Then She Found Me (2007)

Δασκάλα νηπιαγωγείου πέφτει με τα μούτρα σε κρίση μέσης ηλικίας μετά το πιο τραυματικό τριήμερο της ζωής της.Ο Εβραίος γρηγορογαμούλης άντρας της την εγκαταλείπει εξαφανίζοντας όποια ελπίδα είχε να κάνει δικό της παιδί, αντί να υιοθετήσει όπως είχε κάνει με την ίδια η θετή της μητέρα, η οποία πεθαίνει την άλλη μέρα, πριν την εντοπίσει και της ζητήσει επανένωση η βιολογική της, η οποία τη φλομώνει στις μπαρούφες που τις έχει για πρωινό, παρ’ ότι προσπαθεί να την βοηθήσει να ξαναφτιάξει τη ζωή της με Βρετανό χήρο πατέρα δυο παιδιών που γνωρίζει στην πορεία. Τίποτε απ’ αυτά βέβαια, δεν την βοηθά να ξεπεράσει τα προβλήματα εμπιστοσύνης που κυριεύουν τη ζωή της, προβλήματα που εντοπίζονται όχι μόνο στους γύρω της, αλλά και στην ίδια, στο σκηνοθετικό ντεμπούτο της Helen Hunt, που θα μπορούσε να είναι μια ματιά στις επιλογές της όψιμης μητρότητας, τον καταδυναστευτικό ρόλο της θρησκείας και βέβαια την ανακατωσούρα της μέσης ηλικίας. Ωστόσο, και παρότι διατηρεί στοιχεία ειλικρινών καλών προθέσεων για κάτι βαθύτερο και ουσιαστικό και βασικά, αγάπη, πάθος και τρυφερότητα για το πνευματικό παιδί της, παίζει πολύ περισσότερο σα ρεσιτάλ υστερικών νευρώσεων, στημένα ψυχωτικών χαρακτήρων, όπου τραυματικά φλύαροι ήρωες μουδιάζουν το μυαλό σου με ακατάπαυστη λογοδιάρροια, που πλασάρεται ως θεατρικού τύπου αυτοψυχανάλυση on the spot, αλλά αντί για διείσδυση σε στραπατσαρισμένους χαρακτήρες, λειτουργεί περισσότερο σαν διεισδυτικό στραπατσάρισμα του εγκεφάλου σου, χαρακτηριστικά ναρκισσιστικό για ταινία σκηνοθετημένη απ’ την πρωταγωνίστριά της, σταφιδιασμένο, δυσκίνητο, στεγνό και νευρωτικό όσο παίζει και η ίδια τους χαρακτήρες της, και πιθανότατα όσο τους βλέπουν και οι fans της, για τους οποίους η ταινία της θα λειτουργήσει απείρως καλύτερα.