Dialogue avec Mon Jardinier (2007)

Επιτυχημένος Παριζιάνος καλλιτέχνης, με πολλά συναισθηματικά προβλήματα, επιστρέφει στο πατρικό του σπίτι, στην επαρχία, όπου συναντά μετά από χρόνια έναν καλό παιδικό του φίλο.Και κάπως έτσι ξεκινάει η κουβέντα (ή ο διάλογος σύμφωνα με τον τίτλο) ανάμεσα στον ιδιοκτήτη πλέον της οικογενειακής βίλας και τον συνομήλικο του άντρα, που του συμμαζεύει τον κήπο. Οι δύο τύποι, ο επαρχιώτης και ο μπουρζουάς, καμιά σαρανταριά χρόνια από το σχολείο, όταν αμφότεροι αποβλήθηκαν για μια νεανική τους σκανταλιά, θα ανοιχτούν ο ένας στον άλλο, σε συζητήσεις που θα γίνουν σε οποιονδήποτε τόπο και χρόνο, από το ψάρεμα στο κλάδεμα και από τον πρωινό καφέ μέχρι το κολατσό με τις ψημένες ρέγκες, σαν να υποβάλλονται σε κάποιου είδους ψυχοθεραπεία. Ταυτόχρονα ο βετεράνος σκηνοθέτης Jean Becker, για να σπάσει την (φυσιολογική) μονοτονία, παρεμβάλλει ενδεικτικά φλασμπάκ ή και εικόνες που συμβαίνουν στον παρόντα χρόνο, που στην ουσία λειτουργούν σαν γεφυράκια, μέχρι να αρχίσει ξανά και ξανά η διαλεκτική. Δεν χωρά αμφιβολία πως τα λεγόμενα ανάμεσα στους έμπειρους Auteuil και Daroussin, έχουν έξυπνο υπόβαθρο και όσο περνά η ώρα ανεβάζουν και την συγκινησιακή φόρτιση. Από ένα σημείο και μετά όμως, πιστεύεις πως όλα έχουν ειπωθεί και τα φιλαράκια τα λένε, σαν να μην έχουν κάτι σημαντικότερο για να ασχοληθούν.

Το κείμενο επιμελήθηκε ο Γιώργος Ζερβόπουλος