταπτώσεις από μεγάλη ελπίδα σε απογοητευτική διάψευση, με σχετικές απλωτές στην γνωριμία σου με τους ήρωες και ξέφρενες αναφορές σε χιτσκοκικούς ορισμούς της έντασης όσο περνάει η ώρα...

Sukiyiaki Western Django (2007)
...ένα διαβολεμένα απολαυστικό στη σύλληψη και στην εκτέλεση κολάζ μυθολογιών, ένα εικονοκλαστικό και –πλαστικό πανηγύρι δράσης και καουμπόικης περισυλλογής...

Appaloosa (2008)
...συνταγή του κλασικού αλλά όχι βαρετού...

RocknRolla (2008)
...το πιάτο που σου σερβίρει είναι μια super sized εκδοχή της συνταγής του, με την ίδια θερμιδική αξία, αλλά χωρίς την γευστική απογείωση της νέας ανακάλυψης...

Kirschbluten - Hanami (2008)
...η σκηνοθέτρια δε μπορεί να συγκρατήσει, βέβαια, το φεμινιστικό ζώο της, που βρυχάται σε κάποιες χαρακτηριστικά αδέξιες (πέρα από άκομψες) και εντελώς αχρείαστες (ειδικά για δίωρη διάρκεια) σκηνές,...

Caos Calmo (2008)
...χωρίς φλασμπακιές, χωρίς υστερίες γενικά, ο Grimaldi πηδάει από σκηνή σε σκηνή με την ίδια άνεση που το σενάριο αλλάζει γλώσσες, προσθέτοντας τη δικιά του, την ανθρώπινη, κι ένα χιούμορ εξίσου υπόγειο...

Zack and Miri Make a Porno (2008)
...θα ‘χεις διαβάσει κι εσύ φαντάζομαι, που λένε ότι αυτή είναι η πιο αστεία ταινία του Kevin Smith, πράγμα που ισχύει, αλλά δεν είναι και ιδιαίτερα δύσκολο ...

Der Baader Meinhof Komplex (2008)
...υπογραμμίζει κατά διαστήματα την επικαιρότητα της ιστορίας αλλά και τις διαφορές των συνθηκών σήμερα και τότε, πηγαίνοντάς σε πίσω σε παλιές, καλές, γεμάτες ενδιαφέρον εποχές (όπως ερμηνεύεται η έκφραση στο γνωστό κινέζικο ρητό), τότε που οι άνθρωποι είχαν, όχι μόνο ιδανικά να υπερασπιστούν, αλλά και χρόνο και δύναμη πνεύματος να το κάνου...

Genova (2008)
...οικογενειακό δράμα σε φόρμα ψυχολογικού θρίλερ που σου διαλύει το μανικιούρ, με στοιχεία μεταφυσικού να διευρύνουν το λυρισμό του...

Traitor (2008)
...πραγματικά διεθνές, σε τοποθεσίες και γλώσσες, και φαινομενικά μελετημένο στο θέμα και τις διαδικασίες, το σενάριο δε μπορεί φυσιολογικά να ξεφύγει από τις απλοποιήσεις και ούτε το επιδιώκει...

Hunger (2008)
...η εντυπωσιακή αρχικά και σίγουρα από τις πιο ενδιαφέρουσες της χρονιάς, συνθετική ικανότητα του McQueen, αναλώνεται όλο και περισσότερο σε δυσδιάκριτους συμβολισμούς θύμα και της βασικής αργόσυρτης αφηγηματικής του επιλογής (που τη κάνει αναγκαστικά απλοποιητική, όσο κι αν ισχυρίζεται το αντίθετο) αλλά και των τεχνικών ικανοτήτων των συνεργατών του...

Son of Rambow (2007)
...Ξεσπάσματα φευγάτης φαντασίας και επαγγελματικά ερασιτεχνικού κινούμενου, έντεχνα νοσταλγικές αναδρομές σε άλλα χρόνια και άλλους χρόνους, επίμονη μελέτη των λεπτών αποχρώσεων σε απλές συμπεριφορές, και το υποχρεωτικό happy ending, όλα συμπληρώνουν μιάμιση ώρα καλοδεχούμενης αναπόλησης...

Public Enemy: Welcome to the Terrordome (2007)
...Απορία: οι Public Enemy έχουν επηρεάσει τους πάντες, η μισή δισκογραφία θα έπρεπε να τους πληρώνει δικαιώματα κάθε μήνα και δεν υπήρχαν λίγοι ακόμα που να ήθελαν να μιλήσουν για αυτούς;...

Burn After Reading (2008)
...αριστοτεχνική διαχείριση μιας φαινομενικά πολυμπλεγμένης πλοκής, την οποία ξεψαχνίζουν με χαρακτηριστική άνεση και αξιοζήλευτη οικονομία, ξεδιπλώνοντας με πλήρως σοβαρό αντικατασκοπικό στυλ απ’ τη σκηνοθεσία και τη φωτογραφία, μέχρι το μοντάζ και τη μουσική, τα κυνηγητά ηλίθιων Αμερικανών, που δεν θα μπορούσαν να πιάσουν το ποντίκι που κυνηγούν, ακόμα κι αν τους το ακούμπαγε η γάτα τους στο στόμα...

