Vantage Point (2008)

Η δολοφονία του Αμερικάνου προέδρου στη Σαλαμάνκα της Ισπανίας, πριν εκφωνήσει το λόγο του στη παγκόσμια σύσκεψη για την τρομοκρατία, παρουσιάζεται από 7-8, όλο και πιο ευρείες, γωνίες.Το Σημείο Υπεροχής (2008) σφραγίζεται από το όνομα του παραγωγού του και το Ρασομόν (1950) εναντίον 24 pitch που προφανώς αγόρασε. Με καριέρα που ουσιαστικά ξεκίνησε από τα Ξέρω τι Έκανες Πέρσι το Καλοκαίρι και μπροστά μπροστά στη τροπαιοθήκη της αραδιάζει Μαχητές των Δρόμων και xXx, ο Neal Moritz είδε το φιλμ σα την ευκαιρία του να περάσει στην A-list του χώρου αν κρίνεις από τη σειρά ονομάτων (Tom Hanks, Tom Cruise, Will Smith, Jodie Foster και.. βάλε) που ήθελε να έχει πρωταγωνιστές. Αλλά κατέληξε να το βγάλει Φλεβάρη στις αμερικάνικες αίθουσες, με πρώτο όνομα στη μαρκίζα τον Dennis Quaid να βγάζει στο πανί τη πιο σοβαρή περίπτωση δυσκοιλιότητας από τότε που ο Δίας "γέννησε" την Αθηνά. Το σενάριο του πρωτάρη Barry Levy πάντως, ευτυχέστατα (σχεδόν) απολίτικο και (σχεδόν) απαξιωτικό κάθε.. κουραστικής λεπτομέρειας, χρησιμοποιεί έξυπνα τη γενικά σκοτωμένη σύμβαση να ξέρουν οι ήρωες περισσότερα από σένα και παιχνιδίζει με πολλές άλλες χωρίς να περνάει στο γελοίο (τύπου προέδρου υπερήρωα). Και η σκηνοθεσία του τηλεοπτικού Βρετανού Pete Travis ρίχνει σκόνη ακόμα και στον (ψιλογνωστό του) Paul Greengrass, με ρυθμό που δεν αφήνει και πολύ οξυγόνο στον εγκέφαλό σου για να βρει μπαλαφάρες και αδυναμίες σε προθέσεις και εκτέλεση, και άνεση εκπληκτική που δε σε αφήνει απερίσπαστο να τα ξύνεις ούτε στο μεγάλο αυτοκινητοκυνηγητό του τέλους. Εύσημα όμως υποχρεωτικά, αν το καλοσκεφτείς, για κάθε νέα προσπάθεια που φιλοδοξεί να βάλει το χέρι της στη τσέπη σου, και το ότι άλλες έχουν το θράσος να νομίζουν ότι γεννήθηκες χτες δε μπορείς να το μετρήσεις υπέρ της.