Solitary Man (2010)

Όταν γιατρός του ανακοινώνει υποψία σκιας στην καρδιά, πωλητής αυτοκινήτων τινάζει τη ζωή του στον αέρα, προσπαθώντας να γίνει τζόβενο ξανά.Σαν συνοδευτικό κομμάτι στον Gordon Gekko του, και σαν ερμηνεία εξιλέωσης παράλληλα, για την μεφιστοφελική φιγούρα που είχε καρφώσει στο κινηματογραφικό πάνθεον πριν μερικές δεκαετίες, αλλά και στη θυελλώδη καριέρα και ζωή που ακολούθησε, ο Michael Douglas δίνει όλον του τον εαυτό σε μια δουλειά απ’ αυτές που υποψιάζεσαι ότι άνθρωποι διαλέγουν γιατί κάνουν καλό στην ψυχή. Και δεν θα μπορούσε να χτυπήσει πιο κέντρο, δίνοντας σάρκα και σκιά σε έναν χαρακτήρα που στην αρχή σου φαίνεται κομμένος στο καλούπι του χαμένου στην κρίση του μεσήλικα, που πληγωμένος απ’ την ανικανότητά του να γυρίσει το χρόνο πίσω, προσπαθεί να καταλάβει γιατί όλες οι δυνάμεις που κάποτε τον έκαναν άνθρωπο που πάγωνε δωμάτια, τον έχουν προσπεράσει μαζί με τη νιότη του. Κρυμμένος πίσω απ’ τα σκουρόχρωμα κοστούμια και το γυαλιστερό του χαμόγελο, ο ήρωας του Douglas απαιτεί μια δεύτερη θητεία στη ζωή και μοστράρει στο γυαλιστερό του βλέμμα την αδηφάγο μανία να ρουφήξει το μεδούλι όχι μόνο όσων θέλει να προλάβει να (ξανα)ζήσει, αλλά κι όποιου βρεθεί μπροστά του και προσπαθήσει να τον γειώσει. Σα ζωντανή ενσάρκωση της απληστίας και της επιμονής, ο Douglas ερμηνεύει με ανατριχιαστική ευστοχία μια εφιαλτική εκδοχή του αμερικάνικου ονείρου που δεν ξέρει πότε να τελειώσει, και με ερμηνευτική ευαισθησία που δεν σ’ έχει συνηθίσει ν’ αποκαλύπτει, αναδεικνύει τις ικανότητες που είχε επιδείξει το σκηνοθετικό δίδυμο στο σενάριο του The Girlfriend Experience (2009), να εντοπίζει τις λεπτότερες νότες της απογοήτευσης του ανθρώπου, που η ζωή τού σερβίρει λεμόνια όταν συνέχεια παραγγέλνει cheesecake. Με την ιδέα του επικείμενου θανάτου, να τον παγιδεύει σ’ ένα λαβυρινθώδες κυνήγι της ηδονής και της ικανοποίησης της επιτυχίας της στιγμής, ο ήρωάς τους φαίνεται απαλλαγμένος απ’ τα δεσμά της ηθικής, αλλά στην πραγματικότητα, όσο κι αν δεν θέλει να το αναγνωρίσει, παραμένει κλειδωμένος σε μια επιβεβλημένη συναισθηματική αναπηρία, από μόνη της πιο επώδυνη και ακριβή, από ό,τι οι συμβιβαστικές επιλογές που απαιτεί η ειλικρίνεια σχέσεων και δεσμών που δεν θέλει ν’ αποδεχθεί. Κι ας το αρνείται, μέχρι και την τελευταία στιγμή.