Bigger Stronger Faster* (2008)
...δεν αφήνει καμία αμφιβολία στην υποσημείωσή του, την αποκάλυψη της υποκρισίας σε μια κοινωνία όπου ο καθένας ζητάει ηθικές αρχές από τους άλλους ενώ κρατάει για τον εαυτό του τη θέση του απλά "καλύτερου"...

Cargo 200 (2007)
...το στομάχι χρειάζεται να το ’χεις γερό και το γούστο ίσως και λίγο διεστραμμένο για την εκτιμήσεις, τουλάχιστον στο επίπεδο που δουλεύει η αμείλικτη ευστοχία του πετυχημένου παντρέματος του καραμαύρου χιούμορ με την πολιτική σάτιρα, την αρκετά συγκρατημένη ώστε να μένει μονάχα στο υπόβαθρο...

L' Age des Tenebres (2007)
...με τη σαρκαστική του διάθεση άθικτη, αλλά τους στόχους του λιγάκι θολωμένους, ο Arcand επαναλαμβάνει αρκετά από τα στοιχεία της οσκαρούχας Επέλασης των Βαρβάρων (2003) του (για όσους δεν τα έπιασαν την πρώτη φορά), και ολοκληρώνει την τριλογία για την κατάρρευση του Δυτικού Πολιτισμού...

The Forbidden Kingdom (2008)
...το όλο στιλ της παραγωγής αποφεύγει επιδεικτικά σοβαρά να πάρει τον εαυτό του επιδεικτικά στα σοβαρά (πιο χαρακτηριστικά στις, υποχρεωτικές, σκηνές εκπαίδευσης του πιτσιρικά), και το αποτέλεσμα είναι, εκ των πραγμάτων, κλασικό για τον χώρο...

Les Chansons d' Amour (2007)
...Σοκαριστικό όχι για την τόλμη των εικόνων, ή των ιδεών του, αλλά γιατί κατεβάζει τη διαστημική απιθανότητα του να βρεθεί σοκολατούχο γάλα στον Άρη, και σου τη σερβίρει με αυγά και μπέικον, λες και το πιο ανορθόδοξο πράγμα σ' αυτό, είναι ότι το σταυρόλεξο στην πρωινή εφημερίδα είναι τυπωμένο ανάποδα...

Day Night Day Night (2006)
...παρότι σου ανοίγει αρκετές ορέξεις που δεν μπορεί να σου ικανοποιήσει μέσα στην περιορισμένη δραματουργία της και τις αποκομμένες προεκτάσεις της θεματικής της, σε αποζημιώνει σαν μια άσκηση τεχνικής στην εξερεύνηση της μελλοθάνατης φονταμενταλιστικής ψυχής, που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη, έστω και σαν σποραδικά επιτυχημένη και ακριβής...

Street Kings (2008)
...θα μπορούσε να ειδωθεί ως ένα ακόμη κομμάτι της σειράς απροσδόκητων σουξέ του box office που δικαιώνει ιστορίες εκδικητών σε μια Αμερική καινούριας περιόδου Ρηγκανισμού και αμφισβήτησης της αποτελεσματικότητας της πολιτείας στην προστασία των υποκειμένων της, και στέκεται σαν αξιοπρεπέστατη τέτοια...

Le Renard et l'Enfant (2007)
...Ο Luc Jacquet, που συστήθηκε στο παγκόσμιο κινηματογραφικό στερέωμα με το αριστουργηματικό La Marche de l'Empereur (2005), με την νέα του δουλειά αποδεικνύει πως είναι ένας από τους καλύτερους μελετητές του φυσιοδιφικού έργου του Jean-Jacques Annaud, προεκτείνοντας το μάλιστα με κάποιες ιδιαίτερες τεχνικές λήψης...

Horton Hears a Who (2008)
...Συγκρατημένο και πετυχημένο χιούμορ δεμένο με το εγγυημένο απ' την υπογραφή των δημιουργών του Ice Age (2002) animation, το Horton Hears a Who δεν προορίζεται πάνθεον, αλλά αποτελεί τουλάχιστον αξιολογότατη επιλογή κυρίως (αλλά όχι αποκλειστικά) για νεαρούς θεατές, με νοήματα και μηνύματα που ποτέ δεν μπορείς να τους πεις αρκετές φορές....

Une Vieille Maitresse (2007)
...κράμα επιφανειακά σεξπιρικό που υπόγεια κατηγορεί άπαντες για αχορταγία, προβάλλοντάς τη, κάπου μη αναμενόμενα...

In Bruges (2008)
...η εκπληκτική άνεση όλων, όπως τη βλέπεις στη προώθηση και βάλε, με πρώτο πλάνο τον Colin Farrell --ο οποίος βρίσκει εδώ ότι φαίνονταν να ψάχνει στις επιλογές του τελευταία, έναν εναλλακτικό ρόλο και μια αυθεντικά συμπαθητική ερμηνεία-- και υπόβαθρο την αναμφισβήτητη ικανότητα του Ιρλανδού θεατράνθρωπου σε καινολογίες, κενολογίες και ταυτολογίες, αυτή η υπερπροσφορά στα σημεία είναι που κάνει το συνολάκι απολαυστικό...

