Redacted (2007)

Σε φυλάκιο ελέγχου της κυκλοφορίας στον Κόλπο, αντιδράσεις κλιμακώνονται εκατέρωθεν όταν οι στρατιώτες κάνουν σουρωτήρι αυτοκίνητο που μεταφέρει έγκυο στο νοσοκομείο χωρίς να σταματάει πουθενά.Με βάση τους φόνους στο Al-Mahmudiyah του Ιράκ το 2006, ο Brian De Palma αναδημιουργεί το Casualties of War (1989) που κι αυτό είχε βασιστεί σε πραγματικά περιστατικά του Βιετνάμ, εμφανέστατα εκνευρισμένος που η Ιστορία επαναλήφθηκε και απελπισμένος που δε καταφέρνει να δώσει μασημένες στους θεατές όλες αυτές τις πολύπλοκες διεργασίες και τους μηχανισμούς που οδηγούν και σε πολέμους και σε αποτρόπαια εγκλήματα στο κέντρο τους. Την πέφτει σε όλα τα κανάλια ενημέρωσης που φιλτράρουν τη πληροφορία από το μέτωπο, χρησιμοποιώντας συμβολικά, αυτά που βλέπει και ελπίζει δημοκρατικά και αλογόκριτα. Προσωπικές κουνιστές βιντεοκάμερες των στρατιωτών και ακούνητες ασφαλείας του στρατού, γιουτιουμπιασμένα βίντεο από τη κατεχόμενη περιοχή και την "πατρίδα", και ντοκιμαντέρ ανυπότακτων καλλιτεχνιάρηδων Γαλατών, όλα χρησιμοποιούνται εικονικά στη θέση του καμεραμάν, χωρίς βέβαια να περιορίζουν (όπως θα γίνονταν κάπου στη πραγματικότητα) το οπτικό σου πεδίο, αλλά και χωρίς να αγκαλιάζουν τόσο πορνογραφικά τη βία (και.. το σεξ) όσο στο υπόλοιπο έργο του σκηνοθέτη.

Έτσι ο De Palma, που επιπλέον ποτέ κανένας δε κατηγόρησε για μεγάλο διανοητή, μετατρέπει τις περισσότερες αδυναμίες του σε όφελός του (είτε αγκαλιάζοντας είτε απορρίπτοντάς τες) μάλλον στο πιο ώριμο και ειλικρινές κατόρθωμά του μέχρι τώρα. Λίγοι το κατάλαβαν, παρά τις συμμετοχές σε φεστιβάλ και τον Αργυρό Λέοντα σκηνοθεσίας, και το αμερικάνικο κοινό απλά το συμπεριέλαβε σε όλα τα υπόλοιπα αντιπολεμικά που αγνόησε επιδεικτικά πέρσι. Και η αλήθεια είναι ότι, έχοντας πολλά μέτρα σύγκρισης, κάπου παραενδιαφέρεται για λυτρωτικές εμπειρίες και περισσότερα απ' όσα μπορεί να χειριστεί, αποφεύγοντας και κάποια από τα βούκινα (το πετρέλαιο σα βασικό λόγο του πολέμου ας πούμε).