Soul Kitchen (2009)

Ιδιοκτήτης εστιατορίου στα πρόθυρα της πτώχευσης, και με ζωή στο όριο της κατάρρευσης, μουλαρώνει αλά ελληνικά και τα τινάζει όλα στον αέρα, για να τα ξαναφτιάξει όπως θέλει αυτός. Σαν αλλαγή ρυθμού και σκηνικού απ’ την συνήθως βαριά δραματική ατμόσφαιρα των ταινιών του, αντιμετώπισε ο Fatih Akin το Soul Kitchen, ένα project που δούλευε και άφηνε και έπιανε και ξαναπαρατούσε με τον κολλητό του απ’ το σχολείο, Αδάμ Μπουσδούκο, απ’ την εποχή του Gegen die Wand / Head-On (2004), της πρώτης του μεγάλης διεθνούς επιτυχίας, που τον φόρτωσε με μια Χρυσή Άρκτο κι όλες τις προσδοκίες θεατών και κριτικών, που προσδοκούσαν κι απαιτούσαν να δουν την μετέπειτα εξέλιξη ενός νέου Ευρωπαίου auteur, με όλες τις βαρύγδουπες προεκτάσεις που συνεπάγεται ο τίτλος. Ο Akin έβγαλε την υποχρέωση με την επόμενη ταινία του, το Auf der Anderen Seite / The Edge of Heaven (2007), χωρίς ποτέ να σταματάει να επιστρέφει στην ιστορία ενός πολύ αγαπητού του ιδιοκτήτη ενός πολύ γνωστού του εστιατορίου, ώσπου τελικά αποφάσισε ότι χρειάζεται ν’ ανοίξει ένα παράθυρο και ν’ αφήσει τη δροσιά του Soul Kitchen να μπει να του φρεσκάρει τα μυαλά. Κι έτσι ακριβώς έκανε, στοιχηματίζοντας σ’ αυτή τη μουσική κωμωδία, στοίχημα όμως δίχως ιδιαίτερο ρίσκο.

Το χιλιοδουλεμένο σενάριο του Soul Kitchen, φροντίζει να δώσει στο σύνολο (ή σχεδόν) του πολυσυλλεκτικού του cast, χαρακτήρες με σάρκα και οστά, κι από μια ουσιαστική θέση στην καλοκουρδισμένη και τιγκαρισμένη σε στροφές κι ανηφόρες πλοκή, αλλά κι ένα στιβαρό υπόβαθρο στις παραλλαγές της εκστατικής χιουμοριστικής και βαθιά ουμανιστικής ροκ διάθεσης του μαέστρου του. Με απτή αγάπη για τους ήρωές του, ο Akin υπογράφει κι ένα ερωτικό γράμμα προς το Αμβούργο, μ’ αυτό το «τολμηρό και βρωμιάρικο Heimatfilm» που «άλλοι το θέλουν γερμανικό, άλλοι ελληνικό κι άλλοι τούρκικο», παντρεύοντας τη Γερμανική μεταπολεμική κινηματογραφική παράδοση, με την πολύβουη πολυπολιτισμική σύγχρονη Ευρώπη, σ’ ένα οργασμικό feelgood πανηγύρι, που σε παρασύρει στους ρυθμούς όχι μόνο της (όπως πάντα) εξαιρετικά ψαγμένης, διαλεγμένης και φυτεμένης μουσικής, αλλά και της αναζωογονητικά φρέσκιας και οργανικά ζωντανής, φωνακλάδικης, τρελής, βαλκανικής ψυχής του.