Precious (2009)

Δεκαεξάχρονη ζει με τη μητέρα της τέλη 80s στο Harlem όλα μαζί τα κακά της μοίρας κάθε πονεμένης ηρωίδας σε κάθε επεισόδιο κάθε μεξικάνικης σαπουνόπερας.Κυνικά, τις σχέσεις κακοποίησης μπορείς να τις ορίσεις σα το σύνολο των ανθρώπινων -- αν χρειάζεται να βγεις με διογενοφάναρο για να βρεις πραγματικό άνθρωπο, τότε η πιθανότητα να βρεις δυο, σε σχέση, είναι αστρονομική, άρα οι ανθρώπινες αποκλείονται, και στις υπόλοιπες υποφέρει όποιος πλησιάζει περισσότερο προς μη ζώο. Έτσι, με συμπαθητική πρόθεση, όσο χοντρά κι αν τις εξετάσεις (τις σχέσεις κακοποίησης), ακόμα κι αν κάνεις, όπως ο Lee Daniels, το Fish Tank (2009) να μοιάζει με τη Πριγκίπισσα και το Βάτραχο (2009), πάλι μια τρύπα στο νερό κάνεις, το μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού δε το αφορούν σα μονάκριβη κόρη που πρέπει να μάθει να αποφεύγει τη κακομεταχείριση, αλλά σα χοντρόπετση μάνα που κακοποιεί όπου τη παίρνει και κλαίγεται στα δύσκολα. Το υπόλοιπο κομμάτι του πληθυσμού το αφορούν σα το γκόμενο που γαμάει μάνα και κόρη, οπότε στη καλύτερη καταλήγεις, όπως ο Lee Daniels, όλος μαζί ο πληθυσμός να σου βραβεύει το Precious (2009) σα.. ξεκαρδιστικό κατάλογο φόβου, πόνου και συμφορών με ηθικοπλαστικό μήνυμα γραφής κι ανάγνωσης προς αμόρφωτους στο τέλος.

Παρά την εύκολη απόρριψη του συμπαθητικού πονήματός του, δε μπορείς να μην αναγνωρίσεις ότι ο Daniels, μάλλον έχοντας μελετήσει καλά τον.. John Waters, αποφεύγει έξυπνα και κυρίως στο μοντάζ, όλα τα σημεία αυθόρμητου γέλιου με τις αρρωστημένες υπερβολές σε όσα αφηγείται. Στην επική μονομαχία χοντρέλων σε σαλόνι, ακριβώς στο σημείο που περιμένεις να πέσει slow motion στη προκοιλολαβή, παρεμβάλλει αργοστροβιλίσματα φωτογραφιών μανάδων με μωράκια, κομπλέ με παθιάρικη soul στο ρεφρέν, για να λιώσεις. Τη Mariah Carey που δε μπορεί να κρατηθεί αντιμετωπίζοντας το απίθανο δίδυμο, την αφήνει να λύνεται άκοπα, κάνοντας έτσι την όλη σκηνή φυσιολογική στα μάτια σου. Και την αμηχανία ή το θράσος των ερασιτεχνών, τη ψυχραιμία ή μη των σταρ, τον επαγγελματισμό των.. επαγγελματιών, τις αντιδράσεις όλου του καστ προς τη παρουσία της κάμερας, ο Daniels με απίστευτη ιδιοφυία τις ταυτίζει με αντιδράσεις προς τη παρουσία της ηρωίδας του, μετατρέποντας τις μισές σε οσκαρικές, και κάνοντας τη ταινία συνολικά να βλέπεται με εθιστικότητα reality και προσοχή telemarketing. Αυτό το κάλεσε τώρα για να παραγγείλεις αυτοβοήθεια και να διώξεις τη Mo'Nique από το σπίτι, είναι λοιπόν ένας μικρός θρίαμβος, που περικλείει και επιπλέον μικρούς θριάμβους, σα τη με πενιχρό προϋπολογισμό εξαιρετική χρησιμοποίηση εφέ και αίσθηση εποχών και στιλ, τη κουλτούρα των ανθρώπων και το πρίσμα του δημιουργού, αυτή τη θαυμάσια τέχνη που τη λες κινηματογραφική σκηνοθεσία και λάμπει στην αντιπαραβολή με ιλουστρασιόν κουράδες όπως του Tom Ford στο A Single Man (2009) την ίδια βδομάδα στις αίθουσες.