Restless (2011)

Ξανθιά πιτσιρίκα σε τερματικό στάδιο καρκίνου ερωτεύεται ιδιόρρυθμο νεαρό που έχει για κολλητό το φάντασμα ενός Ιάπωνα πιλότου από τον Β' Παγκόσμιο και για χόμπι την παρακολούθηση κηδειών. Μετά το βραβευμένο Milk (2008) ο Gus Van Sant επιστρέφει με ατμόσφαιρα περιρρέουσας θανατήλας και κορομηλένιων δακρύων σε αυτό το νεανικό δράμα, με ολίγον από φιλοσοφία ζωής και περίσσια ατρομητότητα απέναντι στην αναπόφευκτη πορεία του ανθρώπου προς τον θάνατο. Η Αλίκη του Tim Burton, Mia Wasikowska με αλαφροΐσκιωτη παρουσία, μαλλί αλά Mia Farrow και προοδευτική χλωμάδα --που αποτελεί και το μοναδικό σύμπτωμα της ασθένειάς της-- υποδύεται την ευγενή και σχεδόν νεραϊδένια Annabel στο πλευρό του πρωτοεμφανιζόμενου Henry Hopper, γιου του Dennis. Οι δυο νεαροί ηθοποιοί δίνουν μια κάποια ανάσα δροσιάς σε ένα σενάριο που βασίζεται στη συνεργασία του σεναριογράφου Jason Lew και της ηθοποιού Bryce Dallas Howard την οποία για πρώτη φορά συναντάμε στη θέση της παραγωγού. Το story πίσω από την ταινία προέκυψε από μια σειρά μεμονωμένων θεατρικών έργων που είχαν δημιουργήσει οι ίδιοι ενώ ήταν ακόμη στο Πανεπιστήμιο. Το συμπτυγμένο αποτέλεσμα έφερε τον Van Sant πίσω από την κάμερα για την σκηνοθεσία, και το οσκαρικό δίδυμο των Brian Grazer και Ron Howard σαν executive producers, καθιστώντας το Restless οικογενειακή υπόθεση. Αν και η-ονειρική σχεδόν σε ορισμένα σημεία-σκηνοθεσία της ταινίας παραπέμπει σε χαριτωμένα, indie ταινιάκια, και οι κεντρικοί ήρωες προσπαθούν να δώσουν το κάτι παραπάνω ενδεδυμένοι τις απαραίτητες δόσεις συναισθήματος και vintage κοστουμιών, εντούτοις η ταινία φαίνεται κάπου να μαγκώνει. Λίγο το σενάριο που θυμίζει Harold and Maude (1971) σε σύγχρονη εκδοχή, λίγο η ανεπιτυχής απόδοση μιας ρεαλιστικής ισορροπίας ανάμεσα στο πένθιμο, αλλά ταυτόχρονα ελπιδοφόρο παρόν, και η κλισέ διαπίστωση ότι η αγάπη θριαμβεύει πάνω στον θάνατο, κάνουν το Restless μια ταινία που θέλει να πει πολλά, αλλά τα έχουμε ξανακούσει.