The Other Boleyn Girl (2008)

Στις αρχές του 16ου αιώνα η οικογένεια του Thomas Boleyn κάνει τον νταβατζή ανάμεσα στις κόρες του και τον βασιλιά της Αγγλίας, σαν prequel του Elizabeth (1998).Από αγαπημένα κοινού και θείου Όσκαρ μέχρι που τέλειωσε η προηγούμενη χιλιετία, τα δράματα εποχής περνάνε στο περιθώριο με τον ίδιο ρυθμό που η Άλλη Ερωμένη του Βασιλιά (2008), σχεδόν αξιοπερίεργο δείγμα τους πια, προσπαθεί να συνοψίσει υλικό το οποίο ήδη έτυχε ατελείωτων ιστορικών μελετών και τροφοδότησε εξίσου ατελείωτες κινηματογραφικές μεταφορές και τηλεοπτικές μάξι σειρές. Οι όλο και πιο ξέφρενες ίντριγκες, όσο ο Ερρίκος ο 8ος προσπαθούσε να αποκτήσει διάδοχο, κυριολεκτικά άλλαξαν τον κόσμο (σε μια εποχή που οι κρατούντες αποκτούσαν πραγματικά σφαιρική αντίληψη της έκτασης της δύναμής τους) και η νουβέλα της Philippa Gregory πέτυχε να τους δώσει κουτσομπολίστικο ενδιαφέρον με το να επικεντρωθεί στην (παρασκηνιακή και άρα ελεύθερη σε απόδοση) αντιπαλότητα των δυο αδερφών. Όμως η διασκευή της για το πανί μοιάζει με τηλεοπτική επανεπίσκεψη του Όσα Παίρνει ο Άνεμος (1939) σε ωριαίο επεισόδιο. Εξαιρετικός σχεδιασμός παραγωγής, χρώματα και κουστούμια από εξώφυλλο του Vanity Fair, γοργή σκηνοθεσία, υπερβολικό score, καλές ερμηνείες, αλλά τελικά χάρτινοι υπερσυμπιεσμένοι χαρακτήρες και ανύπαρκτη έστω και υπόγεια σεξουαλική έλξη. Που τυχαίνει να ήταν και τα ζητούμενα, με όλα τα υπόλοιπα, όπως η δημιουργία της Αγγλικανικής Εκκλησίας, να έχουν γίνει φόντο τους. Ο Peter Morgan που έβαλε μια κινούμενη κεφαλή να κάνει τον άνθρωπο στη Βασίλισσα (2006) περιμένοντας κανείς να μη το παρατηρήσει (και δε το παρατήρησε) και έκανε σχεδόν άνθρωπο τον Idi Amin στον Τελευταίο Βασιλιά της Σκωτίας (2006) περιμένοντας εύσημα (που πήρε), φυσιολογικά ξενερώνει εντελώς μια αφήγηση που παρέλαβε καυτή. Ίσως τον προσλάβαν να κάνει ακριβώς αυτό, βοηθάει και το χοροπηδηχτούλικο μοντάζ, το αποτέλεσμα είναι δυο ώρες που δε καταλαβαίνεις πως πέρασαν με απολύτως τίποτα. Αλλά το απολύτως τίποτα το καταλαβαίνεις.