88 Minutes (2007)

Ένας καθηγητής και εγκληματολόγος ψυχίατρος μαθαίνει ότι έχει 88 λεπτά ζωής, τη μέρα που ένας δολοφόνος που καταδίκασε με την κατάθεσή του παίρνει σειρά για καταναγκαστικά θυμαράκια.Όπως ξέρεις από πέρσι, όταν ακόμα οι Μάζες είχαν τη πολυτέλεια να κυκλοφορούν στα διαδίχτυα τρέιλερ κάτω από τη μύτη όλων των ενδιαφερομένων, τα 88 Λεπτά δεν είναι και τόσο φρέσκα όσο υπονοεί το 2007 που τα συνοδεύει ως χρονιά επίσημης παρουσίασης. Άλλη μια υπογραφή του Avi Lerner και της Millenium (που προσπαθεί να σοβαρέψει την επική ιστορία straight-to-DVD παραγωγών της με αστέρους μεγέθους Van Damme και Seagal όπως ξαναματάπαμε), αυτή τη φορά μαζεύει τον Al Pacino από το επίπεδο του Gigli (2003) για να τον ρίξει ακόμα παρακάτω. Προς τιμή του ο τελευταίος στέκεται πάνω από το ύψος των περιστάσεων, έστω κι αν χρειάζεται να προσθέσει είκοσι πόντους μαλλί για να παίζει όντας 60φευγάρης τον πάρτι- και σεξ- άνιμαλ δίπλα σε ένα μπουκέτο γκομενάρες που όχι μόνο βιολογικά αλλά και σεναριακά, μετά από σαρωτικές αλλαγές και επαναληπτικά γυρίσματα, δε ξέρουν τι θέλουν, τι κάνουν, ποιον σημαδεύουν, και ποιος τις σημαδεύει με μαχαίρια σφαγείου όσο είναι κρεμασμένες ανάποδα από το ταβάνι. Όπως ξέρεις βέβαια και από την πρεμιέρα, όλος αυτός ο προκλητικά προσβλητικός αχταρμάς (με εξαίρεση κάποιες σκηνές του τέλους που προήλθαν από τον δεύτερο γύρο προφανώς, και τη σκηνή της αρχής με την Leah Cairns που είναι όλα τα λεφτά προφανέστερα) λειτουργεί ικανοποιητικά σε ακροατήριο που δε το απασχολεί η νοητική και νοηματική συνέπεια όλων των thrills που περιμένει ανά minute (οπότε δεν ξενίζει η διανομή που κατάφερε τελικά να βρει φέτος στις Κάνες).