Funny Games (2007)
...το πιο χειροπιαστό δείγμα της παθιασμένης ανάγκης των αναγνωρισμένων Ευρωπαίων να φτάσουν στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, για να ανοίξουν τα μάτια των Αμερικάνων, χωρίς όμως να έχουν καμιά όρεξη να παίξουν άλλο παιχνίδι απ' αυτό που έχουν μάθει στην πατρίδα τους...

Diary of the Dead (2007)
...Αν και σε στιγμές ασήκωτα αφοριστική πάντως, η μαύρη του σάτιρα της μανίας της καταγραφής και της έξαρσής της σαν αποτέλεσμα της τεχνολογικής εξέλιξης, έχει ένα ενδιαφέρον στον βαθμό που επιζητά το σημείο κάμψης της ικανότητάς μας να ξεχωρίζουμε τη βια πίσω απ' την οθόνη από τη βία παντού γύρω μας, αντί να προσπαθεί να γενικεύσει την δίψα για υστεροφημία που εμποτίζει στους ήρωές του, οι ιδιότητες των οποίων είναι ούτως ή άλλως συνυφασμένες μ' αυτήν...

Doomsday (2008)
...μια ανελέητη κι αναπολογητική μπιμουβιά, τίγκα στο πιστολίδι, το αίμα, τις εκρήξεις, και τη μονταζιέρα που χτυπάει τα δευτερόλεπτα...

διόρθωση (2007)
...Δημιουργεί με σταθερό κι επίμονο βλέμμα μια αποπνυκτική, απαιτητική, τύπου φιλμ νουάρ επιφάνεια, και με αφήγηση κρυπτική προκαλεί σασπένς που δεν εξαργυρώνεται με λύτρωση γιατί η λύτρωση δεν υπάρχει, ικανοποιώντας την πρόθεση του σκηνοθέτη να σου τονίσει τη ματαιότητα της (σε μεγάλο μέρος ασαφούς για τον θεατή) προσπάθειας του ήρωα που παρακολουθεί και περισσότερο ακόμα, το βάρος της ματαιότητας αυτής....

Grace is Gone (2007)
...εξερευνα με εξαιρετικά ήσυχο κι ανθρώπινο τόνο, τον βουβό πόνο μιας ολόκληρης χώρας που προσπαθεί να διαχειριστεί τις απώλειές της σ' έναν πόλεμο που χάνει το πρόσωπό του μόλις κλείσεις την τηλεόραση...

Step Up 2 the Streets (2008)
...οι χορογραφίες, απελευθερωμένες από μπαλεταρίες και ότι άλλο δεν είσαι υποχρεωμένος να υποστείς ως μη φιλόδοξος jazz dancer, εμφανώς στημένες απέναντι σε ό,τι γέρνει σε τηλεοπτικά μιούζικαλ, απογειώνουν το αποτέλεσμα τόσο που θα πόνταρες στα σίγουρα ότι σε δέκα χρόνια θα το λένε κλασικό, αν δεν κουβάλαγε τη κατάρα να το λένε από τώρα Step Up 2...

Redacted (2007)
...ο De Palma, που επιπλέον ποτέ κανένας δε κατηγόρησε για μεγάλο διανοητή, μετατρέπει τις περισσότερες αδυναμίες του σε όφελός του (είτε αγκαλιάζοντας είτε απορρίπτοντάς τες) μάλλον στο πιο ώριμο και ειλικρινές κατόρθωμά του μέχρι τώρα...

Into the Wild (2007)
...Η ιστορία παλινδρομεί χρονικά υποδειγματικά, τρικ χρήσιμο στο να σου κρατήσει το ενδιαφέρον που όμως δεν έχει συνήθως συνέπεια και στον τυπικό του στόχο, να φωτίσει περισσότερο τις σκηνές που ακολουθούν...

I'm Not There (2007)
...η απλή γνώση της βιογραφίας του Dylan λύνει τους περισσότερους γρίφους της ταινίας...

The Darjeeling Limited (2007)
...τελικά απλά ευγνωμονείς που τουλάχιστο λάμπει η απουσία της κουφαμάρας του Life Aquatic with Steve Zissou (2004)...

Rambo (2008)
...είναι εγγυημένο οι παλμοί σου να πιάσουν τα rpm των μυδραλιοβόλων που γαζώνουν ό,τι μελαψό βρεθεί μπροστά τους, κι ανοίγουν τρύπες μεγαλύτερες κι απ' την οικονομική κρίση της Αμερικής, για να σου σερβίρουν αχνιστά λαχταριστά άντερα σχηματικών σαδιστών αλλοεθνών τρομοκρατών...

Man's Job (2007)
...έχει χαρτογραφήσει την πορεία του με φροντίδα και σοφία, ώστε σε κάθε πίστα να πατάει στη σωστή νότα και να γλιτώνει τις τούμπες της αθέλητης παρωδίας...

Paranoid Park (2007)
...ναρκισσεύεται με την εικόνα του ακριβώς όπως ένας σημερινός πιτσιρικάς θα ξεφύλλιζε ένα trendy ανάγνωσμα σε αναζήτηση ιδανικών...

