Balls of Fury (2007)

Παιδί θαύμα του πινγκ πονγκ, επιστρέφει στο άθλημα χρόνια μετά την τραυματική αποχώρησή του, για να βοηθήσει το FBI και να εκδικηθεί τον φόνο του πατέρα του.Εγκέφαλος του Reno 911!, της αυτοσχεδιαστικής σειράς που κανιβαλίζει reality τύπου COPS εδώ και μια πενταετία σχεδόν, ο Robert Ben Garant έκανε φέτος το πέρασμά του στη μεγάλη οθόνη με την μεγάλη εκδοχή της τηλεοπτικής του σειράς, και με τους ίδιους πάνω-κάτω συνεργάτες, είπε να σατιρίσει και κάτι πιο κινηματογραφικό. Πιάνοντας στα δοντάκια του πρωτίστως το Karate Kid (1984), και μαζί μ' αυτό ό,τι αντίστοιχο πολεμοτεχνικό μπορεί να σου περάσει απ' το μυαλό, αλλά αντικαθιστώντας τα πριβέ τουρνουά καρατέκα, με πριβέ τουρνουά πινγκ πονγκ. Και κάπου εκεί, τελειώνει κι η ταινία. Χαριτωμένα gags δίνουν και παίρνουν, με το εξόφθαλμο spoofing στο πρώτο μισό να σε αφήνει να ελπίζεις ότι κάπως μπορεί ν' ανέβει στο δεύτερο, αλλά αν έχουν κάτι θετικό αυτά τα οργισμένα μπαλάκια, είναι ότι δεν είναι άνισα. Που σημαίνει ότι στο δεύτερο μισό τα λογοπαίγνια συνεχίζουν να προσπαθούν σε βαθμό λύπησης να σου βγάλουν το χαχανητό, που έρχεται και το καταφέρνει από μόνος του ο Christopher Walken, αφήνοντάς σε να ξύνεις το κεφάλι σου προσπαθώντας να καταλάβεις αν σατιρίζει τον εαυτό του, ή απλώς είναι ο εαυτός του. Χωρίς να έχουν αρκετή τσαντίλα ούτε καν για ξεκίνημα, τα μπαλάκια ξεμένουν από πολύ νωρίς, αφήνοντας τη straight to DVDίλα που σου μύριζε στην προχειρότητα του μοντάζ και της σκηνοθεσίας, να καπελώσουν όλο το σύνολο μέχρι το βαρετό φινάλε. (Ξανα)δες καλύτερα το Matrix Ping Pong, πιο καλά θα περάσεις, και πιο γρήγορα θα ξεμπερδέψεις.