Vratné Lahve (2007)

65χρονος καθηγητής, κατόπιν της εθελουσίας συνταξιοδότησης του, νιώθει πως μπορεί ακόμη να φανεί χρήσιμος στην κοινωνία και μετά από πολλές αποτυχημένες απόπειρες θα εντοπίσει το νέο επάγγελμα που του ταιριάζει: να μαζεύει τα άδεια μπουκάλια στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς.Αν υπάρχει ένας λόγος που σέβομαι το έργο του (πιο αναγνωρισμένου, καλλιτεχνικά και εμπορικά, Τσέχου σκηνοθέτη των ημερών μας) Jan Svěrák, είναι επειδή ο μπαγάσας, καταφέρνει μέσα από τις εικόνες του, να αποδώσει τους χαρακτήρες στην πραγματική τους διάσταση. Όπως ακριβώς κάνει εδώ με τον απόμαχο άντρα, που γύρω του κτίζει την ανάλαφρη και με πάμπολλα κωμικά στοιχεία ιστορία. Ο πρωταγωνιστής δεν διανοείται, ακόμη και σε προχωρημένη ηλικία, να αποδεχτεί τον ρόλο του συνταξιούχου σπιτόγατου, που δίπλα στην αγαπημένη του γυναικούλα, από εδώ και μπρος, η δυσκολότερη δουλειά του θα είναι να λαδώνει τις πόρτες του σαλονιού για να μην τρίζουν, ενώ στο νου του περιστρέφονται διαρκώς σουρεαλιστικές εικόνες σεξουαλικής επιθυμίας, για οποιοδήποτε γνωστό ή άγνωστο θηλυκό κυκλοφορεί κοντά του. Ο Τσέχος, συνεργαζόμενος για ακόμη μια φορά με τον --βασικό σεναριογράφο και πρωταγωνιστή-- πατέρα του, ξεφεύγει από τα πολιτικά μοτίβα που τον απασχόλησαν κατά το παρελθόν, κρατώντας μόνο το κοινωνικό στοιχείο στην έκφραση του. Η συγκίνηση και οι συναισθηματισμοί όσο περνά η ώρα ανεβαίνουν σκαλοπάτια και σε συνδυασμό με το γλαφυρό στιλ του ανυποχώρητου (στα πάντα) ήρωα, κάνουν ευχάριστη την παρακολούθηση. Οι αλληγορίες και οι ποιητικές στιγμές του Svěrák όμως, εκτός από κοινότυπες είναι και επαναλαμβανόμενες, δίνοντας σου την εντύπωση, πως το μεγαλύτερο κομμάτι της έμπνευσής του το ξόδεψε, καμιά δεκαριά χρόνια πριν στον δακρύβρεχτο (και οσκαρικό) Μικρό Κόλυα (1996).

Το κείμενο επιμελήθηκε ο Γιώργος Ζερβόπουλος