Cassandra's Dream (2007)
...Με τον Phillip Glass να του βγάζει τη μισή δουλειά απ' την ηχητική μπάντα, ο Woody Allen ρίχνει μια διαφορετική ματιά στο θέμα του θανάτου...

30 Days of Night (2007)
...δίχως να μπορεί να αναπαραστήσει πειστικά την κομικίστικη αισθητική της πηγής έμπνευσής του, παραπατάει με επιλογές που του προκύπτουν κατά λάθος κωμικές, και ξενερώνουν και τις πιο αγνές προθέσεις σου...

The Heartbreak Kid (2007)
...ο ρυθμός ενίοτε πλατειάζει στο γεμάτο δίωρο, χωρίς, όμως, να πλήττει ολέθρια τον παράγοντα διασκέδαση...

This Filthy World (2006)
...δεν έχει, φυσιολογικά, τίποτα να το συστήνει για μεγάλη οθόνη πέρα από το πλήθος που θα πιάνει περισσότερα αστεία και ποπ αναφορές από σένα (βλ. θα σε βοηθάει να γελάς σα χαμένος) ...

Rendition (2007)
...θυσιάζει αρκετή ώρα σιγοβράζοντας για να κάνει εκρηκτική και απρόβλεπτη τη στιγμή που πετάγεται το καπάκι του...

Shotgun Stories (2007)
...αποτέλεσμα πιο μακρινό από τα περισσότερα που θα δεις φέτος, αλλά η φρεσκάδα του είναι τόσο περιθωριακή όσο και οι ρετρό, αμόρφωτοι και ανίκανοι για πολλά εκφραστικά χαρακτήρες του...

The Brave One (2007)
...σχιζοφρένεια στη στόχευση κοινού, με όλους πλην των (αλλιώς μαθημένων) σεναριογράφων να κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να δώσουν μια κάποια εγκεφαλική διαστροφή στην ιστορία, να θολώσουν τη διαχωριστική γραμμή καλού κακού και να μελετήσουν τους χαρακτήρες πίσω από τις πράξεις...

You, the Living (2007)
...Μέσα στην όλη παραζάλη της αποσπασματικότητας, τα θετικά ευρήματα μπλέκουν με την πλήξη ως θεσμό, πια...

Earth (2007)
...ένα εντυπωσιακής κλίμακας και φιλοδοξιών ντοκιμαντέρ (φυσικής ιστορίας), που καταγράφει με εικόνες εξωπραγματικής ομορφιάς τούτο τον κόσμο μας τον μικρό τον μέγα, ξεκινώντας απ' τον έναν πόλο και καταλήγοντας στον άλλο...

Day Watch (2006)
...μπορεί το επικό του πράγματος να είναι τελικά περισσότερο στο κεφάλι των συντελεστών όπως και η ιδέα ότι κάνουν κάτι μεγαλύτερο από χολιγουντιανό μπλοκμπάστερ, αλλά παντού διακρίνεις αυτή την περίεργη σλάβικη ηθική και σε αρκετές περιπτώσεις την ιερή τρέλα και το τσιγγάνικο κέφι, που προορίζονταν να γίνουν το αξέχαστο μεγα- πανηγύρι ενός λαού για την Πρωτοχρονιά του 2006. Κι έγιναν...

Crazy Love (2007)
...βετεράνος και καραπετυχημένος δημοσιοσχετίστας, έχει αρχειακό υλικό για να δώσει την μιντιακή, πιασάρικη, πλευρά μιας ιστορίας τόσο τρελής που μόνο αληθινή θα μπορούσε να 'ναι...

This Film Is Not Yet Rated (2006)
...ουπεραρκούντως σκανδαλιστικά για να (επαν)εγείρουν ερωτήματα και συζητήσεις για τα σκατά που πρέπει να ανεχτούν οι δημιουργοί (κάθε είδους) για να προβάλλουν ολόκληρο το έργο τους, κι αφού μάλιστα έχουν ανεχτεί όλα τα σκατά των χρηματοδοτών τους για να μπορέσουν να το ολοκληρώσουν...

Zodiac (2007)
...ο Fincher περιορίζει εαυτόν στη φιλαρέσκεια μέσω μιας κατασκευής που εξυμνεί τη μεθοδολογία. Με λίγα λόγια, το Zodiac είναι τόσο διασκεδαστικό όσο μια νεκροψία!...

Ακάμας (2006)
...η ταινία υπερβαίνει την καταγωγή της, τα όποια προβλήματα συνεπάγεται αυτό στην παραγωγή της, και τις όποιες προσδοκίες λανθάνουσας κωμωδίας προκαλούν η προφορά της, τα φολκλόρ κοστούμια και το άθλιο trailer της...

The Simpsons Movie (2007)
...το αποτέλεσμα περιορίζει τις φιλοδοξίες του σε επεισόδιο μακράς διαρκείας με δουλεμένα στο μικροσκόπιο και καταδικασμένα να κρατάνε όσο.. η διάρκειά τους αστεία, σε μια σκυταλοδρομία όπου οι στόχοι είναι μεγάλοι και εύκολοι (περιβάλλον, κυβέρνηση, d'oh) και ο στόχος χάνεται όσο ο καθένας (σεναριογράφος) τρέχει το κομμάτι του....

