Les Chansons d' Amour (2007)

Ερωτικό τρίγωνο σπάει όταν η μια κορυφή του απομακρύνεται, κι ο άντρας του τριολέ βρίσκει παρηγοριά για τη θλίψη του, στην αγκαλιά γραμμωμένου, άτριχου, ξανθού πιτσιρικά.Η γαλλικότερη των γαλλικών ταινιών που έχουν κυκλοφορήσει εδώ και καιρό, τα Τραγούδια της Αγάπης που κέρδισαν το κοινό και το βραβείο του, στο τελευταίο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου της Αθήνας, αποτελούν λόγο ικανό ο εμπνευστής τους να ανακυρηχθεί προστάτης και πρέσβης των προϊδεασμών ημών των υπολοίπων Ευρω-πέων, περί της παριζιάνικης σεξουαλικότητας, και της ανοιχτόσκελης δεκτικότητάς της. Σοκαριστικό όχι για την τόλμη των εικόνων, ή των ιδεών του, αλλά γιατί κατεβάζει τη διαστημική απιθανότητα του να βρεθεί σοκολατούχο γάλα στον Άρη, και σου τη σερβίρει με αυγά και μπέικον, λες και το πιο ανορθόδοξο πράγμα σ' αυτό, είναι ότι το σταυρόλεξο στην πρωινή εφημερίδα είναι τυπωμένο ανάποδα, το φετινό γράμμα του Honoré προς τους θαυμαστές του για να τους πει ότι είναι καλά και τους αγαπάει (όπως θεωρεί πάνω-κάτω όλες τις ταινίες του, απ' ότι μας είχε πει), είναι τόσο επιστημονική φαντασία, όσο και screwball κωμωδία (ή μπλαζέ ειρωνία προς την πέρα απ' τον Ατλαντικό μουσικοχορευτική πανδαισία, αν προτιμάς), και συνάμα ένα γράμμα ερωτικό προς ό,τι μπορεί ένας φυσιολογικός άνθρωπος (με την καλή έννοια) να θεωρεί όμορφο. Όμορφο Παρίσι, όμορφα σπίτια, όμορφα ρούχα, όμορφοι ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι που δεν τους νοιάζει σε ποια τρύπα θα βάλουν την όμορφη ανάγκη τους να ξεφύγουν απ' το όμορφα δραματικό πένθος τους, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει περίπτωση να μην είναι όμορφη, το όμορφο musical που δεν είναι ακριβώς όμορφο musical --ή τουλάχιστον όχι το musical που πιθανότατα περιμένεις--, δροσερό κι ανάλαφρο (κι αισθητικά κολάσιμο που σου στερεί τη Ludivine χωρίς τύψεις), βρίθει ρομαντικής λυρικότητας στην δραματουργία και την εικονογράφηση, και μπορεί να σε κερδίσει με την καλή του παιχνιδιάρικη διάθεση και μόνο, αρκεί να μην του κακιώσεις που δεν νοιάζεται για τη δική σου κοινή λογική (που βέβαια δεν είναι και τόσο κοινή, όπως ξέρεις ελπίζω), αλλά ποντάρει (ενδεχομένως εκβιαστικά) στην καλή σου πρόθεση να ποντάρεις κι εσύ στη (μη-)λογική της αγάπης που τραγουδάει.