Lemmy (2010)

49% Motherfucker. 51% Son of a bitch.Από ταινία για τον Lemmy, απαιτείς τα πάντα: ντεσιμπέλ, βρισίδια, φωτιές, Jack Daniel's, ναρκωτικά όσο δεν πάει, ιστορίες από το λυκόφως, μεγάλες ατάκες, κλπ. Ε, το Lemmy (2010) δεν έχει μόνο αυτά, αλλά έχει και τον Lemmy να οδηγάει και να ρίχνει και μια κανονιά με τανκς παγκοσμίου πολέμου. Για το rock 'n' roll και την εξέλιξή του, ο Lemmy είναι σαν το νερό για την ζωή, ήταν πάντα εκεί και είναι απλά απαραίτητος. Αυτό σου επιβεβαιώνουν με τις ιστορίες τους και η πληθώρα οπαδών του που τώρα είναι πια ροκ σταρς, που τον αποθεώνουν: κανονική παρέλαση (Metallica, Ozzy, Henry Rollins, Clash, Anthrax, New Order, κλπ). Οι 2 σκηνοθέτες έχουν πάρει τον Lemmy στο κατόπι για μεγάλο διάστημα και σε πολλές πόλεις του πλανήτη, οπότε έχουν πολύ υλικό από live, από backstage και πρόβες (π.χ με τον Dave Grohl και τους Metallica), που οκ, τι να λέμε. Όμως, η ταινία ξεχωρίζει, γιατί το ψάχνει πολύ με τις προσωπικές στιγμές του: μαθαίνεις για το παρελθόν του στους Rockin' Vickers στα 60ς και τους Hawkwind στα 70ς. Μαθαίνεις πως γνώρισε τον γιό του όταν ήταν 6 (ο άλλος γιός του είναι κομπιουτεράς και δεν έχει επαφές), του οποίου η μάνα τα είχε με τον Lennon, αλλά ήθελε τον Paul και την ήθελε ο George και απολαμβάνεις ατάκες του στιλ "όταν έγινα 17 ο πατέρας μου μου είπε να μην πάρω ποτέ κοκαΐνη, γιατί το speed είναι καλύτερο".

Βλέπεις τον Lemmy με την απίθανη συλλογή του από μαχαίρια, σπαθιά, μινιατούρες, ναζιστικούς σταυρούς, κλπ, στο σπίτι που μένει εδώ και χρόνια και πληρώνει μόνο 900 δολάρια το μήνα και είναι ένα πραγματικό μουσείο. Μαθαίνεις ότι έχει τρελές γνώσεις ιστορίας για τους Παγκόσμιους Πολέμους. Τον παρακολουθείς να λιώνει στα φρουτάκια, να λέει ανέκδοτα, να μιλάει για τη ζωή του ροκ μουσικού και το πως έχασε από την ηρωίνη την γυναίκα που αγάπησε στα 17 του. Ο Lemmy δεν είχε άλλο δρόμο στη ζωή του, είναι ακριβώς αυτό που δείχνει προς τα έξω και η ταινία το αποτυπώνει σε 2 γεμάτες ωρες. Μια χαρά.