King of California (2008)

Αποτρελαμένος πατέρας βγαίνει απ' το τρελάδικο και παρασύρει την 16χρονη κόρη του σ' ένα τρελό κυνήγι θησαυρού στις πάλαι ποτέ ερημιές της California.Ναι, όπως φροντίζει να σου διευκρινίσει με υπερβάλλοντα ζήλο ο ελληνικός τίτλος της ταινίας, πρόκειται για κυνήγι θησαυρού, στρατηγικά τοποθετημένο στις αίθουσες τη συγκεκριμένη εβδομάδα όχι βέβαια σαν αντιπρογραμματισμός, αλλά μάλλον σαν ελπίδα προσέλκυσης παράπλευρων απωλειών από ενδεχόμενο τιγκάρισμα των αιθουσών που θα φιλοξενούν τον τύπο με το καπέλο και το μαστίγιο. Και σε περίπτωση που μείνεις απ' έξω, δεν θα σου κακοφανεί υποθέτω παραγωγή του Alexander Payne με τον Michael Douglas στην αφίσα, να σου χαμογελάει τρελιάρικα. Αν την διαλέξεις λοιπόν, καλύτερα απόφυγε τα καφεϊνούχα, γιατί δεν συνάδουν με τους ρυθμούς τούτης της υποτονικής εκδοχής του National Treasure (2004), που αρωματίζεται κατατονία ανεξάρτητου αμερικάνικου, κομπλέ με το φλύαρο voice over για υποκατάστατο της αφήγησης και λίγες ξεκούρδιστες country χορδές στη μουσική υπόκρουση για το σωστό feeling, ιστορίας που μαζί με το θησαυρό των Ισπανών εξερευνητών, αναζητά στην αστικοποίηση των εξοχών της Καλιφόρνιας, την απλότητα της παράδοσης (του να πλένεις τα πιάτα στο χέρι, για παράδειγμα), τη χαρά του να ζεις τη χαρά της ζωής σαν παρανοϊκός που αγνοεί παντελώς σκοτούρες καθημερινότητας (όπως το να σου παίρνουν το σπίτι οι τράπεζες, επίσης για παράδειγμα), και βέβαια την αδιαπραγμάτευτη αγάπη για τους γονείς τους που έχουν εντυπωμένη στο DNA τους τα παιδιά, που φτάνει να τα κάνει να τους ακολουθήσουν σε οποιαδήποτε τρέλα (όπως το κυνήγι χαμένου θησαυρού Ισπανών εξερευνητών, για τελευταίο παράδειγμα). Έχει τις γλυκές και χαριτωμένες στιγμές της, και το παράλογο της πλοκής της δένει με το παράλογο της ατμόσφαιράς της (που σηκώνει στις πλάτες του ο Michael Douglas κυρίως), αλλά θα την κατάπινες πολύ ευκολότερα, αν δεν σου καθόταν στο λαιμό αυτή η δηθενιά της υπερβολικής της αγωνίας να σου το παίξει χαλαρή και easy going.