Nue Propriete (2006)
...Στήνει τη κάμερά του μακριά από τους ήρωές του και την αφήνει ακούνητη, πιθανά και για το γύρισμα της επόμενης μέρας, να τους καταπιέζει συμβολικά όχι ταξικά αλλά κοινωνικά στα όρια των συμβατικών υποχρεώσεων και επιθυμιών τους....

SherryBaby (2006)
...μια φέτα της αμερικάνικης κοινωνίας που μπορεί να την έχεις ξαναδοκιμάσει, αλλά σπάνια θα την βρεις τόσο καλομαγειρεμένη...

Hostel: Part II (2007)
..αν και καλύτερο στα σημεία (με έμφαση σε σενάριο και σκηνοθεσία), τούτο το sequel αδυνατεί να πάρει κεφάλι-α και να ζητωκραυγάσει για τα κατορθώματά του, καθώς οι σκηνές δέλεαρ στερούνται originality και οφθαλμολάγνου κανιβαλισμού...

Live Free or Die Hard (2007)
...επίγνωση της μυθολογίας του και της θέσης του στο φιλμικό γίγνεσθαι, συγκρατημένες φιλοδοξίες, συγκινητικές προσπάθειες για πολιτικό σχόλιο και μερικές ζορισμένες αναφορές στο παρελθόν του ήρωα...

Ne le Dis a Personne (2006)
...σεναριακός σκελετός που δεν δύναται να καταρρεύσει (κι ας υπερ-φορτώνεται από λεπτομέρειες όταν πρέπει να πει όλη την αλήθεια), φινέτσα και επαγγελματισμός στη σκηνοθεσία που ξεπερνούν τα όρια της όχι και τόσο ανταγωνιστικής στο είδος Ευρώπης, προσεγμένη ηχητική μπάντα κι ένας Francois Cluzet ως ηγετική φιγούρα που μεταπηδά με απίστευτη ευκολία από την τραγωδία της ερωτικής απουσίας σε μαραθώνιους ζωής και θανάτου...

Fracture (2007)
...ο Hoblit επιστρέφει στις μεγάλες στιγμές των περιορισμένων απαιτήσεων του Primal Fear (1996), επιστροφή που αν αναλογιστείς τις μεγαλειώδεις μπούρδες που παρεμβλήθηκαν την περασμένη δεκαετία, είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτη...

Azuloscurocasinegro (2006)
...Δουλειά κοντά σε υπόδειγμα τέτοιας για όσους φιλοδοξούν να εντρυφήσουν στην πικρομωδία, που δε κραυγάζει ποτέ, δε διευκολύνεται καθόλου, σηκώνεται αμέσως όταν σκοντάφτει και τελικά σε κάνει να αισθάνεσαι καλύτερα που ζεις σε μια χώρα όπου ταινίες αναγνωρισμένες στον τόπο τους και μεγαλωμένες στα φεστιβάλ του κόσμου περνάνε κάποτε από τις αίθουσές της...

Pirates of the Caribbean: At World's End (2007)
...βλέπεται, χάρη στη πάντα larger-than-life σκηνοθετική ματιά και τα αστεία (κάποιες φορές αυτοαναφορικά) τοποθετημένα στα σημεία που βαραίνουν τα βλέφαρα...

Spider-Man 3 (2007)
...Ο Raimi αφήνει έξω απ' την πόρτα το σεβασμό του όχι μόνο στη μυθολογία που μεταλλάσσει, αλλά κυρίως, τη μυθολογία που ο ίδιος έχει δημιουργήσει με τις δυο προηγούμενες ταινίες του, και ξαναγράφει την Ιστορία κατά πώς τον βολεύει, νερώνοντάς τη με ίσες δόσεις ανωριμότητας και μασημένης προσβασιμότητας, για χάρη των πελατών του merchandise...

Coeurs (2006)
...η αβασάνιστη μεταγραφή του θεατρικού σε σεναριακή μορφή από τον Jean-Michel Ribes, αφήνει τους χαρακτήρες να είναι τόσο τυπικά Άγγλοι, που αν δεν υπήρχε ο Πύργος του Άιφελ εκεί γύρω, θα 'παιρνα όρκο πως η ταινία διαδραματίζεται στο Λονδίνο...

Shooter (2007)
...παραδίδει ότι θα περίμενες. Σχηματικούς χαρακτήρες, θεωρίες συνομωσίας, άφθονη δράση και απίθανα ξεμπερδέματα. Και κάτι παραπάνω στην υποδειγματική και υποδειγματικά συγκρατημένη ερμηνεία του πρωταγωνιστή, τις κυνικές και υποδειγματικά ασυγκράτητες ατάκες (και όχι μόνο) για τα συμφέροντα πίσω από τα "δημοκρατικά" προφίλ, την απρόβλεπτη ροή για δυο ολόκληρες ώρες και την ανατροπή των παρόμοιων ραμποειδών προτύπων του '80...

