Caos Calmo (2008): Berlinale notorietà trailer
Αμέτρητα χρόνια από τη τελευταία φορά που πρωταγωνίστησε σε ταινία άλλου (παράδοση με ρίζες που απλώνονται τόσο προς τη γόνιμη σεναριοσκηνοθετική του καριέρα όσο και προς την άγονη επιμονή να παίζει τον εαυτό του), ο Nanni Moretti πόζαρε για τους φεστιβαλικούς φακούς, απόψε στο Βερολίνο, σε πιο περιορισμένο ρόλο απ' ότι συνηθίζει. Αλλά με την άνεση που του δίνει το ρωμαϊκό καπέλωμα κάτι ατίθασων Γαλατών το σαββατοκύριακο στα ιταλικά ταμεία, και το ξεπούλημα ήδη του Caos Calmo (2008) στις περισσότερες δυτικοευρωπαϊκές και λατινοαμερικάνικες διανομές. Παρά τη στριμοκωλίαση (τόσο.. πραγματική όσο και μεταφορική εξ' αιτίας των αντιδράσεων) ενός φιλμ, απλουστευμένου παρόλο που διαδραματίζεται σε ένα παγκάκι (και στη νουβέλα στην οποία βασίστηκε σε παρκαρισμένο αυτοκίνητο), με θέμα την απώλεια που επουλώνεται μεταξύ άλλων και με (διαβόητη από τα γυρίσματα και ακόμα πιο διαβόητα εξαιρετικά καταπραϋντική σε τέτοιες περιπτώσεις γενικά) παρατεταμένη σκηνή διείσδυσης από την πίσω πόρτα.
Η estelle, μετά τα μποξοφικά αποτελέσματα που κάναν επιτακτικό το αφιέρωμα σε ένα φιλμ που είχαμε έτσι κι αλλιώς σε ουρά αναμονής, έκανε ένα εικονικό ταξιδάκι μέχρι την Ιταλία για να αλιεύσει περισσότερα:
Η estelle, μετά τα μποξοφικά αποτελέσματα που κάναν επιτακτικό το αφιέρωμα σε ένα φιλμ που είχαμε έτσι κι αλλιώς σε ουρά αναμονής, έκανε ένα εικονικό ταξιδάκι μέχρι την Ιταλία για να αλιεύσει περισσότερα:Μόνη ιταλική ταινία στο διαγωνιστικό του Βερολίνου, το Caos Calmo τα πήγε τόσο καλά εισπρακτικά στη χώρα του -–ξεπέρασε σε εισιτήρια ακόμη και το Astérix aux Jeux Olympiques (2008)-- όσο και στις προθήκες των βιβλιοπωλείων ένα χρόνο πριν, όταν η ομώνυμη νουβέλα του Sandro Veronesi στην οποία βασίστηκε, κέρδισε το λογοτεχνικό βραβείο Premio Strega.
Ο Nanni Moretti, σκηνοθέτης, σεναριογράφος και πρωταγωνιστής μιας ακόμα πιο ξακουστής ταινίας για την απώλεια, του La Stanza del Figlio (2001), αφήνεται στα χέρια άλλου, του Antonio Luigi Grimaldi, να τον σκηνοθετήσει να πενθεί όχι πλέον το γιο αλλά τη γυναίκα του, με αρωγό στην επούλωση του τραύματος τη δεκάχρονη κόρη του --αν και ο ίδιος θέλει να πιστεύει ότι αυτός τη βοηθάει να ξεπεράσει το χαμό της λατρεμένης μητέρας της. Το παγκάκι μπροστά από το σχολείο της κόρης του γίνεται το προπύργιο των σκέψεων του χήρου, καθώς και τόπος συνάντησης με τον εαυτό του και τους άλλους. Εξωτερικά ήρεμος, παρόλο που τα συναισθήματα μέσα του προφανώς είναι χαώδη, περνάει τις μέρες του παρατηρώντας τους περαστικούς, χαιρετώντας που και που την κόρη του από το παραθύρι, ενώ διάφοροι συγγενείς, γνωστοί και συνάδελφοί του (ανάμεσά τους μια πολυλογού Valeria Golino και ο Roman Polanski σε cameo μεγιστάνα με στοιχεία από Silvio Berlusconi και Rupert Murdoch), έρχονται να τον βρουν και να λύσουν διάφορα θέματα, πάντα στο παγκάκι, ανάμεσα σε θρόισμα δέντρων και πολύ ευχάριστο soundtrack.
Οι τόσο ανθρώπινες και συγκινητικές ταινίες που ασχολούνται με την άξαφνη επίσκεψη του θανάτου πάντα είχαν πέραση, αλλά όπως γίνεται με τις λογοτεχνικές μεταφορές, τα κλασικά παράπονα ότι οι σελίδες του βιβλίου γεμάτες με σκέψεις του πρωταγωνιστή που περνούν και χάνονται δεν μπόρεσαν να μεταπηδήσουν αυτούσιες στο κινηματογραφικό πανί, ακούγονται από ορισμένους βιβλιόφιλους. Πολύς λόγος βέβαια γίνεται και για την τολμηρή ερωτική σκηνή ανάμεσα στον Moretti και τη, πρώην σεξοβόμβα και νυν σινεφίλ αναζητήσεων, Isabella Ferrari.
Previously on Movies for the Masses: Man Jeuk (2008): Berlinale Palast trailer