Dnevnoy Dozor (2006)

Σύμφωνα με την προφητεία, όταν η Νύχτα είναι μεγαλύτερη της Ημέρας, ένας Μεγάλος Διαφορετικός θα έρθει να βυθίσει τον κόσμο στο Σκοτάδι. Εκτός κι αν έχεις δει πουθενά καμιά κιμωλία.Το Night Watch (2004) ξεκίναγε με τη μεγάλη μάχη μεταξύ Φωτός και Σκότους κι έβλεπες πέντε δέκα άτομα με πανοπλίες, και κυρίως ένα τύπο να σκουπίζεται κάθε τρεις και λίγο από κάτι ματωμένες ροχάλες που έτρωγε. Το Day Watch (2006) ξεκινάει με τις ορδές του Ταμερλάνου να ισοπεδώνουν, έφιππες, ένα κάστρο, περνώντας μέσα από τα τείχη σα να είναι χάρτινο σκηνικό με φεγγαράκια, για να βρουν την Κιμωλία του Πεπρωμένου. Και όπως καταλαβαίνεις η συνέχεια που δίνει ο "οραματιστής σκηνοθέτης" Timur Bekmambetov στο πρώτο του δημιούργημα είναι όχι μόνο πιο over the top ξεκούδουνη και σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα, αλλά ξεφεύγει εντελώς (απ' ότι λένε) και από τα βιβλία. Στη πραγματικότητα φαίνεται να μην υπάρχει σχεδόν καμία βάση στο ομώνυμο βιβλίο και κάτι ελαφρά πατήματα στο πρώτο, γι' αυτό κι ο πλήρης τίτλος ήταν κάτι σε Night Watch 2: Day Watch. Και όλο αυτό το μπέρδεμα μπορεί να μη σε αφορά και πολύ αν δε περιλαμβάνεις και πολλές σελίδες φανταστικών μυθιστορημάτων γραμμένα από Ρώσους ψυχίατρους στο καθημερινό σου μενού, όμως αν δεν έχεις δει και τη πρώτη ταινία τότε καλύτερα να στήσεις καμιά τεράστια κοτρώνα στην είσοδο του κινηματογράφου και να περάσεις με φόρα από μέσα προτού μπεις.

Οι Φύλακες της Μέρας δεν κάνουν καμία προσπάθεια να σε βάλουν στον κόσμο τους με διαφορετικό τρόπο. Έχουν, βλέπεις, να κρατήσουν το τεράστιο κοινό τους εκεί (στον κόσμο τους, και στον κόσμο του αν θες), να συνεχίσουν να μεγαλώνουν τους χαρακτήρες από κει που τους άφησαν, και έχοντας βάλει τσουβάλια ρούβλια στα ανατολικοδυτικά εφέ να βάλουν ένα τόνο εκρηκτικά και στην πλοκή σα να μην υπάρχει αύριο κι ο σκηνοθέτης λιάζεται ήδη κάτω από καμιά φοινικιά στις παραλίες της Καλιφόρνιας. Ε και μπορεί το επικό του πράγματος να είναι τελικά περισσότερο στο κεφάλι των συντελεστών όπως και η ιδέα ότι κάνουν κάτι μεγαλύτερο από χολιγουντιανό μπλοκμπάστερ, αλλά παντού διακρίνεις αυτή την περίεργη σλάβικη ηθική και σε αρκετές περιπτώσεις την ιερή τρέλα και το τσιγγάνικο κέφι, που προορίζονταν να γίνουν το αξέχαστο μεγα- πανηγύρι ενός λαού για την Πρωτοχρονιά του 2006. Κι έγιναν.