Man on Wire (2008)

Ποιος είναι και πώς το κατάφερε, ο Γάλλος ισορροπιστής που έστησε το πιο εντυπωσιακό σόου στην ιστορία των ριψοκίνδυνων επιδείξεων: να περπατήσει σε τεντωμένο σκοινί, από τον ένα πύργο του World Trade Center στον άλλο.Κι όχι μία, ούτε δύο, αλλά οκτώ φορές πήγε μπρος-πίσω στους πύργους, κάνοντας διαλείμματα για τσιγάρο και χαιρετούρες με τους γλάρους που περνούσαν από ‘κει, μέχρι να κατεβάσουν οι αστροπελεκημένοι αστυνομικοί τον θεοπάλαβο Philippe Petit, που ήταν διαβόητος στη χώρα του και μερικές τριγύρω μέχρι τότε, για την τάση του να τεντώνει σκοινιά και να κάνει ακροβατικά σε δημόσια κτήρια με μεγέθη επιβλητικά. Οι φιλοσοφικές και κοινωνιολογικές προεκτάσεις που φόρτωναν στις πράξεις του οι αναλυτές της εποχής, είναι αρκετά αναλυμένες στο ίδιο το ντοκιμαντέρ κι είναι από μόνες τους αρκετά συναρπαστικές, όμως αυτό που κατάφερε ο James Marsh κι αυτό που έκανε την ταινία του να πάρει το βραβείο ντοκιμαντέρ του Sundance το 2008 και να φτάσει ως το αντίστοιχο Όσκαρ το 2009, ήταν να αναδείξει μέσα απ’ την ιστορία του Petit (όνομα και πράγμα), ένα γρήγορο σφιχτοδεμένο θρίλερ, που αναβιώνει τα περιστατικά πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το ακροβατικό, μετατρέποντας το ιστορικό σ’ ένα στόρι σχεδόν αστυνομικό. Ένταση αφηγηματική και σκηνοθετικό σκέρτσο, μαζί με ντοκουμέντα απ’ το ατέλειωτο αρχείο του ίδιου του αφασικά ωραιοπαθή κι αξιαγάπητα ναρκισσιστή ακροβάτη, δένονται στο μοντάζ με νεύρο και σιγουριά, και ρυθμό που θα περίμενες σε διαρρήκτες που κοντράρονται με τα τραπεζικά, μιας και κάτι τέτοιο έκαναν πρακτικά, καταφέρνοντας να τρυπώσουν και να περάσουν λαθραία ένα τόνο από ατσάλινα σχοινιά και άλλα σχετικά, μέσα σ' ένα απ' τα πιο καλοφυλαγμένα κτίρια της εποχής. Χρηματοδοτημένο απ’ το BBC, το ντοκιμαντέρ του Marsh, με τις μαεστρικές αντιπαρατάξεις των ντοκουμέντων του όμως, δεν ξεχνά να αναβιώσει και την ιστορία μιας άλλης ομάδας ανθρώπων που αφήφισαν τον θάνατο. Αυτών που χρόνια πριν, είχαν περπατήσει στα δικά τους σύννεφα, χτίζοντας εκείνο το τεράστιο μνημείο. Ένα μνημείο που, όπως και η ενέργεια του Petit και του συνεργείου του, δέσποζε για χρόνια ως ένα απ’ τα χαρακτηριστικότερα σύμβολα του ίδιου πράγματος: της ανάγκης και της ικανότητας του ανθρώπου να απλώσει την αδραξιά του και ν’ αρπάξει τους ουρανούς.