The Wackness (2008): Bump n' teaser
Το να παθιάζεσαι με τα coming of age φιλμ δεν είναι θέμα ηλικίας. Αυτή είναι η ετυμηγορία μου. Και πρέπει να με πιστέψετε. Οι Θωμάδες αυτού του κόσμου, ας περιμένουν την ενήλικη στιγμή όπου θα ξαναβλέπουν εκείνη την "κουφή" μέρα του Ferris Bueller και θα χύνουν μαύρο δάκρυ...
Νεανικές ταινίες γυρίζονται πολλές ετησίως, όμως, σπάνια δίνουν το στίγμα που θα τις μετατρέψει σε μελλοντικούς "ναούς" προσκυνήματος από ένα αντίστοιχο target group, το οποίο θα μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο για να επιβαρύνει τον εκάστοτε τίτλο με ένα κάποιο διαχρονικό legacy status. Το Wackness του Jonathan Levine δείχνει να διαθέτει αυτή τη "μαγεία", ξεκινώντας την παλαβή του πορεία από το φετινό Sundance και το βραβείο κοινού στην κατηγορία του dramatic film. Είχα την τύχη να δω την ταινία σε μια προβολή της αγοράς, στο Φεστιβάλ του Βερολίνου. Επιστρέφοντας στην Αθήνα, έγραψα γι' αυτήν ενθουσιασμένος εδώ. Με το που κυκλοφόρησε το πρώτο teaser χθες, το hype άρχισε να φουσκώνει τρελά στο διαδίκτυο και η Sony Classics φαίνεται πως κάνει καλή δουλειά με το χτίσιμο του anticipation για τον σοβαρότερο διεκδικητή του τίτλου του μεγαλύτερου indie hit του αμερικανικού καλοκαιριού (limited και ύπουλο ως ημερομηνία opening στις 3 Ιουλίου).
Βασικά συστατικά που θα προκαλέσουν ρίγη, τουλάχιστον σ' εκείνους που έχουν μια κάποια στοιχειώδη σχέση με την αμερικανική κουλτούρα και τα... υπο-πλοκάμια της: α) ο Josh Peck, στον πρώτο ρόλο, είναι τόσο cool που στο μέλλον θ' ακούς το όνομα Shapiro και θα ξέρεις για ποιον μιλάμε, β) ο Shapiro είναι παρθένος (εεε... στο περίπου, προσπάθησε μια φορά, αλλά εκείνη ήταν μεθυσμένη, εκείνος μπορεί να ήταν και μαστουρωμένος κι ένας Θεός ξέρει τι έγινε στη συνέχεια...), γ) η πλοκή εξελίσσεται στη Νέα Υόρκη του 1994 και το soundtrack γαμεί και δέρνει "αράπικα" με μερικά από τα καλύτερα rap και hip-hop tracks της εποχής, δ) είναι μια από τις σπάνιες περιπτώσεις όπου η χρήση καταγράφεται σαν "φεύγα" στοιχείο καθημερινότητας που δε σε χώνει υποχρεωτικά στα αθλιότερα καταγώγια ή δεν σε εξωθεί στην πορνεία και τα λοιπά καταθλιπτικά (τα media μπορεί και να το "σκίσουν" γι' αυτό το λόγο, αν και ο Levine πετυχαίνει κάτι μοναδικό, πέρα από το ρίσκο που παίρνει) και ε) ν' αφήσουμε και τίποτε για το χειμώνα, όταν έρθει και προς τα μέρη μας η ταινία. Για φινάλε, πάντως, το όνομα Petra Korner (στη διεύθυνση φωτογραφίας) έχει καταχωρηθεί για να βρίσκεται υπό επιτήρηση στο μέλλον. Yo!
Νεανικές ταινίες γυρίζονται πολλές ετησίως, όμως, σπάνια δίνουν το στίγμα που θα τις μετατρέψει σε μελλοντικούς "ναούς" προσκυνήματος από ένα αντίστοιχο target group, το οποίο θα μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο για να επιβαρύνει τον εκάστοτε τίτλο με ένα κάποιο διαχρονικό legacy status. Το Wackness του Jonathan Levine δείχνει να διαθέτει αυτή τη "μαγεία", ξεκινώντας την παλαβή του πορεία από το φετινό Sundance και το βραβείο κοινού στην κατηγορία του dramatic film. Είχα την τύχη να δω την ταινία σε μια προβολή της αγοράς, στο Φεστιβάλ του Βερολίνου. Επιστρέφοντας στην Αθήνα, έγραψα γι' αυτήν ενθουσιασμένος εδώ. Με το που κυκλοφόρησε το πρώτο teaser χθες, το hype άρχισε να φουσκώνει τρελά στο διαδίκτυο και η Sony Classics φαίνεται πως κάνει καλή δουλειά με το χτίσιμο του anticipation για τον σοβαρότερο διεκδικητή του τίτλου του μεγαλύτερου indie hit του αμερικανικού καλοκαιριού (limited και ύπουλο ως ημερομηνία opening στις 3 Ιουλίου).
Βασικά συστατικά που θα προκαλέσουν ρίγη, τουλάχιστον σ' εκείνους που έχουν μια κάποια στοιχειώδη σχέση με την αμερικανική κουλτούρα και τα... υπο-πλοκάμια της: α) ο Josh Peck, στον πρώτο ρόλο, είναι τόσο cool που στο μέλλον θ' ακούς το όνομα Shapiro και θα ξέρεις για ποιον μιλάμε, β) ο Shapiro είναι παρθένος (εεε... στο περίπου, προσπάθησε μια φορά, αλλά εκείνη ήταν μεθυσμένη, εκείνος μπορεί να ήταν και μαστουρωμένος κι ένας Θεός ξέρει τι έγινε στη συνέχεια...), γ) η πλοκή εξελίσσεται στη Νέα Υόρκη του 1994 και το soundtrack γαμεί και δέρνει "αράπικα" με μερικά από τα καλύτερα rap και hip-hop tracks της εποχής, δ) είναι μια από τις σπάνιες περιπτώσεις όπου η χρήση καταγράφεται σαν "φεύγα" στοιχείο καθημερινότητας που δε σε χώνει υποχρεωτικά στα αθλιότερα καταγώγια ή δεν σε εξωθεί στην πορνεία και τα λοιπά καταθλιπτικά (τα media μπορεί και να το "σκίσουν" γι' αυτό το λόγο, αν και ο Levine πετυχαίνει κάτι μοναδικό, πέρα από το ρίσκο που παίρνει) και ε) ν' αφήσουμε και τίποτε για το χειμώνα, όταν έρθει και προς τα μέρη μας η ταινία. Για φινάλε, πάντως, το όνομα Petra Korner (στη διεύθυνση φωτογραφίας) έχει καταχωρηθεί για να βρίσκεται υπό επιτήρηση στο μέλλον. Yo!
Previously on Movies for the Masses: Speed Racer (2008): Οργασμικό 5λεπτο trailer