Mr. Bean's Holiday (2007)
...Είναι κρίμα (για να μη πω τίποτα χειρότερο, τέτοια περίοδο) που ο "Έλληνας μεταφραστής" αγνόησε τη κατακαραπροφανέστατη αναφορά του αγγλικού τίτλου στις Διακοπές του κυρίου Ιλό (1953) και την έκανε αναφορά στο Τρελό Θηριοτροφείο Πάει για Διακοπές (1983). Όσο "κρίμα" είναι και το "τυπικό βρετανικό χιούμορ" που χρεώνεται συνήθως στο χαρακτήρα-δημιουργία του Rowan Atkinson, όταν οι επιρροές του είναι ο Monsieur Hulot, ο Pee-wee Herman και οι κωμωδίες του βωβού κινηματογράφου...

Meet the Robinsons (2007)
...Το άνισο σύνολο κομματιών που δεν πολυδουλεύουν μεταξύ τους, είναι πάντως αρκετά κεφάτο και συγκινητικό, ή τουλάχιστον τόσο όσο χρειάζεται για να φύγεις απ' την αίθουσα μ' αυτό το γουτσουγούτσου στο στομάχι...

Η Ψυχή στο Στόμα (2006)
...άνθρωποι πνιγμένοι σε μια μίζερη καθημερινότητα, που τους σφίγγει να τους κλέψει το οξυγόνο απ' τα πνευμόνια, χτυπιούνται μεταξύ τους σα σκυλιά, συνθέτοντας μια ομάδα ηρωικών αντιηρώων που ζέχνει μισανθρωπισμό...

Rocky Balboa (2006)
...αναπαράγει όλα τα κλισέ, με βοϊδινή πίστη σε old-fashioned αρχές, πεισματική αγάπη σε αυτό που κάνει και αξιοσέβαστη (στις περισσότερες σκηνές έστω) αξιοπρέπεια...

Barnyard (2006)
...πανέμορφο animation ντύνει την απλή αλλά διασκεδαστική πλοκή, με τα χαριτωμένα χιουμοριστικά κρεσέντο που προκαλούν χαχανητά ποικίλης ηλικιακής προέλευσης και προσφέρουν στην ταινία πάσο ασφαλούς διέλευσης και για μικρούς και για μεγάλους....

Zwartboek (2006)
...φλερτάρει αδιάκοπα με όλα τα χαρακτηριστικά του Ολλανδού σκηνοθέτη, που δείχνει να 'ναι σε μεγάλα κέφια έτσι όπως παντρεύει τη δική του Λίστα του Σίντλερ (1993) με το θρυλικό Salon Kitty (1976), σε ένα φιλμ πολύ εντυπωσιακό για να 'ναι ευρωπαϊκό...

Blood Diamond
...απολαυστική περιπέτεια με αναποφάσιστες τάσεις πολιτικού σχολίου...

Little Children
...αξίξει να τη δεις για τη σχεδόν συγκινητική προσπάθεια του σκηνοθέτη να σε κρατήσει ξύπνιο. Και τη Kate Winslet που δίνει την ερμηνεία για τα περισσότερα χαρτομάντιλα στη καριέρα της...

Sugartown: Οι Γαμπροί
...το ανέλπιστο δώρο που του κάνουν οι πρωταγωνιστές του: ένα μανδύα πηγαίου σουρεαλιστικού χιούμορ, για να σκεπάσει την τρυφερή καρδιά του, και να κάνει το Sugartown την πιο αστεία ελληνική ταινία της χρονιάς...

Den Brysomme Mannen
...εφιαλτικές εικόνες, φωτογραφημένες με ειρωνική αποστασιοποίηση...

Perfume: The Story of a Murderer
...τόσο ωμά κοντά σε όσα έγραψε ο Suskind όσο επιτρέπουν οι συμβάσεις μιας άλλης τέχνης...

Deja Vu
...κρατάει ψηλά το ρυθμό και την ένταση της δίωρης ταινίας του, χωρίς να σου προκαλεί ημικρανίες...

A Good Year
...σίγουρα είναι κοινότυπη στο σκελετό άνθρωπος χρειάζεται σωτηρία -> είναι άξιος σωτηρίας -> σώζεται, αλλά είναι και άψογα εκτελεσμένη στο ίδιο, και μόνο, πνεύμα...

C.R.A.Z.Y.
...Ένα coming of age film, πνιγμένο (με την καλή έννοια) στη νοσταλγία...

Paris, je t'aime
...μερικά διαμαντάκια σε κάνουν να εύχεσαι το λεπτό να κρατήσει μισή ώρα...

Babel
...έχει αυτό το πρόβλημα του ρυθμού, και δεν ξέρω αν φταίει ο Inaritu που η ταινία μοιάζει σα να πέταγε σκηνές στην τύχη πάνω στη μονταζιέρα, ή ο Arriaga που του μπερδεύει τις σελίδες πριν του δώσει το σενάριο. Εγώ πάντως ποντάρω στο δεύτερο...

Πεθαίνοντας στην Αθήνα
...οι ρυθμοί είναι χαλαροί (ως και υπερβολικά μακρόσυρτοι για ορισμένους) ενώ η δράση δεν προχωράει μέσα από τη μουσική και το χορό. Τα χορευτικά λειτουργούν περισσότερο εμβόλιμα –κάπως σαν τα χορικά στις αρχαίες τραγωδίες...

