Resident Evil: Extinction (2007)

Η ισοπέδωση του Racoon City στο Resident Evil: Apocalypse (2004) δεν απέδωσε και o τυρανοϊός έχει εξαπλωθεί σε όλο τον γήινο πληθυσμό. Και σε πεδιάδες και ποτάμια (yep, πεδιάδες και ποτάμια).Το threequel του Resident Evil (2002) μαρτυράει και μόνο από την ύπαρξή του ότι η σειρά είναι η πιο πετυχημένη παιχνιδομεταφορά, γεγονός βέβαια που κανένας άσχετος δε μπόρεσε να καταλάβει ούτε από το πρώτο ούτε από το δεύτερο μέρος της. Το τρίτο κάπου προορίζονταν να είναι το τελευταίο, κάπου υπήρξε και δεύτερη σκέψη, και τελικά το franchise φαίνεται ότι θα συνεχίσει σε τρεις και ψηφιακές διαστάσεις. Απόφαση μάλλον σοφή, αφού ενώ το ένα έπιασε την ατμόσφαιρα του υπερπετυχημένου παιχνιδοτέτοιου (franchise) χωρίς πολλές προσφυγές στην ιστορία του, και το δύο συνέχισε την πλοκή του σε γαμηστερότερο σκηνικό μεταφέροντας κι άλλα μπούτια στοιχεία από τις κονσόλες, το τρία μοιάζει σα τις πρώτες αμήχανες προσπάθειες των 3D FPS να βγουν στην επιφάνεια από τους κλειστοφοβικούς διαδρόμους και τα μπουντρούμια όπου τα περιόριζε αναγκαστικά η τεχνολογία της εποχής. Η προοπτική του Extinction λοιπόν είναι απέραντη αλλά.. έρημη, και από πάνω αναμιγνύει τα χειρότερα των δύο προηγουμένων με κάκιστα CGI (σα πίστες που δεν είναι τόσο έρημες αλλά με υποτυπώδες σκηνικό που δεν αντέχει η κάρτα σου) και κάκιστες "αναφορές" σε Mad Max 2 (1981), Πουλιά (1963) και δε συμμαζεύεται.

Το φιλμ έχει ελάχιστη σχέση τόσο με τα δύο προηγούμενα όσο και με τα παιχνίδια, οι αναδρομές του σε αυτά είναι τόσο βιασμένα γελοίες όσο τα γυαλιά του Albert Wesker (που μεταφέρεται), οι υπόλοιπες είναι τόσο καταστροφικές όσο το χειμερινό κουκούλωμα της Ali Larter και της Ashanti (που συμμετέχουν), το σενάριο είναι επιπεδικό και φανταχτερό (η Alice ξεπερνάει και τη.. Jean Grey σε δυνάμεις), η σκηνοθεσία βετερανικά τηλεοπτική, και το μοντάζ ή έχει να ανταποκριθεί σε υπερβολικές απαιτήσεις (βλ. να παρουσιάσει σκηνές που δε βλέπονται) ή έγινε από ζόμπι με απέραντη όρεξη για τρυφερό φιλμ. Το ότι τελικά κάπου βλέπεται μπορείς να το αποδώσεις στη δυναμική του κουφαριού να κάνει μεγάλη μέχρι και τη ταφόπλακά του.