Eastern Promises (2007)

Ημερολόγιο ανήλικης που πεθαίνει γεννώντας, οδηγεί μαία σε δίκτυα εμπορίας λευκής σαρκός και κατά συρροή βιασμών, και θεατή στο κέντρο του Λονδρέζικου κλάδου της Ρωσικής Μαφίας.Συνεπής στη θεματική των μεταμορφώσεων, ο Cronenberg μεταμορφώνει (εκτός των άλλων) ένα ρουτινιάρικο γκανγκστερικό θρίλερ, σε μια υποβλητική κάθοδο στην συναρπαστικά σκοτεινή και ύποπτη ψυχή ενός χαρακτήρα διφορούμενου, που περιφέρει με ρώσικη φονική υπερηφάνεια, το λιγομίλητο, μυώδες, κατασημαδεμένο με μελάνια και λάμες σαρκίο του, σε ένα κομμάτι του Λονδίνου λίγο πιο ομιχλώδες απ' τα υπόλοιπα. Από τις αψεγάδιαστες ερμηνείες (κυρίως του ανδρικού πρωταγωνιστικού διδύμου), το καλοκουρδισμένο σενάριο και την ζυγισμένη υπόκρουση του Howard Shore, μέχρι τη μεθυστικά μετρημένη, αλλά ασυμβίβαστα τολμηρή όταν χρειάζεται κι έτοιμη να δώσει σκηνές ανθολογίας σκηνοθεσία του Cronenberg, το Eastern Promises λειτουργεί στην τρίχα ως το καλύτερο μεσαίου βεληνεκούς θριλερόδραμα που μπορείς να πετύχεις στη μεγάλη οθόνη εδώ και πολύ καιρό. Ακόμα κι αν σου φανεί λίγο βιαστικό το μάζεμα στο τέλος κι υποβιβαστικό των προσδοκιών που μπορεί να είχες μπαίνοντας (σε ταινία του Cronenberg), σε κάνει να επαναπροσδιορίζεις τις προσδοκίες σου για όλες τις υπόλοιπες μετρίου βεληνεκούς που έχεις δει μέχρι τότε, ρίχνοντάς 'τες δυο σκάλες πιο κάτω. Και σε κάνει να εκτιμάς τις ικανότητες και τις δυνατότητες ενός πραγματικού βιρτουόζου, με πλήρη επίγνωση της τέχνης του, ακόμη και σε κάτι φαινομενικά απλό, όπως ένα ενήλικο θρίλερ παρασκευοαπογευματιάτικου χαλαρώματος. Μακάρι όλα τους να ήταν τόσο καλά.