45 Τετραγωνικά (2010)

Μαγκάκι με τσουπωτό κωλαράκι και μικροσκοπικό φουστάκι, αποφασίζει να φύγει απ’ το σπίτι της μάνας της και να ψάξει τον εαυτό της σε γκαρσονιέρα 45 τετραγωνικών, με θέα Λυκαβηττό και νοίκι απαγορευτικό.Απαγορευτικό όχι γιατί είναι ακριβό, αλλά γιατί η ίδια βγάζει μόνο 680 ευρώ, πουλώντας τσάντες πολυτελείας σε κατάστημα ψηλομύτηδων, σ’ αυτό το φουλ νατουράλα αιχμηρό ρεαλιστικό δράμα του Στράτου Τζίτζη, που μια δεκαετία μετά το Σώσε με (2001), επιστρέφει με το δεύτερο μέρος της σχεδιασμένης τριλογίας του για τα φαινομενικά αδιέξοδα της σύγχρονης καθημερινότητας. Στα 45 τετραγωνικά χώρου που χρειάζεται για να νιώσει ελεύθερη απ’ την ασφυξία μιας γενιάς που αυτοπροσδιορίζεται απ’ τα χρήματα που βγάζει (όπως έλεγε και χθες στη συνέντευξή του ο σκηνοθέτης), η ηρωίδα του βρίσκει τον αέρα που χρειάζεται για ν’ αναπνεύσει απ’ το ανήσυχο βλέμμα της μάνας που της κονταίνει τις φιλοδοξίες και της δένει τα φτερά για να μην πέσει αν προσπαθήσει να πετάξει. Με σπάνια ακρίβεια στην αναπαράσταση της πραγματικότητας, μέσα απ’ την απλότητα της ειλικρινούς και μετρημένης δραματοποίησής της, ο Τζίτζης στήνει ένα τσουχτερό δράμα για την σαπίλα της σύγχρονης νιότης, επιλέγοντας εξαιρετικά μια ηθοποιό που ενσαρκώνει ιδανικά την αντίθεση του σκληρόπετσου χαρακτήρα, τυλιγμένου σε εύθραυστο και τρυφερό κοριτσίστικο κορμάκι, με τέτοιο τρόπο που να θέλεις να την αγκαλιάσεις να της πεις όλα καλά θα πάνε, αλλά την ίδια ώρα να φοβάσαι μη σου ρίξει και καμιά ψιλή. Η προσήλωσή του στην πρωταγωνίστριά του, προσφέρει μεν στην ταινία ένα σαφές κέντρο βάρους που βοηθά την ανάπτυξη της προβληματικής του σκηνοθέτη, στερεί όμως την πληρότητα που θα πρόσφερε στην εικόνα του λίγη παραπάνω προσοχή και βαρύτητα στους παραδίπλα χαρακτήρες, ενώ δεν θα έκανε κακό και η ενδυνάμωση του ερμηνευτικού της πλούτου. Και θα νέρωνε λίγο και την αίσθηση της τάσης του Τζίτζη να πορνογραφήσει την πρωταγωνίστριά του --όχι πως δεν το δικαιούται βέβαια κι αυτή κι αυτός κι εσύ μαζί.