Lady in the Water
...η πιο γλυκιά και αισιόδοξη ταινία της φιλμογραφίας του δημιουργού. Μια υπέροχη, αλλόκοτη ιστοριούλα για τη θέση του ανθρώπου στον κόσμο...

Miami Vice
...Σα να βλέπεις τρία επεισόδια Miami Vice συγχρόνως, και ξαφνικά να σου πετάει τη ληστεία απ’ το HEAT...

Cars - Αυτοκίνητα
...άνιση κυρίως λόγω της αδυναμίας της να αποφασίσει να κρατήσει το target group της σε μία συγκεκριμένη ηλικία...

Superman Returns - Σούπερμαν: Η επιστροφή
...το υπερθέαμα υποβιβάζεται σε ένα δυομισάωρο χωρίς προκλήσεις για τον εξωγήινο προστάτη, και με μπόλικα προβλήματα στο μοντάζ που προκαλούν απότομα βυθμίσματα, αποσπώντας από την ομορφιά του τοπίου...

Hard Candy - Στημένο Παιχνίδι
...αρχικά μπλέκει με ενδιαφέροντα τρόπο τη σχέση θύτη-θύματος, αλλά στη συνέχεια χάνει την μπάλα και βγάζει ένα θρίλερ τραβηγμένο από τα μαλλιά...

Les Bronzes 3 - Φίλοι για Πάντα
...αποδεικνύουν περίτρανα ότι η κωμωδία είναι μια γλώσσα διεθνής κι αγέραστη...

The Hills Have Eyes - Αίμα στους Λόφους
...μείγμα έντασης και επιθετικότητας, με χορταστικό gore και ενοχλητικές εικόνες. Δεν τσιγκουνεύεται το αίμα, και δε δειλιάζει...

The Devil’s Rejects - Σάρκα και Αίμα
...μια όχι ιδιαίτερα πρωτότυπη, αλλά τουλάχιστον πιο πλήρη κινηματογραφικά ταινία απ’ την προηγούμενή του...

A Prairie Home Companion - Η Καλύτερη Παρέα
...μου δημιούργησε μια απορία πως θα μπορούσε να έχει βγει αν ο Altman δεν είχε ξεκουτιάσει. Η αλήθεια είναι...

The Break-Up - Τα Χαλάσαμε
...παρά τις παρεμβάσεις του studio, καταφέρνει να κρατήσει την ταινία του μακριά απ' το λοβοτομημένο φαντασιακό σύμπαν των συμβατικών χολιγουντιανών ρομαντικών κομεντί...

X-Men: The Last Stand - X-Men: Η Τελική Αναμέτρηση
...fail-proof σενάριο, γεμάτο σκηνές – μνημεία και συγκλονιστικές ανατροπές για το σύμπαν των μεταλλαγμένων, και με μπόλικα τεράστια «What the Fuck» moments...

The Da Vinci Code - O Κώδικας Ντα Βίντσι
...Κάνει ό,τι θα περίμενε κάποιος που έχει διαβάσει το βιβλίο, να κάνει ο Howard με το απειλητικά κινηματογραφικό γράψιμο του Brown (ανάμεσα στις γραμμές του οποίου, μπορεί κανείς να διακρίνει ακόμη και το συνεργείο γυρισμάτων). Αλλά δεν καταφέρνει ποτέ να το απογειώσει...

On A Clear Day - Μια Ηλιόλουστη Μέρα
...Ναι, πρόκειται για μια feel good ταινία!...

Zui hao de shi guang - Τρεις Στιγμές
...είναι κάτι σαν greatest hits (που λέει και η Village Voice) ενός αξιόλογου σκηνοθέτη...

Kakushi-ken: oni no tsume - Το Κρυφό Σπαθί του Σαμουράι
...μοιάζει λιγάκι σα ξαναζεσταμένο φαγητό. Η ίδια ιερόσυλη ματιά στο τρόπο ζωής και τους ηθικούς κανόνες της εποχής. Ο ίδιος σαμουράι που, μόνος, τους σέβεται και γι' αυτό ακριβώς δε μπορεί να ζήσει μ' αυτούς. Η ίδια αυτοσυγκράτηση τόσο στον ήρωα όσο και στη σκηνοθεσία...

Casanova
...ένα πολύ καλό date flick (i.e. κατάλληλο για.. άντρες) που κακώς προωθήθηκε ως περίπου τσόντα...

The Exorcism of Emily Rose – Ο Εξορκισμός της Έμιλυ Ρόουζ
...η ταινία αποκτά έναν πολύ ιδιαίτερο σχιζοφρενικό χαρακτήρα, καθώς παντρεύει δυο ολότελα αταίριαστα είδη με σχεδόν μεγάλη επιτυχία. Και λέω σχεδόν, γιατί από το δεύτερο μισό και μετά, φαίνεται ότι ο Derickson έχει μπει στο δικαστήριο προκατειλημμένος...

A History of Violence – Το Τέλος της Βίας
...Η art-house θεματική, η mainstream αφήγηση και τα εικαστικά κρεσέντο που θα περίμενε κανείς από έναν σκηνοθέτη με το παρατσούκλι Βαρόνος του Αίματος, αναμειγνύονται στο History of Violence που εικονογραφεί την τρομακτική απόσταση ανάμεσα στις ακραίες εκφράσεις της ανθρώπινης φύσης...

