Horton Hears a Who! (2008): 10λεπτο preview

Δες/Κρύψε το trailer

Στην Αμερική του καλοκαιριού της κινηματογραφικής παραγωγής, με όλο και περισσότερα φιλμ να συνωστίζονται για μια θέση στο σκοτάδι των αιθουσών, το slot είναι το νέο sequel, φέρνοντας πέρα από πετυχημένη συνταγή και εγγυημένο σερβίρισμα. Μετά το βάρβαρο 10000 BC (2008) που άνοιξε (με σχετική επιτυχία) η Warner τη προηγούμενη βδομάδα αντί των περσινών 300 (2007), στη θέση του υπερπετυχημένου για τις φιλοδοξίες του Ice Age (2002), σε Spring Break και βατήρα για το Πάσχα των Καθολικών, προγραμμάτισε φέτος η Fox έναν, κατάλληλο για όλους, υπερσυμπαθητικό ελέφαντα που ακούει φωνές. Και περίμενε να τρώει με την ησυχία της τη σχετική, οικογενειακή, πίτα για κάνα μήνα. Αλλά προς το παρόν ακούει, έχοντας κουφαθεί όπως όλοι, κάτι αντι-εκτρωτικούς να φωνάζουν στις πρεμιέρες της.

Η estelle που αποφάσισε να ασχολείται περισσότερο με τον κινηματογράφο από το θέατρο πια, και παραμένει βιβλιοφάγα από παιδί, είδε λαθραία, περιμένοντας να ξεπεταχτεί καμία με πλακάτ από κάνα διπλανό τρέιλερ της Juno (2007), το δεκάλεπτο sneak (για.. ευνόητους λόγους) preview του Yahoo! UK (το οποίο μάλλον για τους ίδιους λόγους βγήκε εφταμινίτικο):
"A person's a person, no matter how small", λέει σοφά ο εύσωμος πρωταγωνιστής της νέας ταινίας των Blue Sky Studios –-γνωστά μας κυρίως για τα Ice Age--, έμπνευση του αγαπημένου και μοσχοπουλημένου συγγραφέα παιδικών βιβλίων και σκιτσογράφου Dr. Seuss, που γεννήθηκε Theodor Seuss Geisel (και στην πραγματικότητα δεν πήρε ποτέ το πολυπόθητο PhD που ήθελε ο μπαμπάς του). Ένα λατρευτό ελεφαντάκι που ακούει στο όνομα Horton, ακολουθώντας τα χνάρια του παλιού συγγενή του Dumbo, μάχεται εδώ για χάρη της ανοχής και της διαφορετικότητας, αντί να είναι ο ίδιος o odd-one-out.

Μόλις μια κουκκίδα, ένας κόκκος σκόνης στρογγυλοκαθισμένος πάνω σε μια μαργαρίτα, είναι το αντικείμενο των φροντίδων του Horton. Και αυτό και ο μικρόκοσμος που κλείνει μέσα του τραμπαλίζεται επικίνδυνα, όταν μια ριπή ανέμου ξεκολλάει τον κόκκο από το λουλούδι του. Οι φωνές των κατοίκων της Whoville που μονάχα ο Horton ακούει, τον παρακινούν να σώσει τον κόκκο σε πείσμα πολλών εχθρικών ζώων εκεί γύρω, και η περιπέτεια της διάσωσης δεν είναι εύκολη. Είναι όμως διασκεδαστική και καλοσχεδιασμένη, με χρώματα και σχέδια κατεξοχήν πιστά στην πένα του Dr. Seuss, αφού το animation κατέληξε στη γνωστή του ρευστότητα κίνησης, σχήματος και μορφής του ύστερα από εμβριθή έρευνα των Jimmy Hayward και Steve Martino που κάνουν εδώ το σκηνοθετικό τους ντεμπούτο έχοντας στην πλάτη τους πολύχρονη εμπειρία σε αντίστοιχες παραγωγές της Blue Sky όπως το Robots (2005).

Τη φωνή στο ευαισθητοποιημένο ελεφαντάκι (το motto του οποίου περί small person, χρησιμοποιούν ευθαρσώς, και αντίθετα με τη θέληση του αποθανόντος συγγραφέα, οργανώσεις που μάχονται κατά της άμβλωσης) δανείζει ο Jim Carrey, ενώ στο δήμαρχο της Whoville ο Steve Carell. Για πρώτη φορά χαρακτήρες του Dr. Seuss είναι ζωηρόχρωμα animation και δεν έχουν σάρκα και οστά σαν αυτούς ζωντάνεψαν στο παρελθόν, όχι ιδιαίτερα επιτυχημένα, ο Jim Carrey ως κακομούτσουνος πράσινος κατεργάρης στο How the Grinch Stole Christmas (2000) ή o Mike Myers στο The Cat in the Hat (2003). Μπαμπάδες και μαμάδες δε θα υποφέρουν πια τόσο.



Previously on Movies for the Masses: Speed Racer (2008): International trailers

One Response so far.

  1. cheaptalk said

    Παίζοντας σε περίπου 6300 οθόνες σε 4000 θέατρα που παρακάλαγαν για κόπιες, ο Horton έγινε πραγματικός ήρωας όχι μόνο για τους Who αλλά και για όλη την Αμερική, μαζεύοντας $45 εκατομμύρια το τριήμερο. Πάρα πολλά γενικά αλλά μάλλον λίγα για τις πολύ καλές κριτικές και τη τεράστια απήχησή του φιλμ, αφού η προώθηση προτίμησε να παίζει αυστηρά σε οικογενειακά ακροατήρια μη τύχει και τα χάσει. Παρολαυτά, τα exit polls της Fox έδειξαν ότι (μόνο) 53% του ακροατήριου ήταν οικογένειες, και με πιο edgy σμπρώξιμο καθόλου απίθανο το φιλμ να έχει πόδια.. ελέφαντα στα ταμεία τις επόμενες βδομάδες.

    Στα μια από τα ίδια υπόλοιπα ξεχωρίζει το βούλιαγμα του Doomsday (~$5mil σε ~2000 τοποθεσίες) που απέδειξε ότι η ανάληψη της προώθησης από τη Universal ήταν τόσο περίεργη όσο μου φαίνονταν κι εμένα και δε βγήκε τελικά σε καλό, αρνούμενη να κάνει δημοσιογραφικές παρόλο που οι κριτικές δεν ήταν κακές, για φιλμ μακριά από όλα τα γούστα. Άσχημα άνοιξε και το Funny Games ($510958 σε 274), αναμενόμενα για ταινία που κι αυτή (ξανα)φτιάχτηκε συγκεκριμένα για να διχάσει συγκεκριμένα το αμερικάνικο κοινό. Δίχασε, άναψε μεγάλες συζητήσεις στις σοβαρές εκδόσεις, σίγουρα ήταν project κύρους άρα για τη Warner Independent (που μάλλον και σα τέτοιο το πάσαρε μετά από μήνες.. σκέψης), τι άλλο θα της φέρει σε μια εποχή που τα μικρομεσαία φιλμ ψάχνουν επειγόντως οξυγόνο, δύσκολο να πεις.

Copyright © 2012 Movies for the Masses, Challenging common sense since 2004. Your ticket is
Contact us at moviesforthemasses@gmail.com. Subscribe by RSS or E-mail.