Charlie and the Chocolate Factory – Ο Τσάρλι και το Εργοστάσιο Σοκολάτας
...τα θετικά κι ευχάριστα μηνύματα κατά της λαιμαργίας και υπέρ της σημασίας της οικογένειας, την κάνουν παραπάνω από κατάλληλη για τα μικροπαίδια, ενώ τα σκηνικά από μόνα τους κρατούν τους μεγαλύτερους θεατές απασχολημένους για αρκετή ώρα...

Hitch – Ο Γιατρός του Έρωτα
...ο Smith παίζει το ρόλο τόσο προσγειωμένα και άνετα, που πετυχαίνει ακριβώς στο κέντρο το στόχο του ρομαντικού ρεαλισμού που χρειάζονται αυτού του είδους οι ταινίες...

In Her Shoes – Έλα στη Θέση μου
...κερδίζει την προσοχή του θεατή προτείνοντάς του πραγματικά ασυνήθιστες διαδρομές της πλοκής, και τον ανταμείβει με αληθοφανείς διαλόγους, απολαυστική κωμωδία και ειλικρινείς δραματικές σκηνές...

Lemony Snicket’s a Series of Unfortunate Events
...Σαν συρραφή highlights χωρίς συνοχή, το πρώτο Lemony Snicket’s καταλήγει να μοιάζει με πιλότο, σα δοκιμαστικό επεισόδιο με σκοπό να κρίνει την κατεύθυνση που θα ακολουθήσουν τα sequels...

The Machinist
...μια πολυεπίπεδη, στιβαρή ερμηνεία που δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης...

Meet The Fockers
...σε γενικές γραμμές το Meet the Fockers κινείται σε πιο σοβαρά και αξιοπρεπή επίπεδα από την πρώτη ταινία, και θα είναι για όλους μια ευχάριστη έκπληξη...

Melinda and Melinda
...ούτε η κωμωδία είναι τόσο αστεία, ούτε η τραγωδία τόσο δραματική...

Sympathy for Lady Vengeance – Η Εκδίκηση μιας Κυρίας
...μοιάζει περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο με sequel του Κυρίου Εκδίκηση, θα απογοητεύσει όσους γνώρισαν τον Park από την προηγούμενη δουλειά του και περιμένουν να νιώσουν για άλλη μια φορά το μυαλό τους να λιώνει...

The Edukators – Οι Μέρες της Αφθονίας σας Είναι Μετρημένες
...Aν και με λίγη τεμπελιά στη μονταζιέρα, η μοντέρνα του αισθητική τόσο στη σκηνοθεσία, όσο και στην φωτογραφία, καταφέρνει με ευκολία να παντρέψει το θρίλερ με την πολιτική και τα ερωτικά τρίγωνα με την ιστορία ενηλικίωσης...

Bad Santa
...Το μαύρο χιούμορ του Bad Santa βρίσκεται σε καλά χέρια, με τον Zwigoff να μη διστάζει να ξεπεράσει όλα τα όρια της πολιτικής ορθότητας, διατηρώντας όμως πάντα την αξιοπρέπειά του άθικτη...

The Aviator
...ντύνει την ταινία του με εντυπωσιακά χρώματα κι αρώματα από αλλοτινές εποχές, και αφήνει τις ενστικτώδεις σκηνοθετικές του ικανότητες να κουμαντάρουν την κάμερα. Και χωρίς αμφιβολία, η δημιουργική του έμπνευση και το έντονα διεισδυτικό του βλέμμα μένουν εκτός λήψης...

Alfie (2004)
...το στυλ της –κάτι πολύ βασικό για τη συγκεκριμένη ταινία- είναι χωρίς καμία αμφιβολία πιο φρέσκο και ζωντανό απ’ αυτό του ’66, όμως ο Shyer μάλλον ξέχασε να φέρει στο 2000 και το σενάριό του...

Ae Fond Kiss – Τρυφερό Φιλί
...Οι οικογενειακές πιέσεις και η θρησκευτική αναλγησία είναι θέματα που βγάζουν την ταινία έξω από τα γεωγραφικά της σύνορα, και που ο Loach μπορεί να διευθετήσει χωρίς δυσκολία, κρατώντας τις λεπτές ισορροπίες...

Το Όνειρο του Σκύλου
...η σταθερά σε υψηλά επίπεδα αισθητικής και αποτελεσματικότητας ατμοσφαιρικότητα, ο υπνωτιστικός ρυθμός και η φωτογραφία, καταφέρνουν να σχεδιάσουν την ονειρική νεφέλη που χρειάζεται η ταινία για να απορροφήσει τον θεατή, που εν τέλει καλείται να βρει και να εκτιμήσει την ομορφιά στην απλότητα των όσων παρακολουθεί...

A Lot Like Love
...Η σεναριακή του βάση είναι αρκετά μοντέρνα, και παρ’ ότι δεν είναι κανένα θαύμα πρωτοτυπίας, τουλάχιστον δεν είναι ενοχλητικό...

Copyright © 2012 Movies for the Masses, Challenging common sense since 2004. Your ticket is
Contact us at moviesforthemasses@gmail.com. Subscribe by RSS or E-mail.